Χθες έγραψα για δύο φίλους, που ενώ τα πηγαίναμε μία χαρά, ξαφνικά έγιναν απόμακροι. Σήμερα ο ένας με πήρε τηλέφωνο να πάμε για καφέ και ο άλλος, που μένει μακριά, μου έστειλε ένα μήνυμα, απαντώντας σε κάτι που τον είχα ρωτήσει μέρες πριν. Νομίζω ότι παίζουν με τα νεύρα μου. Τώρα όλα είναι καλά μαζί τους, με τη διαφορά ότι δεν είμαι τόσο ανοιχτός και χαλαρός μαζί τους. Είμαι επιφυλακτικός επειδή δεν ξέρω τι άλλα σκαμπανεβάσματα θα έχει η συμπεριφορά τους.
Αύριο θα πάω στην Κοζάνη. Θέλω στην αλλαγή του χρόνου και την πρωτοχρονιά να είμαι με την οικογενειά μου αλλά με χαλάει που μετά την αλλαγή δεν θα είμαι στην Θεσσαλονίκη για να βγω με την παρέα μου για να το ξημερώσουμε στα bar και στα club της πόλης. Εν τω μεταξύ δεν πήρα χαμπάρι το πότε πέρασαν οι μέρες και φτάσαμε στην παραμονή. Άλλος ένας χρόνος έφυγε. Αλλά τουλάχιστον αυτή η χρονιά, προς το τέλος τουλάχιστον, έκρυβε πολλές ευχάριστες εξελίξεις.
Σήμερα συναντήθηκα με έναν blogger και ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Πήγαμε για καφέ σε ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι και μετά πήγαμε στο σπίτι του. Είναι πολύ καλό παιδί και γλυκούλης. Μου αρέσει πολύ και το ίδιο είπε κι εκείνος για μένα οπότε αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε κι όπου μας πάει. Αύριοο κι αυτός θα πάει στην πόλη του, καθώς δεν είναι από Θεσσαλονίκη και θα ξαναβρεθούμε σε μερικές μέρες.
Αύριο θα πάω στην Κοζάνη. Θέλω στην αλλαγή του χρόνου και την πρωτοχρονιά να είμαι με την οικογενειά μου αλλά με χαλάει που μετά την αλλαγή δεν θα είμαι στην Θεσσαλονίκη για να βγω με την παρέα μου για να το ξημερώσουμε στα bar και στα club της πόλης. Εν τω μεταξύ δεν πήρα χαμπάρι το πότε πέρασαν οι μέρες και φτάσαμε στην παραμονή. Άλλος ένας χρόνος έφυγε. Αλλά τουλάχιστον αυτή η χρονιά, προς το τέλος τουλάχιστον, έκρυβε πολλές ευχάριστες εξελίξεις.
Το τελευταιο δεκαήμερο ήταν απλά απίστευτο. Ζω τώρα την φοιτητική ζωή. Βόλτες, καφεδάκι και ξενύχτια με φίλους. Ούτε καν στο σπίτι μου δεν κοιμάμαι. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που έμεινα στο σπίτι για να ηρεμίσω λιγάκι. Άλλωστε πλησιάζει η αλλαγή του χρόνου και μας περιμένει και πάλι μεγάλη κραιπάλη.
Υπήρξε όμως και μία άσχημη εξέλιξη η οποία με στεναχώρησε αρκετά και συνεχίζει ακόμα να τριγυρνά στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Έκανα πολλές γνωριμίες τις τελευταίες μέρες. Ένας από αυτούς ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστό άτομο. Ήταν τρομερά φιλικός από την αρχή. Αμέσως αρχίσαμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί και υπήρχε μεγάλη οικοιότητα μεταξύ μας. Μοιράστηκε μαζί μου κάποια προσωπικά θέματα. Αυτή η νέα παρουσία μου έδωσε πολύ χαρά. Διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για κάτι ερωτικό, ο τύπος είναι straight αλλά ήξερε για μένα και δεν υπήρχε πρόβλημα και αυτό ήταν άλλο ένα από τα θετικά που είχε.
Κι ενώ όλα κυλούσαν υπερβολικά ωραία, ξαφνικά μια μέρα τον ένιωθα κάπως απόμακρο. Επειδή είναι άτομο που δεν φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται, σκέφτηκα να κάνω το ίδιο μαζί του. Έτσι, όταν βρεθήκαμε μόνοι μας τον ρώτησα αν συμβαίνει κάτι. Μου απάντησε ότι όλα είναι κάλά και απλά είχε κάτι να τακτοποιήσει. Αυτό με καθυσήχασε. Την αμέσως επόμενη μέρα όμως τα ίδια και χειρότερα. Ήταν φανερή η αλλαγή στην συμπεριφορά του απέναντι σε όλους. Ειδικά με μένα όμως ήταν ιδιαίτερα ψυχρός, σε σημείο που άρχισε να με εκνευρίζει με αυτά που έκανε κι έλεγε.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι ήταν αυτό που τον έκανε να αλλάξει στάση. Δεν νομίζω να έκανα κάτι κακό και αν είναι έτσι, γιατι δε μου το λέει; Αν ήταν από την αρχή έτσι δε θα με πείραζε τόσο. Όμως ξεκινήσαμε τόσο καλά, μέσω σε λίγες μέρες γίναμε κολλητοί και μετά τίποτα. Και δεν είναι ο μόνος. Κι ένας άλλος φίλος, που μένει μακριά βέβαια, ξαφνικά έκοψε κάθε επαφή. Δεν ξέρω γι 'αυτούς, αλλά εμένα μου είναι δύσκολο να ξεκόψω τόσο απλά με κάποιον φίλο μου, ειδικά χωρίς σοβαρό λόγο. Ελπίζω ότι τις επόμενες μέρες θα βελτιωθούν τα πράγματα. Αλλιώς θα μου μείνουν απλά οι λίγες αλλά όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί.
Επίσης αύριο έχω κανονίσει να πάω για καφέ με κάποιον που με βρήκε μέσω του blog και μιλήσαμε στο msn. Φαίνεται καλό κι ενδιαφέρον παιδί. Έχω λίγο αγωνία αλλά είμαι και συγκρατημένος επειδή μέχρι τώρα αυτές οι συναντήσεις δεν οδήγησαν σε κάτι καλό. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
Υπήρξε όμως και μία άσχημη εξέλιξη η οποία με στεναχώρησε αρκετά και συνεχίζει ακόμα να τριγυρνά στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Έκανα πολλές γνωριμίες τις τελευταίες μέρες. Ένας από αυτούς ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστό άτομο. Ήταν τρομερά φιλικός από την αρχή. Αμέσως αρχίσαμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί και υπήρχε μεγάλη οικοιότητα μεταξύ μας. Μοιράστηκε μαζί μου κάποια προσωπικά θέματα. Αυτή η νέα παρουσία μου έδωσε πολύ χαρά. Διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για κάτι ερωτικό, ο τύπος είναι straight αλλά ήξερε για μένα και δεν υπήρχε πρόβλημα και αυτό ήταν άλλο ένα από τα θετικά που είχε.
Κι ενώ όλα κυλούσαν υπερβολικά ωραία, ξαφνικά μια μέρα τον ένιωθα κάπως απόμακρο. Επειδή είναι άτομο που δεν φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται, σκέφτηκα να κάνω το ίδιο μαζί του. Έτσι, όταν βρεθήκαμε μόνοι μας τον ρώτησα αν συμβαίνει κάτι. Μου απάντησε ότι όλα είναι κάλά και απλά είχε κάτι να τακτοποιήσει. Αυτό με καθυσήχασε. Την αμέσως επόμενη μέρα όμως τα ίδια και χειρότερα. Ήταν φανερή η αλλαγή στην συμπεριφορά του απέναντι σε όλους. Ειδικά με μένα όμως ήταν ιδιαίτερα ψυχρός, σε σημείο που άρχισε να με εκνευρίζει με αυτά που έκανε κι έλεγε.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι ήταν αυτό που τον έκανε να αλλάξει στάση. Δεν νομίζω να έκανα κάτι κακό και αν είναι έτσι, γιατι δε μου το λέει; Αν ήταν από την αρχή έτσι δε θα με πείραζε τόσο. Όμως ξεκινήσαμε τόσο καλά, μέσω σε λίγες μέρες γίναμε κολλητοί και μετά τίποτα. Και δεν είναι ο μόνος. Κι ένας άλλος φίλος, που μένει μακριά βέβαια, ξαφνικά έκοψε κάθε επαφή. Δεν ξέρω γι 'αυτούς, αλλά εμένα μου είναι δύσκολο να ξεκόψω τόσο απλά με κάποιον φίλο μου, ειδικά χωρίς σοβαρό λόγο. Ελπίζω ότι τις επόμενες μέρες θα βελτιωθούν τα πράγματα. Αλλιώς θα μου μείνουν απλά οι λίγες αλλά όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί.
Επίσης αύριο έχω κανονίσει να πάω για καφέ με κάποιον που με βρήκε μέσω του blog και μιλήσαμε στο msn. Φαίνεται καλό κι ενδιαφέρον παιδί. Έχω λίγο αγωνία αλλά είμαι και συγκρατημένος επειδή μέχρι τώρα αυτές οι συναντήσεις δεν οδήγησαν σε κάτι καλό. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
Monika - Avatar
Σήμερα, 23 Δεκεμβρίου, είναι τα γενεθλιά μου. Και φέτος θα είναι πολύ ξεχωριστά. Από πέρυσι άλλαξε πολύ η ζωή μου. Διαφορετική πόλη, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές συνήθειες.
Χτες οι φίλοι μου μου έκαναν έκπληξη και μου πήραν μία τούρτα και έσβησα τα κεράκια. Μου έκαναν δώρο μία υπέροχη μπλούζα και για πλάκα μου πήραν κι ένα γιγάντιο σοκολατένιο πέος. Ήταν σκέτη απόλαυση. Αφού έχω έλλειψη από το κανονικό, τουλάχιστον να αρκεστώ σε αυτό. Σήμερα θα βγούμε για ένα ποτό και την Πέμπτη θα γίνει ο επίσημος εορτασμός από κοινού με μια φίλη που γιορτάζει εκείνη την μέρα. Κλείσαμε σε ένα club και αναμένεται να γίνει χαμός.
Χτες οι φίλοι μου μου έκαναν έκπληξη και μου πήραν μία τούρτα και έσβησα τα κεράκια. Μου έκαναν δώρο μία υπέροχη μπλούζα και για πλάκα μου πήραν κι ένα γιγάντιο σοκολατένιο πέος. Ήταν σκέτη απόλαυση. Αφού έχω έλλειψη από το κανονικό, τουλάχιστον να αρκεστώ σε αυτό. Σήμερα θα βγούμε για ένα ποτό και την Πέμπτη θα γίνει ο επίσημος εορτασμός από κοινού με μια φίλη που γιορτάζει εκείνη την μέρα. Κλείσαμε σε ένα club και αναμένεται να γίνει χαμός.
Αύριο θα πάω στην Κοζάνη μια βόλτα. Χριστούγεννα έρχονται, πρέπει να δω και την οικογενειά μου.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Εύχομαι να είστε όλοι γεροί και ευτυχισμένοι.
Εύχομαι να είστε όλοι γεροί και ευτυχισμένοι.
Αυτό το post έγινε με καθυστέρηση δύο εβδομάδων καθώς ενδιάμεσα συνέβησαν διάφορα σημαντικότερα γεγονότα. Πρόκειται για την πρώτη μου σεξουαλική εμπειρία στην Θεσσαλονίκη.
Εντελώς τυχαία μια μέρα καθώς σερφάριζα στο internet, ακούστηκε ο γνώριμος ήχος του msn. Κάποιος μου είχε στείλει μήνυμα. Ήταν ο Α. 17 χρονών. Εϊχαμε ξαναμιλήσει στα μέσα του καλοκαιριού αλλά εγώ δε το θυμόμουν. Μου είπε όταν τύχει να είμαι Θεσσαλονίκη, να τον ειδοποιήσω. Ξαφνιάστηκε όταν του είπα ότι μένω εδώ μόνιμα τους τελευταίους δύο μήνες.
Ο Α. μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καμία σεξουαλική εμπειρία. Συμπτωματικά, μένουμε και στην ίδια περιοχή. Βέβαια χρειάστηκε πολύ ώρα μέχρι να πάρει την απόφαση να έρθει. Δίσταζε και ήταν λογικό. Τελικά δώσαμε ένα ραντεβού και πήγαμε σπίτι μου. Είχε πολύ άγχος και ήταν τρομερά ντροπαλός αλλά επειδή κι εγώ κάπως έτσι ήμουν, τον καταλάβαινα.
Υπήρχε αμηχανία στην αρχή αλλά μετά το στάδιο της γνωριμίας, χαλαρώσαμε και οι δύο. Δεν ολοκληρώσαμε αλλά του έδωσα κάτι να θυμάται!!! Ήταν καλό και ωραίο παιδί αλλά δεν ήταν αυτό που έψαχνα. Ήταν πολύ μικρός για τα γούστα μου. Επιπλέον δεν μπορώ να είμαι με κάποιον που τώρα ανακαλύπτει τις προτιμήσεις του και είναι μπερδεμένος. Εγώ ξέρω τι θέλω και το ίδιο πρέπει να ισχύει και με τον άλλον. Πάντως δεν ήταν καθόλου άσχημο.
Εντελώς τυχαία μια μέρα καθώς σερφάριζα στο internet, ακούστηκε ο γνώριμος ήχος του msn. Κάποιος μου είχε στείλει μήνυμα. Ήταν ο Α. 17 χρονών. Εϊχαμε ξαναμιλήσει στα μέσα του καλοκαιριού αλλά εγώ δε το θυμόμουν. Μου είπε όταν τύχει να είμαι Θεσσαλονίκη, να τον ειδοποιήσω. Ξαφνιάστηκε όταν του είπα ότι μένω εδώ μόνιμα τους τελευταίους δύο μήνες.
Ο Α. μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καμία σεξουαλική εμπειρία. Συμπτωματικά, μένουμε και στην ίδια περιοχή. Βέβαια χρειάστηκε πολύ ώρα μέχρι να πάρει την απόφαση να έρθει. Δίσταζε και ήταν λογικό. Τελικά δώσαμε ένα ραντεβού και πήγαμε σπίτι μου. Είχε πολύ άγχος και ήταν τρομερά ντροπαλός αλλά επειδή κι εγώ κάπως έτσι ήμουν, τον καταλάβαινα.
Υπήρχε αμηχανία στην αρχή αλλά μετά το στάδιο της γνωριμίας, χαλαρώσαμε και οι δύο. Δεν ολοκληρώσαμε αλλά του έδωσα κάτι να θυμάται!!! Ήταν καλό και ωραίο παιδί αλλά δεν ήταν αυτό που έψαχνα. Ήταν πολύ μικρός για τα γούστα μου. Επιπλέον δεν μπορώ να είμαι με κάποιον που τώρα ανακαλύπτει τις προτιμήσεις του και είναι μπερδεμένος. Εγώ ξέρω τι θέλω και το ίδιο πρέπει να ισχύει και με τον άλλον. Πάντως δεν ήταν καθόλου άσχημο.
Οι τελευταίες μέρες είναι απλά super. Είναι η καλύτερη περίοδος από τότε που μετακόμισα στην Θεσσαλονίκη. Και αυτό επειδή έχω γνωρίσει κάποια πολύ cool άτομα και περνάμε πολύ καλά μαζί. Είναι εντελώς τρελοκομεία αλλά με την καλή έννοια. Και είναι απίστευτο το πόσο έχουμε ταιριάξει. Και φυσικά ξέρουν για μένα, αυτό πλέον δεν αποτελεί θέμα.
Έχω ακούσει πολλούς να λένε πως δεν πιστευούν στην φιλία. Αρνούμαι να το πιστέψω αυτό. Η οικογένεια και η φιλία είναι οι μόνες αξίες που αν χαθούν στη ζωή θα καταστραφεί ο κόσμος. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει χημεία και καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Η ζωή έχει νόημα μόνο αν την μοιράζεσαι με άλλους.
Το Σάββατο το βράδυ, αφού γλεντήσαμε έξω, κοιμήθηκα στο σπίτι των φίλων μου. Είνα δύο αδερφάκια, μία αξιολάτρευτη κοπέλα και ο κούκλος ο αδερφός της, που δυστυχώς δεν το τρίβει το πιπέρι. Anyway, την επόμενη μέρα την πέρασα στο σπίτι τους και γνώρισα και τους γονείς τους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως δεν πρόκειται για τους κλασσικούς γονείς, που είναι κρυμμένοι πίσω από ένα πέπλο σοβαροφάνειας και δήθεν καθωσπρεπισμού. Αντιθέτως, ήταν άνθρωποι ζωντανοί, χαμογελαστοί, χαλαροί με την απαραίτητη δόση τρέλας που χρειάζεται ο καθένας μας. Όλοι τους εκπέμπουν θετική ενέργεια και αισιοδοξία. Παρά την ηλικία τους, δεν σκέφτονται συντηρητικά αλλά πολύ απελευθερωμένα. Έχουν καταλάβει το νόημα της ζωής. Χαίρομαι όταν βλέπω πως κυκλοφορούν τέτοιου είδους άνθρωποι αναμεσά μας. Πραγματικά απόλαυσα κάθε μου στιγμή μαζί τους.
Έχω ακούσει πολλούς να λένε πως δεν πιστευούν στην φιλία. Αρνούμαι να το πιστέψω αυτό. Η οικογένεια και η φιλία είναι οι μόνες αξίες που αν χαθούν στη ζωή θα καταστραφεί ο κόσμος. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει χημεία και καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Η ζωή έχει νόημα μόνο αν την μοιράζεσαι με άλλους.
Το Σάββατο το βράδυ, αφού γλεντήσαμε έξω, κοιμήθηκα στο σπίτι των φίλων μου. Είνα δύο αδερφάκια, μία αξιολάτρευτη κοπέλα και ο κούκλος ο αδερφός της, που δυστυχώς δεν το τρίβει το πιπέρι. Anyway, την επόμενη μέρα την πέρασα στο σπίτι τους και γνώρισα και τους γονείς τους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως δεν πρόκειται για τους κλασσικούς γονείς, που είναι κρυμμένοι πίσω από ένα πέπλο σοβαροφάνειας και δήθεν καθωσπρεπισμού. Αντιθέτως, ήταν άνθρωποι ζωντανοί, χαμογελαστοί, χαλαροί με την απαραίτητη δόση τρέλας που χρειάζεται ο καθένας μας. Όλοι τους εκπέμπουν θετική ενέργεια και αισιοδοξία. Παρά την ηλικία τους, δεν σκέφτονται συντηρητικά αλλά πολύ απελευθερωμένα. Έχουν καταλάβει το νόημα της ζωής. Χαίρομαι όταν βλέπω πως κυκλοφορούν τέτοιου είδους άνθρωποι αναμεσά μας. Πραγματικά απόλαυσα κάθε μου στιγμή μαζί τους.
Τις τελευταίες μέρες ζούμε μία απίστευτη κατάσταση. Και όλα άρχισαν με την δολοφονία του μικρού Αλέξη από τον σκατόμπατσο. Με έχει επηρεάσει πολύ αυτή η κατάσταση. Τα γεγονότα αυτά με κάνουν να βλέπω αλλιώς τη ζωή. Σήμερα το απόγευμα άκουσα ξαφνικά φωνές. Ήταν από μια πορεία, η οποία περνούσε κοντά από το σπίτι μου. Αμέσως ντύθηκα και βγήκα έξω. Έγινα ένα με το πλήθος και συνέχισα κι εγώ μαζί μέχρι το τέλος της πορείας. Όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην τηλεόραση.
Έκανα μία μεγάλη βόλτα χτες στην Θεσσαλονίκη, για να δω τις ζημιές που είχαν προξενήσει οι κουκουλοφόροι. Πραγματικά ήταν μεγάλο το μέγεθος των καταστροφών. Σπασμένες τζαμαρίες και ΑΤΜ παντού, καμμένες τράπεζες, συνθήματα γραμμένα με spray σε πολλά σημεία. Ήταν φανερό ότι τα άτομα αυτά επέλεγαν τους στόχους τους. Χτυπούσαν τράπεζες και επώνυμα μαγαζιά και όχι μικρές επιχειρήσεις τυχαίων ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι ότι δεν στεναχωρήθηκα αντικρύζοντας αυτό το θέαμα αλλά το ευχαριστήθηκα. Από μέσα μου χαμογελούσα κάθε φορά που έβλεπα ένα κατεστραμένο μαγαζί. Πείτε με αναρχικό, ανήθικο ή όπως αλλιώς θέλετε αλλά νομίζω ότι είναι απαραίτητο αυτό. Καλές οι ειρηνικές πορείες αλλά δεν τραβούν το ενδιαφέρον που πρέπει. Καλώς ή κακώς μόνο αν τα κάνεις γυαλιά καρφιά σου δίνουν σημασία. Πρέπει να καταλάβουν επιτέλους οι υπεύθυνοι ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Πρέπει να φτάσουμε στο μηδέν για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα.
Οι μπάτσοι είναι πραγματικά ένα θλιβερό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να μάθουν να συμπεριφέρονται σωστά και όχι σαν αγριάνθρωποι κάνοντας κακή χρήση της εξουσίας που έχουν. Όσο για την απολογιά του ειδικού φρουρού, στην οποία επιτίθεται στο θύμα, δεν χρειάζονται λόγια. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα διαταραγμένο άνθρωπο. Και τώρα έχουμε και τον μαλάκα τον Κούγια να υπερασπίζεται τον δολοφόνο. Θέλουν κρέμασμα και οι δύο.
Δεν πρέπει όμως να ξεφεύγουμε από το θέμα. Να μην αφήσουμε τους βανδαλισμούς και τις φασαρίες να μας αποσπάσουν την προσοχή από το αληθινό έγκλημα. Την δολοφονία του Αλέξη. Πρέπει από όλα αυτά τα γεγονότα να βγει κάτι καλό, να μας μείνει κάτι.
Αλέξη ελπίζω εκεί που είσαι να βρεις την γαλήνη...
Θέλω να κάνω κάτι ουσιαστικό, να δείξω κι εγώ την πίκρα μου για τον άδικο χαμό ενός αθώου παιδιού. Θελω να δείξω την αντιθεσή μου στην άθλια κατάσταση της Ελλάδας. Μιας χώρας που κάποτε αποτελούσε λαμπρό παράδειγμα και τώρα είναι απλά τριτοκοσμική. Ήταν καιρός να ξεσηκωθεί ο κόσμος. Οι ζωές μας πάνε συνεχώς από το κακό στο χειρότερο. Ανήκουμε σε μία γενιά που το μέλλον της φαντάζει όλο και χειρότερο.
Έκανα μία μεγάλη βόλτα χτες στην Θεσσαλονίκη, για να δω τις ζημιές που είχαν προξενήσει οι κουκουλοφόροι. Πραγματικά ήταν μεγάλο το μέγεθος των καταστροφών. Σπασμένες τζαμαρίες και ΑΤΜ παντού, καμμένες τράπεζες, συνθήματα γραμμένα με spray σε πολλά σημεία. Ήταν φανερό ότι τα άτομα αυτά επέλεγαν τους στόχους τους. Χτυπούσαν τράπεζες και επώνυμα μαγαζιά και όχι μικρές επιχειρήσεις τυχαίων ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι ότι δεν στεναχωρήθηκα αντικρύζοντας αυτό το θέαμα αλλά το ευχαριστήθηκα. Από μέσα μου χαμογελούσα κάθε φορά που έβλεπα ένα κατεστραμένο μαγαζί. Πείτε με αναρχικό, ανήθικο ή όπως αλλιώς θέλετε αλλά νομίζω ότι είναι απαραίτητο αυτό. Καλές οι ειρηνικές πορείες αλλά δεν τραβούν το ενδιαφέρον που πρέπει. Καλώς ή κακώς μόνο αν τα κάνεις γυαλιά καρφιά σου δίνουν σημασία. Πρέπει να καταλάβουν επιτέλους οι υπεύθυνοι ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Πρέπει να φτάσουμε στο μηδέν για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα.
Οι μπάτσοι είναι πραγματικά ένα θλιβερό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να μάθουν να συμπεριφέρονται σωστά και όχι σαν αγριάνθρωποι κάνοντας κακή χρήση της εξουσίας που έχουν. Όσο για την απολογιά του ειδικού φρουρού, στην οποία επιτίθεται στο θύμα, δεν χρειάζονται λόγια. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα διαταραγμένο άνθρωπο. Και τώρα έχουμε και τον μαλάκα τον Κούγια να υπερασπίζεται τον δολοφόνο. Θέλουν κρέμασμα και οι δύο.
Δεν πρέπει όμως να ξεφεύγουμε από το θέμα. Να μην αφήσουμε τους βανδαλισμούς και τις φασαρίες να μας αποσπάσουν την προσοχή από το αληθινό έγκλημα. Την δολοφονία του Αλέξη. Πρέπει από όλα αυτά τα γεγονότα να βγει κάτι καλό, να μας μείνει κάτι.
Αλέξη ελπίζω εκεί που είσαι να βρεις την γαλήνη...
Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η διαθεσή σου. Από τα ουράνια μπορεί να προσγειωθείς πολύ απότομα. Τέτοια βουτια έκανα κι εγώ. Όλο τον καιρό βιώνω συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα αλλά σήμερα, δεν ξέρω το γιατί, είμαι ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Έχω κουραστεί με τον ίδιο μου τον εαυτό. Τη μια μέρα νιώθω τέλεια και την επόμενη είμαι χάλια.
Κατά βάθος όμως ξέρω το λόγο. Υπάρχει πάντα κρυμένος και απλά προσπαθώ να τον πνίξω, αλλά φυσικά καταφέρνει να βγει στην επιφάνεια. Νιώθω μόνος. Έχω πολύ καλούς φίλους εδώ και περνάμε τέλεια. Αυτό όμως διαρκεί οσο είμαστε μαζί. Μόλις μείνω μόνος όμως με βαραίνει ένα αίσθημα μοναξιάς. Το λογικό βέβαια θα ήταν να βρω κάποιον σύντροφο. Αλλά επειδή στον έρωτα δεν υπάρχει λογική, έτυχε να ποθώ έναν άνθρωπο που δεν μπορώ να έχω και με μια λέξη είναι απλά βασανιστήριο.
Σήμερα έκανα και μία, ας πούμε νέα, γνωριμία. Gay, ωραίος και πολύ εντάξει άτομο. Με αυτόν θα μπορούσα να ξεπεράσω το κόλλημα που έχω με τον άλλον. Δυστυχώς όμως είναι από Αθήνα. Γαμώ την γκαντεμιά μου. 'Ισως αύριο να είναι μία καλύτερη μέρα.
Κατά βάθος όμως ξέρω το λόγο. Υπάρχει πάντα κρυμένος και απλά προσπαθώ να τον πνίξω, αλλά φυσικά καταφέρνει να βγει στην επιφάνεια. Νιώθω μόνος. Έχω πολύ καλούς φίλους εδώ και περνάμε τέλεια. Αυτό όμως διαρκεί οσο είμαστε μαζί. Μόλις μείνω μόνος όμως με βαραίνει ένα αίσθημα μοναξιάς. Το λογικό βέβαια θα ήταν να βρω κάποιον σύντροφο. Αλλά επειδή στον έρωτα δεν υπάρχει λογική, έτυχε να ποθώ έναν άνθρωπο που δεν μπορώ να έχω και με μια λέξη είναι απλά βασανιστήριο.
Σήμερα έκανα και μία, ας πούμε νέα, γνωριμία. Gay, ωραίος και πολύ εντάξει άτομο. Με αυτόν θα μπορούσα να ξεπεράσω το κόλλημα που έχω με τον άλλον. Δυστυχώς όμως είναι από Αθήνα. Γαμώ την γκαντεμιά μου. 'Ισως αύριο να είναι μία καλύτερη μέρα.
κομπλεξισμός
ομοφυλοφιλία
περηφάνεια
Εναλλακτική πραγματικότητα
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 200819:45VoltsekΤον τελευταίο καιρό νιώθω σαν να ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μία άλλη διάσταση ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Κι αυτό όσον αφορά την σεξουαλικοτητά μου. Πίσω στην Κοζάνη, η κατάσταση ήταν όπως σχεδόν όλων των νεαρών gay. Δεν ήξερε κανείς ότι είμαι ομοφυλόφιλος και δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν για αυτό με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να κάνω κάτι σεξουαλικά και/ή αισθηματικά. Ένιωθα πολύ πιεσμένος. Ακόμα κι όταν το είπα στον κολλητό μου εκεί, δεν ήταν αρκετό. Πάλι έπρεπε να κρύβω το ότι είμαι gay στην υπόλοιπη παρέα και γενικά στον κόσμο και να υποκρίνομαι ότι μου αρέσουν οι γκόμενες.
Εδώ όμως η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Εϊχα αποφασίσει ότι στην Θεσσαλονίκη θα είμαι πιο ανοιχτός και δεν θα με ενδιαφέρει και πολύ η γνώμη των άλλων. Ήδη, ο φίλος μου και η κοπέλα του ήξεραν για μένα, πριν καν μετακομίσω εδω, οπότε θα είχα άτομα για στήριξη. Σχεδόν αμέσως μετά την μετακόμιση το είπα και στον φίλο μου από Κοζάνη που σπουδάζει εδώ, και που με φιλοξένησε μέχρι να βρω σπίτι. Η αντιμετωπισή του ήταν κάτι παραπάνω από χαλαρή. "Εντάξει" μου είπε. Αυτό ήταν όλο.
Τώρα που βγαίνουμε όλοι μαζί και μου γνωρίζουν κι άλλους δικούς τους φίλους και φίλες, δηλώνω ανοιχτά την σεξουαλικοτητά μου. Δεν χρειάζεται να το παίζω straight κι αυτό μου δίνει μία απίστευτη αίσθηση ελευθερίας. Φυσικά δεν το λέω με το καλημέρα, ούτε το λέω σε κάθε τυχαίο άτομο που συναντώ. Αλλά δεν μπαίνω και στην διαδικασία να λέω ψέματα. Κι όταν λες ψέματα σε κάποιον, όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο δύσκολο είναι μετά να πεις την αλήθεια. Είμαι αυτό που είμαι.
Το ωραίο όμως είναι στην αντιδρασή τους. Ούτε ακραίες ενέργειες, ούτε υστερίες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Συνεχίζουν να είναι το ίδιο φιλικοί όπως ήταν πριν τους το πω. Πιστεύω ότι αν είσαι εσύ ο ίδιος άνετος με τον εαυτό σου δεν υπάρχει λόγος να μην είναι οι άλλοι μαζί σου. Ίσως τελικά ο κόσμος να μην είναι τόσο συντηρητικός όσο πιστεύουμε.
Εδώ όμως η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Εϊχα αποφασίσει ότι στην Θεσσαλονίκη θα είμαι πιο ανοιχτός και δεν θα με ενδιαφέρει και πολύ η γνώμη των άλλων. Ήδη, ο φίλος μου και η κοπέλα του ήξεραν για μένα, πριν καν μετακομίσω εδω, οπότε θα είχα άτομα για στήριξη. Σχεδόν αμέσως μετά την μετακόμιση το είπα και στον φίλο μου από Κοζάνη που σπουδάζει εδώ, και που με φιλοξένησε μέχρι να βρω σπίτι. Η αντιμετωπισή του ήταν κάτι παραπάνω από χαλαρή. "Εντάξει" μου είπε. Αυτό ήταν όλο.
Τώρα που βγαίνουμε όλοι μαζί και μου γνωρίζουν κι άλλους δικούς τους φίλους και φίλες, δηλώνω ανοιχτά την σεξουαλικοτητά μου. Δεν χρειάζεται να το παίζω straight κι αυτό μου δίνει μία απίστευτη αίσθηση ελευθερίας. Φυσικά δεν το λέω με το καλημέρα, ούτε το λέω σε κάθε τυχαίο άτομο που συναντώ. Αλλά δεν μπαίνω και στην διαδικασία να λέω ψέματα. Κι όταν λες ψέματα σε κάποιον, όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο δύσκολο είναι μετά να πεις την αλήθεια. Είμαι αυτό που είμαι.
Το ωραίο όμως είναι στην αντιδρασή τους. Ούτε ακραίες ενέργειες, ούτε υστερίες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Συνεχίζουν να είναι το ίδιο φιλικοί όπως ήταν πριν τους το πω. Πιστεύω ότι αν είσαι εσύ ο ίδιος άνετος με τον εαυτό σου δεν υπάρχει λόγος να μην είναι οι άλλοι μαζί σου. Ίσως τελικά ο κόσμος να μην είναι τόσο συντηρητικός όσο πιστεύουμε.
Σήμερα έκανα τελικά την αφαίρεση του εξογκώματος και τώρα κυκλοφορώ με μία γάζα στο κεφάλι μου. Το αστείο είναι πως ενώ η ίδια η μικροεπέμβαση δεν ήταν τίποτα, η διαδικασία για να την κάνω ήταν πολύ κουραστική. Είχα ραντεβού στις 11:30 και με ανέλαβαν στις 14:30 και μάλιστα δεν ήταν ο γιατρός που υποτίθεται ότι θα έκανε την επέμβαση αλλά ένας νεότερος που προσπαθούσε να εξυπηρετήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορούσε και μπράβο του.
Το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχε πολύς κόσμος να εξυπηρετηθεί, λίγες διαθέσιμες αίθουσες και το σημαντικότερο, υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Όπως διάβασα και σε κάποια φυλλάδια στο χώρο αναμονής, το υπάρχον προσωπικό δεν αρκεί για να καλύψει το τεράστιο νοσοκομείο., Επίσης δουλεύουν κάθε μέρα πολλές ώρες. χωρίς να παίρνουν τις άδειες και τα ρεπό που δικαιούνται. Ένα άλλο θέμα είναι οι άσχημες συνθήκες υγιεινής που επικρατούν στο νοσοκομείο.
Η δική μου ταλαιπωρία όμως δεν συγκρίνεται με την περίπτωση ενός άλλου νέου άντρα που βρισκόταν εκεί, με τους δικούς του. Προφανώς είχε χτυπήσει άσχημα στο πόδι, το οποίο ήταν τυλιγμένο με γάζα και κάτι σίδερα, γενικώς φαινόταν άσχημο. Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, απ' ότι άκουσα να λένε, όταν ρώτησαν πότε επιτέλους θα τον δει γιατρός, τους είπαν ότι ο γιατρός είχε φύγει μετά έψαχναν να τον βρουν...
Για άλλη μία φορά έγινα μάρτυρας των απαράδεκτων καταστάσεων του συστήματος υγείας στην Ελλάδα. Δεν θέλω να είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν για όλα και κατηγορούν πάντα το σύστημα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτή τη χώρα.
Το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχε πολύς κόσμος να εξυπηρετηθεί, λίγες διαθέσιμες αίθουσες και το σημαντικότερο, υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Όπως διάβασα και σε κάποια φυλλάδια στο χώρο αναμονής, το υπάρχον προσωπικό δεν αρκεί για να καλύψει το τεράστιο νοσοκομείο., Επίσης δουλεύουν κάθε μέρα πολλές ώρες. χωρίς να παίρνουν τις άδειες και τα ρεπό που δικαιούνται. Ένα άλλο θέμα είναι οι άσχημες συνθήκες υγιεινής που επικρατούν στο νοσοκομείο.
Η δική μου ταλαιπωρία όμως δεν συγκρίνεται με την περίπτωση ενός άλλου νέου άντρα που βρισκόταν εκεί, με τους δικούς του. Προφανώς είχε χτυπήσει άσχημα στο πόδι, το οποίο ήταν τυλιγμένο με γάζα και κάτι σίδερα, γενικώς φαινόταν άσχημο. Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, απ' ότι άκουσα να λένε, όταν ρώτησαν πότε επιτέλους θα τον δει γιατρός, τους είπαν ότι ο γιατρός είχε φύγει μετά έψαχναν να τον βρουν...
Για άλλη μία φορά έγινα μάρτυρας των απαράδεκτων καταστάσεων του συστήματος υγείας στην Ελλάδα. Δεν θέλω να είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν για όλα και κατηγορούν πάντα το σύστημα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτή τη χώρα.
Λόγω μεγάλης κούρασης δεν θα γράψω πολλά, παρά μόνο ότι οι τελευταίες τρεις μέρες ήταν σαν όνειρο. Λεπτομέρειες στο επόμενο post, πιθανότατα αύριο. Επίσης αύριο τελικά θα κάνω την αφαίρεση του εξογκώματος.
Κι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια αυτό τον καιρό.
Κι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια αυτό τον καιρό.
The Verve - Love Is Noise
ανεκπλήρωτος έρωτας
μουσική
σχέση
Ερωτευμένος με το λάθος άτομο
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 200815:53VoltsekΑναμφίβολα το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο είναι ο έρωτας. Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που σε κάνει να πετάς στα σύννεφα. Τι κάνεις όμως όταν ερωτεύεσαι το λάθος άτομο και συγκεκριμένα τον straight κολλητό σου; Πως την παλεύεις; Φαντάζομαι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στους gay.
Σε αυτή την περίπτωση ο έρωτας γίνεται μαρτύριο. Περνάτε πολύ χρόνο μαζί, ζείτε μοναδικές στιγμές αλλά ποτέ δεν ξεπερνάτε τα όρια της φιλίας. Παίρνεις μία γεύση από το γλυκό αλλά ποτέ δεν το τρως ολόκληρο. Κι έτσι ικανοποιείσαι μόνο με αυτά που μπορεί να σου προσφέρει και μένεις σε μια μετέωρη κατάσταση μεταξύ φιλίας και έρωτα (μόνο στο μυαλό σου) και δεν έχεις την διάθεση να ψάξεις για κάτι άλλο, αφού ότι και να βρεις, θα είναι ένα υποκατάστατο του αληθινού σου έρωτα, μία λύση για να μην είσαι μόνος.
Και τι γίνεται όταν ο κολλήτος έχει κοπέλα και κάνουν ολοι μαζί παρέα και ξέρουν και οι δυο για τα αισθήματα του τρίτου; Εδώ πλέον τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα και αστεία. Σκεφτείτε να βγαίνουν όλοι μαζί και η κοπέλα και ο gay να την πέφτουν στο straight της παρέας και μεταξύ κοπέλας και gay να υπάρχουν διαμάχες για το ποιος θα κερδίσει την καρδιά του παλικαριού. Αυτά βέβαια γίνονται στα αστεία μιας και δεν υπάρχει περίπτωση φυσικά κάποιος να χωρίσει την κοπέλα του και να φύγει στο άγνωστο με τον gay κολλητό του για να ζήσουν τον ερωτά τους. Ίσως μόνο στα παραμύθια. Όπως θα καταλάβατε τα παραπάνω συμβαίνουν στη ζωη μου αυτόν τον καιρό και η όλη φάση με κάνει να νιώθω κάπως περίεργα.
Σε αυτή την περίπτωση ο έρωτας γίνεται μαρτύριο. Περνάτε πολύ χρόνο μαζί, ζείτε μοναδικές στιγμές αλλά ποτέ δεν ξεπερνάτε τα όρια της φιλίας. Παίρνεις μία γεύση από το γλυκό αλλά ποτέ δεν το τρως ολόκληρο. Κι έτσι ικανοποιείσαι μόνο με αυτά που μπορεί να σου προσφέρει και μένεις σε μια μετέωρη κατάσταση μεταξύ φιλίας και έρωτα (μόνο στο μυαλό σου) και δεν έχεις την διάθεση να ψάξεις για κάτι άλλο, αφού ότι και να βρεις, θα είναι ένα υποκατάστατο του αληθινού σου έρωτα, μία λύση για να μην είσαι μόνος.
Και τι γίνεται όταν ο κολλήτος έχει κοπέλα και κάνουν ολοι μαζί παρέα και ξέρουν και οι δυο για τα αισθήματα του τρίτου; Εδώ πλέον τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα και αστεία. Σκεφτείτε να βγαίνουν όλοι μαζί και η κοπέλα και ο gay να την πέφτουν στο straight της παρέας και μεταξύ κοπέλας και gay να υπάρχουν διαμάχες για το ποιος θα κερδίσει την καρδιά του παλικαριού. Αυτά βέβαια γίνονται στα αστεία μιας και δεν υπάρχει περίπτωση φυσικά κάποιος να χωρίσει την κοπέλα του και να φύγει στο άγνωστο με τον gay κολλητό του για να ζήσουν τον ερωτά τους. Ίσως μόνο στα παραμύθια. Όπως θα καταλάβατε τα παραπάνω συμβαίνουν στη ζωη μου αυτόν τον καιρό και η όλη φάση με κάνει να νιώθω κάπως περίεργα.
Και μία τραγουδάρα για το τέλος.
Τις τελευταίες τρεις μέρες βρισκόμουν στην Κοζάνη. Επέστρεψα σήμερα το βράδυ. Χάρηκα που είδα την οικογενειά και τους φίλους μου αλλά πέρα από αυτό ξενέρωσα απίστευτα. Την Κυριακή το βράδυ βγήκαμε για ποτό και ήταν τελείως νέκρα. Τα μισά νυχτερινά μαγαζιά κλειστά για κάποιο λόγο και τα υπόλοιπα ήταν μισογεμάτα. Τώρα που ζω στην Θεσσαλονίκη μου είναι πολύ δύσκολο να μένω στην Κοζάνη έστω και για λίγες μέρες.
Όταν πάω στην Κοζάνη ο πατέρας μου με ρώτάει για πλάκα "Πως περνάς στην ξενιτιά;" Το αστείο είναι ότι εγώ θεωρώ ξενιτιά την Κοζάνη και σπίτι μου την Θεσσαλονίκη. Ειδικά τώρα που ο αδερφός μου μετέτρεψε το δωματιό μου σε γυμναστήριο. Μου έδωσε δικαιολογία για να πηγαίνω ακόμα πιο σπάνια στο πατρικό μου. Πέρασαν περίπου 15 μέρες από την τελευταία μου επίσκεψη και τους φάνηκε πολύ. Δηλαδή, πρέπει να πηγαίνω κάθε ΣΚ; Τότε γιατί μετακόμισα; Για να ξοδεύω λεφτα και χρόνο στο πήγαινε-έλα; Περιττό να μιλήσω για τον πατέρα μου. Μπορώ να διακρίνω εύκολα στο προσωπό του την στιγμιαία χαρά που με βλέπει αλλά και την γενικότερη πίκρα που έφυγα από το σπίτι, που εγκατέλειψα την οικογενειά μου κτλ κτλ. Νομίζω ότι και μετά από δέκα χρόνια δεν θα το έχει ξεπεράσει.
Εδώ κι ένα μήνα είχα μία πληγή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Κι επειδή έχω την κακή συνήθεια να πειράζω τις πληγές μου και να μην τις αφήνω να επουλωθούν, την συγκεκριμένη την μόλυνα και φύτρωσε ένα περίεργο εξόγκωμα, που ευτυχώς καλύπτεται από τα μαλλιά. Θα παίρνω αντιβίωση για δύο μέρες και την Παρασκεύη θα πάω για αφαίρεση. Τουλάχιστον δεν είναι κάτι σοβαρό. Και ο ένας γιατρός ήταν κούκλος (άσχετο!).
Τώρα αναμένω την Κυριακή για να πάω στον Βόλο.
Όταν πάω στην Κοζάνη ο πατέρας μου με ρώτάει για πλάκα "Πως περνάς στην ξενιτιά;" Το αστείο είναι ότι εγώ θεωρώ ξενιτιά την Κοζάνη και σπίτι μου την Θεσσαλονίκη. Ειδικά τώρα που ο αδερφός μου μετέτρεψε το δωματιό μου σε γυμναστήριο. Μου έδωσε δικαιολογία για να πηγαίνω ακόμα πιο σπάνια στο πατρικό μου. Πέρασαν περίπου 15 μέρες από την τελευταία μου επίσκεψη και τους φάνηκε πολύ. Δηλαδή, πρέπει να πηγαίνω κάθε ΣΚ; Τότε γιατί μετακόμισα; Για να ξοδεύω λεφτα και χρόνο στο πήγαινε-έλα; Περιττό να μιλήσω για τον πατέρα μου. Μπορώ να διακρίνω εύκολα στο προσωπό του την στιγμιαία χαρά που με βλέπει αλλά και την γενικότερη πίκρα που έφυγα από το σπίτι, που εγκατέλειψα την οικογενειά μου κτλ κτλ. Νομίζω ότι και μετά από δέκα χρόνια δεν θα το έχει ξεπεράσει.
Εδώ κι ένα μήνα είχα μία πληγή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Κι επειδή έχω την κακή συνήθεια να πειράζω τις πληγές μου και να μην τις αφήνω να επουλωθούν, την συγκεκριμένη την μόλυνα και φύτρωσε ένα περίεργο εξόγκωμα, που ευτυχώς καλύπτεται από τα μαλλιά. Θα παίρνω αντιβίωση για δύο μέρες και την Παρασκεύη θα πάω για αφαίρεση. Τουλάχιστον δεν είναι κάτι σοβαρό. Και ο ένας γιατρός ήταν κούκλος (άσχετο!).
Τώρα αναμένω την Κυριακή για να πάω στον Βόλο.
Η περασμένη εβδομάδα ήταν απλά φανταστική. Η κάθε μέρα ξεχωριστά ήταν μια μοναδική εμπειρία. Έκανα τόσα πολλά πράγματα και τα έκανα με άτομα που αγαπάω. Βόλτες, ψώνια, νέες γνωριμίες, ξενύχτια, εκδηλώσεις.... Η ζωή μου άλλαξε πάρα πολύ μέσα σε ένα μικρό διάστημα. Αντί να λιώνω ολημερίς μπροστά στην οθόνη ενός pc, όπως έκανα πριν μετακομίσω, τώρα ζω τη ζωή μου. Βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο και η πόλη. Η Θεσσαλονίκη είναι υπέροχη, κάθε μέρα την ερωτεύομαι περισσότερο. Έχει τόσα πολλά να προσφέρει, υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές που που δε βαριέσαι ποτέ. Μπορεί να γεννήθηκα αλλού αλλά η ψυχή μου βρισκόταν πάντα εδώ.
Υπάρχει μία θεωρία, γνωστή ως η θεωρία της έλξης, η οποία λέει ότι αν σκεφτόμαστε κάτι πάρα πολύ, το ελκύουμε, είτε αυτό είναι καλό ή κακό. Όπως και ο Αλχημιστής, με τη θεωρία ότι αν θέλουμε κάτι πραγματικά, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσουμε. Όλα αυτά μου φαίνονταν αερολογίες, πως ήταν απλώς αισιόδοξες σκέψεις. Κι όμως αρχίζω να πιστεύω ότι τα παραπάνω ισχύουν. Σιγά σιγά στη ζωή μου τα πράγματα παίρνουν το δρόμο που θέλω εγώ, όλα μπαίνουν στην θέση τους. Ίσως τελικά οι σκέψεις και οι επιθυμίες μας έχουν την δύναμη να επηρεάσουν την ροή των γενονότων στη ζωή μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι θετική στάση.
Τελικά αύριο θα πάω Κοζάνη, αλλά μόλις για δύο μέρες και μετά θα επιστρέψω εδώ. Για μένα πλέον, το σπίτι μου είναι εδώ. Την άλλη Κυριακή, εκτός απροόπτου θα πάω στον Βόλο. Ο λόγος είναι κατά κάποιον τρόπο επαγγελματικός, αλλά αυτό δεν θα με εμποδίσει να χαρώ την εκδρομούλα μου.
ΥΓ. x-oyranoy φυσικά είσαι ευπρόσδεκτος εδώ, να έρθεις όποτε θες, για τσουρέκια κι ότι άλλο βάλει ο νους σου...
Υπάρχει μία θεωρία, γνωστή ως η θεωρία της έλξης, η οποία λέει ότι αν σκεφτόμαστε κάτι πάρα πολύ, το ελκύουμε, είτε αυτό είναι καλό ή κακό. Όπως και ο Αλχημιστής, με τη θεωρία ότι αν θέλουμε κάτι πραγματικά, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσουμε. Όλα αυτά μου φαίνονταν αερολογίες, πως ήταν απλώς αισιόδοξες σκέψεις. Κι όμως αρχίζω να πιστεύω ότι τα παραπάνω ισχύουν. Σιγά σιγά στη ζωή μου τα πράγματα παίρνουν το δρόμο που θέλω εγώ, όλα μπαίνουν στην θέση τους. Ίσως τελικά οι σκέψεις και οι επιθυμίες μας έχουν την δύναμη να επηρεάσουν την ροή των γενονότων στη ζωή μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι θετική στάση.
Τελικά αύριο θα πάω Κοζάνη, αλλά μόλις για δύο μέρες και μετά θα επιστρέψω εδώ. Για μένα πλέον, το σπίτι μου είναι εδώ. Την άλλη Κυριακή, εκτός απροόπτου θα πάω στον Βόλο. Ο λόγος είναι κατά κάποιον τρόπο επαγγελματικός, αλλά αυτό δεν θα με εμποδίσει να χαρώ την εκδρομούλα μου.
ΥΓ. x-oyranoy φυσικά είσαι ευπρόσδεκτος εδώ, να έρθεις όποτε θες, για τσουρέκια κι ότι άλλο βάλει ο νους σου...
Δεν το πιστεύω ότι πέρασε ένας ολόκληρος μήνας από την τελευταία ανάρτηση. Και θα περνούσε περισσότερος χρόνος αν αυτή την στιγμή δεν "έκλεβα", τυχαία, την σύνδεση ενός κοντινού ξενοδοχείου. Μου λείπει το internet και κυρίως να γράφω στο blog. Ρώτησα για να κάνω σύνδεση και μου είπαν ότι χρειάζεται τρεις μήνες!!! Ποιος περιμένει τρεις μήνες;
Anyway, όλα καλά εδώ, η ζωή στην Θεσσαλονίκη εξελίσεται πολύ όμορφα. Είμαι εδώ λιγότερο από δύο μήνες και έχω ζήσει πολλά από αυτά που φανταζόμουν. Επαγγελματικά δεν υπάρχει κανένα νέο. Δεν έχω βρει δουλειά ακόμα αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ψάχνω ιδιαίτερα. Βέβαια κάτι έχω στα σκαριά, αλλά προς το παρόν δεν αρκεί για οικονομική ανεξαρτησία. Έχω περιθώριο να μην δουλέψω για λίγο καιρό και απλά απολαμβάνω τη ζωή μου. Εϊναι ευκαιρία μιας και δεν έζησα φοιτητική ζωή. Είναι τέλειο να μην δουλεύεις. Το κακό είναι ότι τα λεφτά κάποτε τελειώνουν. Ούτε ο πρίγκιπας εμφανίστηκε επάνω στο άσπρο άλογο ακόμα, αλλά δεν με απασχολεί. Παλαιότερα επειδή η ζωή μου ήταν αδιάφορη, ένιωθα έντονα το κενό της απουσίας ενός συντρόφου. Αλλά τώρα περνώ και μόνος μου καλά, τα καταφέρνω μια χαρά... Πάντως από μανούλια, γίνεται χαμός εδώ.
Αυτές τις μέρες έβαλα σε χρήση το καλλιτεχνικό μου ταλέντο στο βάψιμο του σπιτιού. Μένουν ακόμα αρκετά βήματα βέβαια για να φτάσω στο ιδανικό σπίτι.αλλά και μόνο που μένω μόνος μου, μου αρκεί.
Όπως προανέφερα, περνάω υπέροχα εδώ και αυτό το οφείλω σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό στον φίλο μου από τον στρατό και την κοπέλα του, οι οποίοι με έκαναν αμέσως μέρος της καθημερινοτητάς τους. Γνωρίζουν για την ύπαρξη αυτού του blog και είναι πολύ πιθανό να τα διαβάσουν αυτά. Έτσι, θα ήθελα να τους πω ευχαριστώ για την φιλία τους και την υποστηριξή που μου προσφέρουν. Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ξεχωριστό post με θέμα την σχέση μου μαζί του και τον θετικό αντίκτυπο που έχει στην ζωή μου. Θα έρθει κι αυτό...
Το ΣΚ θα πάω στην Κοζάνη. Δεν το κάνω με ιδιαίτερη λαχτάρα. Μου λείπουν οι δικοί μου ασφαλώς, αλλά με την αφιξή μου εκεί, αλλάζει όλη μου η ψυχολογία. Αλλά δεν θα έχουν να λένε ότι τους ξέχασα. Άσε που σε λίγο δεν θα μου έχει μείνει κανένα καθαρό ρούχο. Δυστυχώς πρακτικά, σε αυτόν τον τομέα έχω την ανάγκη την βοηθειά τους. Αυτά προς το παρόν. Έχω αρκετα να γράψω μετά από τόσο καιρό αλλά δεν θέλω να τα στριμώξω όλα σε ένα post. Θα επιστρέψω σύντομα.
Anyway, όλα καλά εδώ, η ζωή στην Θεσσαλονίκη εξελίσεται πολύ όμορφα. Είμαι εδώ λιγότερο από δύο μήνες και έχω ζήσει πολλά από αυτά που φανταζόμουν. Επαγγελματικά δεν υπάρχει κανένα νέο. Δεν έχω βρει δουλειά ακόμα αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ψάχνω ιδιαίτερα. Βέβαια κάτι έχω στα σκαριά, αλλά προς το παρόν δεν αρκεί για οικονομική ανεξαρτησία. Έχω περιθώριο να μην δουλέψω για λίγο καιρό και απλά απολαμβάνω τη ζωή μου. Εϊναι ευκαιρία μιας και δεν έζησα φοιτητική ζωή. Είναι τέλειο να μην δουλεύεις. Το κακό είναι ότι τα λεφτά κάποτε τελειώνουν. Ούτε ο πρίγκιπας εμφανίστηκε επάνω στο άσπρο άλογο ακόμα, αλλά δεν με απασχολεί. Παλαιότερα επειδή η ζωή μου ήταν αδιάφορη, ένιωθα έντονα το κενό της απουσίας ενός συντρόφου. Αλλά τώρα περνώ και μόνος μου καλά, τα καταφέρνω μια χαρά... Πάντως από μανούλια, γίνεται χαμός εδώ.
Αυτές τις μέρες έβαλα σε χρήση το καλλιτεχνικό μου ταλέντο στο βάψιμο του σπιτιού. Μένουν ακόμα αρκετά βήματα βέβαια για να φτάσω στο ιδανικό σπίτι.αλλά και μόνο που μένω μόνος μου, μου αρκεί.
Όπως προανέφερα, περνάω υπέροχα εδώ και αυτό το οφείλω σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό στον φίλο μου από τον στρατό και την κοπέλα του, οι οποίοι με έκαναν αμέσως μέρος της καθημερινοτητάς τους. Γνωρίζουν για την ύπαρξη αυτού του blog και είναι πολύ πιθανό να τα διαβάσουν αυτά. Έτσι, θα ήθελα να τους πω ευχαριστώ για την φιλία τους και την υποστηριξή που μου προσφέρουν. Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ξεχωριστό post με θέμα την σχέση μου μαζί του και τον θετικό αντίκτυπο που έχει στην ζωή μου. Θα έρθει κι αυτό...
Το ΣΚ θα πάω στην Κοζάνη. Δεν το κάνω με ιδιαίτερη λαχτάρα. Μου λείπουν οι δικοί μου ασφαλώς, αλλά με την αφιξή μου εκεί, αλλάζει όλη μου η ψυχολογία. Αλλά δεν θα έχουν να λένε ότι τους ξέχασα. Άσε που σε λίγο δεν θα μου έχει μείνει κανένα καθαρό ρούχο. Δυστυχώς πρακτικά, σε αυτόν τον τομέα έχω την ανάγκη την βοηθειά τους. Αυτά προς το παρόν. Έχω αρκετα να γράψω μετά από τόσο καιρό αλλά δεν θέλω να τα στριμώξω όλα σε ένα post. Θα επιστρέψω σύντομα.
Να 'μαι πάλι εδώ. Μετά από δύο εβδομάδες απουσίας. Τώρα που μετακόμισα δεν έχω internet στο σπίτι και έχω πάθει στέρηση. Ευτυχώς όμως εδώ έχω άλλα πολλά να κάνω. Γενικά όλα κυλάνε καλά. Ειδικά τις τελευταίες μέρες, πέρασα τέλεια. Ήρθε ο αδερφός μου για ΣΚ και κάναμε σε δύο μέρες όσα δεν κάναμε σε ένα μήνα. Βόλτες στα μαγαζιά, καφέ στην παραλία, φαγητό σε παραδοσιακά ταβαρνάκια, βόλτα με το καραβάκι στον Θερμαίκό, νυχτερινή έξοδο σε κυριλέ μαγαζιά και την δεύτερη μέρα εξερευνήσαμε την πανέμορφη περιοχή της Άνω Πόλης με τα γραφικά στενα και το κάστρο. Ήπιαμε καφέ σε ένα μέρος με θέα όλη την Θεσσαλονίκη και την θάλασσα. Αυτή η πόλη είναι υπέροχη. Τώρα μπορώ πλέον να κάνω παρέα και με τον κολλητό μου από τον στρατό, ο οποίος είναι σαν αδερφός μου και μου είχε λείψει πολύ.
Χτες όμως έγινε και κάτι όχι τόσο καλό. Δούλευα νυχτερινή βάρδια, 10 με 6. Πήγα στην δουλειά και μας είπαν ξαφνικά, όσους είμασταν από μια συγκεκριμένη εταιρία ευρέσεως εργασίας, ότι ήταν η τελευταία φορά που δουλεύαμε. Ξέραμε ότι ήταν προσωρινή εργασία, αλλά καλά θα ήταν να μας το έλεγαν λίγες μέρες πιο πριν. Εκτός από αυτό, μας είχαν πει ότι η δουλειά θα ήταν για 1-2 μήνες κι εγώ προσωπικά δούλεψα μόλις 13 μέρες. Μου άρεσε αυτή η δουλειά, αν και δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Αλλά η λύπη μου δεν οφείλεται μόνο στο ότι είμαι πάλι άνεργος. Με πείραξε που έχασα και κάποια άτομα με τα οποία άρχισα να κάνω παρέα εκεί. Είναι άσχημο, μόλις αρχίζεις να μαθαίνεις κάποιους ανθρώπους, να τους χάνεις.
Από θέμα ερωτικού, τίποτα ακόμα δεν έχει γίνει. Προς το παρόν προέχουν άλλα θέματα. Όλα στην ώρα τους. See you later...
Χτες όμως έγινε και κάτι όχι τόσο καλό. Δούλευα νυχτερινή βάρδια, 10 με 6. Πήγα στην δουλειά και μας είπαν ξαφνικά, όσους είμασταν από μια συγκεκριμένη εταιρία ευρέσεως εργασίας, ότι ήταν η τελευταία φορά που δουλεύαμε. Ξέραμε ότι ήταν προσωρινή εργασία, αλλά καλά θα ήταν να μας το έλεγαν λίγες μέρες πιο πριν. Εκτός από αυτό, μας είχαν πει ότι η δουλειά θα ήταν για 1-2 μήνες κι εγώ προσωπικά δούλεψα μόλις 13 μέρες. Μου άρεσε αυτή η δουλειά, αν και δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Αλλά η λύπη μου δεν οφείλεται μόνο στο ότι είμαι πάλι άνεργος. Με πείραξε που έχασα και κάποια άτομα με τα οποία άρχισα να κάνω παρέα εκεί. Είναι άσχημο, μόλις αρχίζεις να μαθαίνεις κάποιους ανθρώπους, να τους χάνεις.
Από θέμα ερωτικού, τίποτα ακόμα δεν έχει γίνει. Προς το παρόν προέχουν άλλα θέματα. Όλα στην ώρα τους. See you later...
Αυτή τη στιγμή είμαι πίσω στο πατρικό μου. Θα ακουστεί υπερβολικό αλλά ήδη νιώθω κάπως απόμακρα σε αυτό το σπίτι. Και μόνο που νοίκιασα γκαρσονιέρα στη Θεσσαλονίκη, παρόλο που είναι άδεια και δεν έχω μείνει καθόλου εκεί, νιώθω εκείνο ως δικό μου σπίτι τώρα. Η μετακόμιση όπως το περίμενα, έχει αρκετή ταλαιπωρία, σωματική και ψυχολογική. Ειδικά αν εμπλέκονται οι γονείς και λένε τα δικά τους. Θέλουν να βοηθήσουν φυσικά αλλά φέρνουν την καταστροφή με το παραμικρό. Ευτυχώς όλα μπήκαν σε μια σειρά. Αύριο θα πάνε τα έπιπλα και όλα τα βασικά με μεταφορική και μέσα στην εβδομάδα θα μου φέρουν οι γονείς μου τα δευτερεύων.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Ένα δικό μου μέρος, φτιαγμένο όπως μου αρέσει ήταν πάντα το ονειρό μου. Όσο περνάει ο καιρός, θα γίνεται ακόμα καλύτερο. Προς το παρόν, είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Βλέπω το δωματιό μου να αδειάζει και μαζί με χαρά νιώθω και λίγο φόβο. Τέρμα τα ψέματα. Φεύγω από την οικογενειακή θαλπωρή, χάνω την σιγουριά και την ασφάλεια. Είναι μεγάλο βήμα για έναν νέο να φεύγει από το σπίτι. Αλλά έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Πιστευώ ότι θα τα καταφέρω.
Ό πατέρας μου δείχνει άνετος και είναι πρόθυμος να βοηθήσει όπως μπορεί. Διακρίνω όμως κάποιες στιγμές ότι είναι ενοχλημένος και προβληματισμένος. Το πρωί μου είπε πως αν τελικά δεν τα καταφέρω, να γυρίσω πίσω και να μην αναλώνομαι σε πρόχειρες δουλειές, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα μόνο και μόνο για να είμαι στην Θεσσαλονίκη. Αυτό θα είναι το καλύτερο για εκείνον. Ελπίζω να μην φτάσω ως εκεί. Τώρα ακόμα είναι δύσκολη περίοδος. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Ένα δικό μου μέρος, φτιαγμένο όπως μου αρέσει ήταν πάντα το ονειρό μου. Όσο περνάει ο καιρός, θα γίνεται ακόμα καλύτερο. Προς το παρόν, είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Βλέπω το δωματιό μου να αδειάζει και μαζί με χαρά νιώθω και λίγο φόβο. Τέρμα τα ψέματα. Φεύγω από την οικογενειακή θαλπωρή, χάνω την σιγουριά και την ασφάλεια. Είναι μεγάλο βήμα για έναν νέο να φεύγει από το σπίτι. Αλλά έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Πιστευώ ότι θα τα καταφέρω.
Ό πατέρας μου δείχνει άνετος και είναι πρόθυμος να βοηθήσει όπως μπορεί. Διακρίνω όμως κάποιες στιγμές ότι είναι ενοχλημένος και προβληματισμένος. Το πρωί μου είπε πως αν τελικά δεν τα καταφέρω, να γυρίσω πίσω και να μην αναλώνομαι σε πρόχειρες δουλειές, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα μόνο και μόνο για να είμαι στην Θεσσαλονίκη. Αυτό θα είναι το καλύτερο για εκείνον. Ελπίζω να μην φτάσω ως εκεί. Τώρα ακόμα είναι δύσκολη περίοδος. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
Πρώτη φορά μέσα σε τόσο λίγο διάστημα έγιναν τόσες (θετικές) αλλαγές στην ζωή μου. Είμαι εδώ και τέσσερις μέρες στην Θεσσαλονίκη, με φιλοξενει ένας φίλος μου. Τις δύο πρώτες μέρες τις αφιερώσαμε στην διασκεύαση. Όχι ιδιαίτερα πράγματα αλλά περάσαμε καλα.
Σήμερα πήγα πρώτη μέρα στην δουλεια. Είναι κάτι προσωρινό και απλό αλλά για 1- 2 μήνες καλά είναι. Επιπλέον σήμερα έκλεισα και το σπίτι, με τα κλειδιά στο χέρι. Είναι μεγαλούτσικο, κοντά στο κέντρο, με ατομική θέρμανση απλά είναι κάπως παλιό, γι' αυτό άλλωστε είναι και πολύ φτηνό. Επιτέλους έχω το δικό μου σπίτι.
Το μόνο που μένει τώρα είναι να γίνει και η μετακόμιση. Πλησιάζει μεγάλη ταλαιπωρία, ειδικά τώρα που έχω και την δουλειά, θα τρέχω σαν τρελός αλλά αξίζει ο κόπος. Αύριο επιστρέφω σπίτι για να πάρω τα πρώτα πράγματα. Θα επιστρατεύσω οικογένεια και φίλους για να τελειώσω μια ώρα νωρίτερα.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, που είχα έναν στόχο, τον κυνήγησα και τα κατάφερα, χωρίς να αφήσω κάτι να με εμποδίσει. Μέχρι τώρα όλα πάνε μια χαρά και δεν βλέπω τον λόγο γιατί αυτό να αλλάξει. Επιτέλους αρχίζει η νέα μου ζωή όπως την φανταζόμουν. Είμαι Σαλονικιός σε λεω!!!
ΥΓ 1. Έκανα coming out στον φίλο μου που με φιλοξενεί. Λεπτομέρειες σε επόμενο post.
ΥΓ 2. Συνάντησα τυχαία τον "πρωήν" που σπουδάζει Θεσσαλονίκη. Έπεται συνέχεια.
Σήμερα πήγα πρώτη μέρα στην δουλεια. Είναι κάτι προσωρινό και απλό αλλά για 1- 2 μήνες καλά είναι. Επιπλέον σήμερα έκλεισα και το σπίτι, με τα κλειδιά στο χέρι. Είναι μεγαλούτσικο, κοντά στο κέντρο, με ατομική θέρμανση απλά είναι κάπως παλιό, γι' αυτό άλλωστε είναι και πολύ φτηνό. Επιτέλους έχω το δικό μου σπίτι.
Το μόνο που μένει τώρα είναι να γίνει και η μετακόμιση. Πλησιάζει μεγάλη ταλαιπωρία, ειδικά τώρα που έχω και την δουλειά, θα τρέχω σαν τρελός αλλά αξίζει ο κόπος. Αύριο επιστρέφω σπίτι για να πάρω τα πρώτα πράγματα. Θα επιστρατεύσω οικογένεια και φίλους για να τελειώσω μια ώρα νωρίτερα.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, που είχα έναν στόχο, τον κυνήγησα και τα κατάφερα, χωρίς να αφήσω κάτι να με εμποδίσει. Μέχρι τώρα όλα πάνε μια χαρά και δεν βλέπω τον λόγο γιατί αυτό να αλλάξει. Επιτέλους αρχίζει η νέα μου ζωή όπως την φανταζόμουν. Είμαι Σαλονικιός σε λεω!!!
ΥΓ 1. Έκανα coming out στον φίλο μου που με φιλοξενεί. Λεπτομέρειες σε επόμενο post.
ΥΓ 2. Συνάντησα τυχαία τον "πρωήν" που σπουδάζει Θεσσαλονίκη. Έπεται συνέχεια.
Σήμερα όλη μέρα είχα πονοκέφαλο (ευτυχώς τώρα μου πέρασε) από το χτεσινό ξενύχτι. Πήγαμε για μεζέ και κρασάκι, πολύ κρασάκι. Ύστερα κάναμε και μια βόλτα από τα bar και συνεχίσαμε την οινοποσία. Είχα καιρό να πιω τόσο πολύ και ψιλομέθυσα, όπως όλοι μας δηλαδή. Αλλά πέρασαμε πολύ ωραία. Θα έχω να θυμάμαι όμορφες στιγμές με τους φίλους μου, τώρα που θα φύγω. Κάτι μου λέει ότι θα χαθούμε, παρόλο που δεν πάω πολύ μακριά. Μόνο με τον έναν, που είμαστε σαν αδέρφια, είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να χωρίσουμε ποτέ.
Εκεί στην ταβέρνα που ήμασταν, παρατηρούσα στα διπλανά τραπεζάκια, μερικά ζευγαράκια. Ήταν όμορφη εικόνα, δύο άτομα να μιλάνε, να αγγίζονται, να γελάνε και κυρίως να βλέπεις στα μάτια τους την αγάπη που ένιωθε ο ένας για τον άλλο. Ζήλεψα είναι η αλήθεια. Έχω ζήσει ελάχιστες τέτοιες στιγμές και μου λείπουν πολύ. Εϊμαι ευγνώμων που ήμουν με τους φίλους εκεί και περνούσαμε καλά. Για μένα πάνω απ' όλα στη ζωή είναι η φίλοι. Αλλά όπως είναι φυσικό, αυτό που δεν έχω, είναι αυτό που με πονάει.
Τον τελευταίο καιρό δεν τα σκεφτόμουν πολύ αυτά τα θέματα. Είχα άλλες έννοιες. Αλλά κάπου κάπου αναδύονται συναισθήματα μοναξιάς και θλίψης. Και στο θέμα των σχέσεων είχα επίσης σαν σωτήρια λύση, την Θεσσαλονίκη. Τώρα όμως φοβάμαι μήπως κι εκεί δεν βρω αυτό που ψάχνω. Κάποιον που να τον αγαπάω και να με αγαπάει και να περνάμε καλά μαζί.
Σχετικά με το θέμα της Θεσσαλονίκης, οι προετοιμασίες προχωράνε σταθερά και την Δευτέρα πιθανότατα να πάω να μείνω στον φίλο μου και να αρχίσει το ψάξιμο δουλειάς και σπιτιού. Όσο η μετακόμιση ήταν απλά ένα όνειρο, ήμουν ενθουσιασμένος και πολύ αισιόδοξος. Τώρα όμως που βρίσκομαι ένα βήμα πριν την πραγματοποίηση, έχω πολύ άγχος και αγωνία. Και το διαδικαστικό κομμάτι μιας μετακόμισης είναι πολύ κουραστικό. Αλλά τα αγαθά κόποις κτώνται.
Εκεί στην ταβέρνα που ήμασταν, παρατηρούσα στα διπλανά τραπεζάκια, μερικά ζευγαράκια. Ήταν όμορφη εικόνα, δύο άτομα να μιλάνε, να αγγίζονται, να γελάνε και κυρίως να βλέπεις στα μάτια τους την αγάπη που ένιωθε ο ένας για τον άλλο. Ζήλεψα είναι η αλήθεια. Έχω ζήσει ελάχιστες τέτοιες στιγμές και μου λείπουν πολύ. Εϊμαι ευγνώμων που ήμουν με τους φίλους εκεί και περνούσαμε καλά. Για μένα πάνω απ' όλα στη ζωή είναι η φίλοι. Αλλά όπως είναι φυσικό, αυτό που δεν έχω, είναι αυτό που με πονάει.
Τον τελευταίο καιρό δεν τα σκεφτόμουν πολύ αυτά τα θέματα. Είχα άλλες έννοιες. Αλλά κάπου κάπου αναδύονται συναισθήματα μοναξιάς και θλίψης. Και στο θέμα των σχέσεων είχα επίσης σαν σωτήρια λύση, την Θεσσαλονίκη. Τώρα όμως φοβάμαι μήπως κι εκεί δεν βρω αυτό που ψάχνω. Κάποιον που να τον αγαπάω και να με αγαπάει και να περνάμε καλά μαζί.
Σχετικά με το θέμα της Θεσσαλονίκης, οι προετοιμασίες προχωράνε σταθερά και την Δευτέρα πιθανότατα να πάω να μείνω στον φίλο μου και να αρχίσει το ψάξιμο δουλειάς και σπιτιού. Όσο η μετακόμιση ήταν απλά ένα όνειρο, ήμουν ενθουσιασμένος και πολύ αισιόδοξος. Τώρα όμως που βρίσκομαι ένα βήμα πριν την πραγματοποίηση, έχω πολύ άγχος και αγωνία. Και το διαδικαστικό κομμάτι μιας μετακόμισης είναι πολύ κουραστικό. Αλλά τα αγαθά κόποις κτώνται.
Πολλά τα λεφτά Άρη
Όχι άλλο κάρβουνο!
Γυρίσατε;
Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε. Από πορτοκάλια;
Στάσου μύγδαλα!
Τη χούφτωσες; χούφτωσ' την!
Έχω και κότερο. Πάμε μια βόλτα;
Να φάω τα κοκκαλά μου...
Λούλα, παντόφλες...
Το προφιτερόλ
Άπονε...
Όχι άλλο κάρβουνο!
Γυρίσατε;
Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε. Από πορτοκάλια;
Στάσου μύγδαλα!
Τη χούφτωσες; χούφτωσ' την!
Έχω και κότερο. Πάμε μια βόλτα;
Να φάω τα κοκκαλά μου...
Λούλα, παντόφλες...
Το προφιτερόλ
Άπονε...
Χτες, με την παρέα μου είχαμε reunion. Μετά από σχεδόν ένα ολόκληρο καλοκαίρι, μαζευτήκαμε όλοι μαζί. Επιστρέψαμε όλοι στην βάση μας. Πήγαμε στην Καστοριά για καφέ και μπύρες. Όποιος έχεί επισκεφτεί την Καστοριά, ξέρει πόσο όμορφη πόλη είναι, με τα παραδοσιακά σπίτια και τα bar να έχουν θέα στη λίμνη. Περάσαμε πολύ καλά.
Δυστυχώς όμως ο καιρός τις τελευταίες δυο μέρες είναι χάλια. Η ζέστη και ο καυτός ήλιος αντικαταστάθηκε από συννεφιά, δυνατό αέρα και βροχές. Πρέπει πλέον να παραδεχτώ μέσα μου αυτό που δεν ήθελα. Το καλοκαίρι τελείωσε. Λατρεύω το καλόκαίρι, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι. Υπομονή μέχρι τον επόμενο χρόνο. Ευτυχως όμως ο φετινός χειμώνας επιφυλάσσει πολλές ευχάριστες αλλαγές για μένα κι έτσι η διαθεσή μου συνεχίζει να είναι ανεβασμένη.
Να μην είμαι αχάριστος όμως. Μπορεί πέρυσι να μην πήγα διακοπές και να την έβγαλα μόνο με διήμερα και τριήμερα, αλλά φέτος χόρτασα από διακοπές. Ο απολογισμός: Δέκα μέρες στην Κέρκυρα, ένα τετραήμερο στην Χαλκιδική κι ένα στην Κατερίνη, χώρια και τις ημερίσιες εκδρομές μας εκεί. Και πολλές σύντομες επισκέψεις στην Θεσσαλονίκη. Δεν παραπονιέμαι. Τώρα όμως τέρμα η καλοπέραση. Εϊναι ώρα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά.
Δυστυχώς όμως ο καιρός τις τελευταίες δυο μέρες είναι χάλια. Η ζέστη και ο καυτός ήλιος αντικαταστάθηκε από συννεφιά, δυνατό αέρα και βροχές. Πρέπει πλέον να παραδεχτώ μέσα μου αυτό που δεν ήθελα. Το καλοκαίρι τελείωσε. Λατρεύω το καλόκαίρι, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι. Υπομονή μέχρι τον επόμενο χρόνο. Ευτυχως όμως ο φετινός χειμώνας επιφυλάσσει πολλές ευχάριστες αλλαγές για μένα κι έτσι η διαθεσή μου συνεχίζει να είναι ανεβασμένη.
Να μην είμαι αχάριστος όμως. Μπορεί πέρυσι να μην πήγα διακοπές και να την έβγαλα μόνο με διήμερα και τριήμερα, αλλά φέτος χόρτασα από διακοπές. Ο απολογισμός: Δέκα μέρες στην Κέρκυρα, ένα τετραήμερο στην Χαλκιδική κι ένα στην Κατερίνη, χώρια και τις ημερίσιες εκδρομές μας εκεί. Και πολλές σύντομες επισκέψεις στην Θεσσαλονίκη. Δεν παραπονιέμαι. Τώρα όμως τέρμα η καλοπέραση. Εϊναι ώρα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά.
Καλό Χειμώνα
(την μισώ αυτή την ευχή...)Σήμερα νιώθω κάπως παράξενα. Πάσχω απο μια ελαφριά μορφή μελαγχολίας και δεν ξέρω το γιατί. Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο. Τόσο καιρό η διαθεσή μου ήταν στα ύψη. Σαν τους αλκολικούς στην αποτοξίνωση. Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα παρεκτραπώ.
Μάλλον φταίει που δεν είμαι ικανοποιημένος με τη ζωή μου μέχρι τώρα. Νιωθω σαν να έχω χάσει πολλά από τη ζωή μου, κι ας είμαι μόνο 23χρ. Αυτά τα χρόνια τα θεωρώ χαμένο χρόνο. Δεν έχω ζήσει τις τρελές εμπειρίες. Αν η ζωή μου γινόταν ταινία, θα ήταν από αυτές του Αγγελόπουλου, που σε παίρνει ο ύπνος πριν τελειώσει. Δεν είναι ότι δεν έχω κάνει πράγματα, αλλά όχι όσα θα ήθελα. Αλλά ξέρω ότι έχω όλο το χρόνο μπροστά μου και αυτό με παρηγορεί.
Κατά τ' άλλα είμαι σε μια πολύ καλή φάση, αν και λίγο αγχωμένος. Αποφάσισα επιτέλους να προχωρήσω στο σχέδιο "Θεσσαλονίκη". Αφού διαπίστωσα ότι με τα πέρα δώθε για συνεντεύξεις δεν γίνεται τίποτα, παρά μόνο να ταλαιπωρούμαι, αποφάσισα να μετακομίσω και να ψάχνω από εκεί. Είναι τολμηρή κίνηση να πάω σε μια άλλη πόλη, χωρίς να έχω καν δουλειά, αλλά η ζωή μερικές φορές θέλει ρίσκο για να πετύχεις. Αλλά είμαι αισιόδοξος. Στην αρχή θα βολευτώ με οτιδήποτε. Αρκεί να φύγω. Στην αρχή ξέρω ότι θα είναι δύσκολα, αλλά μετά ποιος με πιάνει. Θα μπορέσω να κάνω πράγματα που πάντα ήθελα και που δεν μπορούσα να κάνω εδώ. Και θα είμαι κοντά στους πολύ καλούς φίλους που έχω εκεί.
Και μόνο στην σκέψη να μείνω εδώ, τρελαίνομαι. Δεν αντέχω άλλο αυτή την πόλη, τους ανθρώπους της, οι γονείς μου με κουράζουν... Θέλω να αλλάξουν όλα, να κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα και να είναι τα πράγματα όπως τα θέλω εγώ. Πιστεύω ότι μπορώ να πετύχω πολλά και εδώ χαραμίζομαι.
Οπότε, αν όλα πάνε καλά, σε περίπου 10-15 μέρες θα είμαι έτοιμος να πάρω τις βαλίτσες μου και να φύγω. Το μόνο που με αγχώνει είναι ο πατέρας μου. Αφού πέρασε το πρώτο σοκ, που θέλω να φύγω, τώρα αν ακούσει ότι θα φύγω χωρίς να έχω καν βρει δουλεία, θα φρικάρει. Αλλά αν ακολουθήσω το δικό του σκεπτικό, θα ζω με τους γονείς μου μέχρι τα 35. Να μου λείπει το βύσσινο. Πάω να ετοιμάσω βαλίτσες...
Μάλλον φταίει που δεν είμαι ικανοποιημένος με τη ζωή μου μέχρι τώρα. Νιωθω σαν να έχω χάσει πολλά από τη ζωή μου, κι ας είμαι μόνο 23χρ. Αυτά τα χρόνια τα θεωρώ χαμένο χρόνο. Δεν έχω ζήσει τις τρελές εμπειρίες. Αν η ζωή μου γινόταν ταινία, θα ήταν από αυτές του Αγγελόπουλου, που σε παίρνει ο ύπνος πριν τελειώσει. Δεν είναι ότι δεν έχω κάνει πράγματα, αλλά όχι όσα θα ήθελα. Αλλά ξέρω ότι έχω όλο το χρόνο μπροστά μου και αυτό με παρηγορεί.
Κατά τ' άλλα είμαι σε μια πολύ καλή φάση, αν και λίγο αγχωμένος. Αποφάσισα επιτέλους να προχωρήσω στο σχέδιο "Θεσσαλονίκη". Αφού διαπίστωσα ότι με τα πέρα δώθε για συνεντεύξεις δεν γίνεται τίποτα, παρά μόνο να ταλαιπωρούμαι, αποφάσισα να μετακομίσω και να ψάχνω από εκεί. Είναι τολμηρή κίνηση να πάω σε μια άλλη πόλη, χωρίς να έχω καν δουλειά, αλλά η ζωή μερικές φορές θέλει ρίσκο για να πετύχεις. Αλλά είμαι αισιόδοξος. Στην αρχή θα βολευτώ με οτιδήποτε. Αρκεί να φύγω. Στην αρχή ξέρω ότι θα είναι δύσκολα, αλλά μετά ποιος με πιάνει. Θα μπορέσω να κάνω πράγματα που πάντα ήθελα και που δεν μπορούσα να κάνω εδώ. Και θα είμαι κοντά στους πολύ καλούς φίλους που έχω εκεί.
Και μόνο στην σκέψη να μείνω εδώ, τρελαίνομαι. Δεν αντέχω άλλο αυτή την πόλη, τους ανθρώπους της, οι γονείς μου με κουράζουν... Θέλω να αλλάξουν όλα, να κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα και να είναι τα πράγματα όπως τα θέλω εγώ. Πιστεύω ότι μπορώ να πετύχω πολλά και εδώ χαραμίζομαι.
Οπότε, αν όλα πάνε καλά, σε περίπου 10-15 μέρες θα είμαι έτοιμος να πάρω τις βαλίτσες μου και να φύγω. Το μόνο που με αγχώνει είναι ο πατέρας μου. Αφού πέρασε το πρώτο σοκ, που θέλω να φύγω, τώρα αν ακούσει ότι θα φύγω χωρίς να έχω καν βρει δουλεία, θα φρικάρει. Αλλά αν ακολουθήσω το δικό του σκεπτικό, θα ζω με τους γονείς μου μέχρι τα 35. Να μου λείπει το βύσσινο. Πάω να ετοιμάσω βαλίτσες...
Ανακάλυψα σήμερα τυχαία στο internet ένα online πρόγραμμα για επεξεργασία εικόνας, το Pixlr, το οποίο θυμίζει πάρα πολύ το photoshop, με λιγότερες ασφαλώς δυνατότητες. Παρόλα αυτά, είναι πολύ καλά σχεδιασμένο και παρέχει τα βασικά εργαλεία που έχουν αυτού του είδους τα προγράμματα και μια μικρή, προς το παρόν, ποικιλία εφε. Είναι πολύ βολικό για όσους δεν έχουν κάποιο άλλο σχετικό πρόγραμμα ή το pc τους δεν έχει τις επιδόσεις που χρειάζονται. Είναι εντελώς δωρεάν χωρις καν να πρέπει να κάνεις εγγραφή. Επιπλέον, ανοίγει κατευθείαν, καθώς είναι πολύ ελαφρύ πρόγραμμα.
Στην ιστοσελίδα αναφέρεται ότι το πρόγραμμα θα ανανεώνεται συνεχώς, με μια σειρά νέων εργαλείων και δυνατοτήτων, να είναι ήδη στην φάση της δημιουργίας. Αξίζει σίγουρα μια ματιά. Προσωπικά πιστεύω ότι θα μου φανεί πολύ χρήσιμο.
Η ιστοσελίδα εδώ. Για να μπεις στο πρόγραμμα, κάνε κλικ στο "Jump in".
Στην ιστοσελίδα αναφέρεται ότι το πρόγραμμα θα ανανεώνεται συνεχώς, με μια σειρά νέων εργαλείων και δυνατοτήτων, να είναι ήδη στην φάση της δημιουργίας. Αξίζει σίγουρα μια ματιά. Προσωπικά πιστεύω ότι θα μου φανεί πολύ χρήσιμο.
Η ιστοσελίδα εδώ. Για να μπεις στο πρόγραμμα, κάνε κλικ στο "Jump in".
Hfaistiwna
ο οποίος, πρώτος και καλύτερος, αφήνει σχόλια σε κάθε post που ανεβάζω. Με τιμάει πολύ το ενδιαφέρον σου για το blog μου και σε ευχαριστώ.
Και φυσικά και όλους όσους αφιερώνουν λίγο από το χρόνο τους για να διαβάσουν το blog.
Και φυσικά και όλους όσους αφιερώνουν λίγο από το χρόνο τους για να διαβάσουν το blog.
Είμαι πολύ συγκινημένος. Ήμουν έτοιμος να γράψω στο blog όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι είναι το 100ο post. Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα το blogging από περιέργεια και μόνο, καθώς γινόταν πολύ ντόρος για αυτό . Μετά από λίγο καιρό το παράτησα, όμως επέστρεψα και συνεχίζω από τότε. Ελπίζω να φτάσω καποτε τα χίλια post. Το blogging είναι σαν ψηφιακός ψυχολόγος για μένα και μέσω αυτού, έχω κάνει αρκετούς online φίλους. Μέσω του blog επίσης γνώρισα και τον Α. που, ασχέτως την κατάληξη, χάρηκα που τον γνώρισα. Πάω για τα 200ο τώρα.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Έχω πάθει εξάρτηση, όπως και πάρα πολλοί άλλοι με το Lost. Είναι μία από τις αγαπημένες μου ξένες σειρές, όχι ότι βλέπω ελληνικές... Υπάρχουν πολλές θεωρίες για τα περίεργα που συμβαίνουν στο νησί και μία από τις επικρατέστερες είναι εδώ και συμπληρωματικά εδώ. Με λίγα λόγια, εξηγεί ότι όλα γίνονται, λόγω ταξιδιών στο χρόνο μέσω του νησιού. Στην ιστοσελίδα εξηγείται με πολλές λεπτομέρειες η θεωρία και το πως συνδέονται όλα αυτά με τα διάφορα περιστατικά. Είναι αρκετά πειστική θεωρία. Ο 5ος κύκλος ξεκινάει στις αρχές του 2009.
Λόγω έλλειψης θεμάτων για να γράψω στο blog, διάλεξα μερικά clip από τις καλύτερες, κατά την γνώμη μου, ελληνικές σειρές. Απολαύστε.
Όπως φαίνεται και από τον τίτλο του post είμαι και πάλι ελεύθερο πουλί. Δεν έγινε καμία παρεξήγηση με το μωρό μου όπως την άλλη φορά, ούτε χωρίσαμε. Απλά δεν είμασταν ποτέ μαζί, όπως έχω πλέον συνειδητοποιήσει. Αυτό που νομίζαμε ότι είχαμε ήταν μία ψευδαίσθηση, αποτέλεσμα της μεγάλης ανάγκης που είχαμε και οι δυο να βρούμε κάποιον και να κάνουμε μία σχέση. Το μόνο ουσιαστικό και πραγματικό ήταν η συναντηση μας. Από τότε είμαστε χώρια και απλά προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε αισθήματα που δεν πρόλαβαν να αναπτυχθούν όταν ήμασταν μαζί.
Το "μωρό" μου είναι ένα πολύ ξεχωριστό άτομο. Μου άρεσε πραγματικά και χαίρομαι που τον γνώρισα. Απλά πρέπει να αφήσουμε την κατάσταση να εξελιχθεί από μόνη της. Όταν πάω Θεσσαλονίκη (σύντομα), θα μπορέσουμε ελπίζω, να ξεκαθαρίσουμε αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας.
Από την αρχή δεν ήταν πολύ εκδηλωτικός και το δέχτηκα. Αλλά όταν είσαι καιρό χώρια και παρακαλάς (λέμε τώρα) τον άλλον για ένα τηλεφώνημα κάτι δεν πάει καλά. Εγώ είχα όλη την καλή διάθεση αλλά μέχρι ένα σημείο. Εξάλλου, δεν μπορώ να πω ότι ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα.
Προς το παρόν απολαμβάνω την μοναξιά μου.
Το "μωρό" μου είναι ένα πολύ ξεχωριστό άτομο. Μου άρεσε πραγματικά και χαίρομαι που τον γνώρισα. Απλά πρέπει να αφήσουμε την κατάσταση να εξελιχθεί από μόνη της. Όταν πάω Θεσσαλονίκη (σύντομα), θα μπορέσουμε ελπίζω, να ξεκαθαρίσουμε αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας.
Από την αρχή δεν ήταν πολύ εκδηλωτικός και το δέχτηκα. Αλλά όταν είσαι καιρό χώρια και παρακαλάς (λέμε τώρα) τον άλλον για ένα τηλεφώνημα κάτι δεν πάει καλά. Εγώ είχα όλη την καλή διάθεση αλλά μέχρι ένα σημείο. Εξάλλου, δεν μπορώ να πω ότι ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα.
Προς το παρόν απολαμβάνω την μοναξιά μου.
Υπόθεση
Ένα νιόπαντρο ζευγάρι μετακομίζει στο σπίτι των ονείρων του. Αλλά όπως αποδεικνύεται ο γείτονας του διπλανού σπιτιού είναι λίγο βαρεμένος και τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Έλα όμως που ο τύπος είναι και μπάτσος και έτσι δεν μπορούν να απευθυνθούν στην αστυνομία. Γι' αυτό αποφασίζουν να περάσουν στην αντεπίθεση η οποία έχει άσχημα αποτελέσματα.
Cast
Samuel L. Jackson - Abel Turner
Patrick Wilson - Chris Mattson (Πολύ κουκλί)
Kerry Washington - Lisa Mattson
Trailer
Ένα νιόπαντρο ζευγάρι μετακομίζει στο σπίτι των ονείρων του. Αλλά όπως αποδεικνύεται ο γείτονας του διπλανού σπιτιού είναι λίγο βαρεμένος και τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Έλα όμως που ο τύπος είναι και μπάτσος και έτσι δεν μπορούν να απευθυνθούν στην αστυνομία. Γι' αυτό αποφασίζουν να περάσουν στην αντεπίθεση η οποία έχει άσχημα αποτελέσματα.
Cast
Samuel L. Jackson - Abel Turner
Patrick Wilson - Chris Mattson (Πολύ κουκλί)
Kerry Washington - Lisa Mattson
Trailer
1) Q: Τι εχει η Αννουλα που δεν εχουν τα αλλα παιδια;
A: Καρκινο.
2) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει κουνια;
A: Γιατι δεν εχει χερακια.
3) Q: Γιατι δεν μπορεσε να την πιασει ο πατερας της ,οταν πηγε να πεσει;
A: Γιατι πηγε να την πιασει απο τα χερια.
4) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να φορεσει γυαλια;
A: Γιατι δεν εχει αυτακια.
5) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει κοιλιακους;
A: Γιατι χτυπαει συνεχεια το κεφαλι της στο φερετρο.
6) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει πους-απς;
A: Γιατι την εμποδιζει η ταφοπλακα.
7) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να ξεχωρισει τα γαρυφαλλα απο τα τριανταφυλλα;
A: Γιατι ολες οι ριζες φαινονται ιδιες κατω απο το εδαφος.
8) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να μιλησει με τον Κωστακη;
A: Γιατι ο Κωστακης ειναι 5 ταφους μακρια.
9) Q: Γιατι εχουνε θαψει την Αννουλα σε ταφο 20χ20;
A: Γιατι δεν μπορουσαν να την ξεκολλησουν απο το φορτηγο.
10) Q: Γιατι εθαψαν την Αννουλα μαζι με τους γονεις της;
A: Γιατι δεν μπορουσαν να τους ξεκολλησουν μετα τη φωτια.
11) Q: Τι κανει η Αννουλα με τη σπατουλα μες τη μεση του δρομου;
A: Προσπαθει να ξεκολλησει το μικρο Κωστακη απο την ασφαλτο.
12) Q: Ποιος ξεμυαλισε την Αννουλα;
A: Η καραμπινα του πατερα της.
13) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να κανει ποδηλατο;
A: Γιατι ΔΕΝ εχει ποδηλατο.
14) Q: Γιατι η Αννουλα φταρνιζεται συνεχως;
A: Γιατι εχει αλλεργια στα θυμαρακια.
15) Q: Τι μαζευει η Αννουλα απο το δρομο;
A: Τα αντερα της.
16) Q: Γιατι το χαμογελο της Αννουλας,που παιζει τη φυσαρμονικα στο
πεζοδρομιο,μεγαλωνει συνεχως;
A: Γιατι αντι για τη φυσαρμονικα πηρε το ξυραφακι του πατερα της.
17) Q: Που παει η Αννουλα 8 η ωρα το πρωι καθε μερα;
A: Ν'αλλαξει αιμα.
18) Q: Γιατι η Αννουλα σκοτωσε τους γονεις της;
A: Για να παει εκδρομη με το ορφανοτροφειο.
19) Q: Γιατι σκοτωσε και το θειο και τη θεια της
A: Για να παρει και τα ξαδερφια της μαζι.
20) Q: Γιατι λυπηθηκε και αρχισε να κλαιει;
A: Γιατι η εκδρομη τελικα αναβληθηκε.
21) Q: Τι ειπε στους δικαστες;
A: "Λυπηθειτε με ,ειμαι ορφανη".
22) Q: Τι κανει η μαμα της Αννουλας για την Αννουλα που δεν κανουν οι υπολοιπες
μητερες για τα παιδια τους;
A: Μνημοσυνο.
23) Q: Τι κανει η Αννουλα που δεν κανουν τα αλλα παιδια;
A: Χημειοθεραπεια.
24) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να χτενιστει;
A: Γιατι της επεσαν ολα της τα μαλλια απο τη χημειοθεραπεια.
25) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα γελαει;
A: Γιατι τη γαργαλανε τα σκουληκια.
26) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα νιωθει μοναξια;
A: Γιατι τα σκουληκια πηγαν στον ταφο του Κωστακη.
27) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να δει τον ουρανο;
Α1: Γιατι την εχουνε θαψει μπρουμυτα.
Α2: Γιατι ο θολος του ταφου δεν ειναι γυαλινος.
28) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να παρει τα παιχνιδια της μαζι;
A: Γιατι δεν χωρανε ολα στο φερετρο.
29) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα κλαιει;
A: Γιατι εχουνε φυτρωσει κρεμμυδια γυρω απο τον ταφο της.
30) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν ειναι παρθενα;
A: Γιατι ο αδερφος της ειναι νεκροφιλος.
31) Q: Γιατι η Αννουλα κανει κυκλους;
A: Γιατι το χερι της ειναι καρφωμενο στο πατωμα.
32) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει μακροβουτι;
A: Γιατι τα πτωματα επιπλεουν στην επιφανεια.
33) Q: Γιατι η Αννουλα μυριζει;
A: Γιατι πεθανε χτες το βραδυ.
34) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μιλαει;
A: Γιατι πεθανε χτες το βραδυ.
35) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει μονοζυγο;
A: Γιατι δεν εχει χερια.
36) Q: Τι εχει γινει η μικρη Αννουλα που δεν εχουν γινει τα αλλα παιδακια;
A1: Ανεκδοτο.
Α2: Λιωμα.
37) Q: Τι ειναι μια ισια και ασπρη γραμμη διπλα απο την Αννουλα;
A: Το καρδιογραφημα της.
38) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να τρεξει στους Ολυμπιακους;
A: Γιατι εχει σπασει η ροδα απο το αναπηρικο καροτσακι της.
39) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα χαμογελαει;
A: Γιατι αυτο που κολλησε ηταν μεταδοτικο.
40) Q: Ποιος ειναι ο χειροτερος συνδυασμος για μια γυναικα;
A: Να ειναι ξανθια, Ποντια και να την λενε Αννουλα.
41) Q: Τι κοινο εχει η Αννουλα με τον αδελφο της;
A: Δολοφονο.
42) Q: Γιατι οταν η Αννουλα επεσε απο τον 30οστο οροφο δεν εφτασε ποτε στη γη;
A: Γιατι τα αντερα της μπλεχτηκαν στα καλωδια της ΔΕΗ.
43) Q: Τι κοινο εχει η Αννουλα με τις ξαδερφες της;
A: Ταφο.
44) Q: Γιατι η Αννουλα πεθανε κανoντας προβα τη σχολικη παρασταση;
A: Εκανε προβα μπροστα σε βενζιναδικο το "κοριτσακι με τα σπιρτα".
45) Q: Τι συνδεει την Αννουλα με τον Γιωργακη;
A: Ενας προφυλακτηρας.
46) Q: Πως πινει η Αννουλα την βοτκα της;
A: Με ενεσεις.
47) Q: Ποιο ηταν το μεγαλυτερο λαθος της Αννουλας;
A: Που γεννηθηκε.
48) Q: Γιατι η Αννουλα εχει καμμενο το μισο της προσωπο;
A: Εμπλεξε το τηλεφωνο με το σιδερο σιδερωματος.
49) Q: Γιατι η Αννουλα δεν εχει μητρα;
A: Εμπλεξε το δονητη της με το Black n' Decker.
50) Q: Γιατι η Αννουλα δεν ανασταινεται;
A: Γιατι παιρνει ποσοστα απο τα ανεκδοτα
A: Καρκινο.
2) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει κουνια;
A: Γιατι δεν εχει χερακια.
3) Q: Γιατι δεν μπορεσε να την πιασει ο πατερας της ,οταν πηγε να πεσει;
A: Γιατι πηγε να την πιασει απο τα χερια.
4) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να φορεσει γυαλια;
A: Γιατι δεν εχει αυτακια.
5) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει κοιλιακους;
A: Γιατι χτυπαει συνεχεια το κεφαλι της στο φερετρο.
6) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει πους-απς;
A: Γιατι την εμποδιζει η ταφοπλακα.
7) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να ξεχωρισει τα γαρυφαλλα απο τα τριανταφυλλα;
A: Γιατι ολες οι ριζες φαινονται ιδιες κατω απο το εδαφος.
8) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να μιλησει με τον Κωστακη;
A: Γιατι ο Κωστακης ειναι 5 ταφους μακρια.
9) Q: Γιατι εχουνε θαψει την Αννουλα σε ταφο 20χ20;
A: Γιατι δεν μπορουσαν να την ξεκολλησουν απο το φορτηγο.
10) Q: Γιατι εθαψαν την Αννουλα μαζι με τους γονεις της;
A: Γιατι δεν μπορουσαν να τους ξεκολλησουν μετα τη φωτια.
11) Q: Τι κανει η Αννουλα με τη σπατουλα μες τη μεση του δρομου;
A: Προσπαθει να ξεκολλησει το μικρο Κωστακη απο την ασφαλτο.
12) Q: Ποιος ξεμυαλισε την Αννουλα;
A: Η καραμπινα του πατερα της.
13) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να κανει ποδηλατο;
A: Γιατι ΔΕΝ εχει ποδηλατο.
14) Q: Γιατι η Αννουλα φταρνιζεται συνεχως;
A: Γιατι εχει αλλεργια στα θυμαρακια.
15) Q: Τι μαζευει η Αννουλα απο το δρομο;
A: Τα αντερα της.
16) Q: Γιατι το χαμογελο της Αννουλας,που παιζει τη φυσαρμονικα στο
πεζοδρομιο,μεγαλωνει συνεχως;
A: Γιατι αντι για τη φυσαρμονικα πηρε το ξυραφακι του πατερα της.
17) Q: Που παει η Αννουλα 8 η ωρα το πρωι καθε μερα;
A: Ν'αλλαξει αιμα.
18) Q: Γιατι η Αννουλα σκοτωσε τους γονεις της;
A: Για να παει εκδρομη με το ορφανοτροφειο.
19) Q: Γιατι σκοτωσε και το θειο και τη θεια της
A: Για να παρει και τα ξαδερφια της μαζι.
20) Q: Γιατι λυπηθηκε και αρχισε να κλαιει;
A: Γιατι η εκδρομη τελικα αναβληθηκε.
21) Q: Τι ειπε στους δικαστες;
A: "Λυπηθειτε με ,ειμαι ορφανη".
22) Q: Τι κανει η μαμα της Αννουλας για την Αννουλα που δεν κανουν οι υπολοιπες
μητερες για τα παιδια τους;
A: Μνημοσυνο.
23) Q: Τι κανει η Αννουλα που δεν κανουν τα αλλα παιδια;
A: Χημειοθεραπεια.
24) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να χτενιστει;
A: Γιατι της επεσαν ολα της τα μαλλια απο τη χημειοθεραπεια.
25) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα γελαει;
A: Γιατι τη γαργαλανε τα σκουληκια.
26) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα νιωθει μοναξια;
A: Γιατι τα σκουληκια πηγαν στον ταφο του Κωστακη.
27) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να δει τον ουρανο;
Α1: Γιατι την εχουνε θαψει μπρουμυτα.
Α2: Γιατι ο θολος του ταφου δεν ειναι γυαλινος.
28) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να παρει τα παιχνιδια της μαζι;
A: Γιατι δεν χωρανε ολα στο φερετρο.
29) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα κλαιει;
A: Γιατι εχουνε φυτρωσει κρεμμυδια γυρω απο τον ταφο της.
30) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν ειναι παρθενα;
A: Γιατι ο αδερφος της ειναι νεκροφιλος.
31) Q: Γιατι η Αννουλα κανει κυκλους;
A: Γιατι το χερι της ειναι καρφωμενο στο πατωμα.
32) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει μακροβουτι;
A: Γιατι τα πτωματα επιπλεουν στην επιφανεια.
33) Q: Γιατι η Αννουλα μυριζει;
A: Γιατι πεθανε χτες το βραδυ.
34) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μιλαει;
A: Γιατι πεθανε χτες το βραδυ.
35) Q: Γιατι η Αννουλα δεν μπορει να κανει μονοζυγο;
A: Γιατι δεν εχει χερια.
36) Q: Τι εχει γινει η μικρη Αννουλα που δεν εχουν γινει τα αλλα παιδακια;
A1: Ανεκδοτο.
Α2: Λιωμα.
37) Q: Τι ειναι μια ισια και ασπρη γραμμη διπλα απο την Αννουλα;
A: Το καρδιογραφημα της.
38) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα δεν μπορει να τρεξει στους Ολυμπιακους;
A: Γιατι εχει σπασει η ροδα απο το αναπηρικο καροτσακι της.
39) Q: Γιατι η μικρη Αννουλα χαμογελαει;
A: Γιατι αυτο που κολλησε ηταν μεταδοτικο.
40) Q: Ποιος ειναι ο χειροτερος συνδυασμος για μια γυναικα;
A: Να ειναι ξανθια, Ποντια και να την λενε Αννουλα.
41) Q: Τι κοινο εχει η Αννουλα με τον αδελφο της;
A: Δολοφονο.
42) Q: Γιατι οταν η Αννουλα επεσε απο τον 30οστο οροφο δεν εφτασε ποτε στη γη;
A: Γιατι τα αντερα της μπλεχτηκαν στα καλωδια της ΔΕΗ.
43) Q: Τι κοινο εχει η Αννουλα με τις ξαδερφες της;
A: Ταφο.
44) Q: Γιατι η Αννουλα πεθανε κανoντας προβα τη σχολικη παρασταση;
A: Εκανε προβα μπροστα σε βενζιναδικο το "κοριτσακι με τα σπιρτα".
45) Q: Τι συνδεει την Αννουλα με τον Γιωργακη;
A: Ενας προφυλακτηρας.
46) Q: Πως πινει η Αννουλα την βοτκα της;
A: Με ενεσεις.
47) Q: Ποιο ηταν το μεγαλυτερο λαθος της Αννουλας;
A: Που γεννηθηκε.
48) Q: Γιατι η Αννουλα εχει καμμενο το μισο της προσωπο;
A: Εμπλεξε το τηλεφωνο με το σιδερο σιδερωματος.
49) Q: Γιατι η Αννουλα δεν εχει μητρα;
A: Εμπλεξε το δονητη της με το Black n' Decker.
50) Q: Γιατι η Αννουλα δεν ανασταινεται;
A: Γιατι παιρνει ποσοστα απο τα ανεκδοτα
Τελικά είναι όλα καλά με το μωρό μου και μένα. Μιλήσαμε και τα ξεκαθαρίσαμε. Δεν έκανε τίποτα με τον άλλον μου είπε και τον πιστεύω. Και να έκανε δηλαδή, δεν πειράζει, εγώ ο ίδιος του έδωσα την άδεια. Όπως μου εξήγησε τον πείραξε που τον αντιμετώπιζα ειρωνικά σε αυτά που μου έλεγε. Η αλήθεια είναι πάντως ότι είναι δύσκολο να είσαι χώρια με τον ανθρωπό σου. Μόνο όταν θα είμαστε και γεωγραφικώς κόντα θα είμαστε εντάξει.
Κάτι που μάλλον θα γίνει πολύ σύντομα αφού πήρα επιτέλους την απόφαση να φύγω για Θεσσαλονίκη. Θα πάω χωρίς να έχω βρει δουλειά αλλά είμαι αισιόδοξος. Κάτι θα βρεθεί από δουλειά. Να ησυχάσω και από τους δικούς μου, οι οποίοι για άλλοι μία φορά σήμερα, άρχισαν τον πόλεμο νεύρων και την καταστροφολογία. Δεν ξέρουν όμως ότι όσο πας κόντρα σε κάποιον, τόσο αυτός πεισμώνει. Αν πριν ήθελα μία φορα να φύγω, τώρα θέλω εκατό φορές περισσότερο για να τους αποδείξω ότι δεν είμαι ο άχρηστος που νομίζουν και ότι το να κυνηγάς τους στόχους σου δεν είναι κάτι κακό. Στην τελική, σημασία έχει η προσπάθεια. Να ξέρεις ότι δοκίμασες και δεν τα κατάφερες.
Κάτι που μάλλον θα γίνει πολύ σύντομα αφού πήρα επιτέλους την απόφαση να φύγω για Θεσσαλονίκη. Θα πάω χωρίς να έχω βρει δουλειά αλλά είμαι αισιόδοξος. Κάτι θα βρεθεί από δουλειά. Να ησυχάσω και από τους δικούς μου, οι οποίοι για άλλοι μία φορά σήμερα, άρχισαν τον πόλεμο νεύρων και την καταστροφολογία. Δεν ξέρουν όμως ότι όσο πας κόντρα σε κάποιον, τόσο αυτός πεισμώνει. Αν πριν ήθελα μία φορα να φύγω, τώρα θέλω εκατό φορές περισσότερο για να τους αποδείξω ότι δεν είμαι ο άχρηστος που νομίζουν και ότι το να κυνηγάς τους στόχους σου δεν είναι κάτι κακό. Στην τελική, σημασία έχει η προσπάθεια. Να ξέρεις ότι δοκίμασες και δεν τα κατάφερες.
Δεν ξέρω τι κάνω και που βρίσκομαι. Τελικά φαίνεται ότι ενθουσιαστήκαμε υπερβολικά. Ταιριάζαμε τόσο πολύ και είμασταν τόσο χαρούμενοι που η μοίρα μας ένωσε. Αλλά τελικά κάναμε λάθος. Πρώτα το θέμα του παλιού απωθημένου που εμφανίστηκε ξαφνικά και τώρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν με πειράζει. Άλλωστε δεν ένιωθα καν ότι είχα σχέση. Μοιραστήκαμε λιγότερο από ένα 24ωρο, το οποίο ήταν υπέροχο πρέπει να παραδεχτώ, αλλά μετά χωρίσαμε για περίπου 20 μέρες εώς τώρα, χωρις να ξέρουμε καν πότε θα είναι η επόμενη συνάντηση μας. Το μόνο που μας ένωνε ήταν η ελπίδα για μια κοινή ζωή στο μέλλον. Η σχέση μας, αν είναι σχέση, περιορίζεται στην ψυχρή επικοινωνία μέσω msn, sms και τηλεφωνημάτων.
Δεν ξέρω αν τελείωσε η όχι, αλλά δεν είμαι άνθρωπος που πιέζει καταστάσεις. Ότι είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει. Ένα πράγμα που έχω καταλάβει, είναι πως τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Ίσως μία σχέση να ήταν εμπόδιο στα σχεδιά που έχω, ίσως και όχι. Σύντομα θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Δεν ξέρω αν τελείωσε η όχι, αλλά δεν είμαι άνθρωπος που πιέζει καταστάσεις. Ότι είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει. Ένα πράγμα που έχω καταλάβει, είναι πως τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Ίσως μία σχέση να ήταν εμπόδιο στα σχεδιά που έχω, ίσως και όχι. Σύντομα θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
ανεκπλήρωτος έρωτας
γκόμενος
καμάκι
Στους δύο τρίτος (δεν) χωρεί!
Τετάρτη 27 Αυγούστου 200823:07VoltsekΧτες είχα μία πολύ ιδιαίτερη συνομιλία, μέσω msn, με το μωρό μου, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Ξάνθη. Μου ζητούσε συμβουλές για το πως να φλερτάρει κάποιον, με τον οποίο είχε κόλλημα παλαιότερα και επειδή τον συνάντησε πρόσφατα, ξαναφούντωσε το απωθημένο. Με μεγάλη μου χαρά βοήθησα τον γκομενό μου να την πέσει σε κάποιον. Τι κι αν είμαστε μαζί; Αυτά είναι λεπτομέρειες. Μωρό μου, καλή επιτυχία σου εύχομαι, μακάρι να τα βρείτε και να είστε ευτυχισμένοι μαζί. Εμένα μπορείς να με βλέπεις και τα σαββατοκύριακα.
Να 'μαι πάλι εδώ, μετά από δέκα υπέροχες μέρες διακοπών στην Κέρκυρα. Κάναμε και είδαμε τόσα πολλά μέσα σε λίγες μέρες. Νέα μέρη, καινούργιες γνωριμίες, διαφορετικές εμπειρίες...Δεν ήταν ακριβώς όπως το φανταζόμουν, χωρίς αυτό να είναι κάτι κακό. Δεν έλειψαν βέβαια τα απρόοπτα και οι μικροεντάσεις αλλά όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Έχω τόσες όμορφες εικόνες μέσα στο μυαλό μου, που θα ήθελα πολυ να μπορέσω να σας τις μεταδώσω, τόσα πολλά συναισθήματα... Η Κέρκυρα είναι ένα πραγματικά εκπληκτικό νησί και ίδιαίτερα ο Κάβος, τον οποίο λάτρεψα. Πρέπει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του ο καθένας να επισκεφτεί το νησί αυτό.
Το μόνο κακό με τις διακοπές είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν και πρέπει να επιστρέψεις. Και για μένα η επιστροφή σε μια πόλη που σιχαίνομαι με αδιάφορους ανθρώπους, σε μία κενή καθημερινότητα, είναι βασανιστήριο. Αλλά επειδή δεν είμαι αχάριστος, είμαι ευγνώμων που μπόρεσα να πραγματοποιήσω αυτές τις διακοπές και να ζήσω στιγμές που θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή.
Η ζωή δεν σταμάταει με το τέλος του καλοκαιριού. "Τα καλύτερα δεν ήρθαν ακόμα". Αυτό είναι το ρητό μου. Εϊναι ώρα να σκεφτώ τι θέλω, να πάρω κάποιες αποφάσεις και να βάλω τη ζωή μου σε μία σειρά.
Περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες για την Κέρκυρα σε επόμενο post.
Έχω τόσες όμορφες εικόνες μέσα στο μυαλό μου, που θα ήθελα πολυ να μπορέσω να σας τις μεταδώσω, τόσα πολλά συναισθήματα... Η Κέρκυρα είναι ένα πραγματικά εκπληκτικό νησί και ίδιαίτερα ο Κάβος, τον οποίο λάτρεψα. Πρέπει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του ο καθένας να επισκεφτεί το νησί αυτό.
Το μόνο κακό με τις διακοπές είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν και πρέπει να επιστρέψεις. Και για μένα η επιστροφή σε μια πόλη που σιχαίνομαι με αδιάφορους ανθρώπους, σε μία κενή καθημερινότητα, είναι βασανιστήριο. Αλλά επειδή δεν είμαι αχάριστος, είμαι ευγνώμων που μπόρεσα να πραγματοποιήσω αυτές τις διακοπές και να ζήσω στιγμές που θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή.
Η ζωή δεν σταμάταει με το τέλος του καλοκαιριού. "Τα καλύτερα δεν ήρθαν ακόμα". Αυτό είναι το ρητό μου. Εϊναι ώρα να σκεφτώ τι θέλω, να πάρω κάποιες αποφάσεις και να βάλω τη ζωή μου σε μία σειρά.
Περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες για την Κέρκυρα σε επόμενο post.
Όταν ξεκίνησα αυτό το blog, δεν περίμενα ότι θα εξελισσόταν σε τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Κι αυτό επειδή μέσω αυτού, μιλάω με πολλά και διαφορετικά άτομα. Και βεβαίως γνώρισα το μωρό μου! Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Αρκετά άτομα που ανακαλύπτουν τυχαία το blog, με κάνουν add στο msn το οποίο έχω δίπλα γραμμένο (tristanos22@hotmail.com για όποιον ενδιαφέρεται). To 70% είναι ηλικίας είναι 15-18. Δεν ήξερα ότι έχω τόση πέραση στους εφήβους.
Anyway, πολλοί από αυτούς δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τι ακριβώς θέλουν και τι τους αρέσει. Βιώνουν τη φάση της συνειδητοποίησης του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και τι αυτό συνεπάγεται. Μερίκοι δεν έχουν εμπειρίες και μερικοί έχουν αλλά αισθάνονται περίεργα. Μου γράφουν ότι ταυτίζονται με κάποια από τα πράγματα που γράφω. Αυτό που καταλαβαίνω μέσα από τις συζητήσεις μας, είναι ότι μερικοί δεν παραδέχονται μέσα τους την ομοφυλοφιλία καθώς τους έχει σχηματιστεί η εντύπωση ότι είναι κάτι κακό που μόνο πόνο και δυστυχία θα φέρει στη ζωή τους. Νιώθουν έλξη για το αντίθετο φύλο και προσπαθούν να το καταπολεμήσουν. Μερικά παιδιά είναι πολύ μπερδεμένα και αγχωμένα.
Σκέφτομαι ότι κι εγώ έτσι ήμουν και αυτό με κάνει να στεναχωριέμαι. Γιατί πρέπει όλοι οι νεαροί ομοφυλόφιλοι να περνάνε από το στάδιο του άγχους, της αγωνίας και της θλίψης; Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει λόγος. Μερικοί φοβούνται τι θα πει η κοινωνία. Γαμήστε την, την κοινωνία. Η κοινωνία πάντα κάτι στραβό θα βρίσκει για να κατηγορήσει και να χλευάσει. Εμείς είμαστε η κοινωνία και πρέπει σιγά σιγά να την αλλάξουμε. Είμαστε αυτοί που είμαστε και σε όποιον αρέσουμε. Όχι ότι εγώ είμαι πλήρως συνειδητοποιημένος, αλλά έχω ωριμάσει κάπως και βλέπω να πράγματα πιο καθαρά και πολύ πιο απλά και χαίρομαι να τους συμβουλεύω και να τους λέω να μην φοβούνται και να μην στεναχωριούνται.
Είτε το πιστεύετε είτε όχι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ανωμαλία, δεν είναι αρρώστια, δεν είναι κατάρα. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας για να σας αποδεχτούν και οι γύρω σας. Μην αφήνετε κανέναν να σας αντιμετωπίζει ρατσιστικά. Καθένας μας είναι διαφορετικός, με ιδιαιτερά προσόντα και ικανότητες. Και αν κάποιος σας απορρίπτει λόγω της ομοφυλοφιλίας, τότε δεν αξίζει την προσοχή σας. Επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος είναι στενόμυαλός καη η συναναστροφή σας μαζί του, μόνο κακό μπορεί να σας κάνει.
Ας είμαστε υπερήφανοι για τον εαυτό μας και μην αφήνουμε τους άλλους να μας μειώνουν και να μας δημιουργούν κόμπλεξ. Αν δεν δέχονται το διαφορετικό, τότε αυτοί έχουν το πρόβλημα. Άλλωστε it's ok to be gay!!!
Anyway, πολλοί από αυτούς δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τι ακριβώς θέλουν και τι τους αρέσει. Βιώνουν τη φάση της συνειδητοποίησης του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και τι αυτό συνεπάγεται. Μερίκοι δεν έχουν εμπειρίες και μερικοί έχουν αλλά αισθάνονται περίεργα. Μου γράφουν ότι ταυτίζονται με κάποια από τα πράγματα που γράφω. Αυτό που καταλαβαίνω μέσα από τις συζητήσεις μας, είναι ότι μερικοί δεν παραδέχονται μέσα τους την ομοφυλοφιλία καθώς τους έχει σχηματιστεί η εντύπωση ότι είναι κάτι κακό που μόνο πόνο και δυστυχία θα φέρει στη ζωή τους. Νιώθουν έλξη για το αντίθετο φύλο και προσπαθούν να το καταπολεμήσουν. Μερικά παιδιά είναι πολύ μπερδεμένα και αγχωμένα.
Σκέφτομαι ότι κι εγώ έτσι ήμουν και αυτό με κάνει να στεναχωριέμαι. Γιατί πρέπει όλοι οι νεαροί ομοφυλόφιλοι να περνάνε από το στάδιο του άγχους, της αγωνίας και της θλίψης; Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει λόγος. Μερικοί φοβούνται τι θα πει η κοινωνία. Γαμήστε την, την κοινωνία. Η κοινωνία πάντα κάτι στραβό θα βρίσκει για να κατηγορήσει και να χλευάσει. Εμείς είμαστε η κοινωνία και πρέπει σιγά σιγά να την αλλάξουμε. Είμαστε αυτοί που είμαστε και σε όποιον αρέσουμε. Όχι ότι εγώ είμαι πλήρως συνειδητοποιημένος, αλλά έχω ωριμάσει κάπως και βλέπω να πράγματα πιο καθαρά και πολύ πιο απλά και χαίρομαι να τους συμβουλεύω και να τους λέω να μην φοβούνται και να μην στεναχωριούνται.
Είτε το πιστεύετε είτε όχι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ανωμαλία, δεν είναι αρρώστια, δεν είναι κατάρα. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας για να σας αποδεχτούν και οι γύρω σας. Μην αφήνετε κανέναν να σας αντιμετωπίζει ρατσιστικά. Καθένας μας είναι διαφορετικός, με ιδιαιτερά προσόντα και ικανότητες. Και αν κάποιος σας απορρίπτει λόγω της ομοφυλοφιλίας, τότε δεν αξίζει την προσοχή σας. Επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος είναι στενόμυαλός καη η συναναστροφή σας μαζί του, μόνο κακό μπορεί να σας κάνει.
Ας είμαστε υπερήφανοι για τον εαυτό μας και μην αφήνουμε τους άλλους να μας μειώνουν και να μας δημιουργούν κόμπλεξ. Αν δεν δέχονται το διαφορετικό, τότε αυτοί έχουν το πρόβλημα. Άλλωστε it's ok to be gay!!!
Προχτές το απόγευμα βγήκα με τον αδερφό μου για ψώνια και ύστερα πήγαμε και για μια-δυο μπύρες. Δεν υπήρχε τίποτα ενδιαφέρον, όπως και όλο αυτό το καιρό, αφού η πόλη το καλοκαίρι αδειάζει. Φεύγοντας, περάσαμε έξω από το ζαχαροπλαστείο του κούκλου, στον οποίο είχα προτείνει να πάμε για καφέ. Τον έχω δει και άλλες φορές βέβαια, αλλά πολύ σπάνια.
Κούκλος και γλυκούλης όπως πάντα, η αλήθεια να λέγεται. Όποτε τον βλέπω, αρχίζει να με απασχολεί το τι έγινε ή μάλλον τι δεν έγινε. Γιατί δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο, ειδικά αφού είχε δεχτεί με τόσο προθυμία και με τόσο ενθουσιασμό; Δεν είχε την παραμικρή περιέργεια να με γνωρίσει; Στην τελική, ένας καφές γνωριμίας θα ήταν και όχι ταξίδι στην Τήλο. Αυτός έχασε.
Στο msn, αναγνώστες του blog, με ρωτούσαν και ακόμη και τώρα με ρωτάνε τι έγινε με τον ζαχαροπλάστη. Τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών αυτή η ιστορία. Που να γινόταν και κάτι... πέρα από το φτύσιμο. Δεν πειράζει όμως, όλα μέσα στη ζωή είναι.
Κούκλος και γλυκούλης όπως πάντα, η αλήθεια να λέγεται. Όποτε τον βλέπω, αρχίζει να με απασχολεί το τι έγινε ή μάλλον τι δεν έγινε. Γιατί δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο, ειδικά αφού είχε δεχτεί με τόσο προθυμία και με τόσο ενθουσιασμό; Δεν είχε την παραμικρή περιέργεια να με γνωρίσει; Στην τελική, ένας καφές γνωριμίας θα ήταν και όχι ταξίδι στην Τήλο. Αυτός έχασε.
Στο msn, αναγνώστες του blog, με ρωτούσαν και ακόμη και τώρα με ρωτάνε τι έγινε με τον ζαχαροπλάστη. Τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών αυτή η ιστορία. Που να γινόταν και κάτι... πέρα από το φτύσιμο. Δεν πειράζει όμως, όλα μέσα στη ζωή είναι.
Τόσο καιρό που ήμουν μόνος, ήμουν απελπισμένος και έκλαιγα τη μοίρα μου. Ένιωθα πολύ μόνος. Όταν βρήκα το μωρό μου και είδικα μετά το πρώτο μας βράδυ μαζί, ένιωθα πολύ τυχερός και χαρούμενος. Επιτέλους σκέφτηκα όλα πάνε καλά.
Τώρα όμως υπάρχει άλλο πρόβλημα. Η απόσταση. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να είσαι χώρια με τον αγαπημένο σου. Να ψάχνεις τόσο καιρό να βρεις κάποιον, και όταν τον βρίσκεις, να μην μπορείς να τον χαρείς. Και στη δική μας περίπτωση, θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να βρεθούμε. Το μόνο που μου δίνει κουράγιο, είναι πως, αν όλα πάνε καλά, μετά θα είμαστε συνέχεια μαζί.
Να θες να φιλήσεις ή να αγκαλιάσεις το μωρό σου και να μην μπορείς. Να είναι χιλιόμετρα μακριά και εσύ να ζεις μόνο με την σκέψη του και για την στιγμή που θα ξαναβρεθείτε. Δεν αντέχω. Τον θέλω εδώ μαζί μου. Τηλέφωνα, μηνύματα, msn, ευτυχώς υπάρχουν τρόποι επικοινωνίας. Αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την φυσική παρουσία.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή και να είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Σε δέκα μέρες φεύγω για Κέρκυρα και ούτε αυτό δεν σκέφτομαι. Δε με νοιάζει τόσο πολύ. Μόνο η αγάπη μου με ενδιαφέρει.
Μωρό μου, μου λείπεις... Ανυπομονώ να είμαστε πάλι μαζί.
Τώρα όμως υπάρχει άλλο πρόβλημα. Η απόσταση. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να είσαι χώρια με τον αγαπημένο σου. Να ψάχνεις τόσο καιρό να βρεις κάποιον, και όταν τον βρίσκεις, να μην μπορείς να τον χαρείς. Και στη δική μας περίπτωση, θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να βρεθούμε. Το μόνο που μου δίνει κουράγιο, είναι πως, αν όλα πάνε καλά, μετά θα είμαστε συνέχεια μαζί.
Να θες να φιλήσεις ή να αγκαλιάσεις το μωρό σου και να μην μπορείς. Να είναι χιλιόμετρα μακριά και εσύ να ζεις μόνο με την σκέψη του και για την στιγμή που θα ξαναβρεθείτε. Δεν αντέχω. Τον θέλω εδώ μαζί μου. Τηλέφωνα, μηνύματα, msn, ευτυχώς υπάρχουν τρόποι επικοινωνίας. Αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την φυσική παρουσία.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή και να είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Σε δέκα μέρες φεύγω για Κέρκυρα και ούτε αυτό δεν σκέφτομαι. Δε με νοιάζει τόσο πολύ. Μόνο η αγάπη μου με ενδιαφέρει.
Μωρό μου, μου λείπεις... Ανυπομονώ να είμαστε πάλι μαζί.
Σήμερα πάλι πήγαμε στην Κατερίνη, στο beach bar του κολλητού μου. Χτες είχε γενέθλια αλλά μόνο σήμερα μπορούσαμε να πάμε. Για άλλη μία φορά περάσαμε φανταστικά. Μπάνιο στη θάλασσα, ηλιοθεραπεία και πάρα πολλές μπύρες. Παίξαμε και ξανά beach volley, το οποίο έχει αρχίσει να μου αρέσει και είναι και ευχάριστος τρόπος να καις θερμίδες και να κάνεις ωραίο μαύρισμα.
Πήγαμε να φάμε στην ίδια ταβέρνα που πάμε κάθε φορά, αφού τα κάνουν όλα πεντανόστιμα. Σκάσαμε από το πολύ φαγητό. Ορεκτικά, σαλάτες, το κυρίως πιάτο, το γλυκό στο τέλος, χώρια το ποτό...αλλά το απολαύσαμε.
Στην παρέα ήταν και κάτι κοπέλες, ελληνίδες που ζουν στην Αμερική. Ήταν ευχάριστη η συναναστροφή με άτομα διαφορετικής νοοτροπίας και συνηθειών. Και ήταν ευκαιρία να ξεσκονίσω τα αγγλικά μου.
Το βράδυ, επιστρέψαμε στο beach bar, το οποίο ήταν πλέον prive και κόψαμε την τούρτα, με μία μέρα καθυστέρηση βέβαια, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Ήπιαμε και τα ποτάκια μας και το διασκευάσαμε για τα καλά.
Τώρα σειρά έχει η Κέρκυρα!
Δύο τραγούδια που έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Μου θυμίζουν κάποιες πολύ ωραίες στιγμές.
Leona Lewis - Better in time
Offer Nissim - For your love
Leona Lewis - Better in time
Offer Nissim - For your love
Μετά από τόσα post μαύρης κατάθλιψης και γκρίνιας, ένα post χαράς και ευτυχίας. Επειδή έτσι νιώθω. Τις τελευταίες μέρες νιώθω υπέροχα, έχω ένα μόνιμο χαζό χαμόγελο. Ο λόγος προφανής. Ο θεός Έρωτας με κάρφωσε με τα βέλη του. Μία υπέροχη ύπαρξη έδωσε χρώμα στη ζωή μου, είναι ο λόγος που ξυπνάω ευδιάθετος τα πρωινά. Και αύριο θα περάσουμε όλη τη νύχτα μαζί στο σπίτι του, αγκαλίτσα. Απλά τέλειο.
Είναι τόσο ξεχωριστός. Καλός, τρυφερός, γλυκός... Και ταιριάζουμε αφάνταστα. Τι να πω... Άργησε αλλά άξιζε ο κόπος. Και ήταν τόσο ξαφνική η γνωριμία μας. Ήρθε επιτέλους η ώρα να αποκατασταθώ κι εγώ. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και γιατι όχι δηλαδή;
Κι επειδή ξέρει για αυτό το blog και μπορεί να τα διαβάσει αυτά, θέλω να του πω: Μωρό μου είσαι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου!!!
Είναι τόσο ξεχωριστός. Καλός, τρυφερός, γλυκός... Και ταιριάζουμε αφάνταστα. Τι να πω... Άργησε αλλά άξιζε ο κόπος. Και ήταν τόσο ξαφνική η γνωριμία μας. Ήρθε επιτέλους η ώρα να αποκατασταθώ κι εγώ. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και γιατι όχι δηλαδή;
Κι επειδή ξέρει για αυτό το blog και μπορεί να τα διαβάσει αυτά, θέλω να του πω: Μωρό μου είσαι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου!!!
Τις τελευταίες μέρες άλλαξαν πολύ τα πράγματα. Ξυπνάω το πρωί και έχω ένα αυθόρμητο χαμόγελο στο προσωπό μου. Δεν καταλαβαίνω πωςτυχαίνει να είναι όλα σκάτα ή όλα να πηγαίνουν μια χαρά, όπως στη φάση που βρίσκομαι εγώ τώρα. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα στεναχώριας και μιζέριας, περνάω καλά και είμαι χαρούμενος.
Περνάω χρόνο με καλούς φίλους με τους οποίους είχαμε ψιλοχαθεί και έχω γνωρίσει αρκετά καινούργια άτομα. Στον ερωτικό τομέα υπάρχουν προοπτικές μετά από πολύ καιρό. Επαγγελματικά, πειραματίζομαι με κάποιες εναλλακτικές οδούς. Κάνω πράγματα που μου αρέσουν και έχω ξεφύγει από την στασιμότητα. Σε μερικές μέρες φεύγω διακοπές και όλα προχωράνε αισίως. Καιρός ήτανε...
Περνάω χρόνο με καλούς φίλους με τους οποίους είχαμε ψιλοχαθεί και έχω γνωρίσει αρκετά καινούργια άτομα. Στον ερωτικό τομέα υπάρχουν προοπτικές μετά από πολύ καιρό. Επαγγελματικά, πειραματίζομαι με κάποιες εναλλακτικές οδούς. Κάνω πράγματα που μου αρέσουν και έχω ξεφύγει από την στασιμότητα. Σε μερικές μέρες φεύγω διακοπές και όλα προχωράνε αισίως. Καιρός ήτανε...
Η επιλογή του τραγουδιού δεν ήταν τυχαία...