Τώρα τελευταία προβάλλεται στην τηλεόραση μία διαφήμιση με έναν νεαρό, ο οποίος είναι πραγματικά ΚΟΥΚΛΟΣ! Η γλυκιά φατσούλα του και το απίστευτο χαμόγελο του με τρελαίνουν. Γιατί δεν μπορώ να γνωρίσω κάποιον σαν κι αυτόν;
Όποιος γνωρίζει όνομα, πληρώνω όσο όσο!!!
Χτες πραγματοποιήθηκε το Athens Pride για 6η συνεχόμενη χρονιά. Στεναχωρήθηκα πολύ που δεν μπόρεσα να παραβρεθώ στην Αθήνα. Πήγα πρώτη φορά πέρυσι και πέρασα υπέροχα. Περίμενα με μεγάλη λαχτάρα να πάω και στο φετινό αλλά ο κακός προγραμματισμός, μου χάλασε τα σχέδια. Δεν έκανα την απαραίτητη οικονομία και κατέληξα να μην έχω τα απαραίτητα χρήματα για να κάνω μία σύντομη επίσκεψη στην πρωτεύουσα. Κρίμα... Του χρόνου τώρα, να είμαστε καλά να μαζευτούμε. Απ' ότι ακούω πάντως, είχε ιδιαίτερη επιτυχία.
Με τον κούκλο από την έκθεση δεν έγινε τίποτα επειδή βρίσκομαι στην Κοζάνη. Δεν ήθελα να ξεκινήσω κάτι και να το αφήσω στη μέση. Θα επιστρέψω έγκαιρα στην Θεσσαλονίκη και θα δω τι θα κάνω. Η πλάκα είναι ότι έχω κι ανταγωνισμό. Μιλώντας με ένα παιδί στο msn, που διάβασε το σχετικό post (γεια σου Μήτσο!), αποδείχτηκε ότι μας αρέσει το ίδιο άτομο. Βέβαια αυτός έχει σχέση άρα έχω προτεραιότητα.
Βέβαια τώρα έχουν αλλάξει κάπως τα δεδομένα. Με πολύ ψάξιμο και αρκετή τύχη, κατάφερα να μάθω κάποια στοιχεία γι αυτόν. Ξέροντας μόνο τον εκδοτικό οίκο τον οποίο εκπροσωπεί στην έκθεση, κατάφερα να βρω ένα βιβλιοπωλείο με το οποίο συνεργάζονται εδώ στην Θεσσαλονίκη, το οποίο είναι του κούκλου και μάλλον το έχει με τον αδερφό του. Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα του βιβλιοπωλείου κι από εκεί έμαθα το ονοματεπώνυμο και το κινητό του!!! Οπότε μπόρεσα να τον βρω και στο facebook. Δεν τον έκανα add όμως διότι φοβάμαι την απόρριψη. Αλλά πλέον δεν χρειάζεται να βιαστώ να κάνω κάποια κίνηση, καθώς ξέρω που μπορώ να τον βρω. Μάλιστα το βιβλιοπωλείο είναι σχετικά κοντά στο σπίτι μου.
Είναι εντυπωσιακό και ταυτόχρονα τρομακτικό το τι μπορείς να βρεις στο internet. Εκτός από τα παραπάνω στοιχεία που βρήκα, τον εντόπισα σε άλλα δύο site τύπου facebook τα οποία δεν είναι καθόλου διαδεδομένα. Ακόμα τον βρήκα σε μία λίστα αποφοίτων λυκείου και σε αποτελέσματα διαγωνισμών κωπηλασίας. Ξέρω ότι είναι ο ίδιος επειδή έχει αντίστοιχες φωτογραφίες στο προφίλ του. Σκορπάμε προσωπικά στοιχεία στον τεράστιο χώρο του διαδικτύου και δεν έχουμε ιδέα ποιος μπορεί να τα βλέπει.
Πάντως με τα στοιχεία που έμαθα, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι το παλικάρι είναι gay. Σκέφτομαι να πάω απλώς να τον ρωτήσω που μπορώ να τον βρω μετά την έκθεση, ως ενδιαφερόμενος πελάτης. Και από εκεί και πέρα να το πάω χαλαρά. Είναι όμως μανάρι ο άτιμος!
Μετά από αρκετές μέρες θλίψης, στεναχώριας και απογοήτευσης λόγω του πρόσφατου χωρισμού, εμφανίστηκε ξανά μια πηγή ελπίδας στον ορίζοντα. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο παλικάρι, που πρωτοσυνάντησα πριν λίγες ημέρες στην έκθεση βιβλίου.
Μιας και το ανέφερα, έχει ξεκινήσει η έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης και θα συνεχιστεί μέχρι τις 13 Ιουνίου. Περισσότερα από 100 περίπτερα και αμέτρητες προτάσεις για ανάγνωση σας περιμένουν. Σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη.
Και συνεχίζω... Την πρώτη μέρα της έκθεσης, πήγα για μια βόλτα να δω τι παίζει. Καθώς περπατούσα τράβηξε το βλέμμα μου ένα περίπτερο στο οποίο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος. Όταν αντίκρυσα το παιδί που στεκόταν από την πίσω μεριά του πάγκου, τα έχασα! Μιλάμε για παίδαρο... Στάθηκα για λίγο να τον κοιτάζω χωρίς να μπορώ να στρέψω το κεφάλι μου αλλού. Μου άρεσε πάρα πολύ. Φυσικά συγκράτησα την ονομασία του περιπτέρου για να τον εντοπίσω ευκολότερα την επόμενη φορά.
Μετά από δύο μέρες, ξαναπέρασα από εκεί με ένα φίλο μου. Πηγαίνω συχνά στην παραλία για βόλτα, καθώς μου αρέσει πολύ σαν μέρος κι επιπλέον δεν απέχει πολύ από το σπίτι μου. Φυσικά είχα στο μυαλό μου τον κούκλο. Όταν πλησιάσαμε στο περιπτερό του, τον έδειξα στον φίλο μου. Φυσικά άρεσε και σε αυτόν. Ωραίος, στυλάτος και αρρενωπός. Σε ποιον δεν θα άρεσε;
Δύο μέρες αργότερα. Ξαναπηγαίνω στην έκθεση, με σκοπό αυτή τη φορά να ενημερωθώ για τα βιβλία που κυκλοφορούν. Ένα από τα χόμπι μου είναι το διάβασμα και πάντα αγοράζω κάτι. Φυσικά σκεφτόμουν και τον κούκλο αλλά δεν ήταν το επίκεντρο της προσοχής μου. Προχωρούσα χαλαρά από περίπτερο σε περίπτερο, κοιτώντας βιβλία και συζητώντας με κάποιους από τους υπεύθυνους που βρίσκονταν εκεί. Ώσπου έφτασα και στο δικό του. Εκεί φυσικά περισσότερο κοιτούσα αυτόν παρά τα βιβλία. Δεν μπορούσα έτσι κι αλλιώς να συγκεντρωθώ και πολύ. Κάποια στιγμή που πήρα ένα βιβλίο στα χέρια μου, στράφηκε σε μένα λεγοντάς μου ότι είναι πολύ καλό. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα. Από εκεί και μετά το πράγμα προχώρησε πολύ φυσικά. Μου πρότεινε κάποια βιβλία, εγώ τον ρωτούσα διάφορα και αναπτύξαμε μία σύντομη κουβεντούλα. Εγώ ένιωθα ενθουσιασμένος καθώς δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο αλλά βεβαίως δεν το έδειχνα. Μέχρι που φτάσαμε στο τέλος. Δεν μπορούσα να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον του άλλωστε. Οπότε τον χαιρέτησα κι έφυγα.
Όμως η κουβέντα μας με μπέρδεψε. Πριν από αυτό σκεφτόμουν ότι είναι απλά ένα ωραίο παιδί. Εμφανισιακά δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είναι gay. Αφού όμως του μίλησα, είχα τις αμφιβολίες μου. Ο τρόπος που μιλούσε, μερικά από αυτά που έλεγε και κάποιες κινήσεις που έκανε θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν είναι στοιχεία ενός 100% straight τύπου. Κι αν είναι gay; Να αφήσω την ευκαιρία χαμένη; Δεν πρόκειται απλά για ένα ωραίο αγόρι. Όσο μιλούσαμε, έβλεπα ένα σοβαρό και καλλιεργημένο παιδί, μου έβγαζε κάτι πολύ θετικό.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να του πω να πάμε για καφέ κι ότι γίνει, έγινε. Δε θα είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Δεν ξέρω όμως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος. Αν έχει κανείς κάτι καλό να προτείνει, ας μου πει. Η αλήθεια είναι ότι έχω κι έναν κρυμμένο άσο στο μανίκι. Εδώ και καιρό ασχολούμαι με κάτι, δεν έχω αναφερθεί σε αυτό πάρα πολύ και δε θα το κάνω τώρα. Μπορώ όμως μέσω αυτού, να του κάνω μία επαγγελματική πρόταση και με αυτό τον τρόπο να τον προσεγγίσω. Τι θα ήταν καλύτερο; Η άμεση ή η έμμεση προσέγγιση;
Μιας και το ανέφερα, έχει ξεκινήσει η έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης και θα συνεχιστεί μέχρι τις 13 Ιουνίου. Περισσότερα από 100 περίπτερα και αμέτρητες προτάσεις για ανάγνωση σας περιμένουν. Σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη.
Και συνεχίζω... Την πρώτη μέρα της έκθεσης, πήγα για μια βόλτα να δω τι παίζει. Καθώς περπατούσα τράβηξε το βλέμμα μου ένα περίπτερο στο οποίο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος. Όταν αντίκρυσα το παιδί που στεκόταν από την πίσω μεριά του πάγκου, τα έχασα! Μιλάμε για παίδαρο... Στάθηκα για λίγο να τον κοιτάζω χωρίς να μπορώ να στρέψω το κεφάλι μου αλλού. Μου άρεσε πάρα πολύ. Φυσικά συγκράτησα την ονομασία του περιπτέρου για να τον εντοπίσω ευκολότερα την επόμενη φορά.
Μετά από δύο μέρες, ξαναπέρασα από εκεί με ένα φίλο μου. Πηγαίνω συχνά στην παραλία για βόλτα, καθώς μου αρέσει πολύ σαν μέρος κι επιπλέον δεν απέχει πολύ από το σπίτι μου. Φυσικά είχα στο μυαλό μου τον κούκλο. Όταν πλησιάσαμε στο περιπτερό του, τον έδειξα στον φίλο μου. Φυσικά άρεσε και σε αυτόν. Ωραίος, στυλάτος και αρρενωπός. Σε ποιον δεν θα άρεσε;
Δύο μέρες αργότερα. Ξαναπηγαίνω στην έκθεση, με σκοπό αυτή τη φορά να ενημερωθώ για τα βιβλία που κυκλοφορούν. Ένα από τα χόμπι μου είναι το διάβασμα και πάντα αγοράζω κάτι. Φυσικά σκεφτόμουν και τον κούκλο αλλά δεν ήταν το επίκεντρο της προσοχής μου. Προχωρούσα χαλαρά από περίπτερο σε περίπτερο, κοιτώντας βιβλία και συζητώντας με κάποιους από τους υπεύθυνους που βρίσκονταν εκεί. Ώσπου έφτασα και στο δικό του. Εκεί φυσικά περισσότερο κοιτούσα αυτόν παρά τα βιβλία. Δεν μπορούσα έτσι κι αλλιώς να συγκεντρωθώ και πολύ. Κάποια στιγμή που πήρα ένα βιβλίο στα χέρια μου, στράφηκε σε μένα λεγοντάς μου ότι είναι πολύ καλό. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα. Από εκεί και μετά το πράγμα προχώρησε πολύ φυσικά. Μου πρότεινε κάποια βιβλία, εγώ τον ρωτούσα διάφορα και αναπτύξαμε μία σύντομη κουβεντούλα. Εγώ ένιωθα ενθουσιασμένος καθώς δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο αλλά βεβαίως δεν το έδειχνα. Μέχρι που φτάσαμε στο τέλος. Δεν μπορούσα να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον του άλλωστε. Οπότε τον χαιρέτησα κι έφυγα.
Όμως η κουβέντα μας με μπέρδεψε. Πριν από αυτό σκεφτόμουν ότι είναι απλά ένα ωραίο παιδί. Εμφανισιακά δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είναι gay. Αφού όμως του μίλησα, είχα τις αμφιβολίες μου. Ο τρόπος που μιλούσε, μερικά από αυτά που έλεγε και κάποιες κινήσεις που έκανε θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν είναι στοιχεία ενός 100% straight τύπου. Κι αν είναι gay; Να αφήσω την ευκαιρία χαμένη; Δεν πρόκειται απλά για ένα ωραίο αγόρι. Όσο μιλούσαμε, έβλεπα ένα σοβαρό και καλλιεργημένο παιδί, μου έβγαζε κάτι πολύ θετικό.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να του πω να πάμε για καφέ κι ότι γίνει, έγινε. Δε θα είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Δεν ξέρω όμως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος. Αν έχει κανείς κάτι καλό να προτείνει, ας μου πει. Η αλήθεια είναι ότι έχω κι έναν κρυμμένο άσο στο μανίκι. Εδώ και καιρό ασχολούμαι με κάτι, δεν έχω αναφερθεί σε αυτό πάρα πολύ και δε θα το κάνω τώρα. Μπορώ όμως μέσω αυτού, να του κάνω μία επαγγελματική πρόταση και με αυτό τον τρόπο να τον προσεγγίσω. Τι θα ήταν καλύτερο; Η άμεση ή η έμμεση προσέγγιση;
Είμαι και επισήμως δεσμεμένος. Επιτέλους! Ο πρίγκηπας του παραμυθιού εμφανίστηκε. Στο 2ο ραντεβού μιλήσαμε και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Πήγαμε βόλτα στην παραλία και μετά καθίσαμε σε ένα παγκάκι και μιλούσαμε. Ήταν πολύ όμορφο και ρομαντικό. Δίπλα στην θάλασσα, με το φεγγάρι μεγάλο και φωτεινό, να κοιταζόμαστε στα μάτια. Κάποια στιγμή, όταν πλέον ήταν αρκετά αργά και δεν υπήρχε κόσμος, αρχίσαμε να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε. Ήταν πολύ ωραίο αλλά και αστείο. Μόλις ακούγαμε ή βλέπαμε κάτι πεταγόμασταν τρομαγμένοι. Μερικοί σίγουρα κατάλαβαν τι έπαιζε αλλά δεν μας ένοιαζε και πολύ. Μπορούσαμε βέβαια να πάμε σπίτι μου αλλά μας άρεσε που αυτό που κάναμε ήταν απαγορευμένο και ριψοκίνδυνο.
Την άλλη μέρα ήρθε στο σπίτι μου. Εκεί πλέον μπορούσαμε να είμαστε άνετοι κι ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλαμε. Πολύ μου άρεσε που μπορούσα να βυθιστώ στην αγκαλιά του και να μείνω εκεί για ώρες. Δυστυχώς χτες δεν βρεθήκαμε και σήμερα πάλι δεν το νομίζω. Μου λείπει και θέλω να τον δω αλλά δεν βολεύει ρε γαμώτο.
Πάντως χτες έκανα ή μάλλον παραλίγο να κάνω την αμαρτία μου. Το βράδυ που πήγα σε ένα live με τον κολλητό μου, ακριβώς μπροστά μου ήταν ένα πολύ ωραίο παιδί. Δεν ξέρω γιατί αλλά κόλλησα μαζί του. Τον κοιτούσα συνέχεια. Και μετά αποφάσισα να πάω να του μιλήσω. Φοβόμουν βέβαια αλλά μου είχε γίνει εμμονή. Κάποια στιγμή που έκλεισε η μουσική και είχε ησυχία, σκέφτηκα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Αλλά όσο εγώ το σκεφτόμουν, αυτός με τον φίλο του, πήγαν προς την πόρτα. Εγώ τότε τους ακολούθησα μέχρι έξω και ήμουν έτοιμος να τον ρωτήσω αν θα ήθελε να πηγαίναμε για καφέ. Αλλά δυστυχώς μιλούσε στο κινητό. Έκανα έναν κύκλο και ξαναμπήκα μεσα. Ίσως ήταν για το καλύτερο. Τι συμβαίνει με μένα; Τόσο καιρό μόνος δεν έκανα τίποτα. Τώρα που είμαι με ένα καλό παιδί, βρήκα το θάρρος να πάω να την πέσω σε κάποιον. Δεν είμαι καλά. Αλλά εφόσον δεν έγινε τίποτα, δεν πειράζει.
Την άλλη μέρα ήρθε στο σπίτι μου. Εκεί πλέον μπορούσαμε να είμαστε άνετοι κι ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλαμε. Πολύ μου άρεσε που μπορούσα να βυθιστώ στην αγκαλιά του και να μείνω εκεί για ώρες. Δυστυχώς χτες δεν βρεθήκαμε και σήμερα πάλι δεν το νομίζω. Μου λείπει και θέλω να τον δω αλλά δεν βολεύει ρε γαμώτο.
Πάντως χτες έκανα ή μάλλον παραλίγο να κάνω την αμαρτία μου. Το βράδυ που πήγα σε ένα live με τον κολλητό μου, ακριβώς μπροστά μου ήταν ένα πολύ ωραίο παιδί. Δεν ξέρω γιατί αλλά κόλλησα μαζί του. Τον κοιτούσα συνέχεια. Και μετά αποφάσισα να πάω να του μιλήσω. Φοβόμουν βέβαια αλλά μου είχε γίνει εμμονή. Κάποια στιγμή που έκλεισε η μουσική και είχε ησυχία, σκέφτηκα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Αλλά όσο εγώ το σκεφτόμουν, αυτός με τον φίλο του, πήγαν προς την πόρτα. Εγώ τότε τους ακολούθησα μέχρι έξω και ήμουν έτοιμος να τον ρωτήσω αν θα ήθελε να πηγαίναμε για καφέ. Αλλά δυστυχώς μιλούσε στο κινητό. Έκανα έναν κύκλο και ξαναμπήκα μεσα. Ίσως ήταν για το καλύτερο. Τι συμβαίνει με μένα; Τόσο καιρό μόνος δεν έκανα τίποτα. Τώρα που είμαι με ένα καλό παιδί, βρήκα το θάρρος να πάω να την πέσω σε κάποιον. Δεν είμαι καλά. Αλλά εφόσον δεν έγινε τίποτα, δεν πειράζει.
Επιτέλους! Κάτι ξεχωριστό κι όμορφο παρουσιάστηκε στον ορίζοντα. Βέβαια δεν πρέπει να παραπονιέμαι, αφού δεν έκανα και τίποτα για να το προκαλέσω, αλλά να τελικά που προέκυψε.
Βγήκα σήμερα για καφέ με ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά. Μιλάμε εδώ και καιρό μέσω msn και είχαμε πει να πάμε για καφεδάκι αλλά δεν το κανονίζαμε. Και να φανταστείς, μένουμε κοντά ο ένας στον άλλον. Αλλά τελικά, μετά από τόσο καιρό, βγήκαμε σήμερα.
Πήγαμε σε μία καφετερια στην νέα παραλία, όχι στο κέντρο. Φυσικά οι πρώτες στιγμές ήταν κάπως αμήχανες, όμως σιγά σιγά χαλαρώσαμε και αισθανόμασταν πιο άνετα. Είμασταν 2-3 ώρες εκεί και μιλήσαμε για τα πάντα. Μετά περάσαμε απέναντι στην παραλία και περπατούσαμε κάτω από τα νυχτερινα φώτα της πόλης, δίπλα στην θάλασσα. Δυστυχώς όμως έπρεπε να πάει να συναντήσει την αδερφή του. Έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και με δυσκολία τον αποχαιρέτησα όταν ήρθε η ώρα να χωρίσουμε.
Είναι τόσο καλό παιδί, πέρα από πανέμορφος, γλυκός και ντροπαλός που εμένα αυτό με αρεσει. Έχει χιούμορ, δεν είναι κανένας ξενέρωτος και ψάχνει κάτι σοβαρό. Και είπε ότι κι εγώ του άρεσα. Η αλήθεια είναι ότι εγώ αυτή την συνάντηση την αντιμετώπιζα στο φιλικό. Αλλά τέτοιο κελεπούρι δεν το χάνεις. Πάντως είπαμε να ξεκινήσουμε χαλαρά, επειδή όταν πέφτεις με τα μούτρα, κάτι χαλάει στην πορεία.
Όταν πήγαμε σπίτια μας, μετά από λίγο μπήκαμε και οι δύο στο msn και συνεχίσαμε να μιλάμε από εκεί για πολύ ώρα, χωρίς να το έχουμε κανονίσει. Εκεί, εκδηλωθήκαμε περισσότερο, μιας και δεν μιλούσαμε face to face και μας ήταν πιο εύκολο. Δυστυχώς κάποια στιγμή, έπρεπε να την κάνει. Αντιθέτως εγώ κάθομαι μέχρι τα χαράματα στο pc. Και τώρα ακόμα δεν θέλω να την πέσω για ύπνο. Αλλά είμαι πολύ χαρούμενος!
Όπως έγραψα σε πρόσφατο post, κάθε μήνα που πάω σε μία συγκέντρωση επαγγελματικής φύσεως στον Βόλο, βλέπω έναν κούκλο από Αθήνα. Εδώ και μήνες, όταν πάω και τον αντικρύζω, τρελαίνομαι. Είναι πολύυ ωραίος και γλυκούλης. Τις τελευταίες φορές τον κάρφωνα με τα μάτια και πιστεύω ότι με πρόσεξε καθώς με κοιτούσε κι αυτός. Από περιέργεια βασικά κι όχι από ενδιαφέρον, αλλά κάτι είναι κι αυτό.
Εγώ, επειδή είμαι και παιδί της τεχνολογίας, τον εντόπισα στο facebook μήνες πριν αλλά περίμενα. Τελικά, πριν μερικές μέρες τον έκανα add και του έστειλα κι ένα μήνυμα μαζί με την αίτηση φιλίας, γράφοντάς του ότι είμαι κι εγώ στην ίδια επαγγελματική ομάδα, ότι τον έχω δει στις συγκεντρώσεις στον Βόλο και ότι θα χαιρόμουν αν με έκανε φίλο.
Δυστυχώς όμως με απέρριψε. Έφαγα ήττα. Και τώρα τι κάνω; Επείδή ντρεπόμουν να τον πλησιάσω στα ίσια, σκόπευα να τον προσεγγίσω μέσω facebook πρώτα. Αλλά τώρα πάει αυτή η δυνατότητα. Αναγκαστικά θα περιμένω μέχρι τισ 24 του μηνός που θα ξαναπάω στον Βόλο.
Εγώ, επειδή είμαι και παιδί της τεχνολογίας, τον εντόπισα στο facebook μήνες πριν αλλά περίμενα. Τελικά, πριν μερικές μέρες τον έκανα add και του έστειλα κι ένα μήνυμα μαζί με την αίτηση φιλίας, γράφοντάς του ότι είμαι κι εγώ στην ίδια επαγγελματική ομάδα, ότι τον έχω δει στις συγκεντρώσεις στον Βόλο και ότι θα χαιρόμουν αν με έκανε φίλο.
Δυστυχώς όμως με απέρριψε. Έφαγα ήττα. Και τώρα τι κάνω; Επείδή ντρεπόμουν να τον πλησιάσω στα ίσια, σκόπευα να τον προσεγγίσω μέσω facebook πρώτα. Αλλά τώρα πάει αυτή η δυνατότητα. Αναγκαστικά θα περιμένω μέχρι τισ 24 του μηνός που θα ξαναπάω στον Βόλο.
Πάνε μέρες που επέστρεψα από την Αθήνα αλλά το internet έχει κοπεί και δεν μπορούσα να γράψω στο blog. Τώρα που τα γράφω αυτά είμαι σε internet cafe. Τέλος πάντων... Πέρασα φανταστικά στην Αθήνα, αν και ήταν πολύ κουραστικό να κάνω την διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε ένα ΣΚ.
Το ξενοδοχείο στην Αθήνα Το Σάββαρο ξεκίνησαμε στις 7:30. Ευτυχώς πήγαμε σαν ομάδα και περάσαμε καλά και στην διαδρομή, κάτι σαν εκδρομή με το σχολείο. Φτάσαμε κατά τις 14:30. Πήγαμε στα δωματιά μας να φρεσκαριστούμε λιγάκι και στις 16:00 άρχιζε το σεμινάριο. Το ξενοδοχείο πολύ χλιδάτο, εγώ για τέτοια είμαι γεννημένος. Το βράδυ, όταν τελείωσε το σεμινάριο, πήγα να συναντήσω ένα παιδί με το οποίο μιλούσαμε καιρό μέσω msn. Συναντηθήκαμε στο Σύνταγμα και πήγαμε για μια μπυρίτσα, να μιλήσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα.
Η θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείο. Η λεωφόρος Συγγρού και στο βάθος το Παλαιό Φάληρο.Είναι ένα πολύ καλό και γλυκό παιδί. Τον συμπάθησα πολύ και αυτές τις μέρες κάνουμε μεγάλες συζητήσεις μέσω τηλεφώνου. Διαβάστε το blog του εδώ. Λέγαμε να πάμε γκάζι στην αρχή, αλλά δεν είμασταν στην κατάλληλη φάση. Αλλά έτσι κι αλλιώς σκοπεύω να κατέβω σύντομα ξανά στην Αθήνα, καθαρά για διασκεύαση. Συζητήσαμε κυρίως για περί gay θέματα, καθώς είναι μικρότερος, και είναι στο στάδιο που τώρα ξεκαθαρίζει μέσα του ο ποιος είναι και το τι θέλει στη ζωή του. Επέστρεψα στο ξενοδοχείο στις 3:15.
Την άλλη μέρα είχαμε το πρωί πάλι το υπόλοιπο του σεμιναρίου και γυρω στις 14:30 ξεκινήσαμε την διαδρομή της επιστροφής. Εν τω μεταξύ, αυτές οι συναντήσεις γίνονται κάθε μήνα, όχι στην Αθήνα όμως, αλλά στον Βόλο. Εκεί βλέπω κάθε φορά έναν κούκλο από Αθήνα. Με έχει ξετρελάνει αλλά δεν ξέρω πώς να τον προσεγγίσω. Θέλω να αποκτήσω έστω μία φιλική επαφή μαζί του. Έτσι κι αλλιώς αυτός είναι από Αθήνα. Πρέπει όμως να με έχει προσέξει, επειδή κάθε φορά που τον βλέπω, τον καρφώνω όλο και πιο έντονα με το βλέμα μου. Το θέμα είναι τι γίνεται παρακάτω.
Έχει πλάκα που ενώ νομίζεις ότι κάποια πράγματα ανήκουν στο παρελθόν, ξαφνικά τα βρίσκεις πάλι μπροστά σου, έστω και αν δεν πρόκειται για κάτι σημαντικό. Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο Γ, ο ζαχαροπλάστης που του είχα δώσει το τηλεφωνό μου, το καλοκαίρι στην Κοζάνη.
Το ΣΚ που ήμουν στην Κοζάνη με τον κολλητό μου απο την Θεσσαλονίκη, επειδή του είχα πει την ιστορία, περνώντας απ' έξω από το ζαχαροπλαστείο, του έδειξα για ποιον πρόκειται. Όταν αργότερα βρεθήκαμε όλη η παρέα μαζί, πρότεινε να πάμε για γλυκό, επίτηδες για να πάμε στο μαγαζί του. Εγώ από την μία κολλούσα αλλά ταυτόχρονα ήθελα να πάω. Στην τελική, πέρασαν τόσοι μήνες που πλέον το "έγκλημα" έχει παραγραφτεί.
Πήγαμε λοιπόν και περιμέναμε στο ταμείο, επειδή είχε κόσμο, ήταν η μέρα τέτοια. Εγώ δεν του μίλησα καθόλου. Άλλωστε μέχρι εκείνη την ώρα ήταν απασχολημένος. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσω, μου χαμογέλασε, με χαιρέτησε και με ρώτησε αν είμαι καλά. Χάρηκα, δεν το περίμενα. Εγώ του απάντησα με ένα απλό "καλά". Τι άλλο να έλεγα εκείνη την στιγμή;
Ξέρω ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλώς ήταν ευγενικός, αλλά εμένα φούντωσε πάλι μέσα μου η επιθυμία μου γι' αυτόν. Και γι'αυτό, μόλις επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη, τον έψαξα στο facebook. Μεγάλο κόλλημα κι αυτό, τέλος πάντων. Τον είχα ψάξει και παλιότερα αλλά δεν είχα καταφέρει να τον βρω. Αυτή τη φορά όμως τον εντόπισα κατα τύχη βέβαια. Αφού περίμενα μερικές μέρες, του έκανα add, στέλνοντας του κι ένα μήνυμα, λεγοντάς του ότι θα χαιρόμουν αν με έκανε add και τα λέγαμε μέσω fb, μιας κι εγώ δεν μένω πλέον Κοζάνη. Την άλλη μέρα με έκανε accept, δεν περίμενα και το αντίθετο.
Στο profil του είδα ότι το relationship status ήταν "Δεσμευμένος". Κακό αυτό. Άλλα έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί τώρα, λόγω της απόστασης. Όμως τώρα έχω πολλές αμφιβολίες για το αν είναι gay. Δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο σημάδι. Πάντως έχει κάτι φωτογραφίες στο profil του, στην παραλία με μαγιό, κόλαση. Είναι σαν μοντέλο. Αλλά δυστυχώς αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο.
Το ΣΚ που ήμουν στην Κοζάνη με τον κολλητό μου απο την Θεσσαλονίκη, επειδή του είχα πει την ιστορία, περνώντας απ' έξω από το ζαχαροπλαστείο, του έδειξα για ποιον πρόκειται. Όταν αργότερα βρεθήκαμε όλη η παρέα μαζί, πρότεινε να πάμε για γλυκό, επίτηδες για να πάμε στο μαγαζί του. Εγώ από την μία κολλούσα αλλά ταυτόχρονα ήθελα να πάω. Στην τελική, πέρασαν τόσοι μήνες που πλέον το "έγκλημα" έχει παραγραφτεί.
Πήγαμε λοιπόν και περιμέναμε στο ταμείο, επειδή είχε κόσμο, ήταν η μέρα τέτοια. Εγώ δεν του μίλησα καθόλου. Άλλωστε μέχρι εκείνη την ώρα ήταν απασχολημένος. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσω, μου χαμογέλασε, με χαιρέτησε και με ρώτησε αν είμαι καλά. Χάρηκα, δεν το περίμενα. Εγώ του απάντησα με ένα απλό "καλά". Τι άλλο να έλεγα εκείνη την στιγμή;
Ξέρω ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλώς ήταν ευγενικός, αλλά εμένα φούντωσε πάλι μέσα μου η επιθυμία μου γι' αυτόν. Και γι'αυτό, μόλις επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη, τον έψαξα στο facebook. Μεγάλο κόλλημα κι αυτό, τέλος πάντων. Τον είχα ψάξει και παλιότερα αλλά δεν είχα καταφέρει να τον βρω. Αυτή τη φορά όμως τον εντόπισα κατα τύχη βέβαια. Αφού περίμενα μερικές μέρες, του έκανα add, στέλνοντας του κι ένα μήνυμα, λεγοντάς του ότι θα χαιρόμουν αν με έκανε add και τα λέγαμε μέσω fb, μιας κι εγώ δεν μένω πλέον Κοζάνη. Την άλλη μέρα με έκανε accept, δεν περίμενα και το αντίθετο.
Στο profil του είδα ότι το relationship status ήταν "Δεσμευμένος". Κακό αυτό. Άλλα έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί τώρα, λόγω της απόστασης. Όμως τώρα έχω πολλές αμφιβολίες για το αν είναι gay. Δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο σημάδι. Πάντως έχει κάτι φωτογραφίες στο profil του, στην παραλία με μαγιό, κόλαση. Είναι σαν μοντέλο. Αλλά δυστυχώς αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο.
Προχτές το απόγευμα βγήκα με τον αδερφό μου για ψώνια και ύστερα πήγαμε και για μια-δυο μπύρες. Δεν υπήρχε τίποτα ενδιαφέρον, όπως και όλο αυτό το καιρό, αφού η πόλη το καλοκαίρι αδειάζει. Φεύγοντας, περάσαμε έξω από το ζαχαροπλαστείο του κούκλου, στον οποίο είχα προτείνει να πάμε για καφέ. Τον έχω δει και άλλες φορές βέβαια, αλλά πολύ σπάνια.
Κούκλος και γλυκούλης όπως πάντα, η αλήθεια να λέγεται. Όποτε τον βλέπω, αρχίζει να με απασχολεί το τι έγινε ή μάλλον τι δεν έγινε. Γιατί δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο, ειδικά αφού είχε δεχτεί με τόσο προθυμία και με τόσο ενθουσιασμό; Δεν είχε την παραμικρή περιέργεια να με γνωρίσει; Στην τελική, ένας καφές γνωριμίας θα ήταν και όχι ταξίδι στην Τήλο. Αυτός έχασε.
Στο msn, αναγνώστες του blog, με ρωτούσαν και ακόμη και τώρα με ρωτάνε τι έγινε με τον ζαχαροπλάστη. Τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών αυτή η ιστορία. Που να γινόταν και κάτι... πέρα από το φτύσιμο. Δεν πειράζει όμως, όλα μέσα στη ζωή είναι.
Κούκλος και γλυκούλης όπως πάντα, η αλήθεια να λέγεται. Όποτε τον βλέπω, αρχίζει να με απασχολεί το τι έγινε ή μάλλον τι δεν έγινε. Γιατί δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο, ειδικά αφού είχε δεχτεί με τόσο προθυμία και με τόσο ενθουσιασμό; Δεν είχε την παραμικρή περιέργεια να με γνωρίσει; Στην τελική, ένας καφές γνωριμίας θα ήταν και όχι ταξίδι στην Τήλο. Αυτός έχασε.
Στο msn, αναγνώστες του blog, με ρωτούσαν και ακόμη και τώρα με ρωτάνε τι έγινε με τον ζαχαροπλάστη. Τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών αυτή η ιστορία. Που να γινόταν και κάτι... πέρα από το φτύσιμο. Δεν πειράζει όμως, όλα μέσα στη ζωή είναι.
Χθες το βράδυ βγήκα με την παρέα μου. Ήταν άλλη μία συνηθισμένη έξοδος. Εγώ είχα κρυφή ελπίδα να πετύχω τον κούκλο σε κάποιο μαγαζί, ήθελα να δω πως θα αντιδράσει. Από το ζαχαροπλαστείο βέβαια απέφυγα να περάσω. Πριν το διαλύσουμε, για να πάει ο καθένας σπίτι του, ένας από την παρέα πρότεινε να πιούμε σφηνάκια σε ένα μαγαζί στο οποίο πάμε πολύ σπάνια. Και καθώς πλησιάζαμε τον βλέπω να μιλάει στο κινητό λίγο πιο πέρα από την πόρτα.
Χάρηκα αλλά και αγχώθηκα λίγο. Δεν με είδε ή τουλάχιστον έκανε πως δεν με είδε. Μπήκαμε μέσα και μετά από ένα λεπτό μπήκε κι αυτός. Τον κοιτούσα αλλά αυτός δεν κοιτούσε. Σε μια στιγμή πέρασε δίπλα από την παρέα μου, μάλλον για να πάει τουαλέτα αλλά δεν έριξε ούτε βλέμα, ούτε όταν επέστρεψε. Ήπιαμε τα σφηνάκια και φεύγοντας πέρασα από κοντά του αλλά και πάλι τίποτα.
Δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως δε με είδε ή απέφευγε να με κοιτάξει. Και φάνηκε τόσο φιλικός και ενθουσιασμένος εκείνη τη μέρα. Με χάλασε λίγο που δεν πήρε αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Ή μάλλον έτσι νόμιζα. Μόλις τον είδα χθες, θυμήθηκα πόσο μου αρέσει. Κι αυτός ούτε να με φτύσει. Νόμιζα ότι ήμουν υπεράνω της χυλόπιτας. Ότι δεν θα με επηρρεάσει. Σκατά. Χθες όταν γύρισα σπίτι, είχε χαλάσει η διαθεσή μου και σήμερα πάλι είμαι κάπως. Ευτυχώς έχω πολλά να ασχοληθώ και δεν το σκέφτομαι. Κρίμα.
Χάρηκα αλλά και αγχώθηκα λίγο. Δεν με είδε ή τουλάχιστον έκανε πως δεν με είδε. Μπήκαμε μέσα και μετά από ένα λεπτό μπήκε κι αυτός. Τον κοιτούσα αλλά αυτός δεν κοιτούσε. Σε μια στιγμή πέρασε δίπλα από την παρέα μου, μάλλον για να πάει τουαλέτα αλλά δεν έριξε ούτε βλέμα, ούτε όταν επέστρεψε. Ήπιαμε τα σφηνάκια και φεύγοντας πέρασα από κοντά του αλλά και πάλι τίποτα.
Δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως δε με είδε ή απέφευγε να με κοιτάξει. Και φάνηκε τόσο φιλικός και ενθουσιασμένος εκείνη τη μέρα. Με χάλασε λίγο που δεν πήρε αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Ή μάλλον έτσι νόμιζα. Μόλις τον είδα χθες, θυμήθηκα πόσο μου αρέσει. Κι αυτός ούτε να με φτύσει. Νόμιζα ότι ήμουν υπεράνω της χυλόπιτας. Ότι δεν θα με επηρρεάσει. Σκατά. Χθες όταν γύρισα σπίτι, είχε χαλάσει η διαθεσή μου και σήμερα πάλι είμαι κάπως. Ευτυχώς έχω πολλά να ασχοληθώ και δεν το σκέφτομαι. Κρίμα.
Ακόμα δεν πήρε τηλέφωνο.
Την Παρασκευή που μιλήσαμε δε την υπολογίζω. Έτσι κι αλλιώς το ζαχαροπλαστείο κλείνει γύρω στις 12 το βράδυ κι εμείς είπαμε για καφέ. Χθες, Σάββατο τίποτα. Σήμερα, Κυριακή θα μπορούσε να βρει χρόνο για έναν καφέ. Γιατί χρυσέ μου δεν παίρνεις τηλέφωνο;
Σε μια ώρα θα πάω για καφέ με έναν φίλο, αφού ο Γ. δεν πήρε. Αλλά δεν θέλω να περάσω ούτε έξω από το μαγαζί, μου κάνει κάπως. Αναγκαστικά θα περιμένω.
Αυτό που με τρελαίνει είναι ο ενθουσιασμός που έδειξε για να πάμε για καφέ. Την χυλόπιτα θα την δεχόμουν. Δεν γουσταρεί, ΟΚ. Αλλά να με τον τρόπο του, έδειξε ότι θέλει και μάλιστα πολύ. Μήπως μετάνοιωσε; Τι να πω.. Κοίτα να δεις που έγινα από αυτά τα άτομα που κάθονται όλη μέρα πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας να χτυπήσει.
Την Παρασκευή που μιλήσαμε δε την υπολογίζω. Έτσι κι αλλιώς το ζαχαροπλαστείο κλείνει γύρω στις 12 το βράδυ κι εμείς είπαμε για καφέ. Χθες, Σάββατο τίποτα. Σήμερα, Κυριακή θα μπορούσε να βρει χρόνο για έναν καφέ. Γιατί χρυσέ μου δεν παίρνεις τηλέφωνο;
Σε μια ώρα θα πάω για καφέ με έναν φίλο, αφού ο Γ. δεν πήρε. Αλλά δεν θέλω να περάσω ούτε έξω από το μαγαζί, μου κάνει κάπως. Αναγκαστικά θα περιμένω.
Αυτό που με τρελαίνει είναι ο ενθουσιασμός που έδειξε για να πάμε για καφέ. Την χυλόπιτα θα την δεχόμουν. Δεν γουσταρεί, ΟΚ. Αλλά να με τον τρόπο του, έδειξε ότι θέλει και μάλιστα πολύ. Μήπως μετάνοιωσε; Τι να πω.. Κοίτα να δεις που έγινα από αυτά τα άτομα που κάθονται όλη μέρα πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας να χτυπήσει.
Πήγα τελικά στον κούκλο, του ζήτησα να πάμε για καφέ και δέχτηκε. Παρακάτω όλο το στόρι αναλυτικά.
Από χθες είχα αποφασίσει πως σήμερα θα ήταν η μεγάλη μέρα. Από το πρωί το είχα στο μυαλό μου και όσο περνούσε η ώρα αγχωνόμουν όλο και πιο πολύ. Σαν τη νύφη πριν το γάμο, πλύθηκα, στολίστηκα, έκανα το μαλλί, αρωματίστηκα, όλα πάνω μου ήταν τέλεια, κανένα ψεγάδι. Μόνο που είχα πολύ αγωνία.
Ευτυχώς από το σπίτι μου μέχρι το κέντρο είναι ένα 10λεπτο με τα πόδια και είχα το χρόνο να χαλαρώσω. Πέρασα μία φορά από μακριά για να δω αν όντως δουλεύει αυτός και αν είναι μόνος. Αφού ίσχυαν τα παραπάνω, έκανα μία γύρα, πήρα μια βαθιά ανάσα κι ότι γίνει.
Μπαίνω μέσα, χαιρετάω, αυτός χαμογελαστός όπως πάντα. Του λέω ότι θέλω ένα παγωτό και το ετοιμάζει. Καθώς κοιτούσα έξω δήθεν αδιάφορα, επειδή από μέσα μου η καρδιά μου σφυροκοπούσε. Εκείνη την στιγμή περνάει απ' έξω μια γνωστή μου. "'Όχι ρε γαμώτο" σκέφτομαι. Πως θα κάνω κίνηση με την γνωστή μου εκεί; Μιλήσαμε για μερικά λεπτά και με αποχαιρέτισε. Ωραία λέω, συνεχίζουμε το σχέδιο.
Τότε μπαίνουν στο μαγαζί δύο κυρίες, κι αυτές για παγωτό. Τρελάθηκα. Μπροστά σε αυτές δε γινόταν. Το πήρα απόφαση ότι δεν ήταν η μέρα μου, θα πάω άλλη στιγμή. Τουλάχιστον να με σταμπάρει. Βγάζω να πληρώσω. Οι κυρίες στέκονταν μπροστά από τα παγωτά και το ταμείο ήταν λίγα μέτρα μακριά. Ψιλοαπογοητευμένος εγώ, παίρνω τα ρέστα και είμαι έτοιμος να φύγω.
Αλλά εκείνη τη στιγμή, ευτυχώς, σκέφτομαι ότι αφού γι' αυτό πήγα, πρέπει να το κάνω, αλλιώς μετά θα χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο.
- "Να σε ρωτήσω κάτι;"
- "Ναι, πες μου."
- "Θέλεις να βγούμε μαζί για καφέ;", τον ρωτάω από κοντά, μην μας ακούσουν και οι άλλες και μένω με κομμένη αναπνοή. Και τότε μου απαντάει "ΝΑΙ".
Αλλά δεν είναι μόνο το ότι είπε ναι αλλά κυρίως ο τρόπος που το είπε. Με ένα τεράστιο χαμόγελο, πολύ αυθόρμητα και ζεστα. Βγήκε από μέσα του αβίαστα. Συγκρατημένος εγώ, και καλά άνετος, του λέω να του δώσω το τηλ μου και πάω να βγάλω το χαρτάκι από την τσέπη όπου το είχα έτοιμο. Με πρόλαβε όμως και μου έδωσε ένα χαρτάκι κι ένα στυλό. Καλύτερα, να μην φανεί ότι το είχα προετοιμάσει.
Το γράφω, συστηνόμαστε, ανταλλάσσουμε χειραψία, του λέω πως θα περιμένω τηλέφωνο και φεύγω. Από εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να πάθω έμφραγμα. Μόλις είχα ζητήσει από το αντικείμενο του πόθου μου να πάμε για καφέ και δέχτηκε.
Διπλή νίκη. Και για το γεγονός ότι δέχτηκε αλλά και που επιτέλους βρήκα το θάρρος να κυνηγήσω κάτι που θέλω. Είμαι πολύ χαρούμενος και τώρα περιμένω τις εξελίξεις. Καιρός να αποκατασταθώ κι εγώ.
Και δύο τραγουδάκια για την περίσταση.
Πλησιάζει η μεγάλη μέρα. Είμαι πλέον έτοιμος να κάνω την κίνηση, να πω στον κούκλο που ανάφερα στο προηγούμενο post, να πάμε για καφέ. Τις τελευταίες μέρες τον πέτυχα αρκετές φορές έξω, πάντα στο ίδιο μαγαζί. Έτσι κι αλλιώς οι επιλογές εδώ είναι περιορισμένες.
Του έριχνα ματιές μήπως με προσέξει, να προετοιμάσω το έδαφος. Κοίταξε προς το μέρος μου μερικές φορές αλλά δεν ξέρω αν με παρατήρησε. Αλλά δεν έχει σημασία, εγώ θα πάω εκεί που δουλεύει. Συχνάζει με αρκετές κοπέλες, και μια μέρα τον είδα μόνο του με κάποια. Σκέφτηκα "Γαμώτο, straight είναι" αλλά ο φίλος μου που ξέρει για μένα μου είπε πως μάλλον φίλοι είναι, αφού φαίνεται "δικός μας".
Μου αρέσει πολύ, για την ακρίβεια μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Αλλά είναι τόσο ωραίος που δεν μπορώ να αντισταθώ. Σκέφτομαι να πάω στο μαγαζί σαν πελάτης και την ώρα που τον πληρώνω θα τον ρωτήσω αν θέλει να πάμε κάποια στιγμή για καφέ. Απλό και ξεκάθαρο. Και θα του δώσω το τηλ. μου. Αν μου πει όχι δεν ξέρω πως θα αντιδράσω.
Η τελευταία χυλόπιτα ήταν πριν χρόνια, όχι γιατί είμαι μοντέλο (που είμαι) αλλά επειδή δεν συνιθίζω να φλερτάρω. Πάντως και όχι να πει και μόνο που θα κάνω επιτέλους μια κίνηση θα είμαι κερδισμένος. Πρέπει να κάνω πρακτική τώρα που θα πάω Θεσσαλονίκη.
Ξανθέ μου άγγελε σου 'ρχομαι.
Πάρτε κι ένα τραγουδάκι.
Του έριχνα ματιές μήπως με προσέξει, να προετοιμάσω το έδαφος. Κοίταξε προς το μέρος μου μερικές φορές αλλά δεν ξέρω αν με παρατήρησε. Αλλά δεν έχει σημασία, εγώ θα πάω εκεί που δουλεύει. Συχνάζει με αρκετές κοπέλες, και μια μέρα τον είδα μόνο του με κάποια. Σκέφτηκα "Γαμώτο, straight είναι" αλλά ο φίλος μου που ξέρει για μένα μου είπε πως μάλλον φίλοι είναι, αφού φαίνεται "δικός μας".
Μου αρέσει πολύ, για την ακρίβεια μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Αλλά είναι τόσο ωραίος που δεν μπορώ να αντισταθώ. Σκέφτομαι να πάω στο μαγαζί σαν πελάτης και την ώρα που τον πληρώνω θα τον ρωτήσω αν θέλει να πάμε κάποια στιγμή για καφέ. Απλό και ξεκάθαρο. Και θα του δώσω το τηλ. μου. Αν μου πει όχι δεν ξέρω πως θα αντιδράσω.
Η τελευταία χυλόπιτα ήταν πριν χρόνια, όχι γιατί είμαι μοντέλο (που είμαι) αλλά επειδή δεν συνιθίζω να φλερτάρω. Πάντως και όχι να πει και μόνο που θα κάνω επιτέλους μια κίνηση θα είμαι κερδισμένος. Πρέπει να κάνω πρακτική τώρα που θα πάω Θεσσαλονίκη.
Ξανθέ μου άγγελε σου 'ρχομαι.
Πάρτε κι ένα τραγουδάκι.
Στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα ζαχαροπλαστείο. Εκεί δουλεύει ένας νεαρός, ο οποίος μου αρέσει τρελά. Είναι όμορφος, γλυκούλης και φαίνεται καλό παιδί. Κάθε φορά που περνάω από εκεί ψάχνω να τον δω, έστω και για μία στιγμή. Σκέφτηκα να πηγαίνω σαν πελάτης και σιγά σιγά να τον προσεγγίσω. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό θα έγω γίνει 250 κιλά από τα πολλά γλυκά και παγωτά. Να βρω γκόμενο αλλά να μην γίνω και σαν βουβάλι.
Σήμερα το απόγευμα βγήκα με τον αδερφό μου για ψώνια. Όταν τελειώσαμε, πρότεινε να πάμε για παγωτό και διάλεξε το συγκεκριμένο μαγαζί. Εχώ χάρηκα αφού ήταν πολύ πιθανό να δουλεύει ο κούκλος. Κι εκεί που μου έβαζε το παγωτο και με κοιτούσε με τα υπέροχα μάτια του και το τέλειο χαμογελό του μου ήρθε να ορμήσω στο ψητό. Να του πω να πάμε για καφέ ή να ρωτήσω το ονομά του ή να τον ρωτήσω ευθέως αν είναι gay ή κάτι τέτοιο. Ένιωθα τα λόγια έτοιμα να πεταχτούν χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες. Μάλλον θα το έκανα αν δεν ήταν ο αδερφός μου μαζί μου, ο οποίος δεν ξέρει για μένα. Θα του ήταν κάπως απότομο να με βλέπει να φλερτάρω με κάποιον.
Πριν λίγο καιρό ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό να την πέσω στην ψύχρα σε κάποιον που δε ξέρω ότι είναι όντως gay. Σχεδόν όλα όσα έχω κάνει, το έκανα μέσω internet. Εξεπλάγην από τον ίδιο μου τον εαυτό. Που βρήκα ξαφνικά το θάρρος; Τελικά δεν είπα τίποτα αλλά μάλλον θα το κάνω κι ότι γίνει. Μου αρέσει πολύ και αξίζει το ρίσκο. Επιπλέον φαίνεται ότι είναι καλό παιδί και αν δεν είναι gay, πιστεύω ότι θα είναι διακριτικός και μετρημένος στον τρόπο που θα αντιδράσει. Κι αν στην απίθανη περίπτωση να με κάνει βούκινο, επαναλαμβάνω το "απίθανη", έτσι κι αλλιώς σε λιγότερο από ένα μήνα φεύγω για Θεσσαλονίκη και μετά ψάξτε να με βρείτε.
Νομίζω πως θα είναι ένα καλό πείραμα. Να κάνω το πρώτο βήμα για πρώτη φορά και μάλιστα σε κάποιον που δε ξέρω αν το πάει το γράμμα. Πρέπει να κάνω εξάσκηση αφού στην Θεσσαλονίκη έχω σκοπό να γίνω ένας μικρός Θεός του Έρωτα. Νομίζω το "Ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;" είναι ότι πρέπει.
Ευχηθείτε μου καλή τύχη.
Σήμερα το απόγευμα βγήκα με τον αδερφό μου για ψώνια. Όταν τελειώσαμε, πρότεινε να πάμε για παγωτό και διάλεξε το συγκεκριμένο μαγαζί. Εχώ χάρηκα αφού ήταν πολύ πιθανό να δουλεύει ο κούκλος. Κι εκεί που μου έβαζε το παγωτο και με κοιτούσε με τα υπέροχα μάτια του και το τέλειο χαμογελό του μου ήρθε να ορμήσω στο ψητό. Να του πω να πάμε για καφέ ή να ρωτήσω το ονομά του ή να τον ρωτήσω ευθέως αν είναι gay ή κάτι τέτοιο. Ένιωθα τα λόγια έτοιμα να πεταχτούν χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες. Μάλλον θα το έκανα αν δεν ήταν ο αδερφός μου μαζί μου, ο οποίος δεν ξέρει για μένα. Θα του ήταν κάπως απότομο να με βλέπει να φλερτάρω με κάποιον.
Πριν λίγο καιρό ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό να την πέσω στην ψύχρα σε κάποιον που δε ξέρω ότι είναι όντως gay. Σχεδόν όλα όσα έχω κάνει, το έκανα μέσω internet. Εξεπλάγην από τον ίδιο μου τον εαυτό. Που βρήκα ξαφνικά το θάρρος; Τελικά δεν είπα τίποτα αλλά μάλλον θα το κάνω κι ότι γίνει. Μου αρέσει πολύ και αξίζει το ρίσκο. Επιπλέον φαίνεται ότι είναι καλό παιδί και αν δεν είναι gay, πιστεύω ότι θα είναι διακριτικός και μετρημένος στον τρόπο που θα αντιδράσει. Κι αν στην απίθανη περίπτωση να με κάνει βούκινο, επαναλαμβάνω το "απίθανη", έτσι κι αλλιώς σε λιγότερο από ένα μήνα φεύγω για Θεσσαλονίκη και μετά ψάξτε να με βρείτε.
Νομίζω πως θα είναι ένα καλό πείραμα. Να κάνω το πρώτο βήμα για πρώτη φορά και μάλιστα σε κάποιον που δε ξέρω αν το πάει το γράμμα. Πρέπει να κάνω εξάσκηση αφού στην Θεσσαλονίκη έχω σκοπό να γίνω ένας μικρός Θεός του Έρωτα. Νομίζω το "Ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;" είναι ότι πρέπει.
Ευχηθείτε μου καλή τύχη.
Χθες το πρωί βγήκα να κάνω διάφορες δουλειές. Μια από αυτές ήταν να πάω επιτέλους το κινητό μου για φτιάξιμο, καθώς εδώ και δύο μήνες η camera δεν δουλεύει. Με την εγγύηση στο χέρι μπαίνω στο κατάστημα Γερμανός (ας κάνουμε και λίγο διαφήμιση). Κι εκεί τα είδα όλα. Δεν ήταν άλλος πελάτης μέσα. Μόνο τρεις υπάλληλοι που χαζολογούσαν. Δύο γυναίκες κι ένας άντρας. Και τι άντρας...
Νεαρός, γύρω στα 25, λεπτός, κοντό ξανθό μαλλί και γλυκό προσωπάκι. Κουκλί. Είχε και ωραία φωνή. Ευτυχώς με εξυπηρέτησε αυτός κι όχι οι κοπέλες. Επιπλέον ήταν πολύ ευγενικός και φιλικός. Ήθελα εκείνη τη στιγμή να του πω "Μανάρι μου, πέτα το κινητό, άσε τη δουλειά και πάμε για έναν καφέ να τα πούμε." Δυστυχώς δε το έκανα. Δε ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά σα να ένιωθα ένα gay vibe από μέρος του.
Ανυπομονώ να πάω πάλι, μετά από περίπου δύο εβδομάδες που θα είναι έτοιμο το κίνητο, για να τον δώ ξανά. Και ίσως τότε να μου πει ότι κι αυτός με γουστάρει τρελά και να ζήσουμε τον μεγάλο έρωτα τρέχοντας χεράκι χεράκι σε μια αμμουδιά.
Νεαρός, γύρω στα 25, λεπτός, κοντό ξανθό μαλλί και γλυκό προσωπάκι. Κουκλί. Είχε και ωραία φωνή. Ευτυχώς με εξυπηρέτησε αυτός κι όχι οι κοπέλες. Επιπλέον ήταν πολύ ευγενικός και φιλικός. Ήθελα εκείνη τη στιγμή να του πω "Μανάρι μου, πέτα το κινητό, άσε τη δουλειά και πάμε για έναν καφέ να τα πούμε." Δυστυχώς δε το έκανα. Δε ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά σα να ένιωθα ένα gay vibe από μέρος του.
Ανυπομονώ να πάω πάλι, μετά από περίπου δύο εβδομάδες που θα είναι έτοιμο το κίνητο, για να τον δώ ξανά. Και ίσως τότε να μου πει ότι κι αυτός με γουστάρει τρελά και να ζήσουμε τον μεγάλο έρωτα τρέχοντας χεράκι χεράκι σε μια αμμουδιά.
