Για άλλη μία φορά απογοητεύτηκα και θύμωσα από ένα ρατσιστικό επεισόδιο που έγινε σε κάποιο μαγαζί στο Γκάζι. Δε θα το γράψω εδώ. Μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες στους εξής ιστότοπους:

e-lawyer: Ίση μεταχείρηση στην παροχή υπηρεσιών και αγαθών

Πρέζα TV: Ρατσιστική και απαράδεκτη ομοφοβική επίθεση σε μαγαζί...

ManifestoGR: Grande Dame sucks

κι ένα παλιότερο post πάλι για το ίδιο μαγαζί:

Το Βήμα online: Ερωτική τρομοκρατία

Το θέμα μπορεί να κανονιστεί με τους νόμους που ήδη υπάρχουν, οι οποίοι απαγορεύουν τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό όμως που εγώ σκέφτομαι είναι ότι δεν θα έπρεπε καν να φτάνουμε μέχρι εκεί. Ένα φιλί είναι απλά ένα φιλί, μία τρυφερή ένδειξη αγάπης και δεν ξέρω πως γίνεται κάποιοι να ενοχλούνται από αυτό. Αν ήταν φιλί μεταξύ άντρα και γυναίκας γιατί θα ήταν διαφορετικό; Μπορεί πλέον να έχουμε 2010 αλλά στο μυαλό και τη νοοτροπία βρισκόμαστε ακόμα στο 1800... Πρέπει να αντιδρούμε σε τέτοιου είδους γεγονότα που αμφισβητούν τα δικαιώματα μας και την ελευθερία μας.

Επειδή στην προηγούμενη ανάρτηση γράφτηκαν πολλά σχόλια και δεν μπορώ να απαντήσω στο καθένα ξεχωριστά, αποφάσισα να γράψω ένα καινούργιο post ως απάντηση, όπως έχω ξανακάνει, αναφερόμενος σε κάθε πτυχή του θέματος που συζητήθηκε.
1ον, ποτέ δεν είπα ότι όποιος πάει μόνος σου σε bar είναι αξιολύπητος. Είπα ότι είναι λυπηρό, εννοώντας την κατάσταση κι όχι το άτομο. Μου φαίνεται λυπηρό να μην έχει κάποιος, όχι γκόμενο αλλά ούτε φίλους και να πρέπει να βγεί μόνος του. Εμένα θα μου χαλούσε περισσότερο την ψυχολογία. Είναι η προσωπική μου άποψη.

2ον. Έλεος: (ως επιφώνημα) λέγεται όταν κάποιος θέλει να εκφράσει την αγανάκτηση του με κάτι ή ότι δεν αντέχει την κατάσταση της συγκεκριμένης στιγμής. Είναι μία λέξη όπως όλες η άλλες. Προς τι το κόλλημα;

3ον. Δεν πρόκειται για φλερτ ή σχέση εφόσον του πρόσφερε λεφτά για να κάνουν σεξ. Οπότε τα περί κατινιάς ή ζήλιας είναι άκυρα. Επίσης κάποιος είπε ότι ήταν απλά μία ανταλλαγή χρημάτων - νιάτων κι ότι είναι κάτι φυσικό. Με αυτή την λόγικη όλοι θα πρέπει να λειτουργούμε σαν πουτάνες, ξεπουλώντας ότι έχουμε για να κερδίσουμε χρήμα. Αυτό το βρίσκω απαράδεκτο.

4ο και πιο σημαντικό. Τα περισσότερα σχόλια έλεγαν ότι ο κύριος αυτός απλά έκανε μία πρόταση. Δεν έκανε τίποτα κακό... Πιστεύω ότι δεν είμαι συντηρητικός, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά το να είσαι προοδευτικός δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα ισοπεδώνεις όλα. Ειδικά οι gay, που βιώνουν τον ρατσισμό, από αντίδραση στο σύστημα, τείνουν να αποκτούν ριζοσπαστικές αντιλήψεις και να είναι ανεκτικοί σε όλα, μην τυχόν και τους χαρακτηρίσουν οπισθοδρομικούς. Δηλαδή το γεγονός ότι ένας ώριμος άντρας πρόσφερε ένα χρηματικό ποσό σε ένα άγνωστο νεαρό παιδί για να κάνουν σεξ, δεν αποτελεί θέμα προβληματισμού;

Εγώ ανέφερα το γεγονός αυτό ως παράδειγμα για να θίξω το θέμα γενικότερα. Δεν με πείραξε που το παιδί αυτό ήταν ο γκομενός μου. Πρώτα απ' όλα, αυτή η πράξη αποτελεί σεξουαλική παρενόχληση και είναι παράνομο. Άσχετα αν κάποιος στην θέση του δεχόταν να το κάνει. Και άσχετα αν κάποιος διαφωνεί με αυτό. Εφόσον είναι ο νόμος, οφείλει να το σεβαστεί. Και αν στη θέση του μωρού μου ήταν μία κοπέλα, έστω κι ενήλικη, πως θα φαινόταν; Πώς θα ήταν να δώσεις λεφτά σε μία κοπέλα για να κάνει σεξ μαζί σου;

Κατανοώ την ανάγκη του ανθρώπυ αυτού που ήθελε να συνευρεθεί ερωτικά με κάποιον. Πιθανότατα να ένιωθε αποξένωση και μοναξιά. Όμως δεν είναι λύση το να πλησιάζει τον οποιονδήποτε και να του κάνει τέτοιου είδους προτάσεις. Καλό είναι να κρατάμε τα προσχήματα μερικές φορές.

Πριν λίγες μέρες γνώρισα κάποιον. Συγκεκριμένα είναι ο γκόμενος της αδερφής του κολλητού μου. Από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, του είπα ότι είμαι gay. Τον έκανα add στο facebook και μου έκανε με τη σειρά του suggest έναν φίλο του, με τον οποίο, αφού με έκανε accept, μιλήσαμε μια δυο φορές, για γενικά πράγματα, τα γνωστά όταν ξεκινάς μια κουβέντα στο net.

Έτσι και χτες έτυχε να μιλήσουμε. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν έχω να του εκμυστηρευτώ κάτι. Εγώ κατάλαβα που το πήγαινε αλλά έκανα τον χαζό, οπότε με ρώτησε στα ίσια μετά αν είμαι gay και του απάντησα ναι. Τον ρώτησα κι εγώ το ίδιο και μου απάντησε όχι. Και μετά έρχεται η συνέχεια, "αλλά μου αρέσει να γαμάω άτριχα κωλαράκια". Και ύστερα το τελειωτικό χτύπημα "Εσύ πόσα δίνεις;" Εγώ, με το αθώο μου μυαλό δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Αφού λοιπόν τον ρώτησα, μου εξήγησε ότι είναι μεν straight αλλά πηδάει άντρες επί πληρωμή. Έλεος.

Δεν είμαι τόσο απελπισμένος ώστε να πληρώνω για να πηδηχτώ. Αν έπρεπε να πληρώσει κάποιος, θα ήταν εκείνος κι όχι εγώ. Και δεν ήταν και κανένα μοντέλο να πεις ότι αξίζει να πληρώσεις. Μου είπε μάλιστα ότι θα μου κάνει καλή τιμή!!! Αχ, αυτή η άτιμη ανεργία, ωθεί τα νέα παιδιά στο σεξ επί πληρωμή... Αλλά αυτός κάνει την δουλειά του, ας πούμε. Ο φίλος μου, που μου τον πρότεινε στο fb, με πιο σκεπτικό το έκανε;

Κι έχω την απορία, ανοίγοντας ένα άλλο θέμα, αυτός δηλαδή που δηλώνει straight, το κάνει με το ζόρι; Δεν του αρέσει να πηδάει αγόρια; Δεν το ευχαριστιέται; Αλλά εντάξει, πες ότι σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για "καριέρα". Ακούω όμως μερικούς να λένε ότι γουσταρουν να γαμάνε αντρικά κωλράκια αλλά είναι straight. Συγνώμη;;; Εγώ ξέρω ότι gay, πολύ απλά, είναι αυτός που γουστάρει άντρες, σεξουαλικά και συναισθηματικά. Αυτούς γιατί δε τους πιάνει αυτός ο ορισμός; Η μόνη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για κομπλεξικά άτομα, που δεν μπορούν να αποδεχτούν την σεξουαλική τους ταυτότητα και κρύβονται πίσω από χαρακτηρισμούς που προσδίδουν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

Έγω δει όμως και gay άτομα να υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Από τους ίδιούς το καταλαβαίνω, για τον λόγο που ανέφερα παραπάνω. Αλλά ανοιχτά gay άτομα, αντί να γελάνε με αυτό, το υποστηρίζουν. Εμένα μου φαίνεται γελοίο. Δεν είμαι από αυτούς που κολλάνε σε ταμπέλες, αλλά αυτό είναι κοροϊδία. Παραδέξου ότι σου άρέσουν οι άντρες και προχώρα παρακάτω.

Το ΣΚ ήταν φανταστικό. Όλη μέρα ήμουν έξω με τον κολλητό μου, βόλτες, καφεδάκια κτλ. Όχι ότι τις καθημερινές κάνω κάτι διαφορετικό, τέλος πάντων...

Την Παρασκευή το απόγευμα πήγα με ένα φιλικό gay ζευγάρι στο Bigaroon, για δεύτερη φορά. Με το που μπήκα μέσα, αντίκρυσα δύο νεαρούς να είναι αγκαλιά και αργότερα τους είδα να φιλιούνται. Μου φαίνεται ακόμα κάπως περίεργο να βλέπω τέτοιες δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας. Σκέφτηκα ότι αν ο κολλητός μου τους έβλεπε, θα πάθαινε εγκεφαλικό, εφόσον μου είχε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να πάει ποτέ σε gay bar. Εγώ, έτσι για να τον προκαλέσω, του είπα να περάσει να με πάρει από εκεί, μιας και είχαμε κανονίσει να βγούμε μαζί αργότερα. Δεν πίστευα ότι θα έρθει, κι όμως το έκανε και μάλιστα ήταν αρκετά άνετος. Τελικά όμως, μετά από δέκα λεπτά φύγαμε, επειδή ήταν ήδη κανονισμένο το που θα πηγαίναμε.

Το Σάββατο το βράδυ, πάλι εγώ και ο κολλητός, είμασταν σε ένα μπαράκι και πίναμε τα ποτάκια μας. Κάποια στιγμή ήρθε ένας κοινός μας φίλος από τον στρατό, που τυχαίνει να είναι κι αυτός gay. Αφού είχε περάσει αρκετή ώρα, πρότεινε να πάμε στο enola, ένα gay club. Εγώ ήθελα πολύ να πάω, κυρίως από περιέργεια, όμως δεν ήθελα να πιέσω τον φίλο μου. Έπρεπε να σεβαστώ το πως ένιωθε. Δέχτηκε όμως, με μηδαμινή αντίσταση, πρέπει να πω. Άλλωστε, είμασταν δύο και ήταν ένας. Επιπλέον, εγώ τον στηρίζω όταν βγαίνουμε και γνωρίζουμε γκόμενες.

Είχα αρκετή περιέργεια αλλά και λίγο άγχος, μέχρι να μπούμε μέσα. Μιλώντας με πολλά άτομα μέσω internet, που γνώριζαν το θέμα, δεν μου είχαν πει και τα καλύτερα λόγια για τα gay club. Αλλά αν δεν δεις κάτι με τα ίδια σου τα μάτια, δεν μπορείς να έχεις άποψη. Ο χώρος ήταν γεμάτος, όλο άντρες και ελάχιστες γυναίκες. Τουλάχιστον, υπήρχε ενδιαφέρον και για τον straight της παρέας, έστω και αν ήταν λεσβίες. Πρώτη φορά έβλεπα τόσες αδερφές μαζεμένες. Νέοι και γέροι, όμορφοι, άσχημοι, αρρενωποί και πιο θηλυπρεπείς. Οι επιλογές άφθονες. Το ίδιο το club ήταν καλό αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο.

Ήταν εκεί και κάποιος με τον οποίο είχαμε βρεθεί πριν πάρα πολύ καιρό, ούτε θυμάμαι πότε. Είχα έρθει από την Κοζάνη και είχαμε μείνει το βράδυ σε ένα ξενοδοχείο. Κοιταχτήκαμε μερικές φορές, αλλά κανένας δεν έκανε την κίνηση να μιλήσει στον άλλον.

Το αστείο ήταν να παρακολουθώ τον κολλητό μου να βλέπει άντρες να φιλιούνται. Αλλά μάλλον στο μυαλό του το είχε σαν κάτι πολύ πιο τρομερό. Διαπίστωσε πλεόν κι από μόνος του, ότι δεν είναι κάτι αποκρουστικό. Έπρεπε να το ζήσει αυτο. Τον παραδέχομαι όμως, επειδή είναι πραγματικά ανοιχτόμυαλος και δεν φοβάται να επεκτείνει τα όρια του.

Πάντως δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου αν μου αρέσουν ή όχι τα gay club. Δεν μιλάω για τα bar, τα βάζω σε άλλη κατηγορία. Είναι ωραίο που μπορούμε να έχουμε τον δικό μας χώρο να εκφραζόμαστε άνετα. Από την άλλη όμως νιώθω σαν λεπρός που πρέπει να να είμαι χώρια από τους "φυσιολογικούς". Ένιωθα μία απροσδιόριστη πίεση για το πως είμαι και το πως πρέπει να φερθώ. Ίσως είμαι επηρεασμένος από αυτά που μου έχουν πει. Σίγουρα θα πρέπει να πάω αρκετές φορές για να αποφασίσω. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε κιολάς. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα αποτελούν την μόνη μου επιλογή για διασκεύαση.

Η ιστοσελίδα του club enola.

Τον τελευταίο καιρό νιώθω σαν να ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μία άλλη διάσταση ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Κι αυτό όσον αφορά την σεξουαλικοτητά μου. Πίσω στην Κοζάνη, η κατάσταση ήταν όπως σχεδόν όλων των νεαρών gay. Δεν ήξερε κανείς ότι είμαι ομοφυλόφιλος και δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν για αυτό με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να κάνω κάτι σεξουαλικά και/ή αισθηματικά. Ένιωθα πολύ πιεσμένος. Ακόμα κι όταν το είπα στον κολλητό μου εκεί, δεν ήταν αρκετό. Πάλι έπρεπε να κρύβω το ότι είμαι gay στην υπόλοιπη παρέα και γενικά στον κόσμο και να υποκρίνομαι ότι μου αρέσουν οι γκόμενες.

Εδώ όμως η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Εϊχα αποφασίσει ότι στην Θεσσαλονίκη θα είμαι πιο ανοιχτός και δεν θα με ενδιαφέρει και πολύ η γνώμη των άλλων. Ήδη, ο φίλος μου και η κοπέλα του ήξεραν για μένα, πριν καν μετακομίσω εδω, οπότε θα είχα άτομα για στήριξη. Σχεδόν αμέσως μετά την μετακόμιση το είπα και στον φίλο μου από Κοζάνη που σπουδάζει εδώ, και που με φιλοξένησε μέχρι να βρω σπίτι. Η αντιμετωπισή του ήταν κάτι παραπάνω από χαλαρή. "Εντάξει" μου είπε. Αυτό ήταν όλο.

Τώρα που βγαίνουμε όλοι μαζί και μου γνωρίζουν κι άλλους δικούς τους φίλους και φίλες, δηλώνω ανοιχτά την σεξουαλικοτητά μου. Δεν χρειάζεται να το παίζω straight κι αυτό μου δίνει μία απίστευτη αίσθηση ελευθερίας. Φυσικά δεν το λέω με το καλημέρα, ούτε το λέω σε κάθε τυχαίο άτομο που συναντώ. Αλλά δεν μπαίνω και στην διαδικασία να λέω ψέματα. Κι όταν λες ψέματα σε κάποιον, όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο δύσκολο είναι μετά να πεις την αλήθεια. Είμαι αυτό που είμαι.

Το ωραίο όμως είναι στην αντιδρασή τους. Ούτε ακραίες ενέργειες, ούτε υστερίες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Συνεχίζουν να είναι το ίδιο φιλικοί όπως ήταν πριν τους το πω. Πιστεύω ότι αν είσαι εσύ ο ίδιος άνετος με τον εαυτό σου δεν υπάρχει λόγος να μην είναι οι άλλοι μαζί σου. Ίσως τελικά ο κόσμος να μην είναι τόσο συντηρητικός όσο πιστεύουμε.