«Θάνατος στους ομοφυλόφιλους – σταματήστε την παρέλαση». Πολλά τέτοια γκράφιτι είχαν γεμίσει τους τοίχους του Βελιγραδίου το περασμένο φθινόπωρο, επειδή επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μεγάλη παρέλαση ομοφυλοφίλων. Οι απειλές από ομάδες χούλιγκαν και ακροδεξιών είχαν πυκνώσει τόσο πολύ που ο πρωθυπουργός Μίρκο Τσβέτκοβιτς αναγκάστηκε να τραβήξει χειρόφρενο και να σταματήσει τη διοργάνωση. Το επιχείρημά του ήταν ότι κανείς δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια των συμμετεχόντων παρά την παρουσία 5.000 αστυνομικών.

«Η Σερβία βρίσκεται, όπως και η πλειονότητα των χωρών στην περιοχή, σε μια μεταπολεμική περίοδο. Για χρόνια το πρότυπο του βίαιου άνδρα - πολεμιστή κυριαρχούσε και ήταν το ιδανικό για να επιλύσει κανείς προβλήματα. Με τις συνέπειες όμως αυτού του συστήματος πρέπει να αντιπαρατεθεί ολόκληρη η κοινωνία και όχι μόνο οι ομοφυλόφιλοι», ισχυρίζεται ο Μπόρις Μιλίσεβιτς από τους διοργανωτές της παρέλασης στο Βελιγράδι.

Η πρώτη παρέλαση ομοφυλοφίλων το 2001 στο Βελιγράδι είχε σημαδευτεί από πολύ βίαια επεισόδια. Ακροδεξιοί και χούλιγκαν προκάλεσαν τότε τα επεισόδια και η αστυνομία επενέβη μόνο, όταν έγινε και η ίδια στόχος επιθέσεων.

Προβλήματα όμως δεν αντιμετωπίζουν μόνον οι ομοφυλόφιλοι στη Σερβία αλλά και στις γειτονικές χώρες. Παρόλα αυτά ωστόσο γίνονται κάποια βήματα. Ο Φράνκο Ντόντα είναι Σλοβένος ακτιβιστής και ασχολείται με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων:

«Η Σλοβενία σε μερικούς μήνες θα ψηφίσει ώστε οι ομοφυλόφιλοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ετερόφυλους, όσον αφορά το γάμο και την υιοθεσία. Η Κροατία έχει ήδη ψηφίσει ένα τέτοιο νόμο. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στη FYROM, στο Μαυροβούνιο ή στο Κοσσυφοπέδιο όμως δεν έχουν γίνει σοβαρά βήματα».

Και στη Σερβία πάντως έχουν αρχίσει να γίνονται κάποια βήματα και κατόπιν πιέσεων της ΕΕ ψηφίστηκε ο νόμος για το σεβασμό των μειονοτήτων. Σε πολλές βαλκανικές χώρες πάντως η ομοφυλοφιλία θεωρείται αρρώστια και ντροπή. Οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι δεν τολμούν να μιλήσουν ούτε καν στις οικογένειές τους.

«Οι άλλοι πιστεύουν πως είμαστε δυο καλές φίλες. Έτσι προσπαθούμε να κρύψουμε τη σχέση μας. Ίσως κάποια μέρα το πω στους γονείς μου… αλλά προς το παρόν ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω», λέει μία λεσβία από τη Βοσνία.

Λόγους για να φοβάται έχει αρκετούς. Ένας από αυτούς είναι και ο θρησκευτικός φανατισμός. Ισλαμιστές επιτέθηκαν πρόσφατα στο όνομα του Αλάχ εναντίον ενός φεστιβάλ ομοφυλοφίλων. Ο δρόμος λοιπόν των χωρών αυτών σε αυτό τον τομέα είναι ακόμα μακρύς.