Αυτές τις μέρες που ήμουν στην Χαλκιδική, υπήρξαν κάποια πράγματα που με προβλημάτησαν...
1ον
Στην Χαλκιδική είμασταν εγώ, ο αδερφός μου και ένας φίλος μας. Αυτός ο φίλος μας είναι λιγάκι υπέρβαρος, χωρίς να λείπουν κι από εμάς τα παραπανίσια κιλάκια. Κι ενώ κάνει πλάκα με αυτό το θέμα, όταν πηγαίναμε στην παραλία, δεν έκανε μπάνιο. Για την ακρίβεια δεν έβγαζε καν την μπλούζα για να μην τον κοροϊδέψουν. Ένιωσα άσχημα γι' αυτόν.
Όλοι μας δίνουμε τεράστια σημασία στην εικόνα και παραβλέπουμε αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά. Το προτυπό μας είναι ένα ψηλό, λεπτό, γραμμωμένο σώμα όπως τα μοντέλα. Κι επειδή αυτό είναι ανέφικτο, νιώθουμε άσχημα, πέφτει η ψυχολογία μας και απομονώνουμε τον εαυτό μας. Είναι θλιβερό να μας δημιουργούνται τέτοια κόμπλεξ και να μην αισθανόμαστε άνετα με τον ίδιο μας τον εαυτό.
2ον
Στο εντελώς αντίθετο άκρο ήταν ένας τύπος που έκανε την εμφανισή του στην παραλία και που προφανώς ένιωθε πολύ περήφανος για τον εαυτό του.
Ο τύπος ήταν γύρω στα 30, φουσκωμένος, τελείως άτριχος, με ομοιόμορφο μαύρισμα και να λάμπει από τα 10 λίτρα λάδι με το οποίο είχε αλειφθεί, σαν disco ball. Και βεβαίως το μαγιό, μικροσκοπικό, να καλύπτει μόνο τα απαραίτητα που κι αυτά διαγράφονταν πολύ καθαρά κάτω από το μαγιό. Και να κόβει βόλτες πάνω κάτω στην παραλία, καμαρωτός καμαρωτός.
Βεβαίως, όλοι γελούσαν μαζί του και τον σχολίαζαν αρνητικά και πολύ λογικό αφού ο τύπος ήταν γελοίος.
3ον
Μιά μερά που είμασταν στην παραλία έτυχε να δίπλα μας μια παρέα γύρω στα 16. Όλα κορίτσια κι ένα αγόρι (που έκανε μπαμ ότι ήταν "δικός μας" για πολλούς λόγους).
Κάποιες από αυτές κάπνιζαν και μάλιστα κρατούσαν το τσιγάρο με αυτό το "μεγαλίστικο" στυλ. Μου ήρθε να πάω να τις ρίξω μια σφαλιάρα, να μην καταλάβουν από που τους ήρθε. Πολύ με εκνευρίζει αυτό το θέαμα. Μια σταλιά παιδιά με το τσιγάρο στο στόμα για μαγκιά και στυλ. Αηδία.
Στην ίδια παρέα, κάποιες από αυτές, με το που έβγαιναν από τη θάλασσα, άρχισαν το σοβάτισμα με τα lipgloss και τα eyeliner. Μην τις πουν άσχημες... Κι επανερχόμαστε πάλι στο κόλλημα που έχουμε όλοι με την εμφανισή μας. Και ειδικά σε αυτή την ηλικία να αχγώνεσαι για το αν πόσο ωραίος/α είσαι είναι θλιβερό.
4ον
Το λάδι μαυρίσματος δεν είναι αντηλιακό. Όχι ότι δεν το ήξερα αλλά σαν καλός μαλάκας, προτίμησα ένα καλό και γρήγορο μαύρισμα από την προστασία από τον ήλιο. Κι έτσι, δεν έσπασα την παράδοση που κάθε χρόνο με θέλει να καίγομαι από τον ήλιο. Έτσι και φέτος, επέστρεψα σπίτι κόκκινος σαν ντομάτα, να με τσούζουν λίγο τα γόνατα, λίγο η κοιλιά και λίγο οι ώμοι. Τουλάχιστον πρόλαβα να περάσω καλά εκεί, μιας και κάηκα την τελευταία μέρα.
Σημείωση: Έχετε ακούσει ποτέ για αντηλιακό πλάτης;
5ον
Η πόλη που ζω είναι μία κοινή, άσχημη, γκρίζα πόλη πάνω στο βουνό. Οι καφετέριες μεν, είναι κλουβιά κι έχουν θέα τις απέναντι πολυκατοικίες. Σε αυτό το μέρος, πληρώνουμε την μπύρα 4e και το ποτό 7e.
Τις ίδιες (και μερικές φορές καλύτερες) τιμές είχαν και στην Καλλιθέα. Με την διαφορά ότι είμασταν αραγμένοι στην ξαπλώστρα (χωρίς επιπλέον χρέωση) στην παραλία, με την θάλασσα να απλώνεται μπροστά μας και γενικά καμία σχέση με την πόλη μου. Αυτό τώρα είναι λίγο περίεργο ή εγώ το βλέπω έτσι;
1ον
Στην Χαλκιδική είμασταν εγώ, ο αδερφός μου και ένας φίλος μας. Αυτός ο φίλος μας είναι λιγάκι υπέρβαρος, χωρίς να λείπουν κι από εμάς τα παραπανίσια κιλάκια. Κι ενώ κάνει πλάκα με αυτό το θέμα, όταν πηγαίναμε στην παραλία, δεν έκανε μπάνιο. Για την ακρίβεια δεν έβγαζε καν την μπλούζα για να μην τον κοροϊδέψουν. Ένιωσα άσχημα γι' αυτόν.
Όλοι μας δίνουμε τεράστια σημασία στην εικόνα και παραβλέπουμε αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά. Το προτυπό μας είναι ένα ψηλό, λεπτό, γραμμωμένο σώμα όπως τα μοντέλα. Κι επειδή αυτό είναι ανέφικτο, νιώθουμε άσχημα, πέφτει η ψυχολογία μας και απομονώνουμε τον εαυτό μας. Είναι θλιβερό να μας δημιουργούνται τέτοια κόμπλεξ και να μην αισθανόμαστε άνετα με τον ίδιο μας τον εαυτό.
2ον
Στο εντελώς αντίθετο άκρο ήταν ένας τύπος που έκανε την εμφανισή του στην παραλία και που προφανώς ένιωθε πολύ περήφανος για τον εαυτό του.
Ο τύπος ήταν γύρω στα 30, φουσκωμένος, τελείως άτριχος, με ομοιόμορφο μαύρισμα και να λάμπει από τα 10 λίτρα λάδι με το οποίο είχε αλειφθεί, σαν disco ball. Και βεβαίως το μαγιό, μικροσκοπικό, να καλύπτει μόνο τα απαραίτητα που κι αυτά διαγράφονταν πολύ καθαρά κάτω από το μαγιό. Και να κόβει βόλτες πάνω κάτω στην παραλία, καμαρωτός καμαρωτός.
Βεβαίως, όλοι γελούσαν μαζί του και τον σχολίαζαν αρνητικά και πολύ λογικό αφού ο τύπος ήταν γελοίος.
3ον
Μιά μερά που είμασταν στην παραλία έτυχε να δίπλα μας μια παρέα γύρω στα 16. Όλα κορίτσια κι ένα αγόρι (που έκανε μπαμ ότι ήταν "δικός μας" για πολλούς λόγους).
Κάποιες από αυτές κάπνιζαν και μάλιστα κρατούσαν το τσιγάρο με αυτό το "μεγαλίστικο" στυλ. Μου ήρθε να πάω να τις ρίξω μια σφαλιάρα, να μην καταλάβουν από που τους ήρθε. Πολύ με εκνευρίζει αυτό το θέαμα. Μια σταλιά παιδιά με το τσιγάρο στο στόμα για μαγκιά και στυλ. Αηδία.
Στην ίδια παρέα, κάποιες από αυτές, με το που έβγαιναν από τη θάλασσα, άρχισαν το σοβάτισμα με τα lipgloss και τα eyeliner. Μην τις πουν άσχημες... Κι επανερχόμαστε πάλι στο κόλλημα που έχουμε όλοι με την εμφανισή μας. Και ειδικά σε αυτή την ηλικία να αχγώνεσαι για το αν πόσο ωραίος/α είσαι είναι θλιβερό.
4ον
Το λάδι μαυρίσματος δεν είναι αντηλιακό. Όχι ότι δεν το ήξερα αλλά σαν καλός μαλάκας, προτίμησα ένα καλό και γρήγορο μαύρισμα από την προστασία από τον ήλιο. Κι έτσι, δεν έσπασα την παράδοση που κάθε χρόνο με θέλει να καίγομαι από τον ήλιο. Έτσι και φέτος, επέστρεψα σπίτι κόκκινος σαν ντομάτα, να με τσούζουν λίγο τα γόνατα, λίγο η κοιλιά και λίγο οι ώμοι. Τουλάχιστον πρόλαβα να περάσω καλά εκεί, μιας και κάηκα την τελευταία μέρα.
Σημείωση: Έχετε ακούσει ποτέ για αντηλιακό πλάτης;
5ον
Η πόλη που ζω είναι μία κοινή, άσχημη, γκρίζα πόλη πάνω στο βουνό. Οι καφετέριες μεν, είναι κλουβιά κι έχουν θέα τις απέναντι πολυκατοικίες. Σε αυτό το μέρος, πληρώνουμε την μπύρα 4e και το ποτό 7e.
Τις ίδιες (και μερικές φορές καλύτερες) τιμές είχαν και στην Καλλιθέα. Με την διαφορά ότι είμασταν αραγμένοι στην ξαπλώστρα (χωρίς επιπλέον χρέωση) στην παραλία, με την θάλασσα να απλώνεται μπροστά μας και γενικά καμία σχέση με την πόλη μου. Αυτό τώρα είναι λίγο περίεργο ή εγώ το βλέπω έτσι;
6 σχόλια
Μια χαρά οι παρατηρήσεις! Αυτά τα παραπανίσια κιλάκια δεν φεύγουν και εύκολα.. ο τύπος ήταν απλά ψωνισμένος..για τα μικρά τι να πεις; Αφού όλα έτσι είναι πλέον, να είναι γυμνάσιο, να πρέπει να κοιτάξουν τα διαβάσματά τους και να σκέφτονται τι χρώμα να βάψουν τα νύχια τους, βλέπω απο τα ανήψια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχω πάθει και εγώ με το λάδι, ευτυχώς το πήρα είδηση γρήγορα και απομακρύνθηκα!! λολ! Μισό κιλό μπεπανθόλ είχα βάλει! χιχιχι! Καλησπέρα!
η πλύση εγκεφάλου που γίνεται για να έχεις σώμα μοντέλου είναι απίστευτη. δυστχώς έχουμε θεοποιήσει την εξωτερική εμφάνιση, η οποία δεν λέω ότι δεν μετράει, αλλά άλλο αυτό και άλλο να γίνεται αυτοσκοπός και κριτήριο για την ψυχολογία του καθενός. τα μικρά είναι αυτά που εύκολα παρασύρονται από αυτό το τριπάκι, οπότε άστα, μην τα χαστουκίζεις!!λολ! θα μεγαλώσουν και θα μάθουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο. Έχω και κάποιους δικούς μου συγγενείς (συνομήλικους) που το κάνουν αυτό.. ή πάνε για μπάνιο σε ερημική παραλία. Ρε γαμώτο, είναι θλιβερό, πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η αλήθεια είναι ότι όλοι μας, λίγο πολύ, την πατάμε με το θέμα της εμφάνισης...
αφήστε τον καθένα να κάνει οτι θέλει...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν κανεις παρατήρηση στα παιδία θα καπνίσουν περισσότερο απο αντίδραση...
οσο για την εμφάνιση το στύλ και το στήσιμο ο καθένας επιλέγει πως θα κινηθεί θα κουνηθεί κτλ κτλ..
το κάνουμε όλοι ..
οπως κρίνουμε έτσι μας κρίνουν...
τώρα οσο για την δικτατορία του κοιλιακού...ε ναι !! φταίμε καθαρά εμεις..
ειδικά οι πούστιδες... που το πλασαραμε σαν στύλ..
και τώρα ξαφνικά μας ενοχλέι?
τι να κάνεις? ο καθενας εχει τα προβλήματα του! Απο τους υπερβαρους μεχρι τις γυμνασμένες ψωνάρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου τη δίνει που πρέπει να βάλεις άλλο αντηλιακό στο σώμα κι άλλο στο πρόσωπο. Μου φαίνονται πολύ υπερβολικά όλα αυτά... Βέβαια οι φίλοι μου έχουν άλλη άποψη και με κράζουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: