Τι θα πάρετε; Μια χυλόπιτα, παρακαλώ.

Παρασκευή 9 Μαΐου 200814:54Voltsek

Χθες το βράδυ βγήκα με την παρέα μου. Ήταν άλλη μία συνηθισμένη έξοδος. Εγώ είχα κρυφή ελπίδα να πετύχω τον κούκλο σε κάποιο μαγαζί, ήθελα να δω πως θα αντιδράσει. Από το ζαχαροπλαστείο βέβαια απέφυγα να περάσω. Πριν το διαλύσουμε, για να πάει ο καθένας σπίτι του, ένας από την παρέα πρότεινε να πιούμε σφηνάκια σε ένα μαγαζί στο οποίο πάμε πολύ σπάνια. Και καθώς πλησιάζαμε τον βλέπω να μιλάει στο κινητό λίγο πιο πέρα από την πόρτα.

Χάρηκα αλλά και αγχώθηκα λίγο. Δεν με είδε ή τουλάχιστον έκανε πως δεν με είδε. Μπήκαμε μέσα και μετά από ένα λεπτό μπήκε κι αυτός. Τον κοιτούσα αλλά αυτός δεν κοιτούσε. Σε μια στιγμή πέρασε δίπλα από την παρέα μου, μάλλον για να πάει τουαλέτα αλλά δεν έριξε ούτε βλέμα, ούτε όταν επέστρεψε. Ήπιαμε τα σφηνάκια και φεύγοντας πέρασα από κοντά του αλλά και πάλι τίποτα.

Δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως δε με είδε ή απέφευγε να με κοιτάξει. Και φάνηκε τόσο φιλικός και ενθουσιασμένος εκείνη τη μέρα. Με χάλασε λίγο που δεν πήρε αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Ή μάλλον έτσι νόμιζα. Μόλις τον είδα χθες, θυμήθηκα πόσο μου αρέσει. Κι αυτός ούτε να με φτύσει. Νόμιζα ότι ήμουν υπεράνω της χυλόπιτας. Ότι δεν θα με επηρρεάσει. Σκατά. Χθες όταν γύρισα σπίτι, είχε χαλάσει η διαθεσή μου και σήμερα πάλι είμαι κάπως. Ευτυχώς έχω πολλά να ασχοληθώ και δεν το σκέφτομαι. Κρίμα.