Σήμερα έκανα τελικά την αφαίρεση του εξογκώματος και τώρα κυκλοφορώ με μία γάζα στο κεφάλι μου. Το αστείο είναι πως ενώ η ίδια η μικροεπέμβαση δεν ήταν τίποτα, η διαδικασία για να την κάνω ήταν πολύ κουραστική. Είχα ραντεβού στις 11:30 και με ανέλαβαν στις 14:30 και μάλιστα δεν ήταν ο γιατρός που υποτίθεται ότι θα έκανε την επέμβαση αλλά ένας νεότερος που προσπαθούσε να εξυπηρετήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορούσε και μπράβο του.
Το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχε πολύς κόσμος να εξυπηρετηθεί, λίγες διαθέσιμες αίθουσες και το σημαντικότερο, υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Όπως διάβασα και σε κάποια φυλλάδια στο χώρο αναμονής, το υπάρχον προσωπικό δεν αρκεί για να καλύψει το τεράστιο νοσοκομείο., Επίσης δουλεύουν κάθε μέρα πολλές ώρες. χωρίς να παίρνουν τις άδειες και τα ρεπό που δικαιούνται. Ένα άλλο θέμα είναι οι άσχημες συνθήκες υγιεινής που επικρατούν στο νοσοκομείο.
Η δική μου ταλαιπωρία όμως δεν συγκρίνεται με την περίπτωση ενός άλλου νέου άντρα που βρισκόταν εκεί, με τους δικούς του. Προφανώς είχε χτυπήσει άσχημα στο πόδι, το οποίο ήταν τυλιγμένο με γάζα και κάτι σίδερα, γενικώς φαινόταν άσχημο. Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, απ' ότι άκουσα να λένε, όταν ρώτησαν πότε επιτέλους θα τον δει γιατρός, τους είπαν ότι ο γιατρός είχε φύγει μετά έψαχναν να τον βρουν...
Για άλλη μία φορά έγινα μάρτυρας των απαράδεκτων καταστάσεων του συστήματος υγείας στην Ελλάδα. Δεν θέλω να είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν για όλα και κατηγορούν πάντα το σύστημα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτή τη χώρα.
Το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχε πολύς κόσμος να εξυπηρετηθεί, λίγες διαθέσιμες αίθουσες και το σημαντικότερο, υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Όπως διάβασα και σε κάποια φυλλάδια στο χώρο αναμονής, το υπάρχον προσωπικό δεν αρκεί για να καλύψει το τεράστιο νοσοκομείο., Επίσης δουλεύουν κάθε μέρα πολλές ώρες. χωρίς να παίρνουν τις άδειες και τα ρεπό που δικαιούνται. Ένα άλλο θέμα είναι οι άσχημες συνθήκες υγιεινής που επικρατούν στο νοσοκομείο.
Η δική μου ταλαιπωρία όμως δεν συγκρίνεται με την περίπτωση ενός άλλου νέου άντρα που βρισκόταν εκεί, με τους δικούς του. Προφανώς είχε χτυπήσει άσχημα στο πόδι, το οποίο ήταν τυλιγμένο με γάζα και κάτι σίδερα, γενικώς φαινόταν άσχημο. Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, απ' ότι άκουσα να λένε, όταν ρώτησαν πότε επιτέλους θα τον δει γιατρός, τους είπαν ότι ο γιατρός είχε φύγει μετά έψαχναν να τον βρουν...
Για άλλη μία φορά έγινα μάρτυρας των απαράδεκτων καταστάσεων του συστήματος υγείας στην Ελλάδα. Δεν θέλω να είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν για όλα και κατηγορούν πάντα το σύστημα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτή τη χώρα.
2 σχόλια
χμμμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς παντού έτσι...
Να λέμε καλά που τα βγάζουμε πέρα και έτσι...
Περαστικά!!!
Perastika...
ΑπάντησηΔιαγραφήkai mi xeirotera na leme...
mpeneis kai then ksereis pos kai pote tha vgeis
Γράψε ένα σχόλιο: