Εδώ και μέρες θέλω να γράψω την συνέχεια της ιστορίας με την γκόμενα που μου την έπεσε. Επιτέλους ήρθε η ώρα να το κάνω. Τα πρώτα δύο μέρη εδώ κι εδώ.

Αφού λοιπόν βγήκαμε και γλίτωσα το βιασμό όταν της είπα ότι είμαι gay και αφού μιλήσαμε περί αυτού, πήγαμε να συναντήσουμε δύο φίλους μου. Καθίσαμε λοιπόν να πιούμε ένα ποτό όλοι μαζί. Σύντομα ο ένας έφυγε κι έτσι μείναμε οι τρεις μας. Ο φίλος μου ήξερε όλο το σκηνικό και με ρώτησε αν με πειράζει να κάνει κάτι μαζί της και φυσικά του έδωσα το ΟΚ. Η κοπέλα από την μεριά της ήθελε απεγνωσμένα να βρει γκόμενο. Έτσι, άρχισαν το φλερτ με εμένα από ρόλο γαμπρού να παίζω το ρόλο του κουμπάρου. Ένιωθα ικανοποιημένος επειδή τουλάχιστον αποκατέστησα την κοπελιά.

Για τρεις μέρες όλα κυλούσαν καλά. Την τέταρτη μέρα όμως ο φίλος μου την χώρισε. Είχε τρομοκρατηθεί από την ταχύτητα που προχωρούσε το πράγμα. Μέσα σε αυτό το πολύ σύντομο διάστημα, η, ας την πούμε Μαρία, δήλωνε ερωτευμένη, έκανε σχέδια για το μέλλον και του πρότεινε να γνωρίσει τους γονείς της, τρώγωντας όλοι μαζί. Αν είναι δυνατόν...

Το ίδιο πρωί που χώρισαν με πήρε τηλέφωνο η "Μαρία", κλαίγοντας να μου λέει ότι δεν αντέχει μακριά του και ότι θα πάρει χάπια. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί της. Εγώ φυσικά προσπάθησα να την ηρεμήσω και να την αποτρέψω να κάνει κάτι τέτοιο. Τελικά το ίδιο απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ανακοινώνοντας μου ότι είχε πάρει τα χάπια και ήταν στο νοσοκομείο, το οποίο ήταν ο σκοπός της και όχι να αυτοκτονήσει. Απλά σκέφτηκε ότι έτσι θα προκαλούσε την συμπάθεια του φίλου μου και θα τον ξαναέβλεπε, όταν αυτός θα την επισκέπτονταν στο νοσοκομείο. Έκανε λάθος όμως, καθώς ο φίλος μου όμως δεν πήγε να την δει. Εγώ την λυπόμουν αλλά από την άλλη σκεφτόμουν ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.

Μέσα στις επόμενες μέρες διορθώθηκαν κάπως τα πράγματα. Αποφάσισαν να είναι φίλοι και μάλιστα βγήκαμε ένα βράδυ όλοι μαζί. Τότε μας έδειξε και τις χαρακιές που έκανε στο χέρι της, σχηματίζοντας το αρχικό γράμμα του ονόματος του φίλου μου. Η "Μαρία" μου εκμυστηρεύτηκε ότι σκοπός της είναι να τα ξαναβρούν, κάτι που ο φίλος μου ούτε για πλάκα δεν θέλει να το σκεφτεί. Και μου τηλεφωνεί συχνά πυκνά ζητώντας μου συμβουλες για το τι να κάνει και πώς να τον ξανακερδίσει κι εγώ δεν ξέρω τι να της πω. Να συνεχίσω να της δίνω ελπίδες ή να της πω την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να είναι μαζί;

Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω τώρα τελευταία και συνέχεια βρίσκομαι στο κέντρο τέτοιων καταστάσεων. Ευτυχώς δεν έκανα εγώ ο ίδιος κάτι μαζί της. Μωρέ καλα κάνω και είμαι gay...