Gay World Gay Greece: εκκλησία

Ισλαμιστές και Χριστιανοί

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 201500:49Voltsek

Πόσο βάρβαροι αυτοί οι Ισλαμιστές που σκοτώνουν αθώο κόσμο και επιτίθενται σε ξένες χώρες...

Μπορεί και οι χριστιανοί να είναι ρατσιστές, ξενοφοβικοί, να προτιμούν να πνίγονται οι μετανάστες στο Αιγαίο παρά να έρχονται στην Ελλάδα, επειδή όπως είπε και ο Άνθιμος με περισσή ανθρωπιά, "αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας και δεν χωράνε άλλοι εδώ", αλλά δεν φτάνουν σε αυτό το σημείο...

Πόσο απάνθρωποι αυτοί οι Ισλαμιστές που εκτελούν εν ψυχρώ ομοφυλόφιλους, πετώντας τους από ψηλά κτίρια...
Βέβαια και εδώ πολλοί εκπρόσωποι της εκκλησίας πολλάκις έχουν βρίσει με τον πιο χυδαίο τρόπο τους gay δημοσίως και μπαίνουν εμπόδιο στα νομικά δικαιώματα που επιδιώκουν, όπως π.χ. το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο δεν είναι καν θέμα της εκκλησίας. Και πολλοί χριστιανοί αναμεσά μας, τους βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά δεν φτάνουν και σε αυτό το σημείο...

Πόσο απολίτιστοι αυτοί οι Ισλαμιστές που καταστρέφουν αρχαιολογικά και πολιτιστικά μνημεία μεγάλης σημασίας...

Κι εδώ βέβαια οι χριστιανοί λογοκρίνουν ότι δεν τους αρέσει, φτάνοντας σε ακραία σημεία και φιμώνουν την καλλιτεχνική δημιουργία και την ελευθερία του λόγου (παράσταση Corpus Christ, υπόθεση γέροντα παστίτσιου) αλλά δεν φτάνουν σε αυτό το σημείο...

Πόσο αισχροί αυτοί οι Ισλαμιστές που γίνονται τρομοκράτες και κάνουν εγκλήματα...

Βέβαια και εδώ η επίσημη εκκλησία πάντα πήγαινε χέρι χέρι με την ακροδεξιά και τώρα ταυτίζεται σε πολλές απόψεις με τη Χρυσή Αυγή, αλλά δεν φτάνουν σε αυτό το σημείο...

Και η λίστα συνεχίζεται. Μας αρέσει να κουνάμε το δάχτυλο στους άλλους αλλά δεν κοιτάμε ποτέ τα δικά μας λάθη. Το να μην είσαι ο χειρότερος, δεν σημαίνει ότι είσαι και ο καλύτερος. Ναι, οι ισλαμιστές είναι οι χειρότεροι. Αν θες όμως να λες ότι εσύ διαφέρεις, πρέπει να ακολουθήσεις τον αντίθετο δρόμο, όχι τον ίδιο αλλά σε λιγότερο ακραία βαθμό. Όλα τα παραπάνω, μόνο θρησκεία της αγάπης δεν δείχνουν!

(Ένα κείμενο που δημοσίευσα στο facebook).

εκκλησία επικαιρότητα θρησκεία

Μητροπολίτης Άνθιμος: "Η ομοφυλοφιλία είναι θανάσιμο αμάρτημα"

Τρίτη 24 Μαρτίου 201501:03Voltsek

Για όλους και για όλα μίλησε, προκαλώντας και πάλι με τις δηλώσεις του, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος σε συνέντευξη που παραχώρησε το βράδυ της Τρίτης στην εκπομπή «Τα Καρντάσιανς».

Συγκεκριμένα, ο Μητροπολίτης Άνθιμος αναφερόμενος στην ομοφυλοφιλία τόνισε: «Αυτό για την πίστη μας, αγιογραφικά, είναι θανάσιμο αμάρτημα. Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή, δεν χωράει κουβέντα».

Ωστόσο, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου τον ρώτησε: «Δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην Εκκλησία;» για να πάρει την απάντηση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης: «Αυτό είναι άλλο. Και κλέφτες υπάρχουν. Δεν είναι απόρριψη. Εσάς σας αρέσει ακόμη και να γίνεται γάμος μεταξύ αντρών και μεταξύ γυναικών; Τους ομοφυλόφιλους δεν θα τους κρίνω. Θα πω τη γνώμη μου και την ευχή μου και ας κάνουν ότι θέλουν. Αλλά να μου φέρουν απ' έξω αυτό το προϊόν για να παρελάσει και μάλιστα πολλές φορές και με γυμνότητα μέσα στη δική μου την επαρχία, πνευματικά εννοώ δική μου, και να περάσει και από τις εκκλησίες όπως ήθελαν και δεν τους άφησα γιατί είπα ότι θα γίνει χαλασμός. Αυτό δεν ανέχομαι. Αλλιώς καλή μετάνοια να έχουν οι άνθρωποι. Και δικαίωμα έχουν να ζήσουν και να κάνουν ότι θέλουν».

Όσο για τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη και την πρόσκλησή του προς τους ομοφυλόφιλους για την παρέλαση Υπερηφάνειας στην πόλη, ο Μητροπολίτης Άνθιμος είπε: «Τον Μπουτάρη τον συμπαθώ ως άνθρωπο, απορρίπτω την ιδεολογία του».

Πηγή: Προκαλεί και πάλι ο Ανθιμος: «Η ομοφυλοφιλία είναι θανάσιμο αμάρτημα»

γνωριμία εκκλησία θρησκεία

Ο καλός χριστιανός που μισεί τους ομοφυλόφιλους

Παρασκευή 11 Απριλίου 201400:37Voltsek

Πριν λίγο καιρό, εντόπισα στη δουλειά του πατέρα μου, ένα πολύ ωραίο παλικάρι. Νεαρός, όμορφος... μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Πολύ σύντομα είχα την τύχη να τον γνωρίσω μέσω του αδερφού μου, με τον οποίο ήδη είχαν αναπτύξει φιλικές σχέσεις. Να διευκρινίσω ότι η δουλειά είναι τέτοιας φύσεως, όπου συνυπάρχουν άτομα του ίδιου χώρου χωρίς να υπάρχει άμεση επαγγελματική σχέση. Δηλαδή ο νεαρός αυτός, είναι ανεξάρτητος από μας, δεν είναι υπάλληλος κτλ.

Πραγματικά ενθουσιάστηκα με την γνωριμία. Το είχα ως δεδομένο ότι είναι straight, δεν μπήκα στη διαδικασία να κάνω όνειρα ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει μεταξύ μας. Επρόκειτο όμως για ένα ιδιαίτερο άτομο. Πέρα από την ωραία εμφάνιση και το νεαρό της ηλικίας του, μόλις 23 χρονών, είναι και πολύ καλός χαρακτήρας. Ώριμος, ευγενικός, φιλικός, φιλότιμος, εργατικός... από τα άτομα που χαίρεσαι να έχεις στην καθημερινότητα σου. Είναι μάλιστα ήδη λογοδοσμένος με μία κοπέλα.

Η μεγάλη έκπληξη όμως δεν άργησε να έρθει. Είχα καταλάβει ότι είναι παιδί της εκκλησίας. Δεν είχα συνειδητοποιήσει όμως τι ακριβώς σήμαινε αυτό. Μια μέρα με πλησιάζει, μου δείχνει έναν άντρα και μου λέει "Θέλω να του σπάσω το κεφάλι". Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος του, δεν συνήθιζε να εκφράζεται έτσι. Όταν τον ρώτησα γιατί το λέει αυτό μου απάντησε "Είναι πούστης". Στην αρχή νόμιζα ότι το είπε με την έννοια του κακός, πονηρός... όμως συνέχισε μετά "Είναι πούστης, ο Θεός θα τον κάψει, δεν είναι σωστά αυτά, είναι ντροπή..." ένα ποτάμι ομοφοβίας και ρατσισμού κρυμμένο μέσα σε ψευτοχριστιανική ηθική.

Απογοητεύτηκα και στεναχωρήθηκα μαζί του. Τέτοιες αντιλήψεις θα ήταν αναμενόμενες από άλλου είδους άτομα. Όταν όμως βλέπω ότι ακόμα και οι "καλοί" έχουν απαρχαιωμένες αντιλήψεις που τις διακρίνει το μίσος, διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει ελπίδα για να αλλάξει η κοινωνία. Πώς γίνεται ένα κατά τ' άλλα πολύ γλυκό και νέο παιδί να παθαίνει τέτοια μετάλλαξη στο θέμα της ομοφυλοφιλίας; Μέχρι εκεί φτάνει η χριστιανική αγάπη; Για τους υπόλοιπους, περιμένει η κόλαση;

Η πλάκα είναι ότι δεν μπορούσα να είμαι ψυχρός μαζί του. Στην αρχή ένιωθα θυμό και απογοήτευση, όταν όμως ξαναβρεθήκαμε, μαλάκωσα. Έχει τον τρόπο του να σε κερδίζει. Σκέφτηκα ότι δεν φταίει αυτός για τις αντιλήψεις που του έχουν μεταφέρει και πράγματι, επιβεβαιώθηκα λίγο καιρό αργότερα. Με συμβούλευσε να βγάλω το σκουλαρίκι από το αυτί επειδή είναι αμαρτία! Εκεί πια κατάλαβα ότι είναι πολύ χειρότερα απ ότι νόμιζα, κατά κάποιον τρόπο τον λυπήθηκα. Του έκανα πλάκα να βάλει κι εκείνος σκουλαρίκι ή να κάνει ένα τατουάζ και μου απάντησε ότι θα τον πετούσε η μητέρα του έξω από το σπίτι. Σημειωτέον, και η μητέρα του εκ πρώτης όψεως είναι μία πολύ γλυκιά, χαμηλών τόνων γυναίκα!

Η πηγή του κακού λοιπόν είναι η θρησκεία και ο τρόπος που κάποιοι τη διδάσκουν. Μία θρησκεία που παραβλέπει όλα τα ουσιαστικά όπως η αγάπη και η κατανόηση και μετράει την αξία του ανθρώπου από ασήμαντα πράγματα, που μόνο σκοπό έχουν να τον καταπιέζουν και να του προκαλούν ενοχές. Το θεωρώ ανήκουστο εν έτει 2014, να μιλάμε για την αμαρτία του να φοράει ένας άντρας σκουλαρίκι στο αυτί, να τρώει κρέας την Τετάρτη ή να είναι ομοφυλόφιλος. Θέλουμε να είμαστε μία σύγχρονη κοινωνία ενώ ταυτόχρονα έχουμε μεσαιωνικές αντιλήψεις. Γι αυτό πιστεύω η καλύτερη αντιμετώπιση των δήθεν χριστιανών είναι να τους αντιμετωπίζουμε με ότι εκείνοι δεν έχουν: αγάπη και σεβασμό! Και στο τέλος θα δούμε ποιος θα καταλήξει στον παράδεισο...

δικαιώματα εκκλησία επικαιρότητα

Δύσκολος ο δρόμος των γκέι γάμων

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 201200:58Voltsek

Αντιδράσεις στη Γαλλία για το φιλόδοξο νομοσχέδιο του Φρανσουά Ολάντ

Ο γάμος των ομοφυλοφίλων υπήρξε ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους στο προεκλογικό μανιφέστο του Φρανσουά Ολάντ∙ μια φιλόδοξη κοινωνική μεταρρύθμιση, την οποία φαίνεται πως στήριζε η πλειοψηφία της χώρας, αλλά και μια σαφής διαφοροποίηση από τον συντηρητικό προκάτοχό του, τον Νικολά Σαρκοζί.

Στο πλαίσιο της πρώτης κοινωνικής μεταρρύθμισης του Γάλλου Προέδρου, το σχετικό νομοσχέδιο πήρε χθες το πράσινο φως από το Υπουργικό Συμβούλιο. Οι πρώτες αντιδράσεις, ωστόσο, δεν ήταν οι προσδοκώμενες για τη σοσιαλιστική κυβέρνηση και καθώς φαίνεται ο δρόμος του «γάμου για όλους» προς το Κοινοβούλιο δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Το χθεσινό «όχι» της Καθολικής Εκκλησίας ήταν αν μη τι άλλο αναμενόμενο. Ουδείς από το κυβερνητικό επιτελείο έπεσε από τα σύννεφα όταν ο Αρχιεπίσκοπος του Παρισιού Καρδινάλιος Αντρέ Βαν Τρουά χαρακτήρισε τους γάμους των ομοφυλοφίλων «υπέρτατη απάτη».

Σε κάθε περίπτωση, ο Γάλλος Αρχιεπίσκοπος πήρε δύο απαντήσεις: μια από τον Ολάντ, ο οποίος χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «πρόοδο για όλους», και μια από το γαλλικό σατιρικό περιοδικό «Charlie Hebdo». Διάσημο για τα καυστικά σκίτσα που κατά καιρούς δημοσιεύει, το περιοδικό κυκλοφόρησε χθες με την ερωτική περίπτυξη Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος στο εξώφυλλο και τον τίτλο «Ο Βαν Τρουά έχει τρεις πατέρες».

Επίσης, αναμενόμενη ήταν η σθεναρή αντίδραση μεγάλης μερίδας της Δεξιάς. Αυτό όμως που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση ήταν η επιχειρηματολογία του Γάλλου πολυεκατομμυριούχου και γερουσιαστή Σερζ Ντασό. «Θέλουμε μια χώρα ομοφυλοφίλων; Σε δέκα χρόνια δεν θα υπάρχει πλέον κανείς».

«Είναι ηλίθιο», τόνισε ο 87χρονος γερουσιαστής μιλώντας στο κανάλι France Culture. Και για να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τον λόγο του, ο Ντασό προέτρεψε τους ακροατές να δουν την αρχαία Ελλάδα ως... παράδειγμα προς αποφυγήν. «Κοιτάξτε την ιστορία της. Η ομοφυλοφιλία είναι ένας από τους λόγους της παρακμής της. Η ομοφυλοφιλία είναι το τέλος της οικογένειας, το τέλος της τεκνοποιίας, το τέλος της παιδείας. Μια ανυπολόγιστη καταστροφή για όλο το έθνος», υπογράμμισε ολοκληρώνοντας το παραλήρημα του.

Συνολικά, περισσότεροι από 1.000 δήμαρχοι έχουν υπογράψει κατά της προτεινόμενης μεταρρύθμισης, ενώ διαδηλώσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε 75 γαλλικές πόλεις. Δυσαρέσκεια όμως εκφράζεται και μέσα στο ίδιο το στρατόπεδο των ομοφυλοφίλων, και συγκεκριμένα των γυναικών. Αν και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο στα ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν ένα παιδί, αφήνει εκτός το περίπλοκο ζήτημα της τεχνητής γονιμοποίησης.

Εάν το νομοσχέδιο εγκριθεί από το γαλλικό Κοινοβούλιο - περί τα μέσα του 2013 - η παραδοσιακά καθολική Γαλλία θα γίνει η 12η χώρα στον κόσμο όπου οι ομοφυλόφιλοι θα ανακηρύσσονται επισήμως σύζυγοι.

Πηγή: tanea.gr

Διάβασε κι αυτό: Ιεράρχες: Σοκάρει η γυμνή φωτογράφηση ηθοποιού με Μίτρα στο κεφάλι

εκκλησία

Καλό(;) Πάσχα

Τρίτη 26 Απριλίου 201102:16Voltsek

Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη. Ελπίζω όλοι να περάσατε υπέροχα αυτές τις μέρες. Ήρθε το Πάσχα και ήδη σχεδόν πέρασε. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Επόμενη στάση το καλοκαιράκι αν και ο καιρός αντιστέκεται πεισμωτικά να βελτιωθεί. Προσωπικά, δεν κατάλαβα ότι ήταν Πάσχα. Θα μπορούσα να πω ότι για μένα, ήταν μέρες κανονικές όπως οι υπόλοιπες της χρονιάς. Κάθε χρόνο, αυτές οι γιορτές περνούν όλο και πιο απαρατήρητες. Στα σχολικά μου χρόνια, το Πάσχα ήταν σημαντικό λόγω της παύσης των μαθημάτων. Μετά το σχολείο, τα έθιμα και κάποιες τυπικές διαδικασίες συνέχιζαν να με κρατάνε στο κλίμα των ημερών. Όμως κι αυτές οι συνήθειες σιγά σιγά εγκαταλείπονται. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά σε όλη μου τη ζωή που δεν πήγα στην εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή. Η μόνη γεύση που πήρα από την εκκλησία φέτος, ήταν τα 30' το βράδυ της Ανάστασης.

Δύο είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απομάκρυνση από την εκκλησία. Πρώτον μεγάλωσα και δεν είμαι αναγκασμένος να ακολουθώ τα θρησκευτικά καθήκοντα που επιβάλλουν κατα κάποιο τρόπο οι γονείς στα παιδιά τους. Δεύτερος και κυριότερος όμως λόγος είναι ότι όλα αυτά τα θεωρώ κάπως υποκριτικά. Αναφέρομαι στην περίοδο του Πάσχα και όχι στην θρησκεία γενικότερα. Όλο το χρόνο κάνουμε του κεφαλιού μας, κοιτάμε την πάρτη μας και ενεργούμε εις βάρος άλλων. Πάμε στην εκκλησία μόνο αν προκύψει ένας γάμος ή βαφτίσια. Σχεδόν όλες οι καθημερινές μας συνήθειες, τυπικά αποτελούν αμαρτία σύμφωνα με αυτά που ορίζει η Θρησκεία. Και ξαφνικά για μία-δύο εβδομάδες γινόμαστε όλοι θρησκευόμενοι άνθρωποι, νηστεύουμε και είμαστε μέρα νύχτα στην εκκλησία. Και μετά επιστρέφουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς.

Για άλλη μία φορά κολλάμε στη διαδικασία και χάνουμε το νόημα. Πόσοι από μας σκέφτονται πραγματικά τι συμβολίζει η Ανάσταση; Πόσοι αναθεωρούν τον τρόπο ζωής τους; Πόσοι έδωσαν ένα πιάτο φαγητό σε έναν πεινασμένο ή ένα ρούχο σε κάποιον φτωχό; Αν υπάρχει παράδεισος, αυτές οι πράξεις θα είναι το κλειδί για να μπεις κι όχι το αν νήστεψες για 10, 20 ή 40 μέρες και μόλις ήρθε το Πάσχα έσκασες από το αρνί, τα παϊδάκια, το κοκορέτσι και τις ρετσίνες. Γι αυτό κι εγώ προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερος άνθρωπος μπορώ και όλα τα άλλα τα αφήνω σε δεύτερη μοίρα. Και απ' ότι φαίνεται δεν είμαι ο μόνος. Από συζητήσεις που έκανα τις τελευταίες μέρες, συνειδητοποίησα ότι η νεότερη γενιά δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία στα θρησκευτικά της καθήκοντα, όσο πίστευα. Και ίσως αυτό να μην είναι τόσο κακό τελικά!