Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη. Ελπίζω όλοι να περάσατε υπέροχα αυτές τις μέρες. Ήρθε το Πάσχα και ήδη σχεδόν πέρασε. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Επόμενη στάση το καλοκαιράκι αν και ο καιρός αντιστέκεται πεισμωτικά να βελτιωθεί. Προσωπικά, δεν κατάλαβα ότι ήταν Πάσχα. Θα μπορούσα να πω ότι για μένα, ήταν μέρες κανονικές όπως οι υπόλοιπες της χρονιάς. Κάθε χρόνο, αυτές οι γιορτές περνούν όλο και πιο απαρατήρητες. Στα σχολικά μου χρόνια, το Πάσχα ήταν σημαντικό λόγω της παύσης των μαθημάτων. Μετά το σχολείο, τα έθιμα και κάποιες τυπικές διαδικασίες συνέχιζαν να με κρατάνε στο κλίμα των ημερών. Όμως κι αυτές οι συνήθειες σιγά σιγά εγκαταλείπονται. Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά σε όλη μου τη ζωή που δεν πήγα στην εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή. Η μόνη γεύση που πήρα από την εκκλησία φέτος, ήταν τα 30' το βράδυ της Ανάστασης.
Δύο είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απομάκρυνση από την εκκλησία. Πρώτον μεγάλωσα και δεν είμαι αναγκασμένος να ακολουθώ τα θρησκευτικά καθήκοντα που επιβάλλουν κατα κάποιο τρόπο οι γονείς στα παιδιά τους. Δεύτερος και κυριότερος όμως λόγος είναι ότι όλα αυτά τα θεωρώ κάπως υποκριτικά. Αναφέρομαι στην περίοδο του Πάσχα και όχι στην θρησκεία γενικότερα. Όλο το χρόνο κάνουμε του κεφαλιού μας, κοιτάμε την πάρτη μας και ενεργούμε εις βάρος άλλων. Πάμε στην εκκλησία μόνο αν προκύψει ένας γάμος ή βαφτίσια. Σχεδόν όλες οι καθημερινές μας συνήθειες, τυπικά αποτελούν αμαρτία σύμφωνα με αυτά που ορίζει η Θρησκεία. Και ξαφνικά για μία-δύο εβδομάδες γινόμαστε όλοι θρησκευόμενοι άνθρωποι, νηστεύουμε και είμαστε μέρα νύχτα στην εκκλησία. Και μετά επιστρέφουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς.
Για άλλη μία φορά κολλάμε στη διαδικασία και χάνουμε το νόημα. Πόσοι από μας σκέφτονται πραγματικά τι συμβολίζει η Ανάσταση; Πόσοι αναθεωρούν τον τρόπο ζωής τους; Πόσοι έδωσαν ένα πιάτο φαγητό σε έναν πεινασμένο ή ένα ρούχο σε κάποιον φτωχό; Αν υπάρχει παράδεισος, αυτές οι πράξεις θα είναι το κλειδί για να μπεις κι όχι το αν νήστεψες για 10, 20 ή 40 μέρες και μόλις ήρθε το Πάσχα έσκασες από το αρνί, τα παϊδάκια, το κοκορέτσι και τις ρετσίνες. Γι αυτό κι εγώ προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερος άνθρωπος μπορώ και όλα τα άλλα τα αφήνω σε δεύτερη μοίρα. Και απ' ότι φαίνεται δεν είμαι ο μόνος. Από συζητήσεις που έκανα τις τελευταίες μέρες, συνειδητοποίησα ότι η νεότερη γενιά δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία στα θρησκευτικά της καθήκοντα, όσο πίστευα. Και ίσως αυτό να μην είναι τόσο κακό τελικά!
Δύο είναι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απομάκρυνση από την εκκλησία. Πρώτον μεγάλωσα και δεν είμαι αναγκασμένος να ακολουθώ τα θρησκευτικά καθήκοντα που επιβάλλουν κατα κάποιο τρόπο οι γονείς στα παιδιά τους. Δεύτερος και κυριότερος όμως λόγος είναι ότι όλα αυτά τα θεωρώ κάπως υποκριτικά. Αναφέρομαι στην περίοδο του Πάσχα και όχι στην θρησκεία γενικότερα. Όλο το χρόνο κάνουμε του κεφαλιού μας, κοιτάμε την πάρτη μας και ενεργούμε εις βάρος άλλων. Πάμε στην εκκλησία μόνο αν προκύψει ένας γάμος ή βαφτίσια. Σχεδόν όλες οι καθημερινές μας συνήθειες, τυπικά αποτελούν αμαρτία σύμφωνα με αυτά που ορίζει η Θρησκεία. Και ξαφνικά για μία-δύο εβδομάδες γινόμαστε όλοι θρησκευόμενοι άνθρωποι, νηστεύουμε και είμαστε μέρα νύχτα στην εκκλησία. Και μετά επιστρέφουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς.
Για άλλη μία φορά κολλάμε στη διαδικασία και χάνουμε το νόημα. Πόσοι από μας σκέφτονται πραγματικά τι συμβολίζει η Ανάσταση; Πόσοι αναθεωρούν τον τρόπο ζωής τους; Πόσοι έδωσαν ένα πιάτο φαγητό σε έναν πεινασμένο ή ένα ρούχο σε κάποιον φτωχό; Αν υπάρχει παράδεισος, αυτές οι πράξεις θα είναι το κλειδί για να μπεις κι όχι το αν νήστεψες για 10, 20 ή 40 μέρες και μόλις ήρθε το Πάσχα έσκασες από το αρνί, τα παϊδάκια, το κοκορέτσι και τις ρετσίνες. Γι αυτό κι εγώ προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερος άνθρωπος μπορώ και όλα τα άλλα τα αφήνω σε δεύτερη μοίρα. Και απ' ότι φαίνεται δεν είμαι ο μόνος. Από συζητήσεις που έκανα τις τελευταίες μέρες, συνειδητοποίησα ότι η νεότερη γενιά δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία στα θρησκευτικά της καθήκοντα, όσο πίστευα. Και ίσως αυτό να μην είναι τόσο κακό τελικά!
5 σχόλια
Είναι ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας βρε.. Δηλ. πως το νιώθει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη!!!
βασικα τα τελετουργικα ειναι πιο ευκολα απο τις ουσιαστικες εφαρμογες της θρησκειας.ποιος χριστιανος δινει μια χειρα βοηθειας σε εναν αστεγο η ενα μεταναστη? αντιθετα,οι ιερεις ειναι συνηθως αυτοι που ριχνουν λαδι στη φωτια του ρατσισμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη ανασταση παρεπιπτωντος!
Στην εφηβεία, κι αμέσως μετά, θέτει ο κάθε άνθρωπος τα μεγάλα ερωτήματα: από πού ήρθα; πού βρίσκομαι; πού πηγαίνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περισσότεροι τότε αποδεσμεύονται από το τυπικό της θρησκείας. Από την ουσία της θρησκείας, λίγοι. Αν δεν εκλείψει ο φοβός του θανάτου, δύσκολο ελευθερώνεσαι ολοκληρωτικά...
Αληθώς ο Κυριος!!Γιατί δεν κάνεις αφιέρωμα στο Glee?
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwnas: Μάλλον έχεις δίκιο. Αληθώς Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήaizen999: Όπως τα λες είναι. Αλλά δεν αφορά μόνο τη θρησκεία. Γενικώς κολλάμε στα τυπικά και χάνουμε την ουσία σε διάφορα θέματα.
Ξενικός: Εγώ ακόμα το ψάχνω το θέμα αλλά δεν μπορώ να καταλήξω κάπου. Είναι μπερδεμένο θέμα. Πιστεύω με τον τρόπο μου.
thats all: Δεν έχω ιδέα από το Glee, δεν ασχολούμαι καθόλου. Ίσως να κάνω ένα αφιέρωμα κάποια στιγμή στο μέλλον όμως.
Γράψε ένα σχόλιο: