video
Κάτω από το σπίτι μου έχει ανοίξει εδώ και καιρό ένα μαγαζί γνωστής αλυσίδας, με καφέδες, σάντουιτς και είδη περιπτέρου. Υπάρχουν δεκάδες τέτοια μαγαζιά σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Εκεί δουλεύει ένα παιδί που μου αρέσει. Τον έβλεπα συχνά όταν περνούσα απ έξω και κάποιες φορές με εξυπηρέτησε εκείνος, όταν πήγα για να αγοράσω κάτι. Μάλιστα, μια φορά του έπιασα κουβέντα για ένα άσχετο θέμα επειδη ήθελα να τον κάνω να με θυμάται και να μην είμαι απλά ένας ακόμη πελάτης. Ήταν φιλικός και ανταποκρίθηκε στη συζήτηση, δεν φάνηκε να το κάνει με το ζόρι.
Η έκπληξη ήρθε πρόσφατα, όταν άνοιξα το grindr για να ρίξω μια ματιά. Πλέον μπαίνω για λίγο και το κλείνω καθώς δεν περιμένω να βρω κάτι ενδιαφέρον. Τον είδα στα πρώτα προφίλ, σε μικρή απόσταση. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Παρόλο που μου άρεσε αυτός, δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είναι gay, γι αυτό δεν περίμενα ότι θα γίνει κάτι. Τώρα όμως είχε αλλάξει η κατάσταση.
Το ερώτημα είναι πως να το διαχειριστώ από δω και πέρα. Το γεγονός ότι ξέρω ότι είναι ομοφυλόφιλος ή έστω bi, είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Λογικά με είδε και αυτός στο grindr και φαντάζομαι ότι με κατάλαβε. Οπότε τώρα που ξέρω, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να δράσω; Να τον προσεγγίσω διακριτικά; Να του την πέσω στα ίσια ή μήπως να του στείλω μήνυμα στην εφαρμογή;
Το τελευταίο δεν μου αρέσει αν και είναι το πιο εύκολο. Πάντα πίστευα ότι αυτός ο τρόπος είναι απρόσωπος και ψυχρός. Τώρα που μπορώ να του μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπό, να κρυφτώ πίσω από μια οθόνη; Κάποιοι φίλοι μου είπαν να τον καλέσω στο σπίτι μου για καφέ, μιας και είναι πάνω από το μαγαζί αλλά αυτό πάλι μου φαίνεται πολύ επιθετικός τρόπος. Άλλωστε δεν ξέρω αν εγώ του αρέσω. Επίσης, δεν θέλω να τον κάνω να νιώσει άβολα, μιας και είναι ο χώρος εργασίας του και δεν θέλω να τον εκθέσω. Αυτό που σκέφτομαι είναι να πάω μια δυο φορές, να είμαι φιλικός και να του μιλήσω όσο περισσότερο μπορώ, να δω και αυτός πως θα είναι απέναντί μου και εν τέλει να του πω να πάμε για έναν καφέ ή κάτι τέτοιο.
Αν προχωρήσει το πράγμα ή έστω αν βγούμε για να γνωριστούμε καλύτερα, θα χαρώ πάρα πολύ. Θα είναι μία γνωριμία με κάποιον που απλά έτυχε να συναντηθούν οι δρόμοι μας και όχι με κάποιον άγνωστο μέσω κάποιας εφαρμογής.
Ο Μιχάλης Λώλης είναι υπαστυνόμος στην ελληνική αστυνομία και υπεύθυνος στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας. Επίσης είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Έχει τύχει να παρακολουθήσω ομιλία στο στο TEDx Thessaloniki, να τον συναντήσω σε prides και γενικά παρακολουθώ την πορεία του μέσα από τα social media και τα μέσα ενημέρωσης. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένα πολύ αξιόλογο άτομο που έχει προσφέρει σημαντικό έργο μέχρι τώρα.
Ο Μιχάλης ανέβασε στο προφίλ του στο facebook μία φωτογραφία όπου φιλάει έναν άλλον άνδρα, μπροστά στην ελληνική σημαία, με τη λεζάντα "Θα φιλιέμαι με όποιον θέλω και όπου θέλω". Μία δημοσίευση όπως αυτή, είναι αναμενόμενο να προκαλέσει κάποιες αντιδράσεις, κυρίως από άτομα με συντηρητικές και ομοφοβικές απόψεις.
Η έκπληξη ήταν ότι ένας φίλος μου, gay επίσης, μου έστειλε τη φωτογραφία σχολιάζοντας ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια όρια και ότι το κάνει για τα like και για να προβληθεί. Βέβαια δεν γνώριζε την επαγγελματική του ιδιότητα με αποτέλεσμα να μην κατανοεί και τον συμβολισμό της φωτογραφίας. Προσπαθώντας να του εξηγήσω γιατί το έκανε και ότι δεν υπάρχει κάτι κακό, τα γύρισε ύστερα και μου είπε ότι τον ενοχλεί γενικά να βλέπει ζευγάρια να φιλιούνται δημοσίως, είτε είναι straight, είτε gay! Βέβαια ποτέ δεν μου έστειλε μια φωτογραφία με straight ζευγάρι να φιλιέται δημοσίως για να παραπονεθεί, ούτε έθεσε θέμα περί περηφάνιας και εκπροσώπησης της κοινότητας.
Δεν τον παρεξηγώ επειδή είναι μικρός σε ηλικία και επίσης είναι λογικό να επηρεάζεται από τις αντιλήψεις τις κοινωνίας. Αυτό ακριβώς είναι όμως που πρέπει να ξεπεράσουμε πρώτα εμείς, οι gay αν θέλουμε ισότητα και σεβασμό. Αν εμείς κρίνουμε και καταδικάζουμε την ελεύθερη έκφραση και θεωρούμε ότι κάνουμε κάτι κακό, ότι προκαλούμε κλπ, τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Πρέπει να πιστέψουμε ότι δεν είμαστε κατώτεροι των άλλων, να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας και να σταματήσουμε να ζούμε στα κρυφά για να μην ενοχληθούν οι γύρω μας.
Ένας άνδρας και μία γυναίκα που φιλιούνται τρυφερά μπροστά στην ελληνική σημαία, δεν θα γινόταν ποτέ θέμα. Μάλλον θα περνούσε απαρατήρητο ή ίσως κάποιοι να το χαρακτήριζαν όμορφο. Σε μία υποτιθέμενη σύγχρονη, δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα, γιατί το ίδιο πράγμα αν το κάνει ένα gay ζευγάρι, είναι κατακριτέο;
εκδηλώσεις
Θεσσαλονίκη
ομοφυλοφιλία
20ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΓκΛΑΤ Ταινιών
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 201811:27Voltsek
20ό «Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΓκΛΑΤ Ταινιών», υπό τον τίτλο «Ορατότητα και Φύλο».
Ταινίες μυθοπλασίας - Ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους - Ντοκιμαντέρ - Συζητήσεις
Ταινίες μυθοπλασίας - Ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους - Ντοκιμαντέρ - Συζητήσεις
Έκθεση ζωγραφικής της Κατερίνας Χρήστου
Οι ταινίες, όπως κάθε χρόνο, αφορούν στην ομοφυλοφιλία, διεμφυλικότητα, μεσοφυλία, σε συνδυασμό με άλλα καίρια κοινωνικά ζητήματα, όπως αναπηρία, προσφυγικότητα, θρησκεία, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Οι ταινίες, όπως κάθε χρόνο, αφορούν στην ομοφυλοφιλία, διεμφυλικότητα, μεσοφυλία, σε συνδυασμό με άλλα καίρια κοινωνικά ζητήματα, όπως αναπηρία, προσφυγικότητα, θρησκεία, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Γενική είσοδος: 5 Ευρώ ανά προβολή.
Το σύνολο των προβολών: 15 Ευρώ.
Δωρεάν Είσοδος:
• 28/09, στις 18:00.
• 29/09, στις 18:00.
• 30/09 στις 18:00.
• Για την τελετή της επίσημης έναρξης και της προβολής που θα ακολουθήσει, 28/9, στις 21:30.
• Για την τελετή λήξης, οπότε θα προβληθεί η καλύτερη ταινία μικρού μήκους, 30/09, 23:30μμ.
Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε εδώ: lgbtq-iff.gr/el/
Η σελίδα στο facebook εδώ.
γκόμενος
προσωπικά
χωρισμός
Νο 768: Η επέλαση των πρώην (part 2)
Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 201812:30VoltsekΜετά τον έναν πρώην που ήθελε επανασύνδεση, ήρθε και η σειρά του δεύτερου. Με τον Ρ. γνωριστήκαμε τον Δεκέμβριο του 2017 και η όλη κατάσταση κράτησε περίπου δύο εβδομάδες, δεν είναι κανονικός πρώην δηλαδή, αλλά μία γνωριμία. Είχα γράψει στο blog τότε γι αυτόν. Από τη μία ήταν τρομερά ενθουσιασμένος που γνωριστήκαμε και έλεγε ότι ήθελε να είμαστε μαζί, παράλληλα όμως μιλούσε με άλλους σε διάφορες εφαρμογές γνωριμιών, έστελνε γυμνές φωτογραφίες και κανόνιζε ακόμη και για τρίο. Για καλή μου τύχη όμως, μέσω κάποιων φίλων έμαθα την αλήθεια και ξέκοψα αμέσως μαζί του. Από τότε δεν είχαμε επικοινωνία. Ήξερα όμως ότι αυτός με ακολουθεί στο instagram, χωρίς όμως κάποια περαιτέρω αλληλεπίδραση.
Ξαφνικά μια μέρα, με αφορμή κάτι που είχα ανεβάσει, μου έστειλε ένα μήνυμα. Σύντομα μου ζήτησε να ξανακάνουμε μία προσπάθεια. Εγώ του απάντησα με χιούμορ, άλλωστε μόνο για γέλια ήταν αυτό που πρότεινε. Να ξαναπροσπαθήσουμε για ποιο πράγμα; Τη γνωριμία των δύο εβδομάδων; Που αυτός άλλα έλεγε και άλλα έκανε;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μου άρεσε πολύ, ακόμη και τότε αλλά ήθελα να δώσω μια ευκαιρία. Μου αρέσει να το πάω χαλαρά, αντιθέτως εκείνος προχωρούσε πολύ γρήγορα, σε σημείο που με έκανε να ασφυκτιώ. Δεν μπορείς σε τόσο σύντομο διάστημα, να μιλάς για αγάπες και να κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια. Για να μην αναφερθώ στο κόλλημα του με την εκκλησία, κάτι με το οποίο εγώ δεν έχω καμία σχέση. Γι αυτό, ούτε για πλάκα δεν μπορώ να σκεφτώ την επανασύνδεση. Για την ακρίβεια απορώ πως προσπάθησα και την πρώτη φορά μαζί του!
Είναι η ειρωνεία της μοίρας. Μου στέλνει πίσω αυτούς που δεν θέλω και εκείνον που θέλω ακόμα και μου λείπει, τον κρατάει μακριά μου. Αν ο Μ, η τελευταία μου ουσιαστική σχέση, μου ζητούσε να τα ξαναβρούμε, θα δεχόμουν αμέσως. Αλλά ξέρω δυστυχώς ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
Είναι η ειρωνεία της μοίρας. Μου στέλνει πίσω αυτούς που δεν θέλω και εκείνον που θέλω ακόμα και μου λείπει, τον κρατάει μακριά μου. Αν ο Μ, η τελευταία μου ουσιαστική σχέση, μου ζητούσε να τα ξαναβρούμε, θα δεχόμουν αμέσως. Αλλά ξέρω δυστυχώς ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
γκόμενος
προσωπικά
πρώην
Νο 767: Η επέλαση των πρώην (part 1)
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 201814:06Voltsek
Το 2014 είχα μία σχέση που κράτησε για περίπου εννέα μήνες. Ο χωρισμός μας ήταν επεισοδιακός, με καυγάδες, βρισιές και κακίες, περισσότερο από τη μεριά του άλλου, καθώς εμένα δεν με ένοιαζε και τόσο, οπότε ήμουν σχετικά αδιάφορος. Δεν ήταν άλλωστε μία σχέση από έρωτα αλλά κυρίως από ανάγκη για συντροφικότητα. Διακόπηκε ασφαλώς η επικοινωνία μας και εγώ τον έκανα block στο facebook, πιο πολύ για να μην με κατασκοπεύει, κάτι το οποίο θεωρούσα πιθανό.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο πρώην έκανε την επανεμφάνιση του. Πρώτα προσέγγισε έναν φίλο μου μέσω facebook, τον οποίο μάλιστα δεν είχε συμπαθήσει, όπως μου είχε πει τότε. Τώρα όχι μόνο του μιλούσε, αλλά υπήρχε κι ένα διακριτικό φλερτ. Παράλληλα όμως τον ρωτούσε για μένα και εξέφρασε την επιθυμία να τα ξαναβρούμε. Το οποίο ήταν περίεργο, όχι μόνο επειδή πέρασε τόσος καιρός αλλά επειδή όταν χωρίσαμε, μου έλεγε ότι δεν άξιζα και ότι μετάνιωσε που τα είχαμε. Να όμως τώρα που διαψεύδει ο ίδιος τα λεγόμενα του.
Το ίδιο διάστημα μίλησε και μαζί μου, μέσω μίας εφαρμογής γνωριμιών, χωρίς να καταλάβω αρχικά ποιος ήταν. Είπαμε τα νέα μας και μου είπε ότι θα ήθελε να βρεθούμε και από κοντά κάποια στιγμή. Μετά τον πέτυχα τυχαία στο pride και προς το τέλος, ήρθε να με βρει κι έκατσε για λίγο μαζί μας. Διέκρινα μία αμηχανία και από το αινιγματικό του χαμόγελο, καταλάβαινα τι είχε στο μυαλό του. Εγώ όμως το έπαιξα άνετος, δεν είπα τίποτα, ούτε κι αυτός όμως περί επανασύνδεσης.
Κάπου κάπου, μου στέλνει μηνύματα και θέλει ακόμα να βρεθούμε αλλά δεν έχει βολέψει. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν θέλω, αν και αρχικά δεν είχα αντίρρηση. Νιώθω ότι δεν έχουμε κάτι να πούμε, ούτε είναι από τις περιπτώσεις που θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι. Άλλωστε αυτός θέλει να τα ξαναβρούμε, κάτι το οποίο εγώ αποκλείω. Μου είχε περάσει η σκέψη μόνο για σεξουαλική επαφή, μιας και σε αυτόν τον τομέα, υπήρχε χημεία, όμως έμαθα από τον φίλο μου, που του τα είπε ο πρώην μου, ότι είχε διάφορες συνευρέσεις, ακόμα και ομαδικές, και ξενέρωσα. Είναι και το θέμα των ΣΜΝ που με φοβίζει κάπως. Οπότε, πλέον δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να γίνει κάτι μεταξύ μας. Δεν αξίζει το ξαναζεσταμένο φαγητό ούτως ή άλλως...
Ο Ιούνιος θεωρείται ο μήνας της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας καθώς όλα τα pride παγκοσμίως γίνονται αυτό τον μήνα. Πώς ξεκίνησε ο θεσμός των pride; Η wikipedia αναφέρει:
"Η αφετηρία του gay pride είναι μία επέτειος μνήμης απέναντι σ' ένα περιστατικό που συνέβη στη Νέα Υόρκη στις 28 Ιουνίου 1969. Τότε, στο gay bar Stonewall Inn, υπήρξε εισβολή από βαριά οπλισμένους άνδρες των ειδικών δυνάμεων, με πρόφαση την παράνομη πώληση οινοπνεύματος, σε μια σειρά αλλεπάλληλων επιδρομών σε ανάλογα μπαρ της περιοχής κι ενώ η γενική παρενόχληση των ομοφυλόφιλων και Τρανς ατόμων είχαν καταντήσει ρουτίνα. Οι συλλήψεις και η βία που ακολούθησε εξαγρίωσαν τον κόσμο που βρισκόταν έξω από το μπαρ με αποτέλεσμα να επιτεθούν στα αστυνομικά οχήματα με πέτρες, μπουκάλια, ακόμη και δοχεία απορριμάτων. Στη συνέχεια μαζεύτηκε πολύ μεγάλο πλήθος για να διαμαρτυρηθεί, με αποτέλεσμα οι συγκρούσεις με την αστυνομία να συνεχιστούν για τις επόμενες μέρες και νύχτες.
Τον επόμενο μήνα οι gay ακτιβιστές κυκλοφόρησαν φυλλάδια, απαιτώντας μια μαζική «συγκέντρωση για την ομοφυλοφιλική απελευθέρωση». Ακολουθούσαν και άλλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας και δημιουργήθηκαν οργανώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και λεσβιών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό θεωρήθηκε το πρώτο σύγχρονο gay κίνημα. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποιήθηκε η «πορεία για στο Stonewall» σε ανάμνηση του γεγονότος και συγχρόνως σαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των διακρίσεων και της βίας που ασκήθηκαν στους ομοφυλόφιλους, λεσβίες και Τρανς της Νέας Υόρκης. Υπό τη στενή έννοια του όρου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πρώτη μορφή gay pride που υπήρξε ποτέ."
Ήδη πραγματοποιήθηκε το 14ο Athens Pride και το 3ο Patras Pride και σύντομα θα γίνει και το 7ο Thessaloniki Pride.
Δυστυχώς φέτος δεν πήγα στο pride της Αθήνας, σπάζοντας την παράδοση των τελευταίων χρόνων, που έδινα το παρόν. Βρέθηκα όμως στην Αθήνα λίγο πιο πριν, του Αγίου Πνεύματος, ως αποτέλεσμα μίας απόφασης της τελευταίας στιγμής. Πέρασα όμως πολύ ωραία, μου αρέσει αυτή η πόλη. Με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάω.
Αυτό που περιμένω τώρα είναι το pride της Θεσσαλονίκης, στο οποία για αρκετά χρόνια ήμουν στη διοργάνωση. Πλέον όμως, για διάφορους λόγους, είμαι απλός θεατής, αν και θα ήθελα να πάρω ξανά έναν πιο ενεργό ρόλο, όχι μόνο στο pride αλλά γενικότερα στις δράσεις της LGBT κοινότητας. Οι απόψεις διίστανται για τα gay pride, ακόμα και ανάμεσα στους ίδιους τους gay. Κάποια στιγμή θα γράψω την άποψη μου σχετικά με το θέμα αυτό.
ομοφοβία
προσωπικά
φωτογραφίες
Νο 765: Ημέρα κατά της ομοφοβίας και προσωπικά νέα
Παρασκευή 18 Μαΐου 201822:08Voltsek
Χθες, 17 Μαΐου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας. Εν συντομία:
"Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας. Ο λόγος που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημερομηνία, οφείλεται στο γεγονός ότι στις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Στις 19 Ιανουαρίου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε το συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ομοερωτικού προσανατολισμού."
Περισσότερα εδώ.
Σε άλλα νέα, η ζωή κυλάει ήρεμα και βαρετά, δουλειά - σπίτι, δουλειά - σπίτι. Ευτυχώς υπάρχει το γυμναστήριο και ξεσπάω εκεί. Μάλιστα, οι κόποι των τελευταίων μηνών αποδίδουν, βλέπω βελτίωση στο σώμα μου και οι αντοχές μου έχουν αυξηθεί. Μόνο η ρημάδα η κοιλιά δεν λέει να φύγει, αλλά πως να γίνει αυτό, αφού δεν προσέχω τι τρώω; Όμως το φαγητό είναι απόλαυση, πως να το στερηθείς; Απ' την άλλη βέβαια, όταν βλέπω παλικάρια γυμνασμένα, με λεπτά κορμιά και κοιλιακούς, με πιάνει τρελή ζήλια και αισθάνομαι άσχημα. Άσε που δεν πρόκειται κανένας από αυτούς να γυρίζει να με κοιτάξει, καθώς αυτοί οι τύποι ψάχνουν κάτι ανάλογο.
Αυτό το σαββατοκύριακο προβλέπεται κάπως ενδιαφέρον καθώς έχω προγραμματίσει να πάω στο θέατρο, μετά από πάρα πολύ καιρό. Θα πάω επίσης στο φεστιβάλ των Vegan, όπου θα δω κάποιους φίλους, που γνώρισα πρόσφατα, σε παρόμοιο γεγονός . Αν προλάβω, ίσως να περάσω και από μία έκθεση ζωγραφικής, που κάνει ένας φίλος μου καλλιτέχνης. Οπότε, οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες και ευχάριστες.
Για το κλείσιμο, πάρε και μία φώτο από το insta μου:
"Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας. Ο λόγος που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημερομηνία, οφείλεται στο γεγονός ότι στις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Στις 19 Ιανουαρίου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε το συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ομοερωτικού προσανατολισμού."
Περισσότερα εδώ.
Σε άλλα νέα, η ζωή κυλάει ήρεμα και βαρετά, δουλειά - σπίτι, δουλειά - σπίτι. Ευτυχώς υπάρχει το γυμναστήριο και ξεσπάω εκεί. Μάλιστα, οι κόποι των τελευταίων μηνών αποδίδουν, βλέπω βελτίωση στο σώμα μου και οι αντοχές μου έχουν αυξηθεί. Μόνο η ρημάδα η κοιλιά δεν λέει να φύγει, αλλά πως να γίνει αυτό, αφού δεν προσέχω τι τρώω; Όμως το φαγητό είναι απόλαυση, πως να το στερηθείς; Απ' την άλλη βέβαια, όταν βλέπω παλικάρια γυμνασμένα, με λεπτά κορμιά και κοιλιακούς, με πιάνει τρελή ζήλια και αισθάνομαι άσχημα. Άσε που δεν πρόκειται κανένας από αυτούς να γυρίζει να με κοιτάξει, καθώς αυτοί οι τύποι ψάχνουν κάτι ανάλογο.
Αυτό το σαββατοκύριακο προβλέπεται κάπως ενδιαφέρον καθώς έχω προγραμματίσει να πάω στο θέατρο, μετά από πάρα πολύ καιρό. Θα πάω επίσης στο φεστιβάλ των Vegan, όπου θα δω κάποιους φίλους, που γνώρισα πρόσφατα, σε παρόμοιο γεγονός . Αν προλάβω, ίσως να περάσω και από μία έκθεση ζωγραφικής, που κάνει ένας φίλος μου καλλιτέχνης. Οπότε, οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες και ευχάριστες.
Για το κλείσιμο, πάρε και μία φώτο από το insta μου:
εκδηλώσεις
ομοφυλοφιλία
ταινία
Νο 764: Outview Film Festival 2018
Δευτέρα 16 Απριλίου 201800:52Voltsek
Το 11ο Outview Film Festival θα πραγματοποιηθεί από τις 19 μέχρι τις 25 Απριλίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Ιστοσελίδα: outview.gr
Εισιτήρια:
Προβολή: 5 ευρώ
Ημερήσιο: 10 ευρώ / Φοιτητικό: 8 ευρώ
Διαρκείας: 50 ευρώ (απαραίτητη αστυνομική ταυτότητα)
Στους ανέργους η είσοδος στις απογευματινές προβολές (οι πρώτες προβολές της κάθε ημέρας) θα είναι ελεύθερη με επίδειξη της κάρτας ανεργίας τους.
Ημερήσιο: 10 ευρώ / Φοιτητικό: 8 ευρώ
Διαρκείας: 50 ευρώ (απαραίτητη αστυνομική ταυτότητα)
Στους ανέργους η είσοδος στις απογευματινές προβολές (οι πρώτες προβολές της κάθε ημέρας) θα είναι ελεύθερη με επίδειξη της κάρτας ανεργίας τους.
Πριν λίγες μέρες ένας φίλος μου θα πήγαινε σε ένα ραντεβού στα τυφλά και πραγματικά απόρησα γιατί να το κάνει αυτό. Του είπα ότι είναι κακή ιδέα και πως δεν χρειάζεται να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Ήταν 99% σίγουρο ότι δεν θα έβγαινε σε καλό και πράγματι έτσι έγινε. Συναντήθηκε με τον τύπο, τον πήρε εκείνος με το αμάξι του και σχεδόν αμέσως του είπε ότι δεν γουστάρει. Τότε ο φίλος μου παρεξηγήθηκε και ζήτησε να τον αφήσει να κατέβει από το αμάξι. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει τον χρόνο του, να απογοητευτεί και να θυμώσει.
Μου θύμισε μία ιστορία από τα παλιά, στην αρχή της ερωτικής μου ζωής. Μιλούσα με ένα παιδί και είχε έρθει στην πόλη μου μάλιστα για να με γνωρίσει. Μόλις τον είδα, ξενέρωσα. Δεν ήταν καθόλου του στυλ μου, ούτε είχαμε πολλά κοινά, απ ότι φάνηκε στην πορεία. Αλλά επειδή είχε κάνει τον κόπο να μετακινηθεί σε άλλη πόλη για χάρη μου, δεν μπορούσα απλά να τον απορρίψω. Έτσι, πέρασα σχεδόν όλη την ημέρα μαζί του, περιμένοντας να έρθει η στιγμή να φύγει. Και όταν έφυγε, δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Αλλά τότε δεν υπήρχαν τα μέσα που έχουμε τώρα και εγώ δεν είχα καθόλου εμπειρίες.
Στην εποχή μας, με τα smartphones, το facebook, το instagram, τις εφαρμογές γνωριμιών κλπ, μπορείς όχι μόνο να δεις μια φωτογραφία, αλλά να ανακαλύψεις σχεδόν τα πάντα για τον άλλον μέσα σε λίγη ώρα. Οπότε ποιο το νόημα για ένα ραντεβού στα τυφλά; Και πως να εμπιστευτείς κάποιον που κρύβεται, που δεν τολμάει να δείξει το πρόσωπο του; Σίγουρα κάτι ύποπτο υπάρχει πίσω από αυτό. Επιπλέον, δεν είναι ασφαλές. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις σε αυτές τις περιπτώσεις.Το άτομο με το οποίο μιλάς, μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχεις στο μυαλό σου, εμφανισιακά και ως χαρακτήρας.
Δεν ζούμε πια στο 1990 αλλά στο 2018. Ο μόνος λόγος για ραντεβού στα τυφλά, είναι αν πήγαινε κάποιος στην ομώνυμη εκπομπή. Αλλιώς δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση.
Αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση για το 2018, με μεγάλη καθυστέρηση. Ήρθε όμως μαζί με μία μεγάλη ανανέωση στο blog, όπως είναι εμφανές. Ελπίζω να αποτελέσει αφορμή για να γράφω πιο συχνά. Θα ήθελα να ακούσω γνώμες για την νέα εμφάνιση.
Τον Φεβρουάριο έκανα τρεις καινούργιες γνωριμίες. Η μία ήταν φιλική ενώ οι άλλες δύο ήταν στον ερωτικό τομέα, πολλά υποσχόμενες αρχικά αλλά στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν. Θα γράψω περισσότερα γι αυτό σε επόμενο post.
Τι έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα που ήμουν απών; Αρκετά πράγματα. Ίσως το πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι πήγα στην Αθήνα για τα Χριστούγεννα. Είχα ανάγκη να ξεφύγω και αυτό το ταξίδι ήταν ότι χρειαζόμουν. Ήταν μόνο για τρεις μέρες όμως πέρασα πραγματικά υπέροχα. Είδα φίλους, έκανα νέες γνωριμίες και γύρισα αρκετά στην πόλη.
Η πρωτοχρονιά αντιθέτως ήταν αρκετά ήσυχη και βαρετή. Οικογενειακά, με πολύ φαγητό και πολύ καθισιό. Τίποτα το ιδιαίτερο. Μέσα στον Ιανουάριο πάντως, πήραμε μία γεύση από χιόνια, έστω και για λίγο! Η φωτογραφία είναι από την Σιάτιστα, μία κωμόπολη κοντά στην πόλη μου. Γενικά, ήταν ένας πολύ ήρεμος μήνας.
Τον Φεβρουάριο έκανα τρεις καινούργιες γνωριμίες. Η μία ήταν φιλική ενώ οι άλλες δύο ήταν στον ερωτικό τομέα, πολλά υποσχόμενες αρχικά αλλά στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν. Θα γράψω περισσότερα γι αυτό σε επόμενο post.
