Πάλι θα γράψω σχετικά με τη φιλία. Είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει (και ταλαιπωρήσει) αρκετά τον τελευταίο καιρό. Πρόσφατα είχα γράψει για τη σύγκρουση με τον κολλητό μου. Δυστυχώς η κατάσταση συνεχώς χειροτέρευε και ξαφνικά πριν λίγες μέρες μου ζήτησε να μην μιλάμε προσωρινά, χωρίς βέβαια καμία εγγύηση ότι δεν θα είναι και για πάντα. Ήταν τελείως αναπάντεχο. Εγώ δεν θα έφτανα ποτέ σε αυτό το σημείο. Ήθελα όσο γίνεται να προσπαθήσουμε να τα βρούμε. Για εκείνον όμως προσπάθεια σημαίνει αποστασιοποίηση. Ακόμα και η απόφαση του αυτή φανερώνει την εγωιστική του συμπεριφορά. Αποφάσισε και εφάρμοσε από μόνος του κάτι που αφορούσε και τους δυο μας και δεν μπήκε καν στον κόπο να μου το ανακοινώσει. Μόνο όταν σαν χαζός του έστειλα ένα μήνυμα για ανακωχή, με ενημέρωσε. Έκλαψα όταν μου το είπε. Τις επόμενες μέρες ήμουν χάλια. Είναι ο δεύτερος κολλητός που χάνω. Τον αγαπάω πολύ, ήταν μέρος της καθημερινότητας μου και μέσα σε μία στιγμή έγινε ένας ξένος. Τώρα με αγχώνει πολύ το γεγονός ότι δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Θα είμαστε φίλοι ή όχι; Θα μιλάμε ή δεν θα μιλάμε; Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Εν μέρη ξέρω ότι δεν αξίζει. Ίσως έπρεπε πρώτος εγώ να ξεκόψω. Όμως δεν έχω τη δύναμη. Οπότε ελπίζω να τα ξαναβρούμε.
Υπάρχουν κι άλλα όμως. Πρόσφατα επαναλήφθηκε το σκηνικό, το οποίο στάθηκε η αφορμή πριν λίγους μήνες, να μαλώσω με τον κολλητό μου, με διαφορετικά πρόσωπα στους ίδιους ρόλους. Γι άλλη μία φορά, ένας φίλος μου πρόδωσε την εμπιστοσύνη μου και είπε σε τρίτους προσωπικά μου πράγματα που του είχα εμπιστευτεί. Έτσι, πάλι έγινε ένα μεγάλο μπέρδεμα με αποτέλεσμα κάποιος να μη θέλει να μου μιλάει, κάποιος να απομακρυνθεί κι εγώ να μην μπορώ πια να εμπιστευτώ κανέναν. Προσπαθώ με τόσο κόπο να δημιουργήσω έναν πυρήνα ανθρώπων γύρω μου και σαν το γιοφύρι της Άρτας, όσο προσπαθώ, τόσο αυτός καταρρέει.
Τα γεγονότα αυτά με προβλημάτισαν πολύ και με έκαναν να αναθεωρήσω την άποψη μου για τη φιλία και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα. Πλέον αμφισβητώ την αληθινή φιλία και αν υπάρχει, έχει ημερομηνία λήξης. Καμία φιλία δεν κρατάει για πάντα. Επίσης σχεδόν πάντα θα υπάρχει δόλος, ζήλια ή συμφέρον. Δεν πρέπει να ανοίγεσαι πολύ, ούτε να στηρίζεις την ευτυχία σου σε άλλους ανθρώπους. Να περιμένεις το χειρότερο για να μην απογοητεύεσαι. Να βάζεις πρώτα τον εαυτό σου και ποτέ τους άλλους. Τέλος χρειάζεται να είσαι ψυχρός, αναίσθητος για να μην επηρεάζεσαι εύκολα από τα στραβά που σου συμβαίνουν. Απαισιόδοξες σκέψεις αλλά αληθινές. Είναι η λύση για να αποφύγεις μελλοντικές λύπες και αδιέξοδα. Είμαστε μόνοι σε αυτή τη ζωή. Απλά για μικρά διαστήματα βρίσκουμε κάποιους να πορευτούν μαζί μας.
Ήταν δύσκολες αυτές οι μέρες. Στεναχώρια, θυμός, απογοήτευση... όχι κάτι καινούριο όμως. Έχει συμβεί ξανά και ξανά. Όλοι μου λένε να τα ξεχάσω και να προχωρήσω αλλά δεν είναι εύκολο. Δεν μπορώ να σβήσω μαγικά τα συναισθήματα μου, ούτε να παριστάνω πως τίποτα δεν έχει συμβεί. Μπορώ όμως να τα πάρω ως ένα μάθημα. Τώρα είμαι κάπως καλύτερα. Είναι καιρός να ανασυγκροτήσω τη ζωή μου, να σκεφτώ τι θέλω, να βάλω κάποιους στόχους και να μην ασχολούμαι μόνο με αυτά τα θέματα. Θα δώσω στη ζωή μου νόημα και ενδιαφέρον χωρίς όμως να το στηρίζω σε άλλους. Όποιος θέλει, ας ακολουθήσει.
Σημείωση: Σήμερα, 1η Δεκέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Aids. Δες εδώ.
Υπάρχουν κι άλλα όμως. Πρόσφατα επαναλήφθηκε το σκηνικό, το οποίο στάθηκε η αφορμή πριν λίγους μήνες, να μαλώσω με τον κολλητό μου, με διαφορετικά πρόσωπα στους ίδιους ρόλους. Γι άλλη μία φορά, ένας φίλος μου πρόδωσε την εμπιστοσύνη μου και είπε σε τρίτους προσωπικά μου πράγματα που του είχα εμπιστευτεί. Έτσι, πάλι έγινε ένα μεγάλο μπέρδεμα με αποτέλεσμα κάποιος να μη θέλει να μου μιλάει, κάποιος να απομακρυνθεί κι εγώ να μην μπορώ πια να εμπιστευτώ κανέναν. Προσπαθώ με τόσο κόπο να δημιουργήσω έναν πυρήνα ανθρώπων γύρω μου και σαν το γιοφύρι της Άρτας, όσο προσπαθώ, τόσο αυτός καταρρέει.
Τα γεγονότα αυτά με προβλημάτισαν πολύ και με έκαναν να αναθεωρήσω την άποψη μου για τη φιλία και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα. Πλέον αμφισβητώ την αληθινή φιλία και αν υπάρχει, έχει ημερομηνία λήξης. Καμία φιλία δεν κρατάει για πάντα. Επίσης σχεδόν πάντα θα υπάρχει δόλος, ζήλια ή συμφέρον. Δεν πρέπει να ανοίγεσαι πολύ, ούτε να στηρίζεις την ευτυχία σου σε άλλους ανθρώπους. Να περιμένεις το χειρότερο για να μην απογοητεύεσαι. Να βάζεις πρώτα τον εαυτό σου και ποτέ τους άλλους. Τέλος χρειάζεται να είσαι ψυχρός, αναίσθητος για να μην επηρεάζεσαι εύκολα από τα στραβά που σου συμβαίνουν. Απαισιόδοξες σκέψεις αλλά αληθινές. Είναι η λύση για να αποφύγεις μελλοντικές λύπες και αδιέξοδα. Είμαστε μόνοι σε αυτή τη ζωή. Απλά για μικρά διαστήματα βρίσκουμε κάποιους να πορευτούν μαζί μας.
Ήταν δύσκολες αυτές οι μέρες. Στεναχώρια, θυμός, απογοήτευση... όχι κάτι καινούριο όμως. Έχει συμβεί ξανά και ξανά. Όλοι μου λένε να τα ξεχάσω και να προχωρήσω αλλά δεν είναι εύκολο. Δεν μπορώ να σβήσω μαγικά τα συναισθήματα μου, ούτε να παριστάνω πως τίποτα δεν έχει συμβεί. Μπορώ όμως να τα πάρω ως ένα μάθημα. Τώρα είμαι κάπως καλύτερα. Είναι καιρός να ανασυγκροτήσω τη ζωή μου, να σκεφτώ τι θέλω, να βάλω κάποιους στόχους και να μην ασχολούμαι μόνο με αυτά τα θέματα. Θα δώσω στη ζωή μου νόημα και ενδιαφέρον χωρίς όμως να το στηρίζω σε άλλους. Όποιος θέλει, ας ακολουθήσει.
Σημείωση: Σήμερα, 1η Δεκέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Aids. Δες εδώ.
3 σχόλια
ti na sou pw ma toso gkantemia pia...oute sxesh oute filia tipota na mh proxwraei....sigoura den exeis brei tous swstous an8rwpous.....egw de 8a ekana pote auto pou ekane o dh8en kollhtos sou....panta niw8w oti me denei h uposxesh pou exw parei oti den 8a pw se kanenan tipota...pantws prepei na to psakseis auto me ton kollhto sou gia kapoio logo pisteuei pws 8a einai kalutera xwris esena???an hsaste edw kai xronia filoi den einai eukolo,einai san na allazei h zwh sou....egw otan xanw filous niw8w ena keno oti kati leipei....krima pou egine auto me thn apostasiopoihsh eprepe na ton rwthseis eu8eos giati feretai etsi....pisteuw pws kati uparxei edw...kati krubei....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να χάνεις τους φίλους σου είναι ό,τι χειρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που σου προτείνω εγώ είναι να αναθεωρήσεις εκ βάθρων τί ζητάς από τους φίλους σου κ τί διατίθεσαι να προσφέρεις. Είναι πολύ πιθανό αυτοί που είχες για φίλους κ που τόσο εύκολα σε έκαναν πέρα να μην μπορούσαν ή να μην ήθελαν να σου προσφέρουν αυτά που ζητούσες.
Προφανώς δεν ήταν ποτέ φίλοι σου στα αλήθεια. Άσ'τους, δεν αξίζουν. Προχώρα πιο προσεκτικά πια, μην ανοίγεσαι κ μην δένεσαι. Τουλάχιστον στην αρχή.
Η αληθινή φιλία ισχυροποιείται στα δύσκολα κ δεν διαλύεται, γιατί τότε δεν είναι φιλία, είναι συμφεροντολογικό πάρε-δώσε: "Δε μου κάνεις πια; Έφυγα!"
Ανώνυμος, επίσης πληγωμένος
Συνεχίζεις να χάνεις φίλους.. κάτι κάνεις λάθος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορέι να φεύγει και ο δεύτερος χωρίς ουσιαστικό λόγο..
Καλημέρα!
Γράψε ένα σχόλιο: