Αμέσως μόλις έφτασα στη Θεσσαλονίκη, βρέθηκα με κάποιους φίλους μου και η διάθεσή μου άρχισε να αλλάζει. Μεταξύ των φίλων, ήταν κι ένα παλιό φλερτ. Την επόμενη μέρα είχαμε ένα πάρτι σε ένα bar το οποίο το διοργάνωνε μία ομάδα στην οποία είμαι μέλος. Έτσι, είχα την ευκαιρία να δω πολλούς φίλους και γνωστούς και να τα πούμε. Ήταν μία πολύ ωραία βραδιά και γύρισα σπίτι αφού είχε ήδη αρχίσει να ξημερώνει. Το αποκορύφωμα ήταν βέβαια το Σαββατοκύριακο, που θα φιλοξενούσα έναν φίλο μου από Κατερίνη, τον οποίο εκτιμώ πολύ. Ειδικά η βραδινή μας έξοδος είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Κάλεσα εγώ μερικούς φίλους μου, κάλεσε αυτός μερικούς δικούς του κι εκείνοι με τη σειρά τους άλλους. Οπότε καταλήξαμε κάποια στιγμή να είμαστε μία μεγάλη παρέα δέκα και παραπάνω ατόμων, όλοι μας gay. Πήγαμε σε ένα γνωστό gay club της Θεσσαλονίκης και για ακόμη μία φορά, επιστρέψαμε σπίτι τα ξημερώματα.

Την επόμενη μέρα τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά. Πήγαμε για καφέ, που κράτησε ώρες με φίλους να έρχονται και να φεύγουν. Ήταν τρεις πολύ έντονες ημέρες και ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Από κει και πέρα, οι μέρες που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα, είναι μεν πιο ήρεμες αλλά αρκετά ευχάριστες, με διάφορους φίλους.

Τώρα πλέον νιώθω καλύτερα, είμαι πιο αισιόδοξος κι έχω δύναμη να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες. Θυμώνω με τον εαυτό μου, που βυθίζομαι κάθε φορά τόσο εύκολα στη θλίψη και στη μιζέρια. Πρέπει να μάθω να αναγνωρίζω και να απολαμβάνω τα καλά πράγματα που έχω στη ζωή μου, όπως πχ τους φίλους μου. Κρατάω τα θετικά κι ελπίζω ότι τα καλύτερα θα έρθουν...