Χτες έζησα ξανά κάτι παρόμοιο. Με ένα άλλο παιδί, που γνώρισα μετά τον χωρισμό με τον πρώην, είχε ξεκινήσει κάτι ερωτικό αλλά στην πορεία καταλάβαμε ότι δεν ταιριάζουμε και τώρα είμαστε καλοί φίλοι. Παρόλα αυτά πάντα υπήρχε μία έλξη μεταξύ μας και πολλές φορές όταν βγαίναμε έξω καταλήγαμε να φασωνόμαστε. Ήταν κάτι σαν παιχνίδι, εφόσον και οι δύο ήμασταν ελεύθεροι. 

Τις τελευταίες μέρες βρισκόμουν στην Κοζάνη, έτσι χτες κανονίσαμε να βγούμε. Πήγα να τον βρω στο μαγαζί που ήταν. Μπαίνοντας μέσα, τον είδα να είναι με ένα παλικάρι. Σκέφτηκα ότι θα είναι ένας από τους φίλους τους. Έκανα λάθος όμως. Μου τον σύστησε ως το αγόρι του. Ξαφνιάστηκα. Μία εβδομάδα έλειψα, πότε πρόλαβε να τον γνωρίσει; Δεν μου είχε πει τίποτα στο τηλέφωνο και ευτυχώς δεν είπα καμιά βλακεία όταν τους συνάντησα. Αυτή η περίπτωση δεν είναι ίδια με τον πρώην όμως πάλι ζήλεψα λίγο. Μου άρεσε το φλερτ μεταξύ μας. Θα έπρεπε πάλι να τα ξεχάσω όλα και να τον αντιμετωπίζω εντελώς φιλικά.

Το αστείο είναι ότι πραγματικά συμπάθησα πάρα πολύ το αγόρι του. Εκτός από όμορφος και λεβέντης, με όλη τη σημασία της λέξης, είναι και πολύ καλό παιδί. Φιλικός, ευγενικός, αστείος και με άποψη πάνω σε πολλά θέματα. Μου άρεσε πολύ η συναναστροφή μαζί του, σε σημείο να ελπίζω να τα πάνε καλά για να μην χαθεί απ΄την παρέα. Φοβάμαι μόνο μην γίνει καμία παρεξήγηση και νομίζει ο φίλος μου ότι θέλω να του κλέψω τον γκόμενο. Αν τον γνώριζα εγώ, από μόνος μου, πράγματι θα ήθελα να γίνει κάτι μεταξύ μας. Αφού όμως είναι αυτοί οι δύο μαζί, δεν πρόκειται να μπω ανάμεσα τους.

Πέρα όμως από τα παραπάνω, είναι ένας ακόμη φίλος μου που πλέον είναι σε σχέση. Με τον καιρό, ένας ένας από την παρέα μου, είτε straight είτε gay βρίσκει το ταίρι του κι εγώ συνεχίζω να είμαι μόνος. Αυτό επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία μου και αρχίζω να απελπίζομαι. Χαίρομαι για τους φίλους μου φυσικά. Απλά εύχομαι να είχα κι εγώ αυτό που έχουν...