Τα ωραία...
Χτες είχε γενέθλια ο αδερφός μου και το βράδυ βγήκαμε για να το γιορτάσουμε. Καιρό είχα να περάσω τόσο ωραία. Μαζευτήκαμε πολλά άτομα και η διάθεση όλων ήταν ανεβασμένη. Και όσο το αλκοόλ έρεε τόσο τα πράγματα ξέφευγαν. Επειδή ήταν καθημερινή, το μαγαζί σε κάποια στιγμή σχεδόν άδειασε και το είχαμε όλο για την πάρτη μας. Και η τούρτα, φανταστική. Σοκολάτα καραμέλα, όπως μου αρέσει.
Όταν πια το πάρτι τελείωσε, εγώ με τους δύο κολλητούς μου αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την βραδιά. Κάναμε το γνωστό τελετουργικό, μπαίναμε σε μαγαζιά και ο καθένας κερνούσε από ένα γύρο σφηνάκια. Μετά πήγαμε σε ένα, πρόσφατα ανακαινισμένο, bar για να πιούμε ένα τελευταίο ποτό. Η ώρα είχε πάει 4:30 τα ξημερώματα όταν αποφασίσαμε να φύγουμε και δεν βρισκόμασταν στην καλύτερη κατάσταση. Είχα καιρό να πιω είναι η αλήθεια αλλά ήμουν συγκριτικά καλύτερα από τους φίλους μου. Το πρωί είχα μία παράξενη αίσθηση στο στομάχι μου αλλά ευτυχώς πέρασε γρήγορα. Υποτίθεται μάλιστα ότι στις 7:00 θα ξυπνούσα για να πάω στη δουλειά με τον πατέρα μου αλλά λόγω κακοκαιρίας δεν πήγαμε και έτσι μπόρεσα να κοιμηθώ όσο ήθελα. Δεν ξέρω πως θα τα έβγαζα πέρα, άυπνος και πιωμένος...
Τα άσχημα...
Η χαρά της νέας μου γνωριμίας δεν κράτησε πολύ δυστυχώς. Από την Τρίτη το βράδυ που έγινε ότι έγινε, δεν συναντηθήκαμε ξανά. Είπαμε να το πάμε χαλαρά αλλά υποτίθεται ότι και οι δύο ήμασταν ενθουσιασμένοι και πολύ χαρούμενοι που βρεθήκαμε. Άλλωστε εκείνος επεδίωξε την γνωριμία σε πρώτη φάση και εκείνος έδειξε πρόθυμος να το προχωρήσουμε. Και ενώ έγινε η αρχή με τις καλύτερες προθέσεις, μείναμε στάσιμοι. Εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι ενδιαφέρεται αλλά μάλλον δεν είναι διατεθειμένος να προσαρμόσει τη ζωή του αναλόγως. Κι έτσι βρέθηκα γι άλλη μία φορά σε μία μπερδεμένη κατάσταση, όπου κάποιος που μου αρέσει δεν είναι διαθέσιμος. Πλέον έχω αρχίσει να γίνομαι αναίσθητος και δεν αφήνω να με επηρεάζουν όλα αυτά, αν και δεν είναι καθόλου εύκολο. Βαρέθηκα να περιμένω κάθε φορά τον άλλον να εκδηλωθεί και αισθάνομαι μαλάκας να προσπαθώ χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση. Τι να πω, μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα και όλα να πάνε καλά. Εγώ πάντως συνεχίζω να έχω επικοινωνία με ένα παιδί από τη Θεσσαλονίκη, με τον οποίο φαίνεται να υπάρχει χημεία. Στην τελική, με βοηθάει να μην πέσω πάλι σε κατάθλιψη.
Update: Λίγο πριν αναρτήσω το παρόν post που είχα γράψει τα παραπάνω, με πήρε τηλέφωνο το πρόσωπο. Μάλλον θα βρεθούμε απόψε. Και πάλι όμως ήταν κάπως παράξενος. Θα προσπαθήσω να τα ξεκαθαρίσω όλα σήμερα και ελπίζω να έχουμε καλή κατάληξη.
Χτες είχε γενέθλια ο αδερφός μου και το βράδυ βγήκαμε για να το γιορτάσουμε. Καιρό είχα να περάσω τόσο ωραία. Μαζευτήκαμε πολλά άτομα και η διάθεση όλων ήταν ανεβασμένη. Και όσο το αλκοόλ έρεε τόσο τα πράγματα ξέφευγαν. Επειδή ήταν καθημερινή, το μαγαζί σε κάποια στιγμή σχεδόν άδειασε και το είχαμε όλο για την πάρτη μας. Και η τούρτα, φανταστική. Σοκολάτα καραμέλα, όπως μου αρέσει.
Όταν πια το πάρτι τελείωσε, εγώ με τους δύο κολλητούς μου αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την βραδιά. Κάναμε το γνωστό τελετουργικό, μπαίναμε σε μαγαζιά και ο καθένας κερνούσε από ένα γύρο σφηνάκια. Μετά πήγαμε σε ένα, πρόσφατα ανακαινισμένο, bar για να πιούμε ένα τελευταίο ποτό. Η ώρα είχε πάει 4:30 τα ξημερώματα όταν αποφασίσαμε να φύγουμε και δεν βρισκόμασταν στην καλύτερη κατάσταση. Είχα καιρό να πιω είναι η αλήθεια αλλά ήμουν συγκριτικά καλύτερα από τους φίλους μου. Το πρωί είχα μία παράξενη αίσθηση στο στομάχι μου αλλά ευτυχώς πέρασε γρήγορα. Υποτίθεται μάλιστα ότι στις 7:00 θα ξυπνούσα για να πάω στη δουλειά με τον πατέρα μου αλλά λόγω κακοκαιρίας δεν πήγαμε και έτσι μπόρεσα να κοιμηθώ όσο ήθελα. Δεν ξέρω πως θα τα έβγαζα πέρα, άυπνος και πιωμένος...
Τα άσχημα...
Η χαρά της νέας μου γνωριμίας δεν κράτησε πολύ δυστυχώς. Από την Τρίτη το βράδυ που έγινε ότι έγινε, δεν συναντηθήκαμε ξανά. Είπαμε να το πάμε χαλαρά αλλά υποτίθεται ότι και οι δύο ήμασταν ενθουσιασμένοι και πολύ χαρούμενοι που βρεθήκαμε. Άλλωστε εκείνος επεδίωξε την γνωριμία σε πρώτη φάση και εκείνος έδειξε πρόθυμος να το προχωρήσουμε. Και ενώ έγινε η αρχή με τις καλύτερες προθέσεις, μείναμε στάσιμοι. Εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι ενδιαφέρεται αλλά μάλλον δεν είναι διατεθειμένος να προσαρμόσει τη ζωή του αναλόγως. Κι έτσι βρέθηκα γι άλλη μία φορά σε μία μπερδεμένη κατάσταση, όπου κάποιος που μου αρέσει δεν είναι διαθέσιμος. Πλέον έχω αρχίσει να γίνομαι αναίσθητος και δεν αφήνω να με επηρεάζουν όλα αυτά, αν και δεν είναι καθόλου εύκολο. Βαρέθηκα να περιμένω κάθε φορά τον άλλον να εκδηλωθεί και αισθάνομαι μαλάκας να προσπαθώ χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση. Τι να πω, μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα και όλα να πάνε καλά. Εγώ πάντως συνεχίζω να έχω επικοινωνία με ένα παιδί από τη Θεσσαλονίκη, με τον οποίο φαίνεται να υπάρχει χημεία. Στην τελική, με βοηθάει να μην πέσω πάλι σε κατάθλιψη.
Update: Λίγο πριν αναρτήσω το παρόν post που είχα γράψει τα παραπάνω, με πήρε τηλέφωνο το πρόσωπο. Μάλλον θα βρεθούμε απόψε. Και πάλι όμως ήταν κάπως παράξενος. Θα προσπαθήσω να τα ξεκαθαρίσω όλα σήμερα και ελπίζω να έχουμε καλή κατάληξη.
5 σχόλια
τι να πω, μακάρι τα πράγματα να πάνε καλά! Καλύτερα να μην ενθουσιάζεσαι τόσο πολύ από την αρχή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήkatarxin na xairesai ton aderfo sou an kai kathisterimena :P
ΑπάντησηΔιαγραφήtwra ti na pw gia to paidi.. esi ksereis kalitera pos na to xeiristeis to thema arkei na min to afiseis na se parei apo katw... ta eipame auta.. mia xara paidi eisai kai den sou leipei tipota!
ipomoni kai ola tha ftiaxoun.. opws eipame apo kei pou den to perimenoume...
Hfaistiwnas: Προσπαθώ να μην ενθουσιάζομαι αλλά είναι δύσκολο να ελέγξεις το πως νιώθεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήtsoutsouproutsou: 1) Ευχαριστώ πολύ. 2) Προσπαθώ να μην απελπίζομαι και να βλέπω τη θετική πλευρά. Μακάρι όλα να πάνε καλά.
Το ξεκαθάρισμα είναι το καλύτερο, σε όλες τις περιπτώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τον χαίρεσαι.
g for george: Έχεις δίκιο κι αυτό θα κάνω. Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: