Είναι πραγματικά απίστευτη η κατάσταση την οποία βιώνουμε. Ποιος να μας έλεγε πριν λίγο καιρό, ότι μία πανδημία θα έχει κυριεύσει τον πλανήτη, ότι κόσμος θα πεθαίνει και πως οι υπόλοιποι, θα είμαστε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας... Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό, το τελευταίο πράγμα που περίμενα, ήταν ότι θα προκύψει κάποιο φλερτ, αν και δεν κράτησε πολύ. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Με τον Μ. ήμασταν φίλοι στο facebook, τουλάχιστον δύο χρόνια και μιλούσαμε πριν καιρό αλλά μετά χαθήκαμε. Ο Μ. είναι κομμωτής και πηγαίνει και σε σπίτια. Ήθελα από καιρό να του πω να έρχεται και σε μένα, για να γλιτώσω από την διαδικασία να πηγαίνω εγώ για κούρεμα. Επίσης, θα ήταν μία καλή ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά κάποιον που είναι gay και είναι στην πόλη καταγωγής μου, καθώς όλος ο κοινωνικός μου κύκλος είναι στη Θεσσαλονίκη. Τελικά, πήρα την απόφαση λίγο πριν την αλλαγή του έτους και του είπα να έρθει. Ήρθε 2-3 φορές από τότε.
Χάρηκα για την γνωριμία, φάνηκε καλό παιδί και μου άρεσε μπορώ να πω, όμως δεν έκανα καμία κίνηση όσες φορές ήρθε, επειδή εκείνος δεν είχε δείξει κάτι αντίστοιχο και επίσης δεν ήθελα να φανεί σαν να εκμεταλλεύομαι την δουλειά του, για να του την πέσω. Ερχόμαστε στο τώρα, όπου βρισκόμαστε σε φάση καραντίνας. Αρχίζει να μου μιλάει, ενώ δεν είχαμε ιδιαίτερη επαφή και ξαφνικά μου λέει ότι θα ήθελε να κάνει κάτι μαζί μου. Ήταν ένα μικρό σοκ επειδή νόμιζα δεν ενδιαφέρεται. Του είπα ότι κι εμένα μου αρέσει και από εκείνη την στιγμή, κάτι άρχισε να γίνεται. Πως να προχωρήσει όμως το πράγμα, όταν με το ζόρι μπορείς να κυκλοφορήσεις έξω; Στο διάστημα που μιλούσαμε, βρεθήκαμε δύο φορές, πήγαμε βόλτα και μιλούσαμε.
Η όλη φάση όμως δεν κράτησε παρά μόνο μερικές μέρες. Απ ότι κατάλαβα, ξενέρωσε επειδή δεν ήμουν όσο διαχυτικός και θερμός θα ήθελε, όμως εγώ το θεωρώ φυσιολογικό να είμαι έτσι. Αντίθετα εκείνος, απ τη μια στιγμή στην άλλη, έκανε σαν να είμαστε ζευγάρι επί μήνες. Σιγά σιγά αραίωνε η επικοινωνία μας, ώσπου ένα βράδυ δεν του απάντησα σε ένα μήνυμα, επειδή δεν το είδα και αυτό ήταν το τέλος. Την άλλη μέρα του έστειλα μήνυμα και δεν απάντησε. Εκεί ξενέρωσα κι εγώ, σκέφτηκα όμως να του δώσω λίγο χρόνο, αλλιώς θα του έστελνα εγώ, για να ξεκαθαρίσουμε. Δύο μέρες μετά, μου στέλνει μήνυμα να με ρωτήσει κάτι άσχετο, με το οποίο ήθελε βοήθεια και όταν ύστερα τον ρώτησα αν έχασε το ενδιαφέρον του, πάλι δεν απάντησε. Προχθές διαπίστωσα ότι με έσβησε και από φίλο στο facebook, στο οποίο αντέδρασα με ένα block, τουλάχιστον να μην εμφανίζεται πουθενά.
Ήταν τραγικό το όλο σκηνικό. Μέσα σε 10 μέρες, από πελάτης του, έγινα η "αγαπούλα" του, όπως με αποκαλούσε, μετά δεν μου μιλούσε και μετά με έκανε unfriend! Στεναχωρήθηκα, όχι επειδή δεν προχώρησε ερωτικά. Η αλήθεια είναι ότι είχα κι εγώ τους ενδοιασμούς μου. Είναι κρίμα όμως που χάλασε η γνωριμία. Καλύτερα να μέναμε στο φιλικό. Τώρα θα πρέπει να βρω νέο κομμωτή! Κρίμα και για αυτόν όμως. Με τέτοια συμπεριφορά, δύσκολα θα βρει κάποιον. Αυτό είναι δικό του θέμα όμως. Τέλος πάντων, ας περάσει η πανδημία και βλέπουμε μετά τα ερωτικά!
0 σχόλια
Γράψε ένα σχόλιο: