Έγινε τελικά το ραντεβού, Σάββατο αντί για Πέμπτη. Κάτι απρόοπτο με ανάγκασε να πάω για δουλειά και τις μέρες που κανονικά δεν πηγαίνω με αποτέλεσμα να μου αλλάξουν τα σχέδια και να ακυρώσω το ραντεβού. Απογοητεύτηκα και θύμωσα πολύ, δεν πίστευα ότι θα έχανα την ευκαιρία να βρεθώ με τον Α. Ευτυχώς υπήρχε μία πιθανότητα να συναντηθούμε το Σάββατο και τότε μάλιστα στη Θεσσαλονίκη, στο σπίτι μου, όπου θα είχαμε πλήρη ελευθερία κινήσεων. Το μόνο θετικό σημείο.
Είχα πολύ αγωνία και άγχος. Δεν ήξερα τι να περιμένω. Θα ήταν απλά μία ξεπέτα; Θα υπήρχε κάτι παραπάνω; Θα περνούσαμε το βράδυ μαζί ή θα έφευγε; Δεν είχα ιδέα. Δώσαμε κάπου ραντεβού και πήγαμε σπίτι μου. Με φίλησε αμέσως μόλις μπήκαμε στο ασανσέρ. Καθίσαμε στην αρχή, τα είπαμε, ήπιαμε λίγο κρασί και συνεχίσαμε στα περαιτέρω. Υπήρχε τρυφερότητα, επικοινωνία, δεν ήταν μία απλή σεξουαλική πράξη.
Δεν το περίμενα όταν μου είπε ότι εγώ είμαι παιδί για σχέση. Για σχέση μαζί του... Από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα πήραν άλλη κατεύθυνση. Ξαφνικά η ξεπέτα έγινε ραντεβού. Ξαπλώσαμε μαζί, φιλιόμασταν τρυφερά, ανταλλάσσαμε χάδια, μιλούσαμε... ήταν σαν αυτά τα υπέροχα ραντεβού που βλέπεις στις ταινίες και αναρωτιέσαι πότε θα συμβεί και σε σένα. Κοιμηθήκαμε αγκαλιά για λίγες ώρες και το πρωί ήπιαμε καφέ μαζί. Δυστυχώς όμως έπρεπε να ετοιμαστεί και να φύγει νωρίς για να πάρει το λεωφορείο και να επιστρέψει στην πόλη του.
Εν το μεταξύ, κάποια στιγμή τα ξημερώματα, πέρασε ο κοινός μας φίλος από το σπίτι μου. Το αρχικό τους πλάνο ήταν, αφού εμείς κάναμε ότι κάναμε, να πήγαιναν σε ένα πάρτι. Τελικά όμως δεν πήγαν και φορτώθηκα αναγκαστικά και τον φίλο μου στο σπίτι. Αυτό με εμπόδισε ως ένα σημείο να εκφραστώ όπως ήθελα προς τον Α.
Στεναχωρήθηκα όταν τον αποχαιρέτησα καθώς σε δύο μέρες θα έφευγε σε άλλη ήπειρο για 6 μήνες! Φοβόμουν ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Βρέθηκα με κάποιον για να περάσουμε καλά και τελικά μου άρεσε για κάτι παραπάνω. Το "κακό" είναι ότι κι εκείνος ένιωθε το ίδιο. Αυτός το άρχισε μάλιστα κι εγώ στη συνέχεια ανταποκρίθηκα. Πραγματικά υπήρχε χημεία μεταξύ μας και διαπιστώσαμε ότι έχουμε πολλά κοινά σημεία.
Κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι είχε αφήσει κάτι στο σπίτι μου, τον πήρα τηλέφωνο και ήταν ήδη στα ΚΤΕΛ. Έτσι με περίμενε εκεί, να του πάω αυτό που είχε ξεχάσει. Χάρηκα επειδή θα είχα την ευκαιρία να τον ξαναδώ, έστω για λίγο. Μου άρεσε που δεν δίστασε να με φιλήσει πεταχτά 2-3 φορές, μέσα στον κόσμο. Ο οδηγός του λεωφορείου πρέπει να μας είδε καθώς είχε ένα αμήχανο χαμόγελο...
Και να που βρέθηκα εντελώς μπερδεμένος! Από τη μία χάρηκα για τις στιγμές που μοιραστήκαμε. Ήταν καλύτερο απ΄ ότι περίμενα. Από την άλλη όμως, βρήκα κάποιον που μου άρεσε πολύ, του άρεσα κι εγώ και σε δύο μέρες θα έφευγε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά...
3 σχόλια
...σε άλλη ήπειρο! Ακούγεται σαν μετανάστευση (εκτός αν είναι ναυτικός). Σε τέτοιες περιπτώσεις το αυθόρμητο όραμα πρέπει να μετελιχτεί σε λογική ψύχραιμη σκέψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενικός
ε πόσο καιρό θα κάτσει εκεί ντε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!!
Τι γκαντεμιά σε κυνηγάει συνέχεια δε μπορώ να καταλάβω....τι κρίμα τουλάχιστον πέρασες καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: