Τελικά και αυτός ο μήνας προέκυψε πλήρης. Ειδικά οι τελευταίες μέρες είναι γεμάτες αλλά χαίρομαι επειδή αξιοποιώ τον χρόνο μου και δεν περνάνε οι μέρες άσκοπα. Νιώθω άσχημα όμως που έχω παρατήσει το blog.
Μία από τις ασχολίες μου είναι το Thessaloniki Pride που θα πραγματοποιηθεί στις 14 & 15 Ιουνίου. Στο περσινό δεν είχα πάει όμως στο φετινό είμαι στη διοργάνωση και ασχολούμαι ενεργά. Όσο πλησιάζουν εκείνες οι μέρες, τόσο περισσότερος χρόνος απαιτείται για τις τελευταίες εκκρεμότητες. Το σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει ένα μοναδικό γεγονός. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται ένα θεατρικό δρώμενο αφιερωμένο στον Καβάφη, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος, δύο διαφορετικά πάρτι την πρώτη μέρα, η πορεία το Σάββατο, ζωντανή μουσική (ίσως) και πολλά άλλα ακόμα. Θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα.
Αυτό που με έχει εκνευρίσει αφάνταστα είναι η στάση της εκκλησίας ή για την ακρίβεια κάποιων αντιπροσώπων της. Με αφορμή το pride βρήκαν την ευκαιρία να εκφραστούν άσχημα για τους gay και να απαιτούν την ματαίωση της εκδήλωσης, φτάνοντας στο σημείο να μαζεύουν υπογραφές γι αυτό. Κάποιοι είπαν επίσης ότι κάνουν κατήχηση σε σπίτια, μιλώντας αρνητικά για τους gay στα παιδιά! Ευτυχώς όμως είναι πολλοί εκείνοι που μας στηρίζουν.
Στον ερωτικό τομέα δεν παίζει τίποτα αυτή την περίοδο. 'Έχω μιλήσει με πολλούς και θα μπορούσα να βρεθώ μαζί τους αλλά δεν το έχω κάνει. Κάτι με σταματάει την τελευταία στιγμή. Μάλλον έχω βαρεθεί αυτή τη διαδικασία, να μιλάω με κάποιον, να τον γνωρίζω να μην προχωράει και ξανά από την αρχή... Βέβαια δεν τους έχω ακυρώσει τελείως, απλά τους έχω στο περίμενε. Τώρα όμως και να ήθελα, δεν θα είχα τον χρόνο... Όταν χαλαρώσω λίγο, θα δώσω εκεί βαρύτητα.