Εδώ και δέκα μέρες είμαι στο πατρικό μου για λόγους δουλειάς και κοντεύω να πεθάνω από βαρεμάρα. Πέρα από την δουλειά, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνω και οι ελάχιστοι φίλοι με τους οποίους έχω κρατήσει επαφή εδώ είτε λείπουν είτε έχουν αυξημένες υποχρεώσεις κι έτσι δεν βρισκόμαστε συχνά.
Πριν φύγω, συναντήθηκα με τον δικό μου για να μιλήσουμε. Νόμιζα ότι θα χωρίσαμε και τυπικά αλλά εκείνος δεν το είχε σκεφτεί καν, παρόλο που τα πράγματα ήταν πολύ χλιαρά μεταξύ μας. Συζητήσαμε και του είπα ότι αν συνεχίσουμε, θα πρέπει να το πάμε πολύ χαλαρά.
Ενω όμως δεν θέλει να χωρίσουμε, όταν λείπω, όπως τώρα, η επικοινωνία μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Του στέλνω μηνύματα και δεν απαντάει. Χτες δεν μιλήσαμε καθόλου. Έχω ξενερώσει γι άλλη μια φορά αλλα όταν βρεθούμε ξέρω ότι πάλι θα αλλάξω γνώμη.
Ανυπομονώ να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Να βγω με τους φίλους μου, να δω τι θα γίνει με τη σχέση μου και να κάνω κάποια πράγματα που αναβάλλω εδώ και καιρό.
2 σχόλια
mallon to paei xalara!!!mh masas!!!bebaia prepei na skefteis an 8es na eisai mazi tou h oxi!!!-mh fobasai th monaksia....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαλαρά αυτός, χαλαρά και εσύ! Όπου φτάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: