Επιτέλους θείος

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 201201:37Voltsek

Πριν λίγο καιρό έγραψα για την αδερφή μου που ήταν έγκυος. Επιτέλους ο καιρός έφτασε και πλέον είμαι ο θείος Αιμίλιος. Είναι μία σημαντική και πολύ ευτυχισμένη περίοδος για μένα.

Βέβαια το μωρό ήταν σαν να μην ήθελε να έρθει στον κόσμο. Χρειάστηκε να περάσουν εννέα ολόκληροι μήνες και μερικές επιπλέον μέρες από την προβλεπόμενη ημερομηνία για να γεννηθεί. Ακόμη και τότε όμως μας έκανε τη δύσκολη, αφού από τις 8:30 το πρωί που ξεκίνησε η διαδικασία, πήγε 23:30 το βράδυ για να μπορέσουμε τελικά να την κρατήσουμε στην αγκαλιά μας. Όμως είναι πραγματικά μία κούκλα. Μάλιστα είναι και το πρώτο δισέγγονο καθώς είναι το πρώτο μέλος από την τέταρτη γενιά της οικογενειάς μου και το γεγονός αυτό μας έχει δώσει μεγάλη χαρά.

Πρόκειται πραγματικά για ένα θαύμα. Η δημιουργία μιας ανθρώπινης ζωής. Η γέννηση ενός μικροσκοπικού πλάσματος, καρπός του έρωτα δύο ανθρώπων. Σε τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις τι έχει πραγματικά αξία στη ζωή. Κάθομαι και την κοιτάζω όταν κοιμάται και με κατακλύζει ένα κύμα γαλήνης. Δεν ξέρω αν ποτέ κάνω δικά μου παιδιά, αν και θα το ήθελα, ιδιαίτερα μετά από αυτή την εμπειρία, το σίγουρο πάντως είναι ότι θα δώσω όλη μου την αγάπη σε αυτό το μωρό και σε όσα ακόμη έρθουν στο μέλλον.

Βέβαια, εκτός από την χαρά και τον ενθουσιασμό έρχεται και το άγχος. Άγχος για να μην προκύψει κάτι ξαφνικό, να μην αρρωστήσει κτλ κτλ. Απορώ τι θα έκανα, αν ήταν δικό μου παιδί. Ακόμα δεν την έχω πάρει αγκαλιά, επειδή φοβάμαι να την πιάσω. Είναι τόσο μικροκαμωμένη που ανησυχώ μήπως την βλάψω. Φαντάζομαι όμως ότι με τον καιρό χαλαρώνεις κάπως. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Τώρα απλά θα περιμένω για το δεύτερο ανηψάκι.