1η συνάντηση
Πριν λίγες μέρες συνάντησα τυχαία έναν πρώην μου, με τον οποίο είμασταν μαζί 1,5 μήνα. Όταν χωρίσαμε είχαμε φιλική επαφή για λίγο διάστημα αλλά μετά χαθήκαμε. Είχα αρκετό καιρό να τον δω. Τον πέτυχα την ημέρα που επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο αστικό στο δρόμο μου προς το σπίτι.
Το περίεργο δεν ήταν που τον είδα αλλά το πως ήταν. Φορούσε καλά ρούχα, κρατούσε μία επαγγελματική τσάντα και είχε κρεμασμένο στο πουκάμισο του ένα καρτελάκι που έλεγε "Η Βασιλεία Του Θεού". Προφανώς έχει μπλέξει με μία από αυτές τις ομάδες θρησκευτικού περιεχομένου. Ξενέρωσα τελείως. Αν το είχε κάνει αυτό όταν είμασταν μαζί θα τον έβριζα.
Επειδή ειμασταν πλάτη με πλάτη, δεν με είδε. Σκέφτηκα να τον χαιρετήσω πριν κατέβω στη στάση που ήθελα. Εν το μεταξύ μιλούσε με μία κοπέλα. Όταν σηκώθηκα και πήγα στην πόρτα, στην οποία σκεκόταν ακριβώς από δίπλα, του χτύπησα απαλά το χέρι. Δεν αντέδρασε. Κατάλαβα αμέσως ότι δεν ήθελε να μου μιλήσει. Αποκλείεται και να μην με είδε και να μην ένιωσε το χτύπημα. Δεν ξέρω αν φοβήθηκε επειδή μιλούσε με την κοπέλα (λες και το γράφει στο κούτελο ότι είχαμε σχέση) ή αν ντράπηκε που τον είδα με την εμφάνιση που είχε. Εμένα όμως με πείραξε που με αγνόησε οπότε τον ξαναχτύπησα και παράλληλα τον κοιτούσα περιμένοντας να μου μιλήσει. Τελικά με χαιρέτησε και ανταπέδωσα. Το θεώρησα προσβλητικό να με αγνοεί.
2η συνάντηση
Αυτή ήταν μία πολύ ευχάριστη περίπτωση. Εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα, ανέλαβα ένα επαγγελματικό ραντεβού για χάρη κάποιου άλλου. Από μακρία ακόμη όταν είδα το άτομο που περίμενα, τέντωσαν οι κεραίες μου. Κάτι ενδιαφέρον είχε εμφανιστεί στον ορίζοντα. Ήταν πραγματικά πολύ ωραίο παιδί. Ξανθός, γαλανομάτης, με καλό σώμα, όμορφο χαμόγελο και μόλις 19 χρονών. Κι επίσης καλό παιδί. Μου ήταν δύσκολο να συγκεντρωθώ στο επαγγελματικό κομμάτι και να μην σκέφτομαι να τον βάλω κάτω. Από εκείνη τη στιγμή τον έχω στο μυαλό μου.
Φταίει που λείπει και το αγόρι μου. Ήδη είμαστε 3 εβδομάδες χώρια και θα ακολουθήσει άλλος ένας μήνας. Νιώθω σαν να μην έχω σχέση. Πάλι μόνος είμαι στην ουσία. Ένα τηλεφώνημα και μερικά μηνύματα τη μέρα δεν μου φτάνουν. Θέλω κάποιον εδώ μαζί μου, να τον βλέπω και να τον αγγίζω. Αρκετοί πειρασμοί κυκλοφορούν εκεί έξω. Δεν σκοπεύω να κάνω κάτι αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ, έχω τις ανάγκες μου. Πάντως ελπίζω να ξαναδω τον κούκλο, τουλάχιστον να μου ανεβάζει το... ηθικό.
Πριν λίγες μέρες συνάντησα τυχαία έναν πρώην μου, με τον οποίο είμασταν μαζί 1,5 μήνα. Όταν χωρίσαμε είχαμε φιλική επαφή για λίγο διάστημα αλλά μετά χαθήκαμε. Είχα αρκετό καιρό να τον δω. Τον πέτυχα την ημέρα που επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο αστικό στο δρόμο μου προς το σπίτι.
Το περίεργο δεν ήταν που τον είδα αλλά το πως ήταν. Φορούσε καλά ρούχα, κρατούσε μία επαγγελματική τσάντα και είχε κρεμασμένο στο πουκάμισο του ένα καρτελάκι που έλεγε "Η Βασιλεία Του Θεού". Προφανώς έχει μπλέξει με μία από αυτές τις ομάδες θρησκευτικού περιεχομένου. Ξενέρωσα τελείως. Αν το είχε κάνει αυτό όταν είμασταν μαζί θα τον έβριζα.
Επειδή ειμασταν πλάτη με πλάτη, δεν με είδε. Σκέφτηκα να τον χαιρετήσω πριν κατέβω στη στάση που ήθελα. Εν το μεταξύ μιλούσε με μία κοπέλα. Όταν σηκώθηκα και πήγα στην πόρτα, στην οποία σκεκόταν ακριβώς από δίπλα, του χτύπησα απαλά το χέρι. Δεν αντέδρασε. Κατάλαβα αμέσως ότι δεν ήθελε να μου μιλήσει. Αποκλείεται και να μην με είδε και να μην ένιωσε το χτύπημα. Δεν ξέρω αν φοβήθηκε επειδή μιλούσε με την κοπέλα (λες και το γράφει στο κούτελο ότι είχαμε σχέση) ή αν ντράπηκε που τον είδα με την εμφάνιση που είχε. Εμένα όμως με πείραξε που με αγνόησε οπότε τον ξαναχτύπησα και παράλληλα τον κοιτούσα περιμένοντας να μου μιλήσει. Τελικά με χαιρέτησε και ανταπέδωσα. Το θεώρησα προσβλητικό να με αγνοεί.
2η συνάντηση
Αυτή ήταν μία πολύ ευχάριστη περίπτωση. Εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα, ανέλαβα ένα επαγγελματικό ραντεβού για χάρη κάποιου άλλου. Από μακρία ακόμη όταν είδα το άτομο που περίμενα, τέντωσαν οι κεραίες μου. Κάτι ενδιαφέρον είχε εμφανιστεί στον ορίζοντα. Ήταν πραγματικά πολύ ωραίο παιδί. Ξανθός, γαλανομάτης, με καλό σώμα, όμορφο χαμόγελο και μόλις 19 χρονών. Κι επίσης καλό παιδί. Μου ήταν δύσκολο να συγκεντρωθώ στο επαγγελματικό κομμάτι και να μην σκέφτομαι να τον βάλω κάτω. Από εκείνη τη στιγμή τον έχω στο μυαλό μου.
Φταίει που λείπει και το αγόρι μου. Ήδη είμαστε 3 εβδομάδες χώρια και θα ακολουθήσει άλλος ένας μήνας. Νιώθω σαν να μην έχω σχέση. Πάλι μόνος είμαι στην ουσία. Ένα τηλεφώνημα και μερικά μηνύματα τη μέρα δεν μου φτάνουν. Θέλω κάποιον εδώ μαζί μου, να τον βλέπω και να τον αγγίζω. Αρκετοί πειρασμοί κυκλοφορούν εκεί έξω. Δεν σκοπεύω να κάνω κάτι αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ, έχω τις ανάγκες μου. Πάντως ελπίζω να ξαναδω τον κούκλο, τουλάχιστον να μου ανεβάζει το... ηθικό.
4 σχόλια
χεχεχε...Την επόμενη φορά που τον ξαναδεις Θέλω φωτογραφία από τον ξανθό!!!!!!!!!χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα :D
Ethan Raynolds: Η αλήθεια είναι ότι τον έβγαλα φωτογραφία κάποια στιγμή που ήταν απασχολημένος με κάτι άλλο και τον εντόπισα στο facebook αλλά δεν είναι σωστό να βάλω εδώ την φώτο του χωρίς την άδεια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα απαντησω στο δευτερο γιατι στο πρωτο το που ειμουν τι φορουσα και τι καρτελα ειχα αφορα μονο εμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήστο δευτερο λοιπον πραγματικα δεν σε ειδα...ειχε αφορητη ζεστη και δεν προσεχα διπλα μου...δικαιωμα σου να το πιστεψεις η να το αποριψεις...ελπιζω να περνας καλα
"Ανώνυμος": Είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις ασφαλώς. Εγώ απλά εξέφρασα τη γνώμη μου. Νόμιζα ότι με αγνόησες και με πείραξε αυτό αλλα αφού λες ότι πράγματι δεν με είδες, σε πιστεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά έγραψα αυτά που σκεφτόμουν, όπως κάνω πάντα στο blog. Θα στα έλεγα κι από κοντά αν σε ξαναέβλεπα. Άλλωστε ξέρω ότι επισκέπτεσαι το blog κι ότι πιθανόν να το διάβαζες. Να περνάς κι εσύ καλα.
Γράψε ένα σχόλιο: