Από τα λίγα πράγματα που με αφήνουν αδιάφορο είναι τα αθλητικά. Δεν εννοώ τον αθλητισμό γενικά αλλά το να είμαι οπαδός μίας ποδοσφαιρικής ομάδας ή μίας ομάδας στο basket. Η μόνη εξαίρεση ήταν στο Euro 2004, όπου εκεί πιστεύω ήταν αδύνατον να μη δώσω σημασία. Μερικές φορές μάλιστα όταν με ρωτάνε τι ομάδα είμαι και απαντάω ότι δεν ασχολούμαι, με κοιτάνε παράξενα. Πιο μικρός ένιωθα λίγο άσχημα γι αυτό αλλά πλέον το έχω ξεπεράσει.
Αφορμή για αυτό το post είναι οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τα στημένα παιχνίδια. Όλο αυτό το σκηνικό με έχει κάνει να αναρωτιέμαι ποιο είναι το νόημα του αθλητισμού στις μέρες μας και αν υπάρχει ακόμα αθλητικό πνεύμα. Όπως έχουν πει πολλοί στο παρελθόν, όταν το χρήμα μπλέκεται σε κάτι, αυτόματα το εξευτελίζει. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, τα οικονομικά συμφέροντα είναι πιο σημαντικά από την ευγενή άμιλλα και την απόλαυση του παιχνιδιού. Οι οπαδοί φανατίζονται, σκοτώνονται μεταξύ τους, κάνουν βανδαλισμούς για χάρη μίας ομάδας και μπλέκουν σε διάφορες άσχημες καταστάσεις την ώρα που οι παίχτες κερδίζουν εκατομμύρια και δεν τους καίγεται καρφί. Και επιπλέον όλων αυτών, αποδεικνύεται ότι τα παιχνίδια είναι στημένα.
Για να επεκταθώ γενικά και σε άλλα αθλήματα, είναι κοινό μυστικό ότι σχεδόν όλοι οι αθλητές ντοπάρονται. Πρόσφατα σε μία συζήτηση, άκουσα ότι σε κάποιες χώρες δεν κάνουν καν τεστ στους αθλητές για να δουν πόσο "καθαροί" είναι. Σίγουρα όλοι θυμόμαστε και τους δικούς μας ολυμπιονίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 στην Αθήνα που είχαν τραβήξει πάνω τους και κατ΄επέκταση στην Ελλάδα, τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως αλλά για τους λάθος λόγους.
Κι ενώ τα παραπάνω αφορούν τη διαφθορά εκ των έσω, έχουμε και την ξεφτίλα των οπαδών που ανεφερα και πιο πάνω. Όταν γίνοναι μεγάλοι αγώνες, πολλές φορές το γήπεδο μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη, με βία, καταστροφές και χουλιγκανισμό. Μία ευκαιρία για τον καθένα να εξωτερικεύσει τον χειροτερό του εαυτό.
Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν, αθλητισμός στη σύγχρονη εποχή σημαίνει:
- Στημένοι αγώνες
- Ντοπαρισμένοι αθλητές
- Πολεμοχαρείς οπαδοί
Εύχομαι και ελπίζω κάποτε να θυμηθούμε τι αντιπροσωπεύει ο αθλητισμός.
Αφορμή για αυτό το post είναι οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τα στημένα παιχνίδια. Όλο αυτό το σκηνικό με έχει κάνει να αναρωτιέμαι ποιο είναι το νόημα του αθλητισμού στις μέρες μας και αν υπάρχει ακόμα αθλητικό πνεύμα. Όπως έχουν πει πολλοί στο παρελθόν, όταν το χρήμα μπλέκεται σε κάτι, αυτόματα το εξευτελίζει. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, τα οικονομικά συμφέροντα είναι πιο σημαντικά από την ευγενή άμιλλα και την απόλαυση του παιχνιδιού. Οι οπαδοί φανατίζονται, σκοτώνονται μεταξύ τους, κάνουν βανδαλισμούς για χάρη μίας ομάδας και μπλέκουν σε διάφορες άσχημες καταστάσεις την ώρα που οι παίχτες κερδίζουν εκατομμύρια και δεν τους καίγεται καρφί. Και επιπλέον όλων αυτών, αποδεικνύεται ότι τα παιχνίδια είναι στημένα.
Για να επεκταθώ γενικά και σε άλλα αθλήματα, είναι κοινό μυστικό ότι σχεδόν όλοι οι αθλητές ντοπάρονται. Πρόσφατα σε μία συζήτηση, άκουσα ότι σε κάποιες χώρες δεν κάνουν καν τεστ στους αθλητές για να δουν πόσο "καθαροί" είναι. Σίγουρα όλοι θυμόμαστε και τους δικούς μας ολυμπιονίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 στην Αθήνα που είχαν τραβήξει πάνω τους και κατ΄επέκταση στην Ελλάδα, τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως αλλά για τους λάθος λόγους.
Κι ενώ τα παραπάνω αφορούν τη διαφθορά εκ των έσω, έχουμε και την ξεφτίλα των οπαδών που ανεφερα και πιο πάνω. Όταν γίνοναι μεγάλοι αγώνες, πολλές φορές το γήπεδο μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη, με βία, καταστροφές και χουλιγκανισμό. Μία ευκαιρία για τον καθένα να εξωτερικεύσει τον χειροτερό του εαυτό.
Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν, αθλητισμός στη σύγχρονη εποχή σημαίνει:
- Στημένοι αγώνες
- Ντοπαρισμένοι αθλητές
- Πολεμοχαρείς οπαδοί
Εύχομαι και ελπίζω κάποτε να θυμηθούμε τι αντιπροσωπεύει ο αθλητισμός.
