Στο προηγούμενο post αναφέρθηκα σε μία άτυχη γνωριμία. Η αρχή έγινε πριν λίγο καιρό μέσω του romeo. Εντόπισα κάποιον που μου άρεσε και του έστειλα μήνυμα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Ανταλλάξαμε αρκετά μηνύματα και στο τέλος και τα κινητά μας για να κανονίσουμε να βρεθούμε από κοντά.
Την Τρίτη το βράδυ, μου έστειλε ένα μήνυμα στο κινητό. Του απάντησα και αυτό συνεχίστηκε για λίγη ώρα, ώσπου σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε σαν άνθρωποι. Η κουβέντα μας κράτησε σχεδόν 50' και μιλήσαμε για πολλά πράγματα. Η φωνή του ήταν ζεστή και φιλική. Μου τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον. Τελικά αποφασίσαμε να συναντηθούμε εκείνη την ώρα και να μην περιμένουμε κάποια άλλη στιγμή. Άλλωστε, τα σπίτια μας, εντελώς τυχαία, τα χωρίζει μία απόσταση μόλις 300 μέτρων. Αν και προτιμώ κάτι τέτοια να τα έχω προγραμματισμένα, σκέφτηκα ότι αν και απρόσμενο, θα ήταν μία ευχάριστη εξέλιξη. Έτσι κλείσαμε το σημείο συνάντησης.
Το πρώτο σοκ ήταν η εμφανισή του, για την οποία βέβαια με είχε προειδοποιήσει από το τηλέφωνο. Το γλυκό, φυσιολογικό προσωπάκι της φωτογραφίας στο προφίλ του είχε αλλάξει σε κάποιον με το μισό μαλλί ξυρισμένο και το άλλο μισό ελαφρώς μεγαλύτερο και βαμμένο μωβ!!! Επειδή όμως μου αρέσουν τα extreme, δεν έδωσα πολύ σημασία. Αν όλα τα άλλα ήταν μια χαρά, δεν θα άφηνα αυτό να μπει εμπόδιο στην εξέλιξη που μπορεί να είχαμε.
Εν τω μεταξύ, επειδή μου έχει συμβεί πολλές φορές, του είχα ξεκαθαρίσει και από το romeo και τηλεφωνικώς, ότι η συνάντηση μας θα ήταν μία απλή συνάντηση γνωριμίας και τίποτα παραπάνω. Κι επίσης, ότι επειδή χώρισα πρόσφατα, θέλω να προχωρήσω χαλαρά. Ήθελα να το τονίσω αυτό, καθώς μερικοί έχουν την τάση να θεωρούν την 1η συνάντηση ως την αρχή μιας σχέσης, χωρίς καν να προλάβει ο ένας να γνωρίσει τον άλλον. Αυτός συμφώνησε μαζί μου, κατάλαβα όμως πολύ σύντομα ότι δεν το εννοούσε. Από τα πρώτα λεπτά άρχισε να με αγγίζει, να με πιάνει, να με χαιδεύει... Όσο περνούσε η ώρα, οι κινήσεις γίνονταν πιο συχνές και πιο έντονες. Εγώ απλά δεν έκανα τίποτα.
Κάναμε την βόλτα μας μιλώντας ώσπου καθίσαμε σε ένα σημείο στην παραλία, δίπλα στην θάλασσα, με ελάχιστο κόσμο τριγύρω. Όπως καθόμασταν δίπλα δίπλα, συνεχώς έφερνε το προσωπό του κοντά στο δικό μου, με φανερό σκοπό να με φιλήσει. Εγώ πάλι, συνέχιζα την κουβέντα, μη δίνοντας σημασία. Μετά από λίγη ώρα, με φίλησε. Δεν με ξάφνιασε, καθώς οι προθέσεις του ήταν ολοφάνερες για πολύ ώρα. Ακολούθησαν άλλα 2-3 φιλιά και τα χέρια απλώθηκαν αρκετά και το όλο πράγμα πήγαινε αλλού... Μου πρότεινε να πάμε σπίτι μου, να συνεχίσουμε. Από τη μία δεν ήθελα, καθώς άλλος ήταν ο σκοπός μου αλλά επίσης δεν μου άρεσε και πάρα πολύ. Από την άλλη μία απλή περιπετειούλα δεν θα με έβλαπτε. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε σπίτι μου.
Πέρασαν μόλις λίγα λεπτά αφότου είχαμε μπει στο σπίτι μου και ξεκίνησε το παιχνίδι. Δε θα αναφέρω λεπτομέρειες, μόνο ότι δεν έγινε κάτι ολοκληρωμένο. Κι εκεί που κάναμε ότι κάναμε, μου λέει "Ωραία, θα κοιμηθούμε και μαζί". Έμεινα κόκκαλο. Εντάξει ότι κάναμε αλλά όχι και να μείνει εδώ. Ξαφνικά αντιμετώπιζα ένα κλασσικό πρόβλημα. Πώς ξεφορτώνεσαι κάποιον μετά το σεξ; Αφού τελειώσαμε και μείναμε για λίγη ώρα ξαπλωμένοι και αγκαλιασμένοι, του είπα ότι θα προτιμούσα να πάει σπίτι του. Το δέχτηκε. Μετά από δύο λεπτά απόλυτης ησυχίας κατάλαβα ότι αποκοιμήθηκε. Τον ξύπνησα και του είπα ότι θα πρέπει να φύγει. Δίπλα έμενε άλλωστε, όχι στην άλλη άκρη της πόλης. Μάλλον όμως στον κόσμο του το ναι σημαίνει όχι, αφού για άλλη μία φορα με έγραψε κανονικά. Τελικά τον φορτώθηκα σπίτι μου.
Περιττό να πω ότι δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά, ότι με είχε στοιμώξει στην άκρη του κρεβατιού και ότι είχε την εκνευριστική επιμονή να με αγκαλιάζει σφιχτά, την ώρα που θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερη υψηλή και σκάγαμε από την ζέστη. Είχα ήδη μετανιώσει για την συνάντηση μας αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Έκανα υπομονή, περιμένοντας να ξημερώσει για να του πω ότι έχω δουλειά κι ότι θα πρέπει να φύγει. Ούτε αυτό όμως τον άγγιξε ιδιαίτερα. Είχε όρεξη για τρελίτσες. Κι αφού το ξεπεράσαμε αυτό, η ταχύτητα με την οποία αποφάσισε να σηκωθεί, να ντυθεί και να φύγει, ήταν παρόμοια με την ταχύτητα της χελώνας σε replay. Κόντευα να εκραγώ από τα νεύρα μου. Ήθελα να του φωνάξω να ξεκουμπιστεί. Εγώ φταίω που δεν ήθελα να γίνω μαλάκας.
Η γνωριμία μας ήταν από όλες τις απόψεις μία καταστροφή. Όχι μόνο δεν ταιριάζαμε ερωτικά αλλά ούτε καν φιλικά. Να ήταν τουλάχιστον το σεξ εκρηκτικό που να μου μείνει αξέχαστο, να πω ΟΚ. Αλλά κι αυτό ήταν κάτω του μετρίου. Τα είχε λίγο χαμένα. Άσε που ίδρωνε πολύ... Το μόνο που κατάφερα είναι να έχω μία άσχημη εμπειρία. Κι επειδή στο τηλέφωνο μιλήσαμε και για βιβλία, μου δάνεισε ένα βιβλίο, το οποίο εγώ τώρα πρέπει να του επιστρέψω και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να τον συναντήσω. Γαμώτο...
14 σχόλια
χαχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα μωρέ, αλλη μια συνάντηση δεν σημαίνει ότι θα βρεθείτε σπίτι, ένα καφέ, αν σου ζητήσει να του πεις γιατί δεν θες κάτι και οκ!!!
γι'αυτό εγώ πάω σε ξενοδοχείο πάντα και δεν έχω τέτοια προβλήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο AIDS καραδοκεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήmahler76 πηγαινεις σε ξενοδοχεια γιατι ακομη μενεις στο ιδιο σπιτι με τους γονεις σου
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήπηγαίνω σε ξενοδοχεία γιατί είναι περισσότερο ασφαλή, και μπορώ να κάνω τα ξεσκίσματα και τις ανωμαλίες μου χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα ξεσηκώσω τους γείτονες. Ακόμη και ο άλλος να έχει χώρο προτιμώ το ξενοδοχείο.
Άλλα λες, άλλα κάνεις και άλλα εννοείς! Αποδέξου το επιτέλους! Δεν είσαι για σχέση αλλά για sex! Αφιερωμένο: http://www.youtube.com/watch?v=-HY15QdwAMw
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά χάλια ακούγεται το όλο πράγμα αλλά και συ ρε παιδί μου αφού δε γούσταρες τι το κανες?
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwnas: Μέχρι τώρα δεν έχουμε επικοινωνήσει. Δε ξέρω τι θα κάνω. Δεν θέλω να του κρατήσω το βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήmahler76: Είναι καλή ιδέα αλλά από τη στιγμή που μένω μόνος μου, νομίζω είναι καλύτερα να είμαι στο δικό μου χώρο.
Ανώνυμος: Έχεις δίκιο, με απασχόλησε αυτό το θέμα. Το σίγουρο είναι ότι αν το κάναμε ολοκληρωμένα, θα χρησιμοποιούσαμε προφυλάξεις.
Ανώνυμος: Το ότι θέλω σταθερή σχέση δεν σημαίνει ότι όσο είμαι ελεύθερος δεν θα κάνω αρπαχτές.
phoinix: Ήταν όντως χάλια. Είπα κι εγώ να γίνω πιο αυθόρμητος αλλά δεν μου βγήκε σε καλό. Thanks για το τραγούδι!
τι να πώ, εγώ μεγάλωσα σε εποχές που τον κάθε άγνωστο δεν τον έβαζες σπίτι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω απολυτα με τον mahler76.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενοδοχειο και μονο ξενοδοχειο στην πρωτη συναντηση.
Πριν μια βδομαδα ενας φιλος κουβαλησε στο σπιτι του καποια γνωριμια απο το ιντερνετ και οσο εκανε ντουζ γιατι ο αλλος τον προτιμουσε ... υγρο ... ( εδω εγω χαχανισα και παρεξηγηθηκα) του βουτηξε 500 ευρω ενα ρολοι και μια χρυση αλυσιδα.
Ατταλος
Επίσης, σε άλλες εποχές δεν έβαζες τον κάθε άγνωστο στον κώλο σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήmahler76 & Ατταλος: Δεν έχετε άδικο. Είναι κάπως ριψοκίνδυνο να βάζεις στο σπίτι σου έναν άγνωστο. Εγώ προσωπικά όμως νιώθω πιο άνετα στο δικό μου χώρο. Βέβαια είναι και το οικονομικό στη μέση. Σίγουρα πάντως χρειάζεται προσοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος: Ούτε εγώ τον έβαλα. Θα μπορούσα βέβαια να το είχα κάνει. Δεν συνηθίζω να κάνω ξεπέτες, είναι η αλήθεια.
βαρατε με και ασ κλαιω μου κανει ολη η ιστορια
ΑπάντησηΔιαγραφήπω,πω χαλια ακουγεται η εμπειρια σου,βεβαια καλο ειναι τον καθε Αγνωστο Μαλακα να μην τον βαζουμε σε δικο μας χωρο ιδιαιτερα την στην πρωτη επαφη μαζι του.....αβυσσος η ψυχη του καθ'ενος,μπορουσε να σου κανη και καποιο αλλο κακο που δεν φανταζεσαι.Βαλε Μυαλο η ζωη δεν ειναι μονο γαμησια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: