Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου. Το δανείστηκα και το μετέφρασα από ένα ξένο blog. Μού άρεσε πολύ το περιεχόμενο του και σκέφτηκα να το μοιραστώ με τους επισκέπτες του δικού μου blog.
Εσύ ελέγχεις τα συναισθηματά σου
Σε ένα κόσμο όπου συχνά λέμε πράγματα όπως "Με εκνευρίζει απίστευτα" ή "Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς" ή "Με κάνει να αισθάνομαι άσχημα", είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθηματά μας.
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε κάπως χωρίς την συγκατάβαση μας. Φυσικά, πολλοί από εμάς δίνουμε την συγκατάβαση μας υποσυνείδητα, καθώς πιστεύουμε ότι τα συναισθηματά μας ελέγχονται από εξωτερικές συνθήκες.
Σήμερα, ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι του εαυτού μας και των συναισθημάτων μας. Εμείς ελέγχουμε τις σκέψεις μας και τα συναισθηματά μας που ρέεουν από τις σκέψεις αυτές. Το συναίσθημα είναι μία αντίδραση σε μία σκέψη, συνεπώς μπορούμε να χειριστούμε τα συναισθηματά μας, ρυθμίζοντας τις σκέψεις που προηγούνται αυτών.
Ο κόσμος μπορεί να είναι παράδεισος ή κόλαση. Αν σκέφτεσαι διαφορετικά, θα εντυπωσιαστείς από τις αλλαγές που θα δεις στον στον κόσμο και στη ζωή σου. Να σκέφτεσαι διαφορετικά σημαίνει να κινητοποιείς τον εαυτό σου, να μην χρειάζεσαι έγκριση από άλλους, να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, να αποδέχεσαι το άγνωστο, να σταματήσεις να κρίνεις, να μην ανησυχείς, να ζεις αυθόρμητα, να δίνεις και να λαμβάνεις αγάπη κτλ. Να σκέφτεσαι διαφορετικά σημαίνει να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους και τις καταστάσεις με μία νέα ματια.
Στο προηγούμενο post αναφέρθηκα σε μία άτυχη γνωριμία. Η αρχή έγινε πριν λίγο καιρό μέσω του romeo. Εντόπισα κάποιον που μου άρεσε και του έστειλα μήνυμα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Ανταλλάξαμε αρκετά μηνύματα και στο τέλος και τα κινητά μας για να κανονίσουμε να βρεθούμε από κοντά.
Την Τρίτη το βράδυ, μου έστειλε ένα μήνυμα στο κινητό. Του απάντησα και αυτό συνεχίστηκε για λίγη ώρα, ώσπου σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε σαν άνθρωποι. Η κουβέντα μας κράτησε σχεδόν 50' και μιλήσαμε για πολλά πράγματα. Η φωνή του ήταν ζεστή και φιλική. Μου τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον. Τελικά αποφασίσαμε να συναντηθούμε εκείνη την ώρα και να μην περιμένουμε κάποια άλλη στιγμή. Άλλωστε, τα σπίτια μας, εντελώς τυχαία, τα χωρίζει μία απόσταση μόλις 300 μέτρων. Αν και προτιμώ κάτι τέτοια να τα έχω προγραμματισμένα, σκέφτηκα ότι αν και απρόσμενο, θα ήταν μία ευχάριστη εξέλιξη. Έτσι κλείσαμε το σημείο συνάντησης.
Το πρώτο σοκ ήταν η εμφανισή του, για την οποία βέβαια με είχε προειδοποιήσει από το τηλέφωνο. Το γλυκό, φυσιολογικό προσωπάκι της φωτογραφίας στο προφίλ του είχε αλλάξει σε κάποιον με το μισό μαλλί ξυρισμένο και το άλλο μισό ελαφρώς μεγαλύτερο και βαμμένο μωβ!!! Επειδή όμως μου αρέσουν τα extreme, δεν έδωσα πολύ σημασία. Αν όλα τα άλλα ήταν μια χαρά, δεν θα άφηνα αυτό να μπει εμπόδιο στην εξέλιξη που μπορεί να είχαμε.
Εν τω μεταξύ, επειδή μου έχει συμβεί πολλές φορές, του είχα ξεκαθαρίσει και από το romeo και τηλεφωνικώς, ότι η συνάντηση μας θα ήταν μία απλή συνάντηση γνωριμίας και τίποτα παραπάνω. Κι επίσης, ότι επειδή χώρισα πρόσφατα, θέλω να προχωρήσω χαλαρά. Ήθελα να το τονίσω αυτό, καθώς μερικοί έχουν την τάση να θεωρούν την 1η συνάντηση ως την αρχή μιας σχέσης, χωρίς καν να προλάβει ο ένας να γνωρίσει τον άλλον. Αυτός συμφώνησε μαζί μου, κατάλαβα όμως πολύ σύντομα ότι δεν το εννοούσε. Από τα πρώτα λεπτά άρχισε να με αγγίζει, να με πιάνει, να με χαιδεύει... Όσο περνούσε η ώρα, οι κινήσεις γίνονταν πιο συχνές και πιο έντονες. Εγώ απλά δεν έκανα τίποτα.
Κάναμε την βόλτα μας μιλώντας ώσπου καθίσαμε σε ένα σημείο στην παραλία, δίπλα στην θάλασσα, με ελάχιστο κόσμο τριγύρω. Όπως καθόμασταν δίπλα δίπλα, συνεχώς έφερνε το προσωπό του κοντά στο δικό μου, με φανερό σκοπό να με φιλήσει. Εγώ πάλι, συνέχιζα την κουβέντα, μη δίνοντας σημασία. Μετά από λίγη ώρα, με φίλησε. Δεν με ξάφνιασε, καθώς οι προθέσεις του ήταν ολοφάνερες για πολύ ώρα. Ακολούθησαν άλλα 2-3 φιλιά και τα χέρια απλώθηκαν αρκετά και το όλο πράγμα πήγαινε αλλού... Μου πρότεινε να πάμε σπίτι μου, να συνεχίσουμε. Από τη μία δεν ήθελα, καθώς άλλος ήταν ο σκοπός μου αλλά επίσης δεν μου άρεσε και πάρα πολύ. Από την άλλη μία απλή περιπετειούλα δεν θα με έβλαπτε. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε σπίτι μου.
Πέρασαν μόλις λίγα λεπτά αφότου είχαμε μπει στο σπίτι μου και ξεκίνησε το παιχνίδι. Δε θα αναφέρω λεπτομέρειες, μόνο ότι δεν έγινε κάτι ολοκληρωμένο. Κι εκεί που κάναμε ότι κάναμε, μου λέει "Ωραία, θα κοιμηθούμε και μαζί". Έμεινα κόκκαλο. Εντάξει ότι κάναμε αλλά όχι και να μείνει εδώ. Ξαφνικά αντιμετώπιζα ένα κλασσικό πρόβλημα. Πώς ξεφορτώνεσαι κάποιον μετά το σεξ; Αφού τελειώσαμε και μείναμε για λίγη ώρα ξαπλωμένοι και αγκαλιασμένοι, του είπα ότι θα προτιμούσα να πάει σπίτι του. Το δέχτηκε. Μετά από δύο λεπτά απόλυτης ησυχίας κατάλαβα ότι αποκοιμήθηκε. Τον ξύπνησα και του είπα ότι θα πρέπει να φύγει. Δίπλα έμενε άλλωστε, όχι στην άλλη άκρη της πόλης. Μάλλον όμως στον κόσμο του το ναι σημαίνει όχι, αφού για άλλη μία φορα με έγραψε κανονικά. Τελικά τον φορτώθηκα σπίτι μου.
Περιττό να πω ότι δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά, ότι με είχε στοιμώξει στην άκρη του κρεβατιού και ότι είχε την εκνευριστική επιμονή να με αγκαλιάζει σφιχτά, την ώρα που θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερη υψηλή και σκάγαμε από την ζέστη. Είχα ήδη μετανιώσει για την συνάντηση μας αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Έκανα υπομονή, περιμένοντας να ξημερώσει για να του πω ότι έχω δουλειά κι ότι θα πρέπει να φύγει. Ούτε αυτό όμως τον άγγιξε ιδιαίτερα. Είχε όρεξη για τρελίτσες. Κι αφού το ξεπεράσαμε αυτό, η ταχύτητα με την οποία αποφάσισε να σηκωθεί, να ντυθεί και να φύγει, ήταν παρόμοια με την ταχύτητα της χελώνας σε replay. Κόντευα να εκραγώ από τα νεύρα μου. Ήθελα να του φωνάξω να ξεκουμπιστεί. Εγώ φταίω που δεν ήθελα να γίνω μαλάκας.
Η γνωριμία μας ήταν από όλες τις απόψεις μία καταστροφή. Όχι μόνο δεν ταιριάζαμε ερωτικά αλλά ούτε καν φιλικά. Να ήταν τουλάχιστον το σεξ εκρηκτικό που να μου μείνει αξέχαστο, να πω ΟΚ. Αλλά κι αυτό ήταν κάτω του μετρίου. Τα είχε λίγο χαμένα. Άσε που ίδρωνε πολύ... Το μόνο που κατάφερα είναι να έχω μία άσχημη εμπειρία. Κι επειδή στο τηλέφωνο μιλήσαμε και για βιβλία, μου δάνεισε ένα βιβλίο, το οποίο εγώ τώρα πρέπει να του επιστρέψω και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να τον συναντήσω. Γαμώτο...
Το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν με διαφορά το καλύτερο των τελευταίων μηνών. Δεν με είδε καθόλου το σπίτι μου. Το Σάββατο το πέρασα με τον κολλητό μου και το αποκορύφωμα φυσικά ήταν η επίσκεψη μας στην έκθεση βιβλίων με σκοπό να μιλήσω στον παίδαρο. Όσο πλησιάζαμε στο περίπτερό του, τόσο μεγάλωνε η αγωνία μου. Βέβαια η προσεγγισή μου τελικά θα ήταν σαν ενδιαφερόμενος πελάτης κι όχι σαν κάποιος που ενδιαφέρεται ερωτικά. Από όσα που είδα κι έμαθα γι αυτόν, δεν νομίζω να είναι gay αλλά κι αν είναι, μάλλον δεν έχουμε πολλά κοινά. Το θέμα είναι ότι αφού μπορώ να τον βρω όποτε θέλω, δεν υπάρχει λόγος για βιαστικές κινήσεις.
Όταν φτάσαμε στο περιπτερό του κι αφού κοιτάξαμε για μερικά λεπτά κάποια από τα βιβλία που υπήρχαν μπροστά μας, τον φώναξα και τον ρώτησα "Πού μπορώ να σε βρω μετά την έκθεση;". Εγώ βέβαια ήξερα ήδη που μπορώ να τον βρω αλλά ήθελα όσο ήταν δυνατόν να τον κάνω να με προσέξει. Μου είπε για το βιβλιοπωλείο, το οποίο είναι οικογενειακή τους επιχείρηση και μου έδωσε έναν κατάλογο με το όνομα, τη διεύθυνση και το κινητό του, τα οποία επίσης είχα υπό την κατοχή μου αλλά τουλάχιστον τώρα τα είχα με το "επίσημο" τρόπο. Τον ρώτησα αν είναι ο ίδιος στο βιβλιοπωλείο αλλά μου είπε ότι αυτός ασχολείται κυρίως με τις παραδόσεις των βιβλίων. Για άλλη μία φορά έμεινα έκπληκτος από το πόσο καυτό είναι το παλικάρι αυτό.
Θα μπορούσα να κάνω μία παραγγελία και όταν μου τα φέρει στο σπίτι, να τον υποδεχτώ με τα εσώρουχα ή να τον καλέσω μέσα για ένα soft drink. Μπορεί και να πετύχει... Το σίγουρο είναι ότι θα περάσω από το βιβλιοπωλείο του σύντομα για να δω τι παίζει. Ίσως να καταφέρω να τον προσεγγίσω ως πελάτης. Άλλωστε το διάβασμα είναι ένα από τα χόμπι μου.
Αργότερα πήγα με τον πρώην #1, τον οποίο είχα πολύ καιρό να δω, στο enola. Δυστυχώς δεν βρήκα κάτι να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Όχι ότι αν έβρισκα θα έκανα κάτι, anyway.
Την Κυριακή πήγα με τον αδερφό μου και κάτι φίλους στα Φλογητά Χαλκιδικής για μπάνιο. Το πρώτο μου μπάνιο για φέτος. Αρκετά νωρίς σε σύγκριση με άλλες χρονιές. Φυσικά ήταν υπέροχα. Πολύς κόσμος, καλός καιρός, μπανάκι και άραγμα. Η ιδανική ζωή.
Κι ενώ τις τελευταίες μέρες όλα πήγαιναν τέλεια μπορώ να πω, η χτεσινή βραδιά ήταν μία καταστροφή. Μία καινούργια γνωριμία που δεν εξελίχθηκε όπως περίμενα... Θα γράψω την επόμενη φορά γι αυτό.
Επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα θα μιλήσω στον παίδαρο από την έκθεση βιβλίων.
Αύριο θα πάω στη Χαλκιδική για το πρώτο μου μπάνιο.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Σήμερα θα μιλήσω στον παίδαρο από την έκθεση βιβλίων.
Αύριο θα πάω στη Χαλκιδική για το πρώτο μου μπάνιο.
Καλό Σαββατοκύριακο!
επικαιρότητα
ομοφυλοφιλία
Gay φιλί μεταξύ Dustin Hoffman και Jason Bateman
Πέμπτη 10 Ιουνίου 201015:27Voltsek
Μετά το περιστατικό με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και τον Ζεράρ Πικέ που ο φωτογραφικός φακός τους έπιασε σε τρυφερές στιγμές, είχαμε και νέο κρούσμα. Πρόκειται για το gay φιλί του Dustin Hoffman και του νεαρού ηθοποιού Jason Bateman σε αγώνα μπάσκετ του NBA, που έκανε τον γύρο του κόσμου μιας και απαθανατίστηκε από κάμερα του γηπέδου!Οι δύο άνδρες είχαν πάει να δουν τον αγώνα των Lakers με τους Boston Celtics, όταν στα φωτεινά ταμπλό του γηπέδου ο 72χρονος ηθοποιός εμφανίστηκε στην kiss cam (την κάμερα που εστιάζει σε ζευγάρια στα διαλείμματα του αγώνα για να τα αναγκάσει να φιληθούν) να φιλάει τον Baterman. Δίπλα στον Hoffman ήταν και η σύζυγός του Lisa Gottsegen, που φαίνεται ότι πήρε εντελώς αψήφιστα το φιλί των δύο ανδρών. Τώρα αν οι Αμερικανοί έχουν καλύτερη αίσθηση του χιούμορ ή ο υπόλοιπος κόσμος είναι πονηρός, ουδείς γνωρίζει!
επικαιρότητα
ομοφυλοφιλία
περηφάνεια
Έλενα Παπαρίζου Athens Pride 2010
Τρίτη 8 Ιουνίου 201004:10VoltsekΧτες πραγματοποιήθηκε το Athens Pride για 6η συνεχόμενη χρονιά. Στεναχωρήθηκα πολύ που δεν μπόρεσα να παραβρεθώ στην Αθήνα. Πήγα πρώτη φορά πέρυσι και πέρασα υπέροχα. Περίμενα με μεγάλη λαχτάρα να πάω και στο φετινό αλλά ο κακός προγραμματισμός, μου χάλασε τα σχέδια. Δεν έκανα την απαραίτητη οικονομία και κατέληξα να μην έχω τα απαραίτητα χρήματα για να κάνω μία σύντομη επίσκεψη στην πρωτεύουσα. Κρίμα... Του χρόνου τώρα, να είμαστε καλά να μαζευτούμε. Απ' ότι ακούω πάντως, είχε ιδιαίτερη επιτυχία.
Με τον κούκλο από την έκθεση δεν έγινε τίποτα επειδή βρίσκομαι στην Κοζάνη. Δεν ήθελα να ξεκινήσω κάτι και να το αφήσω στη μέση. Θα επιστρέψω έγκαιρα στην Θεσσαλονίκη και θα δω τι θα κάνω. Η πλάκα είναι ότι έχω κι ανταγωνισμό. Μιλώντας με ένα παιδί στο msn, που διάβασε το σχετικό post (γεια σου Μήτσο!), αποδείχτηκε ότι μας αρέσει το ίδιο άτομο. Βέβαια αυτός έχει σχέση άρα έχω προτεραιότητα.
Βέβαια τώρα έχουν αλλάξει κάπως τα δεδομένα. Με πολύ ψάξιμο και αρκετή τύχη, κατάφερα να μάθω κάποια στοιχεία γι αυτόν. Ξέροντας μόνο τον εκδοτικό οίκο τον οποίο εκπροσωπεί στην έκθεση, κατάφερα να βρω ένα βιβλιοπωλείο με το οποίο συνεργάζονται εδώ στην Θεσσαλονίκη, το οποίο είναι του κούκλου και μάλλον το έχει με τον αδερφό του. Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα του βιβλιοπωλείου κι από εκεί έμαθα το ονοματεπώνυμο και το κινητό του!!! Οπότε μπόρεσα να τον βρω και στο facebook. Δεν τον έκανα add όμως διότι φοβάμαι την απόρριψη. Αλλά πλέον δεν χρειάζεται να βιαστώ να κάνω κάποια κίνηση, καθώς ξέρω που μπορώ να τον βρω. Μάλιστα το βιβλιοπωλείο είναι σχετικά κοντά στο σπίτι μου.
Είναι εντυπωσιακό και ταυτόχρονα τρομακτικό το τι μπορείς να βρεις στο internet. Εκτός από τα παραπάνω στοιχεία που βρήκα, τον εντόπισα σε άλλα δύο site τύπου facebook τα οποία δεν είναι καθόλου διαδεδομένα. Ακόμα τον βρήκα σε μία λίστα αποφοίτων λυκείου και σε αποτελέσματα διαγωνισμών κωπηλασίας. Ξέρω ότι είναι ο ίδιος επειδή έχει αντίστοιχες φωτογραφίες στο προφίλ του. Σκορπάμε προσωπικά στοιχεία στον τεράστιο χώρο του διαδικτύου και δεν έχουμε ιδέα ποιος μπορεί να τα βλέπει.
Πάντως με τα στοιχεία που έμαθα, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι το παλικάρι είναι gay. Σκέφτομαι να πάω απλώς να τον ρωτήσω που μπορώ να τον βρω μετά την έκθεση, ως ενδιαφερόμενος πελάτης. Και από εκεί και πέρα να το πάω χαλαρά. Είναι όμως μανάρι ο άτιμος!
Μετά από αρκετές μέρες θλίψης, στεναχώριας και απογοήτευσης λόγω του πρόσφατου χωρισμού, εμφανίστηκε ξανά μια πηγή ελπίδας στον ορίζοντα. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο παλικάρι, που πρωτοσυνάντησα πριν λίγες ημέρες στην έκθεση βιβλίου.
Μιας και το ανέφερα, έχει ξεκινήσει η έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης και θα συνεχιστεί μέχρι τις 13 Ιουνίου. Περισσότερα από 100 περίπτερα και αμέτρητες προτάσεις για ανάγνωση σας περιμένουν. Σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη.
Και συνεχίζω... Την πρώτη μέρα της έκθεσης, πήγα για μια βόλτα να δω τι παίζει. Καθώς περπατούσα τράβηξε το βλέμμα μου ένα περίπτερο στο οποίο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος. Όταν αντίκρυσα το παιδί που στεκόταν από την πίσω μεριά του πάγκου, τα έχασα! Μιλάμε για παίδαρο... Στάθηκα για λίγο να τον κοιτάζω χωρίς να μπορώ να στρέψω το κεφάλι μου αλλού. Μου άρεσε πάρα πολύ. Φυσικά συγκράτησα την ονομασία του περιπτέρου για να τον εντοπίσω ευκολότερα την επόμενη φορά.
Μετά από δύο μέρες, ξαναπέρασα από εκεί με ένα φίλο μου. Πηγαίνω συχνά στην παραλία για βόλτα, καθώς μου αρέσει πολύ σαν μέρος κι επιπλέον δεν απέχει πολύ από το σπίτι μου. Φυσικά είχα στο μυαλό μου τον κούκλο. Όταν πλησιάσαμε στο περιπτερό του, τον έδειξα στον φίλο μου. Φυσικά άρεσε και σε αυτόν. Ωραίος, στυλάτος και αρρενωπός. Σε ποιον δεν θα άρεσε;
Δύο μέρες αργότερα. Ξαναπηγαίνω στην έκθεση, με σκοπό αυτή τη φορά να ενημερωθώ για τα βιβλία που κυκλοφορούν. Ένα από τα χόμπι μου είναι το διάβασμα και πάντα αγοράζω κάτι. Φυσικά σκεφτόμουν και τον κούκλο αλλά δεν ήταν το επίκεντρο της προσοχής μου. Προχωρούσα χαλαρά από περίπτερο σε περίπτερο, κοιτώντας βιβλία και συζητώντας με κάποιους από τους υπεύθυνους που βρίσκονταν εκεί. Ώσπου έφτασα και στο δικό του. Εκεί φυσικά περισσότερο κοιτούσα αυτόν παρά τα βιβλία. Δεν μπορούσα έτσι κι αλλιώς να συγκεντρωθώ και πολύ. Κάποια στιγμή που πήρα ένα βιβλίο στα χέρια μου, στράφηκε σε μένα λεγοντάς μου ότι είναι πολύ καλό. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα. Από εκεί και μετά το πράγμα προχώρησε πολύ φυσικά. Μου πρότεινε κάποια βιβλία, εγώ τον ρωτούσα διάφορα και αναπτύξαμε μία σύντομη κουβεντούλα. Εγώ ένιωθα ενθουσιασμένος καθώς δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο αλλά βεβαίως δεν το έδειχνα. Μέχρι που φτάσαμε στο τέλος. Δεν μπορούσα να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον του άλλωστε. Οπότε τον χαιρέτησα κι έφυγα.
Όμως η κουβέντα μας με μπέρδεψε. Πριν από αυτό σκεφτόμουν ότι είναι απλά ένα ωραίο παιδί. Εμφανισιακά δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είναι gay. Αφού όμως του μίλησα, είχα τις αμφιβολίες μου. Ο τρόπος που μιλούσε, μερικά από αυτά που έλεγε και κάποιες κινήσεις που έκανε θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν είναι στοιχεία ενός 100% straight τύπου. Κι αν είναι gay; Να αφήσω την ευκαιρία χαμένη; Δεν πρόκειται απλά για ένα ωραίο αγόρι. Όσο μιλούσαμε, έβλεπα ένα σοβαρό και καλλιεργημένο παιδί, μου έβγαζε κάτι πολύ θετικό.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να του πω να πάμε για καφέ κι ότι γίνει, έγινε. Δε θα είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Δεν ξέρω όμως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος. Αν έχει κανείς κάτι καλό να προτείνει, ας μου πει. Η αλήθεια είναι ότι έχω κι έναν κρυμμένο άσο στο μανίκι. Εδώ και καιρό ασχολούμαι με κάτι, δεν έχω αναφερθεί σε αυτό πάρα πολύ και δε θα το κάνω τώρα. Μπορώ όμως μέσω αυτού, να του κάνω μία επαγγελματική πρόταση και με αυτό τον τρόπο να τον προσεγγίσω. Τι θα ήταν καλύτερο; Η άμεση ή η έμμεση προσέγγιση;
Μιας και το ανέφερα, έχει ξεκινήσει η έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης και θα συνεχιστεί μέχρι τις 13 Ιουνίου. Περισσότερα από 100 περίπτερα και αμέτρητες προτάσεις για ανάγνωση σας περιμένουν. Σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη.
Και συνεχίζω... Την πρώτη μέρα της έκθεσης, πήγα για μια βόλτα να δω τι παίζει. Καθώς περπατούσα τράβηξε το βλέμμα μου ένα περίπτερο στο οποίο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος. Όταν αντίκρυσα το παιδί που στεκόταν από την πίσω μεριά του πάγκου, τα έχασα! Μιλάμε για παίδαρο... Στάθηκα για λίγο να τον κοιτάζω χωρίς να μπορώ να στρέψω το κεφάλι μου αλλού. Μου άρεσε πάρα πολύ. Φυσικά συγκράτησα την ονομασία του περιπτέρου για να τον εντοπίσω ευκολότερα την επόμενη φορά.
Μετά από δύο μέρες, ξαναπέρασα από εκεί με ένα φίλο μου. Πηγαίνω συχνά στην παραλία για βόλτα, καθώς μου αρέσει πολύ σαν μέρος κι επιπλέον δεν απέχει πολύ από το σπίτι μου. Φυσικά είχα στο μυαλό μου τον κούκλο. Όταν πλησιάσαμε στο περιπτερό του, τον έδειξα στον φίλο μου. Φυσικά άρεσε και σε αυτόν. Ωραίος, στυλάτος και αρρενωπός. Σε ποιον δεν θα άρεσε;
Δύο μέρες αργότερα. Ξαναπηγαίνω στην έκθεση, με σκοπό αυτή τη φορά να ενημερωθώ για τα βιβλία που κυκλοφορούν. Ένα από τα χόμπι μου είναι το διάβασμα και πάντα αγοράζω κάτι. Φυσικά σκεφτόμουν και τον κούκλο αλλά δεν ήταν το επίκεντρο της προσοχής μου. Προχωρούσα χαλαρά από περίπτερο σε περίπτερο, κοιτώντας βιβλία και συζητώντας με κάποιους από τους υπεύθυνους που βρίσκονταν εκεί. Ώσπου έφτασα και στο δικό του. Εκεί φυσικά περισσότερο κοιτούσα αυτόν παρά τα βιβλία. Δεν μπορούσα έτσι κι αλλιώς να συγκεντρωθώ και πολύ. Κάποια στιγμή που πήρα ένα βιβλίο στα χέρια μου, στράφηκε σε μένα λεγοντάς μου ότι είναι πολύ καλό. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα. Από εκεί και μετά το πράγμα προχώρησε πολύ φυσικά. Μου πρότεινε κάποια βιβλία, εγώ τον ρωτούσα διάφορα και αναπτύξαμε μία σύντομη κουβεντούλα. Εγώ ένιωθα ενθουσιασμένος καθώς δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο αλλά βεβαίως δεν το έδειχνα. Μέχρι που φτάσαμε στο τέλος. Δεν μπορούσα να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον του άλλωστε. Οπότε τον χαιρέτησα κι έφυγα.
Όμως η κουβέντα μας με μπέρδεψε. Πριν από αυτό σκεφτόμουν ότι είναι απλά ένα ωραίο παιδί. Εμφανισιακά δεν υπήρχε κάποια ένδειξη ότι είναι gay. Αφού όμως του μίλησα, είχα τις αμφιβολίες μου. Ο τρόπος που μιλούσε, μερικά από αυτά που έλεγε και κάποιες κινήσεις που έκανε θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν είναι στοιχεία ενός 100% straight τύπου. Κι αν είναι gay; Να αφήσω την ευκαιρία χαμένη; Δεν πρόκειται απλά για ένα ωραίο αγόρι. Όσο μιλούσαμε, έβλεπα ένα σοβαρό και καλλιεργημένο παιδί, μου έβγαζε κάτι πολύ θετικό.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να του πω να πάμε για καφέ κι ότι γίνει, έγινε. Δε θα είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Δεν ξέρω όμως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος. Αν έχει κανείς κάτι καλό να προτείνει, ας μου πει. Η αλήθεια είναι ότι έχω κι έναν κρυμμένο άσο στο μανίκι. Εδώ και καιρό ασχολούμαι με κάτι, δεν έχω αναφερθεί σε αυτό πάρα πολύ και δε θα το κάνω τώρα. Μπορώ όμως μέσω αυτού, να του κάνω μία επαγγελματική πρόταση και με αυτό τον τρόπο να τον προσεγγίσω. Τι θα ήταν καλύτερο; Η άμεση ή η έμμεση προσέγγιση;
Φέτος δεν ασχολήθηκα καθόλου με την eurovision. Κάθε χρόνο μου φαίνεται όλο και πιο αδιάφορη. Μόνο τον τελικό είδα χτες κι αυτό επείδη με κάλεσε ένας φίλος μου στο σπίτι του για να το παρακολουθήσουμε παρέα. Μου έκανε εντύπωση που το 90% των τραγουδιών ήταν κάτι ξενέρωτες μπαλάντες. Κάποια από αυτά ήταν κάπως ευχάριστα αλλά σίγουρα δεν ήταν κατάλληλα για έναν διαγωνισμό σαν την eurovision. Αν το τραγούδι δεν έχει έντονο ρυθμό, ζωντάνια και κίνηση, τι να το κάνεις; Το δικό μας τραγούδι δεν μου αρέσει καθόλου και περίμενα να πάρει την 15η θέση ή κάπου εκεί. Ο λόγος που βγήκε 8ο δεν είναι επειδή ήταν καλό αλλά επειδή τα άλλα ήταν χειρότερα. Τέλος, το τραγούδι της Γερμανίας που κατέκτησε την 1η θέση, είναι συμπαθητικό αλλά όχι και για την πρωτιά και μάλιστα με τόση διαφορά πόντων από τα υπόλοιπα. Με όλα αυτά που είδα, έχω έναν ακόμη λόγο του χρόνου να μην δω ούτε καν τον τελικό.
Κι ένα τραγούδι που μου αρέσει πολύ:
Maraveyas Ilegal - Άσε με να μπω
Maraveyas Ilegal - Άσε με να μπω
