Όσο ζω στην Θεσσαλονίκη, γίνομαι μάρτυρας διάφορων περιστατικών. Προχτές το βράδυ έκανα έναν ρομαντικό περίπατο με το μωρό μου στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Σε κάποιο σημείο είχε συγκεντρωθεί κόσμος. Ένας άντρας είχε πέσει(;) στο νερό και κάποιοι προσπαθούσαν να τον βγάλουν. Κάποιοι είπαν ότι το έχει ξανακάνει επειδή θέλει να αυτοκτονήσει. Ήταν αρκετά περίεργο θέαμα. Το αστείο είναι ότι πιο πριν είχα πει στο μωρό μου ότι θέλω να δω κάποιον να πέφτει στο νερό. Δεν ζητούσα μία βαλίτσα με λεφτά καλύτερα;
Μετά ένα από τα άτομα που βοήθησαν στην διασωσή του άρχισε να φωνάζει προς τον κόσμο που παρακολουθούσε. Τους κατηγορούσε ότι ήταν απαθείς και ότι δεν ήταν στο cinema να βλέπουν ταινία. Δεν βάζω τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς επειδή εγώ έφτασα τα τελευταία λεπτά, λίγο πριν λήξει το συμβάν. Από την μία, είχε δίκιο. Γίνεται κάτι κακό και δεν είμαστε διατεθειμένοι να βοηθήσουμε, μόνο να είμαστε θεατές.
Από την άλλη, το να κάνεις μία καλή πράξη και μετά να γίνεσαι κριτής των άλλων δεν πάνε μαζί. Να εξυψώνεις τον εαυτό σου που βοήθησες και να αυτοχαρακτηρίζεσαι ήρωας αντίθετα με τους υπόλοιπους που είναι απλά εγωιστές. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είχε δίκιο γι αυτά που έλεγε. Ειδικά αφού δεν έκανε όλη την δουλειά μόνος του αλλά ήταν προσπάθεια 3-4 ατόμων. Πόσοι παραπάνω να βοηθούσαν; Σημασία έχει ότι σώθηκε ο άνθρωπος. Μετά από λίγο, είδαμε και το ασθενοφόρο που κατευθυνόταν προς εκείνο το σημείο. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνει ξανά κάτι παρόμοιο.
5 σχόλια
Η αλήθεια είναι ότι η Θεσσαλονίκη ενδείκνυται για τέτοιου είδους θεάματα... Προσωπικά, έχω βρεθεί δύο φορές σε σχετικά ανάλογες φάσεις, σε μικρότερη πόλη. Και οι δύο δυστυχώς δεν είχαν αίσιο τέλος. Είχα νιώσει φοβερή αμηχανία και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να προσφέρω χείρα βοηθείας. Αμήχανα (όχι βέβαια σε τέτοιο βαθμό) αισθάνομαι κάθε φορά που βγαίνω βόλτα στη Θεσσαλονίκη και αντικρύζω άστεγους, ναρκομανείς, κλέφτες, ακόμα κι όταν ακούω το ένα ασθενοφόρο να περνάει μετά το άλλο (γεγονός πολύ σύνηθες αν μένεις κοντά στο κέντρο της πόλης). Και με την ευκαιρία, να δώσω μία συμβουλή σε όλα τα ζευγάρια που διαβάζουν αυτό το post: Η παραλία είναι σίγουρα ειδυλλιακό μέρος για ρομαντικές στιγμές - μην κάθεστε όμως στο τελευταίο χιλιοστό της άκρης της προβλήτας, συμβαίνουν κι ατυχήματα!!! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι όντως! Είπαμε να βοηθούσουμε και θα βρεθούμε και υπεύθυνοι από πάνω.. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το μπλογκ σου, :) ,υπάρχει μια θεωρία που ερμηνεύει αυτού του είδους τη συμπεριφορά και τη ψυχολογία του πλήθους όπου λέει ότι σε ένα παρόμοιο περιστατικό οι πιθανότητες να επέμβει κάποιο άτομο από αυτούς που παρακολουθούν είναι αντιστρόφως ανάλογες του αριθμού των ατόμων που παρακολοθούν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτρομακτικό ε ?
'Αμα έπεσε ο ίδιος μέσα στο νερό για να βοηθήσει τότε έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει για τους περίεργους που μαζεύτηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήsimple reader: Thanks για την συμβουλή. Είναι δυσάρεστο να βλέπεις τέτοια. Δυστυχώς όμως τα συνηθίζεις και μετά αδιαφορείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwnas: Έλα μου ντε...
Ανώνυμος: Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την πληροφορία. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
gay super hero: Ίσως έχεις δίκιο.
Γράψε ένα σχόλιο: