Τι σόι gay blog θα είχα, αν δεν έγραφα για το coming out. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι "out", δεν λέω δηλαδή με το καλήμερα ότι είμαι gay. Και κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται κιόλας. Δεν είναι απαραίτητο να το πεις παντού. Σημασία έχει να το πεις στους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε, σε άτομα με τα οποία υπάρχει μία ουσιαστική σχέση.
Όπως το 99% των gay, έτσι κι εγώ φοβόμουν να το πω, ανησυχούσα για το τι θα πει ο κόσμος. Πίστευα ότι ποτέ δε θα το έλεγα σε κάποιον. Όμως δεν υπολόγισα πόσο δύσκολο θα ήταν να μεγαλώνεις και να πρέπει να κρύβεις το ποιος είσαι. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο πιεζόμουν που δεν είχα κάποιον να μιλήσω. Και καθώς άργησα να αποκτήσω ερωτικές & σεξουαλικές σχέσεις, ένιωθα απολύτως μόνος. Οι φίλοι μου και όλοι γενικότερα είχαν σχέσεις και μιλούσαν γι' αυτές κι εγώ τα κρατούσα όλα μέσα μου. Μου άρεσε κάποιος για παράδειγμα και δεν μπορούσα να το συζητήσω έτσι για να το βγάλω από μέσα μου. Είμαι σίγουρος ότι θα τρελαινόμουν αν συνέχιζα έτσι.
Κι έτσι, στα 20 (τώρα είμαι 22) αποφάσισα να το πω. Στο κάτω κάτω, δεν είναι πια και τόσο τρομερό. Κι αν δε με δεχόταν γι' αυτό που ήμουν, τότε δε θα με αγαπούσαν πραγματικά. Το σκεφτόμουν αρκετό καιρό πριν το κάνω. Όχι το αν, αλλά το πώς.
Το πρώτο άτομο που θα το μάθαινε, θα ήταν η αδερφή μου, με την οποία πάντα είχαμε μία ιδιαίτερη σχέση, πάντα μοιραζόμασταν μυστικά. Έτσι, αργά ένα βράδυ, που ήμασταν μόνοι στο σπίτι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ξεκίνησα με πρόλογο. "Θέλω να σου πω κάτι, είναι σημαντικό, ίσως σε σοκάρει λίγο" και άλλα τέτοια για να την προετοιμάσω. Πότε δε της είπα τα λόγια "Είμαι gay". Σα να μη μπορούσα να τα πω. Απλώς τις έδειξα κάτι gay περιοδικά που είχα (όχι πορνό εννοείται). Τα κοίταξε για ένα λεπτό και όταν τη ρώτησα πως νιώθει μου απάντησε πως δεν χαίρεται κιόλας, αλλά αφού είμαι, δεν μπορώ να αλλάξω κάτι. Απλώς να προσέχω, να μη μαθευτεί. Μου είπε επίσης πως κάτι είχε υποψιαστεί, εξαιτίας κάποιου υλικού που είχε βρει τυχαία στον υπολογιστή.
Ήμουν χαρούμενος. Επιτέλους είχα βρει το θάρρος να το πω σε κάποιον. Βέβαια από τότε, σπάνια αναφερόμαστε σε αυτό, δεν μιλάμε για γκόμενους δλδ και άλλα σχετικά, αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεται να κρύβομαι κιόλας. Το αμέσως επόμενο βράδυ το είπα στον κολλητό μου. Αφού πήρα φόρα, γιατί όχι;
Με τον κολλητό μου, τότε είχαμε 12 χρόνια φιλίας. Ήμασταν σαν αδέλφια. Αν δε το δεχόταν αυτός, δε θα το δεχόταν κανείς. Πριν λίγες ημέρες, τυχαία συζητούσαμε για κάποιον γνωστό gay στην πόλη μας και τον ρώτησα τι θα έκανε αν του έλεγα πως είμαι gay. Πολύ φυσικά μου απάντησε πως δε θα έκανε τίποτα. Απλώς θα το δεχόταν και όλα θα συνέχιζαν κανονικά. Πολύ χάρηκα με αυτή την απάντηση. Έτσι την επίμαχη μέρα του είπα "Θυμάσαι αυτό που σε ρώτησα τις προάλλες; Δεν ήταν τυχαίο. Είμαι gay".
Έπαθε ένα μικρό σοκ. Έτσι άρχισε η ανάκριση (με την καλή έννοια). Με ρωτούσε τα πάντα κι έχω του τα εξήγησα όλα. Στο τέλος όλα ήταν μια χαρά. Μάλιστα μου είπε κι αυτός ένα δικό του μυστικό, για ένα πρόβλημα υγείας που είχε. Πολύ σωστά μου είπε πως ο καθένας έχει μυστικά που διστάζει να μοιραστεί. Περιττό να πω ότι από τότε η φιλία μας έγινε ακόμα δυνατότερη. Αν και στην αρχή δίσταζα να μιλάω μαζί του γι' αυτό επειδή δεν είχα συνηθίσει, τώρα μιλάμε κανονικά για γκομενικά κα.
Συμπεράσματα: 1ον, το να το πεις έστω σε ένα άτομο σε βοηθάει ψυχολογικά. Σου δίνει κουράγιο. 2ον, όποιος δε σε δεχτεί, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι γι 'αυτόν. 3ον, καμιά φορά εμείς οι ίδιοι φέρνουμε την καταστροφή. Αν εσύ είσαι άνετος γιατί οι άλλοι να έχουν πρόβλημα; Πιστεύω πως πλέον, ο κόσμος είναι πολύ πιο άνετος με την ομοφυλοφιλία Θέλει προσοχή σε ποιους θα το πεις, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις τις αντιδράσεις των άλλων σε κάτι τέτοια. Απλά πρέπει να είμαστε πιο ψύχραιμοι. Είμεθα gay. Ε και; Είναι μεγάλο θέμα να μην κρύβεσαι. Στην τελική, το coming out μόνο καλό κάνει.
Συνεχίζεται...
Κι ένα αστείο σχετικό βιντεάκι:
Όπως το 99% των gay, έτσι κι εγώ φοβόμουν να το πω, ανησυχούσα για το τι θα πει ο κόσμος. Πίστευα ότι ποτέ δε θα το έλεγα σε κάποιον. Όμως δεν υπολόγισα πόσο δύσκολο θα ήταν να μεγαλώνεις και να πρέπει να κρύβεις το ποιος είσαι. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο πιεζόμουν που δεν είχα κάποιον να μιλήσω. Και καθώς άργησα να αποκτήσω ερωτικές & σεξουαλικές σχέσεις, ένιωθα απολύτως μόνος. Οι φίλοι μου και όλοι γενικότερα είχαν σχέσεις και μιλούσαν γι' αυτές κι εγώ τα κρατούσα όλα μέσα μου. Μου άρεσε κάποιος για παράδειγμα και δεν μπορούσα να το συζητήσω έτσι για να το βγάλω από μέσα μου. Είμαι σίγουρος ότι θα τρελαινόμουν αν συνέχιζα έτσι.
Κι έτσι, στα 20 (τώρα είμαι 22) αποφάσισα να το πω. Στο κάτω κάτω, δεν είναι πια και τόσο τρομερό. Κι αν δε με δεχόταν γι' αυτό που ήμουν, τότε δε θα με αγαπούσαν πραγματικά. Το σκεφτόμουν αρκετό καιρό πριν το κάνω. Όχι το αν, αλλά το πώς.
Το πρώτο άτομο που θα το μάθαινε, θα ήταν η αδερφή μου, με την οποία πάντα είχαμε μία ιδιαίτερη σχέση, πάντα μοιραζόμασταν μυστικά. Έτσι, αργά ένα βράδυ, που ήμασταν μόνοι στο σπίτι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ξεκίνησα με πρόλογο. "Θέλω να σου πω κάτι, είναι σημαντικό, ίσως σε σοκάρει λίγο" και άλλα τέτοια για να την προετοιμάσω. Πότε δε της είπα τα λόγια "Είμαι gay". Σα να μη μπορούσα να τα πω. Απλώς τις έδειξα κάτι gay περιοδικά που είχα (όχι πορνό εννοείται). Τα κοίταξε για ένα λεπτό και όταν τη ρώτησα πως νιώθει μου απάντησε πως δεν χαίρεται κιόλας, αλλά αφού είμαι, δεν μπορώ να αλλάξω κάτι. Απλώς να προσέχω, να μη μαθευτεί. Μου είπε επίσης πως κάτι είχε υποψιαστεί, εξαιτίας κάποιου υλικού που είχε βρει τυχαία στον υπολογιστή.
Ήμουν χαρούμενος. Επιτέλους είχα βρει το θάρρος να το πω σε κάποιον. Βέβαια από τότε, σπάνια αναφερόμαστε σε αυτό, δεν μιλάμε για γκόμενους δλδ και άλλα σχετικά, αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεται να κρύβομαι κιόλας. Το αμέσως επόμενο βράδυ το είπα στον κολλητό μου. Αφού πήρα φόρα, γιατί όχι;
Με τον κολλητό μου, τότε είχαμε 12 χρόνια φιλίας. Ήμασταν σαν αδέλφια. Αν δε το δεχόταν αυτός, δε θα το δεχόταν κανείς. Πριν λίγες ημέρες, τυχαία συζητούσαμε για κάποιον γνωστό gay στην πόλη μας και τον ρώτησα τι θα έκανε αν του έλεγα πως είμαι gay. Πολύ φυσικά μου απάντησε πως δε θα έκανε τίποτα. Απλώς θα το δεχόταν και όλα θα συνέχιζαν κανονικά. Πολύ χάρηκα με αυτή την απάντηση. Έτσι την επίμαχη μέρα του είπα "Θυμάσαι αυτό που σε ρώτησα τις προάλλες; Δεν ήταν τυχαίο. Είμαι gay".
Έπαθε ένα μικρό σοκ. Έτσι άρχισε η ανάκριση (με την καλή έννοια). Με ρωτούσε τα πάντα κι έχω του τα εξήγησα όλα. Στο τέλος όλα ήταν μια χαρά. Μάλιστα μου είπε κι αυτός ένα δικό του μυστικό, για ένα πρόβλημα υγείας που είχε. Πολύ σωστά μου είπε πως ο καθένας έχει μυστικά που διστάζει να μοιραστεί. Περιττό να πω ότι από τότε η φιλία μας έγινε ακόμα δυνατότερη. Αν και στην αρχή δίσταζα να μιλάω μαζί του γι' αυτό επειδή δεν είχα συνηθίσει, τώρα μιλάμε κανονικά για γκομενικά κα.
Συμπεράσματα: 1ον, το να το πεις έστω σε ένα άτομο σε βοηθάει ψυχολογικά. Σου δίνει κουράγιο. 2ον, όποιος δε σε δεχτεί, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι γι 'αυτόν. 3ον, καμιά φορά εμείς οι ίδιοι φέρνουμε την καταστροφή. Αν εσύ είσαι άνετος γιατί οι άλλοι να έχουν πρόβλημα; Πιστεύω πως πλέον, ο κόσμος είναι πολύ πιο άνετος με την ομοφυλοφιλία Θέλει προσοχή σε ποιους θα το πεις, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις τις αντιδράσεις των άλλων σε κάτι τέτοια. Απλά πρέπει να είμαστε πιο ψύχραιμοι. Είμεθα gay. Ε και; Είναι μεγάλο θέμα να μην κρύβεσαι. Στην τελική, το coming out μόνο καλό κάνει.
Συνεχίζεται...
Κι ένα αστείο σχετικό βιντεάκι:
5 σχόλια
Χαίρομαι που έχεις έναν κολλητό, άρρενα, που σε δέχτηκε έτσι όπως είσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωη ειναι πολυ μικρη για να κρυβεσαι απο τον εαυτο σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κρυφτεις απο πραγματα και καταστασεις που θελεις να αποφυγεις το καταλαβαινω, αλλα οχι και απο την ΖΩΗ σου.
Gay And loving it!
Αααα βρήκα τρόπο να το πω στους δικούς μου! Το χορευτικό να βρω! Με έβγαλες απο τον κόπο thanks! Είναι λες και είσαι σε φυλακή όταν δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις και μάλιστα λόγω κοινωνίας... Μη μου τα θυμίζεις... Μου έδωσες θέμα να ασχοληθώ αυτές τις μέρες... θα περιμένω και τη συνέχειά σου φυσικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ζηλευω
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: