14 Φεβρουαρίου 2008. Για άλλη μία φορά έφτασε η γιορτή των ερωτευμένων και για άλλη μία φορά με βρίσκει μόνο. Όχι ότι έχω ιδιαίτερη έννοια για τη συγκεκριμένη γιορτή, αν είσαι ερωτευμένος, δε σε νοιάζουν αυτά, βέβαια ούτε εναντίον είμαι. Αλλά όσο να 'ναι, δεν είναι λίγο να είμαι μόνος κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Μόνο πέρυσι ήμουν με κάποιον, αλλά τη συγκεκριμένη μέρα ήμασταν χωριστά. Θέλω να το γιορτάσω έστω μία φορά, έτσι για το γαμώτο. Να βγω ραντεβού ή και στο σπίτι, για φαγητό, αναμμένο τζάκι και κεριά τριγύρω, να παίζει Barry White, να είμαστε αγκαλιά και να φιλιόμαστε με πάθος.
Το χειρότερο ήταν στη δουλειά. Οι άλλοι τρεις συζητούσαν ιδέες για το πώς θα το γιορτάσουν με τις κοπελιές τους, να πάνε για φαγητό και τέτοια. Τις πήραν και δώρα. Ετοιμάζονταν δλδ για μια ρομαντική βραδιά με το έτερον ήμισυ. Κι εγώ στην απ'έξω. Τι να πω; Γιατί δεν υπάρχει και μία γιορτή για τα μπακούρια; Με ρώτησαν μερικοί αν έχω σχέση κι αν γιορτάζω και για πολλοστή φορά η απάντηση ήταν όχι. Ζήλεψα λιγάκι, είναι η αλήθεια.
Σε λίγο καιρό θα φύγω για Θεσσαλονίκη. Εκεί πιστεύω θα μπορέσω να βρω ένα καλό παιδί, να αποκατασταθώ κι εγώ βρε παιδί μου. Θα το βάλω στόχο, του χρόνου θα γιορτάσω κι εγώ του Αγίου Βαλεντίνου.
Δες εδώ ένα ενδιαφέρον video στην ιστοσελίδα του 10%.
4 σχόλια
εμ τωρα τι να σου πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθε πραγμα στον καιρο του?
θα μου πεις για ποιον λογο να αργει για εμας?
Σε αυτο δεν μπορω να σου απαντησω...
Όλοι σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα. Εγώ πάλι ποτέ δεν γιόρτασα αυτή τη μέρα! Αντέ να δούμε του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το καλό σου εύχομαι, να πας Θεσ/κη και να βρεις και ένα καλό παιδάκι..!!
Σου το εύχομαι ολόψυχα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Μακάρι φίλε!! Μακάρι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: