Ένα από τα καλά του στρατού είναι οι φιλίες που κάνεις. Εγώ ήμουν τυχερός κι έκανα πολύ καλούς φίλους, με τους οποίους, εδώ κι ενάμισι χρόνο που έχουμε απολυθεί, δεν έχουμε χάσει επαφή. Έκανα κανονικά 12μηνο και τους τελευταίους 9 μήνες, υπηρέτησα σε μια μοναδα, μόλις 40 λεπτά από το σπίτι μου (όχι με μέσο, τίμια πράγματα).
Δύο εβδομάδες αφού είχα μετατεθεί εκεί, ήρθε κι ένα παιδί της σειράς μου, ο οποίος κατάγεται από ένα χωριό, περίπου 25 λεπτά από την πόλη μου. Στην αρχή κοιμόμασταν στον ίδιο θάλαμο αλλά δυστυχώς αργότερα τον άλλαξαν. Η ωραία του εμφάνιση μου έκανε κλικ, αν και αυτό δεν είχε και πολύ σημασία αφού δε θα έκανα ποτέ κάτι στον στρατό. Κυρίως τον πλησίασα επειδή φαινόταν καλό παιδί, σοβαρός και με επίπεδο, αντιθέτως με τους περισσότερους εκει μέσα. Λίγο η πίεση του στρατού, καθώς ήμασταν νέοι ακόμα, λίγο το ότι ήμασταν "γείτονες", ταιριάξαμε. Για 9 μήνες υπηρετούσαμε μαζί, κάναμε πολύ παρέα, καμιά φορά υπήρχαν και μικρές συγκρούσεις αλλά όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Ήρθαμε πολύ κοντά και χαιρόμουν γι' αυτό.
Όταν απολυθήκαμε, δεν χαθήκαμε αφού είμασταν σχετικά κοντά. Βρισκόμασταν κάπου κάπου και μιλούσαμε και στο τηλέφωνο πολύ. Τον Νοέμβριο μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη, όπου σκοπεύω να πάω κι εγώ σε 1-2 μήνες και θα είμαστε πάλι κοντά.
Ποιο είναι το θέμα όμως; Ότι και οι δύο είμαστε gay. Κατα την περίοδο των γιορτών, πήγα Θεσ/νίκη για μια δουλειά και του τηλεφώνησα να βρεθούμε μιας και ήμουν εκεί. Πήγα στο σπίτι του και μου το είπε πολύ χαλαρά. Άρχισε να μου μιλάει για τον γκόμενό του πριν καν μου ξεκαθαρίσεi ότι είναι gay. Τότε του είπα κι εγώ για μένα και άρχισε μια μακρά συζήτηση γύρω από το θέμα. Μιλήσαμε για σχέσεις, εμπειρίες, σεξ και όλα τα σχετικά.
Βέβαια το υποψιαζόμουν, όπως κι αυτός για μένα φαντάζομαι. Για τόσους μήνες ζούσαμε μαζί. Είναι κάποια μικρά πραγματάκια που σε κάνουν να το σκέφτεσαι. Για παράδειγμα, μου παρουσίασε την κολλητή του ως γκόμενα αλλά όποτε τους έβλεπα μαζί, δεν υπήρχε το παραμικρό ερωτικό στοιχείο, παρά μόνο το φιλικό. Όπως κι εγώ δεν μιλούσα για γκόμενες, κι άλλες τέτοιες λεπτομέρειες.
Είναι κρίμα πως ο φόβος, δεν μας επιτρέπει να ανοιγόμαστε στους γύρω μας, ούτε καν στους φίλους μας. Είμαστε και οι δύο gay, και μετά από τόσο καιρό φίλίας, μόλις πρόσφατα αποκαλύψαμε τους εαυτούς μας. Όχι ότι θα παιζόταν κάτι το ερωτικό (αν και δε θα με χαλούσε κιόλας) αλλά θα δενόμασταν ακόμα περισσότερο. Αλλά ο φόβος της απόρριψης και του χλευασμού δεν μας αφήνει περιθώρια. Ιδιαίτερα όσο υπηρετούσαμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σαν gay συμμαχία. Θα διασκευάζαμε ακόμα περισσότερο με την όλη φάση.
Τουλάχιστον, έστω και με μια καθυστέρηση βρήκαμε το θάρρος να μιλήσουμε για τον πραγματικό μας εαυτό. Αυτό το άτομο είναι πολύ σημαντικό για μένα και χαίρομαι που σύντομα θα είμαστε και γεωγραφικώς κόντα και θα τα περνάμε τέλεια.
Δύο εβδομάδες αφού είχα μετατεθεί εκεί, ήρθε κι ένα παιδί της σειράς μου, ο οποίος κατάγεται από ένα χωριό, περίπου 25 λεπτά από την πόλη μου. Στην αρχή κοιμόμασταν στον ίδιο θάλαμο αλλά δυστυχώς αργότερα τον άλλαξαν. Η ωραία του εμφάνιση μου έκανε κλικ, αν και αυτό δεν είχε και πολύ σημασία αφού δε θα έκανα ποτέ κάτι στον στρατό. Κυρίως τον πλησίασα επειδή φαινόταν καλό παιδί, σοβαρός και με επίπεδο, αντιθέτως με τους περισσότερους εκει μέσα. Λίγο η πίεση του στρατού, καθώς ήμασταν νέοι ακόμα, λίγο το ότι ήμασταν "γείτονες", ταιριάξαμε. Για 9 μήνες υπηρετούσαμε μαζί, κάναμε πολύ παρέα, καμιά φορά υπήρχαν και μικρές συγκρούσεις αλλά όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Ήρθαμε πολύ κοντά και χαιρόμουν γι' αυτό.
Όταν απολυθήκαμε, δεν χαθήκαμε αφού είμασταν σχετικά κοντά. Βρισκόμασταν κάπου κάπου και μιλούσαμε και στο τηλέφωνο πολύ. Τον Νοέμβριο μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη, όπου σκοπεύω να πάω κι εγώ σε 1-2 μήνες και θα είμαστε πάλι κοντά.
Ποιο είναι το θέμα όμως; Ότι και οι δύο είμαστε gay. Κατα την περίοδο των γιορτών, πήγα Θεσ/νίκη για μια δουλειά και του τηλεφώνησα να βρεθούμε μιας και ήμουν εκεί. Πήγα στο σπίτι του και μου το είπε πολύ χαλαρά. Άρχισε να μου μιλάει για τον γκόμενό του πριν καν μου ξεκαθαρίσεi ότι είναι gay. Τότε του είπα κι εγώ για μένα και άρχισε μια μακρά συζήτηση γύρω από το θέμα. Μιλήσαμε για σχέσεις, εμπειρίες, σεξ και όλα τα σχετικά.
Βέβαια το υποψιαζόμουν, όπως κι αυτός για μένα φαντάζομαι. Για τόσους μήνες ζούσαμε μαζί. Είναι κάποια μικρά πραγματάκια που σε κάνουν να το σκέφτεσαι. Για παράδειγμα, μου παρουσίασε την κολλητή του ως γκόμενα αλλά όποτε τους έβλεπα μαζί, δεν υπήρχε το παραμικρό ερωτικό στοιχείο, παρά μόνο το φιλικό. Όπως κι εγώ δεν μιλούσα για γκόμενες, κι άλλες τέτοιες λεπτομέρειες.
Είναι κρίμα πως ο φόβος, δεν μας επιτρέπει να ανοιγόμαστε στους γύρω μας, ούτε καν στους φίλους μας. Είμαστε και οι δύο gay, και μετά από τόσο καιρό φίλίας, μόλις πρόσφατα αποκαλύψαμε τους εαυτούς μας. Όχι ότι θα παιζόταν κάτι το ερωτικό (αν και δε θα με χαλούσε κιόλας) αλλά θα δενόμασταν ακόμα περισσότερο. Αλλά ο φόβος της απόρριψης και του χλευασμού δεν μας αφήνει περιθώρια. Ιδιαίτερα όσο υπηρετούσαμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σαν gay συμμαχία. Θα διασκευάζαμε ακόμα περισσότερο με την όλη φάση.
Τουλάχιστον, έστω και με μια καθυστέρηση βρήκαμε το θάρρος να μιλήσουμε για τον πραγματικό μας εαυτό. Αυτό το άτομο είναι πολύ σημαντικό για μένα και χαίρομαι που σύντομα θα είμαστε και γεωγραφικώς κόντα και θα τα περνάμε τέλεια.
8 σχόλια
Κι ομως, δεν ειναι φοβος, ειναι η επιλογη και η απροθυμια να μην ερθεις αντιμετωπος με τις αντιδρασεις του αλλου εαν δεν εισαι σιγουρος γι'αυτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την αλλη, μεταξυ καταλαβαινομαστε, πες το ενεργεια, πες οτι κοβει το ματι σου, εγω παντως τους κοβω απο μετα μακρια, υπαρχει ηλεκτρισμος οταν εισαι με καποιον ομοιο.
Δε θα συμφωνήσω με το Χρήστο (εκτός κι αν εσύ Χρήστο με κατάλαβες πριν στο πω εγω -δε νομίζω). Ο σκοπός είναι να μην νοιώθουμε ντροπή για αυτό που είμαστε. Προφανώς, ακόμα και να μην ήταν σχετικός ο δικός σου, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα σε απέφευγε μετά. Αν είσαι πραγματικά φίλος με κάποιον, τότε μπορείς να του εξομολογηθείς σχετικά. Αν δεν είσαι, δεν υπάρχει λόγος. Και δεν του πέφτει λόγος. Το τι κανεις στο κρεβάτι σου είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Καλημέρες ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήPS: Σορρυ για τη φιλολογία πρωί πρωί
Ο φόβος της "απόρριψης" υπάρχει πάντα, και θα υπάρχει στην κοινωνία μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΡιθμίστε τα gaydar σας :)
Πλέον το δικό μου λειτουργεί και μέσα απ' το facebook :P
σίγουρα παίζει ρόλο ο φόβος της απόρριψης, τουλάχιστον για εμένα. αλλά υπάρχει και το άλλο: μπορεί εσύ να είσαι έτοιμος να το πεις και να μην είναι έτοιμος ο άλλος να το άκούσει ή να υπάρχουν δεδομένες απαγορευτικές συνθήκες του περιβάλλοντος (βλέπε στρατός)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξελίχθηκαν όμως πολύ ωραία τα πράγματα. Οπότε μπορεί να συμβεί και κάτι άλλο μετα απο την μετοίκηση σου στη Θεσσαλονίκη. Το ότι δημιουργήθηκε μια έντονη φιλία στο στρατό, σας έδεσε και τωρα θα μπορέσετε να γνωριστείτε καλύτερα. Και ο φόβος στο στρατό λογικός.. είναι που είναι πιεσμένα τα πράγματα, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζει κάποιος και αυτό. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού καταφέρατε και το είπατε, όλα οκ! Ε, ήσασταν και στρατό μωρέ, δικαιολογείται κάποια δειλία. Άντε με το καλό να πας Θεσ/νικη , να κάνεις πάταγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφο, ρε 'συ.. αν και υποθέτω θα σε πείραξε λίγο, που έχει σχέση..
ΑπάντησηΔιαγραφήgblt.webs.com
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.exposingchristianity.com
Γράψε ένα σχόλιο: