Οι χωρισμοί είναι δύσκολοι, έχουν πάντα πόνο και στεναχώρια. Όμως το πράγμα δεν σταματάει εκεί. Υπάρχει και το επόμενο στάδιο, όταν μαθαίνεις ότι ο πρώην σου έχει βρει κάτι καινούργιο, ενώ εσύ παραμένεις μόνος και σκέφτεσαι το κοινό σας παρελθόν. Κάτι τέτοιο έχει γίνει και στην περίπτωση μου, χωρίς όμως να είμαι απολύτως σίγουρος.
Πρόσφατα, ένας καλός μου φίλος, ο μόνος που είχα προλάβει να γνωρίσω στον πρώην μου, είχε γενέθλια. Έτσι, εκείνη τη μέρα ο Μ. του έστειλε μήνυμα στο facebook για χρόνια πολλά. Μεγάλη ειρωνεία ότι ο Μ. έχει εκείνον φίλο στο fb και όχι εμένα, αφού με έσβησε τρεις μήνες μετά τον χωρισμό, την Πρωτοχρονιά! Μετά τις ευχές για τα γενέθλια, ανταλλάξανε μερικές κουβέντες. Ο Μ. ρώτησε τι κάνω, το οποίο μου άρεσε. Τουλάχιστον, δεν έδειξε πλήρη αδιαφορία. Του είπε μάλιστα ότι με σκεφτόταν στην αρχή, καθώς ο χωρισμός ήταν κάπως περίεργος και ξαφνικός.
Μετά όμως ήρθαν και τα δυσάρεστα. Μέσα από κάποιες αόριστες κουβέντες και γενικολογίες, υπήρξε η υπόνοια ότι ίσως έχει βρει κάτι καινούργιο στη ζωή του. Όταν μου περιέγραφε αργότερα ο φίλος μου την συζήτηση τους, ένιωσα σαν να μου μπήγουν ένα μαχαίρι στα σωθικά. Ο πόνος, που είχε γίνει ένα μούδιασμα, επέστρεψε. Ποτέ δεν είναι εύκολο όταν μαθαίνεις ότι ο πρώην σου συνεχίζει τη ζωή του, ενώ εσύ ζεις ακόμα με τις αναμνήσεις. Στην περίπτωση μας όμως είναι αναπόφευκτο, καθώς δεν χωρίσαμε επειδή δεν ταιριάζαμε αλλά επειδή δεν μπορούσε να έχει σχέση με κανέναν, λόγω των οικογενειακών του θεμάτων και συγκεκριμένα τη στάση της μητέρας του, όταν έμαθε ότι είναι gay.
Δεν μπορούσε να είναι με μένα αλλά μπορεί με άλλον; Και αν έλυσε το θέμα με τη μητέρα του, γιατί δεν επέστρεψε σε μένα; Ήταν όλα ψέματα εξαρχής; Κι αν ήταν ψέμα ο λόγος του χωρισμού, έρχεται σε αντίθεση με καταστάσεις τις οποίες γνώριζα και δικαιολογούσαν την απόφαση του. Αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που δυσκολεύτηκα να δεχθώ τον χωρισμό. Εκτός από την τηλεφωνική μας συνομιλία, εκείνο το βράδυ, ποτέ δεν συζητήσαμε ξανά επί του θέματος, ούτε βρεθήκαμε από κοντά, για μία τελευταία φορά, όπως πιστεύω ότι έπρεπε. Ακόμα έχω κάποια ερωτηματικά που μάλλον δεν θα απαντηθούν ποτέ.
Αρχικά στεναχωρήθηκα πολύ όταν πληροφορήθηκα για την πιθανότητα να έχει βρει άλλον, όμως πιστεύω ότι είναι ακόμα ελεύθερος. Όχι λόγω της άρνησης μου να το δεχθώ αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποια ένδειξη να το στηρίζει. Ξέρω ότι είναι στο πέρα δώθε, όπως ήταν πάντα, ανάμεσα σε δύο διαφορετικές πόλεις και πάντα με τους φίλους του, τους οποίους είχα γνωρίσει. Επιπλέον, ο Μ. δεν ήταν από αυτούς που κάνουν γνωριμίες τόσο εύκολα. Μεταξύ του πρώην του και εμένα, είχαν μεσολαβήσει δύο χρόνια. Τώρα, μέσα σε λίγους μήνες και με τις συνθήκες αυτές, πρόλαβε να βρει άλλον; Όπως και να χει, ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να με απασχολεί. Ήταν όμως κάτι σημαντικό για μένα και όσο είμαι μόνος, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι τις όμορφες μας στιγμές.
1 σχόλια
Axx σε καταλαβαίνω έχεις πολλά αναπάντητα ερωτήματα, αλλά ένα έχω καταλάβει μην ασχολησε, δεν έχει σημασία αν έχει βρει άλλον ή όχι, ή για ποιο λόγο σε χώρισε, εσύ ξέχνα τον και προχώρα, ξέρω ότι είναι αδιανόητο αλλά το λέω γιατί είμαι σίγουρη ότι κάποιος εκεί έξω είναι ότι πρέπει για σένα και δεν τον έχεις συναντήσει ακόμα. :) Διατήρησε τη ψυχή σου ήρεμη κανένας δεν αξίζει να μας στεναχωρεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: