Πριν λίγες μέρες γνώρισα τον πρώτο "υποψήφιο", όπως τους χαρακτήρισα στο προηγούμενο post και η κατάληξη δεν ήταν θετική. Η γνωριμία έγινε σε μία επίσκεψη-αστραπή στη Θεσσαλονίκη καθώς δεν είχα ξεμπερδέψει από τις υποχρεώσεις μου στην Κοζάνη αλλά δεν μπορούσα επίσης να περιμένω άλλο.
Σαν πρώτη εικόνα μου φάνηκε πολύ "παιδάκι". Είναι 6 χρόνια μικρότερος αλλά η εμφάνισή του ενίσχυε αυτή τη διαφορά ηλικίας. Επίσης ήταν πολύ λεπτός, σχεδόν κοκαλιάρης, κάτι που δεν είναι του γούστου μου. Πέρα από αυτά όμως φαινόταν γλυκό παιδί. Μένουμε πολύ κοντά οπότε πήγαμε σε μία καφετέρια της γειτονιάς μας. Μιλούσαμε κυρίως για γενικά θέματα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν του άρεσα αλλά ούτε κι εγώ ο ίδιος δεν ήξερα αν γουστάρω εκείνον. Κάποια στιγμή πρότεινε να φύγουμε και να πάμε μια βόλτα κτλ... Κατάλαβα ότι το σκεπτικό του ήταν να βρεθούμε κάπως πιο ιδιαίτερα οπότε του είπα ότι μπορούμε να πάμε σπίτι μου, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Στο σπίτι, μέσα από μία κουβέντα, μου είπε ότι όταν γνωρίζει κάποιον, θέλει να το προχωράει αμέσως, για να γνωρίσει τον άλλον καλύτερα, κάτι το οποίο με εξέπληξε. Είναι μικρός, με ελάχιστη εμπειρία και αυτό μόνο μέσα από σχέσεις και όχι ξεπέτες. Από αυτά που έλεγε, φαινόταν ότι είναι πολύ ευαίσθητος και ρομαντικός. Αυτό όμως έρχεται σε κόντρα με το να θέλει αμέσως να κάνει σεξ με όποιον γνωρίζει, έστω κι αν πρόκειται για κάτι σοβαρό. Εγώ πάλι, προτιμώ να μην βιάζομαι καθώς πιστεύω ότι η οικειότητα βελτιώνει ακόμα περισσότερο το σεξ.
Μιας και αυτός το ήθελε κι εγώ είχα ορέξεις, είπαμε να κάνουμε κάτι αλλά όχι τα πάντα. Η συνέχεια δυστυχώς δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Υπήρχε αμηχανία, άγχος και καθόλου χημεία! Ο πρώτος γύρος έκλεισε κάπως περίεργα... Μετά καθίσαμε χαλαρά, μιλούσαμε κτλ. Σε κάποια φάση, το πράγμα φούντωσε πάλι και πήγαμε για δεύτερο γύρο! Και πάλι όμως κάτι δεν κολλούσε!
Κάποια στιγμή, αφού πια είχε περάσει η ώρα, έπρεπε να φύγει επειδή είχε πρωινό ξύπνημα. Ήμασταν και οι δύο κάπως προβληματισμένοι. Εκείνος πάντως επέμενε ότι όλα ήταν εντάξει, δεν ξενέρωσε κτλ. Του έκανα παρέα μέχρι ένα σημείο και γύρισα στο σπίτι.
Την άλλη μέρα, νωρίς το πρωί, έφυγα πάλι για Κοζάνη. Τις επόμενες δύο ημέρες ούτε έστειλα μήνυμα, ούτε τον πήρα τηλέφωνο για να δω αν το κάνει εκείνος. Εγώ του είχα δείξει ότι είμαι πρόθυμος να κάνω μία προσπάθεια να δούμε τι θα βγει. Τρεις μέρες μετά με πήρε τηλέφωνο και μάλιστα τον είχε πειράξει που εγώ δεν είχα επικοινωνήσει μαζί του. Μάλιστα μου είπε ότι είχε αρρωστήσει και αυτός ήταν ο λόγος που εξαφανίστηκε και όχι ότι δεν γούσταρε. Σκέφτηκα ότι ίσως βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα. Μιλήσαμε και το ξεκαθαρίσαμε. Την επόμενη μέρα ανταλλάξαμε μερικά μηνύματα, το οποίο ξεκίνησε από μένα. Από τότε και μέχρι σήμερα, δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Δεν με νοιάζει που δεν προχώρησε αλλά είναι η κοροϊδία που με ενοχλεί.
Στο ραντεβού έλεγε πόση σημασία δίνει στην ειλικρίνεια, στη σωστή συμπεριφορά κτλ. Μετά από τόσες ώρες συνομιλίας και το ότι εγώ μπήκα στη διαδικασία να έρθω μόνο για να τον δω, δεν είχε το θάρρος να πει "Ξέρεις, νομίζω δεν ταιριάζουμε". Δικαίωμά του είναι. Και μάλιστα όταν του το είπα, όταν με πήρε τηλέφωνο μετά από δύο μέρες,πάλι το αρνήθηκε και το έπαιξε θιγμένος. Και μετά ξαναχάθηκε. Δεν σκάω όμως επειδή ούτε εγώ ξετρελάθηκα αλλά δεν απορρίπτω κάποιον τόσο εύκολα. Το ευχάριστο είναι ότι σχεδόν αμέσως βρέθηκε κάτι άλλο...
1 σχόλια
Φυσικά και έρχεται σε κόντρα με το να θέλει κατευθείαν σεξ και το ότι έχει εμπειρία μέσα από σχέσεις μόνο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: