Χθες ήταν του Αγίου Βαλεντίνου, μία από τις πιο αμφιλεγόμενες γιορτές. Κάποιοι την αντιμετωπίζουν με αδιαφορία, λέγοντας ότι είναι μία καθαρά εμπορική γιορτή χωρίς πραγματικό νόημα, ενώ άλλοι, ίσως οι πιο ρομαντικοί, τη βλέπουν ως μια ευκαιρία για να κάνουν κάτι ιδιαίτερο με το έτερο τους ήμισυ.
Εγώ θα έλεγα ότι είμαι κάπου στη μέση. Δεν το θεωρώ κάτι σπουδαίο. Από την άλλη, υπάρχουν εκατοντάδες μέρες που είναι αφιερωμένες σε κάτι, γιατί να μην υπάρχει και μία για τον έρωτα; Πάντα βέβαια με ενοχλούσε το γεγονός ότι ήμουν μόνος μου τη συγκεκριμένη μέρα. Μόνο μία φορά στο παρελθόν ήμουν σε σχέση αυτή την περίοδο αλλά μας χώριζε η απόσταση.
Χθες ήταν η πρώτη φορά που πέρασα τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου με τον δεσμό μου. Δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο βέβαια. Απλά περάσαμε όλη την ημέρα μαζί και το το βράδυ βγήκαμε με κάτι φίλους. Και μόνο που ξέρω ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω που με σκέφτεται και με νοιάζεται, είναι το καλύτερο δώρο. Γενικά τα πράγματα πάνε καλά. Περνάμε αρκετό χρόνο μαζί, ζούμε την καθημερινότητα μας και απολαμβάνει ο ένας την παρουσία του άλλου. Ζούμε το τώρα, χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα γίνει στο μέλλον, που θα καταλήξει κτλ...
Άντε και του χρόνου λοιπόν.
3 σχόλια
Σε βρίσκω προσγειωμένα ευτυχισμένο,μάγκα μου.Αυτός είσαι.Τώρα κάνε του μια έκπληξη:Σε άσχετη ημέρα ένα δείπνο τα δυο σας.Να του δείξεις ότι δεν χρειάζεσαι ημέρα.Τον σκέφθεσαι.Αλλά ούτε και τον πρεσσάρεις για κάτι,όμως.Άντε,και...καλή σας διασκέδαση!! ;-) (Υ.Γ.:Αχ,πόσο χαίρομαι!Μην χάνεσαι!Να είσαι καλά ρε φίλε! :-) )
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του χρόνου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε και του χρόνου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράψε ένα σχόλιο: