Όταν επέστρεψα 2-3 μέρες μετά και βρεθήκαμε, φάνηκε τελικά ότι είχα δίκιο αφού απλά μου ανακοίνωσε την απόφαση του να είμαστε χώρια, χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι. Ο λόγος ήταν ότι ακόμα δεν είχε αποφασίσει αν θέλει να είναι σε σχέση και ότι μερικές φορές τον πίεζα με τη στάση μου. Σε αυτό δεν είχε τελείως άδικο, ήταν όμως ένας τρόπος για να καλύψω τη δική του αποστασιοποίηση. Όπως ήταν φυσικό, στεναχωρήθηκα πολύ. Ήταν ένα μικρό χρονικό διάστημα, όμως μέσα μου ένιωθα δυνατά συναισθήματα για εκείνον. Αποφασίσαμε να μείνουμε φίλοι. Γενικά είμαι της άποψης να κρατάω επαφές με τους πρώην, αυτή τη φορά όμως θα ήταν κάπως δύσκολο για μένα.

Τους μήνες που ακολούθησαν συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα, όσο μπορούσαμε βέβαια, καθώς τότε ακόμη έμενε εκτός Θεσσαλονίκης. Στην αρχή, όταν τον έβλεπα ήθελα να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω. Τον ήθελα και τον θέλω ακόμα, αλλά όσο περνάει ο καιρός, τον βλέπω όλο και περισσότερο σαν φίλο. Βέβαια τα υπονοούμενα και το φλερτ από μέρος μου δεν λείπουν, κάτι που μερικές φορές τον εκνευρίζει. Έτσι κι εκείνος σαν άμυνα, άρχισε να με προκαλεί και να μου πάει κόντρα συνέχεια. Αναπτύξαμε με τον καιρό έναν περίεργο κώδικα επικοινωνίας.

Όπου φτάνουμε στο σήμερα. Εκείνος πλέον έχει μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη και βρισκόμαστε πιο συχνά. Μάλιστα μία μέρα μου σύστησε τον αδερφό του, κάτι που δεν περίμενα ποτέ να κάνει. Ασφαλώς με παρουσίασε ως φίλο αλλά κι αυτό μόνο ήταν σημαντικό. 

Χτες ήρθε στο σπίτι μου μετά από πολύ καιρό. Για άλλη μία φορά ο ένας προκαλούσε τον άλλον, εγώ με το να του την πέφτω κι εκείνος με το να με προσβάλει (στα όρια της πλάκας πάντα) όπως μπορεί. Ξαφνικά όμως ήρθε δίπλα μου στον καναπέ, με αγκάλιασε και άρχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει Ήταν τόσο ξαφνικό... νόμιζα ότι ήταν κάποια παγίδα. Όμως το συνέχισα. Ήταν σαν όνειρο για μένα. Να μοιραζόμαστε ξανά τρυφερές στιγμές, να τον αγγίζω... Κι ενώ εγώ πετούσα στα σύννεφα, ξαφνικά απομακρύνθηκε και είπε ότι το έκανε για πλάκα. Ήθελε να με φτιάξει και να με αφήσει στα κρύα του λουτρού. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι για μένα αυτό ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό "φάσωμα". Ότι τόσο καιρό προσπαθώ να τον ξεπεράσω και ότι τέτοιες ενέργειες δεν με βοηθάνε. Είδε όμως την απογοήτευση μου, κατάλαβε ότι ήταν λάθος αυτό που έκανε και το μετάνιωσε.

Αργότερα ακολούθησαν και άλλα, που δεν έχουν σχέση με το ερωτικό κομμάτι, που με έκαναν να θυμώσω και να απογοητευτώ. Ευτυχώς όμως μιλήσαμε και ξεκαθαρίσαμε ορισμένα  πράγματα. Αν συνεχίζαμε έτσι, δεν θα είχαμε καλή κατάληξη. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε μία νέα αρχή, και να αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε ως κανονικοί φίλοι. Ότι και να γίνει πάντως, για μένα αυτό το πρόσωπο, θα έχει πάντα μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!