Πριν δύο μέρες συνάντησα τον πρώην μου, τυχαία στο δρόμο. Ήθελα πολύ να βρεθούμε κάποια στιγμή για να δω πως είναι, τι κάνει, αν άλλαξε καθόλου... Το περίμενα ότι θα γινόταν, άλλωστε στην ίδια πόλη ζούμε και κυκλοφορούμε στα ίδια μέρη αν και το σπίτι του είναι μακριά από το δικό μου. Ευτυχώς τον πέτυχα μόνος, επειδή μόλις λιγα λεπτά πριν, είχαμε χωρίσει με τον τωρινό δεσμό μου, για να πάει εκείνος για μάθημα κι εγώ να συναντήσω ένα φίλο. Αν είμασταν μαζί, δεν θα μπορούσαμε να τα πούμε με την ίδια άνεση. Του έκανα παρέα για 10 λεπτά, μέχρι να έρθει η φίλη που περίμενε κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε.
Ήταν λίγο αλλαγμένος. Αδυνάτισε, τα μαλλιά του ήταν διαφορετικά και είχε λίγα γένια ενώ όταν ήμασταν μαζί πάντα τα ξύριζε. Εξακολουθεί όμως να είναι το ίδιο γλυκός και όμορφος. Στην αρχή ένιωσα περίεργα. Τον ξαναείδα μετά από 10 ολόκληρους μήνες που δεν είχαμε καθόλου επικοινωνία. Μόνο τον προηγούμενο μήνα έγινε κάποια επαφή όπου ανταλλάξαμε ευχές για την γιορτή του και τα γενεθλιά μου. Είπαμε τα νέα μας, αν και δεν υπήρξαν ριζικές αλλαγές το διάστημα που μεσολάβησε. Τον ρώτησα αν είναι με κάποιον και μου απάντησε ότι για τους επόμενους μήνες δεν θέλει να μπλέξει με αυτά καθώς θα δώσει πανελλήνιες και θέλει να επικεντρωθεί εκεί. Σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν θέλει να πάμε για καφέ αλλά εφόσον όταν χωρίσαμε δεν ήθελε να έχουμε επικοινωνία, πιθανόν να μην θέλει ούτε τώρα. Θα τον έφερνα σε δύσκολη θέση κι εγώ θα ένιωθα άσχημα με μία δεύτερη απόρριψη. Προσπαθούσα να δείχνω χαλαρός και να μην αφήσω να φανεί η έκπληξη μου, η χαρά που τον έβλεπα και η νοσταλγία για τα παλιά.
Μου είχε λείψει πολύ και ήταν μεγάλη χαρά που τον είδα. Η αλήθεια είναι ότι τον σκέφτομαι ακόμα. Δεν έχω γνωρίσει κάποιον που να είναι άξιος αντικαταστάτης του στην καρδιά μου. Ήθελα όπως τον αντίκρυζα, να τον αγκάλιαζα και με ένα μαγικό τρόπο να ξεχνούσαμε τον χωρισμό και να συνεχίζαμε από εκεί που σταματήσαμε. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι αν μου ζητούσε να είμασταν πάλι μαζί, θα έλεγα αμέσως ναι. Κάτι που υπάρχει σαν τρελό όνειρο στο μυαλό μου παρά σαν πιθανό γεγονός. Το ίδιο υποστηρίζουν και οι φίλοι μου.
Το καλό είναι ότι έσβησα από το μυαλό μου τα περίεργα σενάρια για το πως νιώθει για μένα. Όταν του έστειλα μήνυμα στη γιορτή του για χρόνια πολλά, σκεφτόμουν μήπως τον ενοχλήσω, μήπως θέλει να με ξεχάσει τελείως και άλλα τέτοια υπερβολικά. Μου έδωσε να καταλάβω όμως ότι το να μην θέλει να κάνουμε στενη παρέα δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να με ξαναδει στα μάτια του. Πιστεύω ότι αυτή η συνάντηση μου άνοιξε την πόρτα για επικοινωνία, που μεταφράζεται σε ένα τηλέφωνο αραιά και που για να δω τι κάνει. Η άλλη μου απορία είναι αν ακόμα διαβάζει το blog μου. Εγώ βέβαια ότι γράφω, δεν τα γράφω με την ελπίδα (ή το φόβο αναλόγως) ότι τα διαβάζει.
Κατά τ΄άλλα, όλα κυλάνε ομαλά κι ευχάριστα στη ζωή μου.
Ήταν λίγο αλλαγμένος. Αδυνάτισε, τα μαλλιά του ήταν διαφορετικά και είχε λίγα γένια ενώ όταν ήμασταν μαζί πάντα τα ξύριζε. Εξακολουθεί όμως να είναι το ίδιο γλυκός και όμορφος. Στην αρχή ένιωσα περίεργα. Τον ξαναείδα μετά από 10 ολόκληρους μήνες που δεν είχαμε καθόλου επικοινωνία. Μόνο τον προηγούμενο μήνα έγινε κάποια επαφή όπου ανταλλάξαμε ευχές για την γιορτή του και τα γενεθλιά μου. Είπαμε τα νέα μας, αν και δεν υπήρξαν ριζικές αλλαγές το διάστημα που μεσολάβησε. Τον ρώτησα αν είναι με κάποιον και μου απάντησε ότι για τους επόμενους μήνες δεν θέλει να μπλέξει με αυτά καθώς θα δώσει πανελλήνιες και θέλει να επικεντρωθεί εκεί. Σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν θέλει να πάμε για καφέ αλλά εφόσον όταν χωρίσαμε δεν ήθελε να έχουμε επικοινωνία, πιθανόν να μην θέλει ούτε τώρα. Θα τον έφερνα σε δύσκολη θέση κι εγώ θα ένιωθα άσχημα με μία δεύτερη απόρριψη. Προσπαθούσα να δείχνω χαλαρός και να μην αφήσω να φανεί η έκπληξη μου, η χαρά που τον έβλεπα και η νοσταλγία για τα παλιά.
Μου είχε λείψει πολύ και ήταν μεγάλη χαρά που τον είδα. Η αλήθεια είναι ότι τον σκέφτομαι ακόμα. Δεν έχω γνωρίσει κάποιον που να είναι άξιος αντικαταστάτης του στην καρδιά μου. Ήθελα όπως τον αντίκρυζα, να τον αγκάλιαζα και με ένα μαγικό τρόπο να ξεχνούσαμε τον χωρισμό και να συνεχίζαμε από εκεί που σταματήσαμε. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι αν μου ζητούσε να είμασταν πάλι μαζί, θα έλεγα αμέσως ναι. Κάτι που υπάρχει σαν τρελό όνειρο στο μυαλό μου παρά σαν πιθανό γεγονός. Το ίδιο υποστηρίζουν και οι φίλοι μου.
Το καλό είναι ότι έσβησα από το μυαλό μου τα περίεργα σενάρια για το πως νιώθει για μένα. Όταν του έστειλα μήνυμα στη γιορτή του για χρόνια πολλά, σκεφτόμουν μήπως τον ενοχλήσω, μήπως θέλει να με ξεχάσει τελείως και άλλα τέτοια υπερβολικά. Μου έδωσε να καταλάβω όμως ότι το να μην θέλει να κάνουμε στενη παρέα δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να με ξαναδει στα μάτια του. Πιστεύω ότι αυτή η συνάντηση μου άνοιξε την πόρτα για επικοινωνία, που μεταφράζεται σε ένα τηλέφωνο αραιά και που για να δω τι κάνει. Η άλλη μου απορία είναι αν ακόμα διαβάζει το blog μου. Εγώ βέβαια ότι γράφω, δεν τα γράφω με την ελπίδα (ή το φόβο αναλόγως) ότι τα διαβάζει.
Κατά τ΄άλλα, όλα κυλάνε ομαλά κι ευχάριστα στη ζωή μου.
6 σχόλια
Άμα του έχεις πει για το μπλόγκ ίσως και να διαβάζει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε να κάνει κίνηση αυτός αν είναι, μιας που δεν θέλει να μπλεχτεί τώρα με τέτοια..
eimai koritsi 9elw na sou anafero kai mphka sto blog sou gia periergeia kai oxi gia ratsistika sxolia kai tetoia..
ΑπάντησηΔιαγραφήse katalavainw apoluta! exeis dikio gia ola auta pou les kai eisai kai polu logiko atomo! hmoun kai egw kapote me ena paidi (alla emeis eimastan kai sto idio sxoleio)ta eixame 6 mhnes kai otan xwrhsame dn h9ele na exei kamia epafh mazi mu! gia poio logo? fetos dinei panellhnies okay to katalavainw alla ean hmoun sth zwh tou auto 9a tou ekane kako? 9a tou prokalousa agxos? meta apo 3 mhnes ta 3anavrhkame alla dn eimaste opws palia! egw eimai erwteumenh mazi tou! tou lew s'agapw ka9hmerinos kai autos autos sumperiferetai san na mhn uparxw!dn einai opws palia exei alla3ei! ekleise ta 18o phre autokinhto! vgainei opote 9elei kai dn rwtaei kanenan!kai to xeirotero einai oti mprosta mu milaei me alla koritsia kai enw 3erei pws auto me peirazei! dn 3erw pragmatika ti na kanw! 3afnika diavasa auta pou grafeis sto blog sou! kai ola auta pou ais9anomai ta ais9anesai kai esu! mono pou esu tolmas kai ta les dhmosios! enw egw kai enw tou ta lew einai san na ta lew sto toixo! :/
euxaristw polu pou me akouses :)
na pernas kala kai na mn stenaxwriesai gia tpt! arga h grhgora 9a katalavainei oti se 9elei kai 9a eiste 3ana mazi! kai mia sumvoulh san filh: mn tou dwseis ta panta apo tn arxh! einai to xeirotero!
Του είχες πει για το μπλογκ; δεν ξέρω αν έπραξες ορθώς. Μην το παίρνεις στραβά αλλά εδώ και τρία χρόνια που έχω το δικό μου δεν το ξέρουν ούτε οι πολύ δικοί μου άνθρωποι εκτός από έναν πολύ καλό φίλο μου. Φοβάμαι ότι δεν θα έγραφα με την ίδια άνεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι άλλο δεν θα πω γι' αυτό το ποστ διότι ξέρεις πως σε πολλά διαφωνούμε :-)
η αλήθεια είναι ότι οι πανελλήνιες ρίχνουν την διάθεση κατακόρυφα για το οτιδήποτε(το ζω).Δε ξέρω την ιστορία σου λεπτομερώς αλλά σαν τρίτος πιστεύω ότι θα έπρεπε να περιμένεις μέχρι τον Ιούνιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ωραίο και καλοδουλεμένο blog
Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις μεγάλε..
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwnas: Ξέρει για το blog, όταν είμασταν μαζί το διάβαζε. Τώρα δεν ξέρω. Δεν νομίζω να κάνει κίνηση, αμφιβάλλω αν θέλει κάτι τέτοιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήLiza: Χαίρομαι που υπάρχουν και κοπέλες που διαβάζουν το blog. Είναι δύσκολη η κατάσταση η οποία ζεις. Από τα λίγα που μου είπες νομίζω ότι το αγόρι σου είτε δεν σε αγαπάει πραγματικά είτε σε αγαπάει αλλά δεν σε σέβεται. Και τα δύο όμως είναι δυσάρεστα. Μίλησε του. Θα πρέπει ή να αλλάξει στάση απεναντί σου ή να χωρίσετε και να βρεις κάποιον που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένη. Πρώτα εσύ θα πρέπει να σεβαστείς τον εαυτό σου και να μην αφήνεις κανέναν να σε στεναχωρεί. Όσο για τις πανελλήνιες, νομίζω βοηθάει να έχεις κάποιον να σε στηρίξει. Δεν νομίζω ότι αποτελεί πρόβλημα. Ελπίζω κι εύχομαι όλα να πάνε όλα καλά.
g for george: Του είχα πει για το blog. Αυτό που λες ισχύει. Κι εγώ καμιά φορά προβληματίζομαι γι αυτά που γράφω επειδή οι φίλοι μου και άτομα με τα οποία είχα ερωτική/σεξουαλική σχέση ξέρουν για το blog. Πλέον το σκέφτομαι αρκετά πριν το γνωστοποιήσω σε κάποιον.
2 times and a damn: Ευχαριστώ για το σχόλιο. Σας καταλαβαίνω επειδή κι εγώ πέρασα από την φάση των πανελληνίων. Δεν έχω σκοπό πάντως να κάνω κάποια κίνηση.
Πλανήτης Ελλάδα: Συμφωνώ απόλυτα!
Γράψε ένα σχόλιο: