Άλλο ένα Πάσχα ήρθε και πέρασε. Δεν μπόρεσα παρά να κάνω μία σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια για το πόσο διαφορετικά βιώνω αυτή την περίοδο του χρόνου. Όταν ήμουν μικρός, σαφώς ένιωθα χαρά που έκλειναν τα σχολεία για δύο εβδομάδες. Όμως νήστευα, πήγαινα περισσότερο στην εκκλησία και παρακολουθούσα όλες τις θρησκευτικές παραγωγές που παίζονται στην τηλεόραση κάθε χρόνο. Όλα τα παραπάνω, με έβαζαν στο κλίμα των παθών και με επηρέαζαν βαθιά. Πλέον που δεν τα κάνω αυτά, το Πάσχα είναι για μένα άλλη μία αργία. Να πω την αλήθεια, όλα αυτά τα "πρέπει" να θεωρώ κάπως υποκριτικά. Νομίζουμε ότι αν τα κάνουμε όλα σωστά, θα είμαστε καλοί χριστιανοί.
Π.χ. ο πατέρας μου είναι δυσαρεστημένος που δεν πηγαίνω στην εκκλησία περισσότερο, μιλώντας πάντα για το Πάσχα. Όπως λέει: "Πρέπει να πηγαίνεις στην εκκλησία. Όλος ο κόσμος πάει." Τι πάει να πει πρέπει; Σημασία έχει να το θέλεις, όχι να είσαι υποχρεωμένος. Αν στις 365 μέρες του χρόνου, πάω 5 φορές στην εκκλησία την Μ. Εβδομάδα, δεν κοροιδέυω ούτε τον κόσμο, ούτε τον Θεό, παρά μόνο τον εαυτό μου. Και βεβαίως μην ξεχνάμε τη σταθερή συνήθεια του να πηγαίνεις στην εκκλησία 23:50 και να φεύγεις 00:10, μόλις ακούσεις το Χριστός Ανέστη και τσουκρίσεις τα αυγά (φέτος ήμουν ο απόλυτος νικητής!).
Νηστεία. Το μεγάλο αστείο. Δεν πειράζει που βρίζεις, εκμεταλεύεσαι, κλέβεις κτλ κτλ, απλά μην τρως κρέας και η ψυχή σου θα σωθεί! Στην νηστεία πέρα από το φαγητό, επίσης απαγορεύεται το σεξ, αλλά δεν νομίζω να αφήνει κανείς την ευκαιρία να πηδήξει. Και όταν πλέον η νηστεία τελειώσει, πέφτουμε με τα μούτρα στο φαγητό, αρχίζοντας από το βράδυ της Ανάστασης, με την μαγειρίτσα. Και την επόμενη μέρα. σουβλίζουμε αρνιά, ψήνουμε κρέατα και πίνουμε κρασιά και ρετσίνες. Ένα μεγάλο φαγοπότι που συνήθως κρατάει για δύο, ίσως και τρεις μέρες. Ο Χριστός δίδαξε την εγκράτεια και το μέτρο, δεν είπε λιμοκτονήστε για 40 μέρες και μετά σκάστε από το πολύ φαϊ.
Πόσοι από μας αναλογιζόμαστε τι σημαίνει η θυσία του Χριστού και τι πραγματικά συμβολίζει η Ανάσταση; Πάσχα δεν είναι μόνο η νηστεία και τα κόκκινα αυγά. Η Ανάσταση του Κυρίου είναι αναγέννηση, ένα νέο, αγνό ξεκίνημα και αποτελεί αφορμή για την δική μας πνευματική ανάσταση, την αναγέννηση της δικής μας ψυχής. Πρέπει να σκεφτούμε τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή, να δίνουμε αγάπη και εν τέλει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Π.χ. ο πατέρας μου είναι δυσαρεστημένος που δεν πηγαίνω στην εκκλησία περισσότερο, μιλώντας πάντα για το Πάσχα. Όπως λέει: "Πρέπει να πηγαίνεις στην εκκλησία. Όλος ο κόσμος πάει." Τι πάει να πει πρέπει; Σημασία έχει να το θέλεις, όχι να είσαι υποχρεωμένος. Αν στις 365 μέρες του χρόνου, πάω 5 φορές στην εκκλησία την Μ. Εβδομάδα, δεν κοροιδέυω ούτε τον κόσμο, ούτε τον Θεό, παρά μόνο τον εαυτό μου. Και βεβαίως μην ξεχνάμε τη σταθερή συνήθεια του να πηγαίνεις στην εκκλησία 23:50 και να φεύγεις 00:10, μόλις ακούσεις το Χριστός Ανέστη και τσουκρίσεις τα αυγά (φέτος ήμουν ο απόλυτος νικητής!).
Νηστεία. Το μεγάλο αστείο. Δεν πειράζει που βρίζεις, εκμεταλεύεσαι, κλέβεις κτλ κτλ, απλά μην τρως κρέας και η ψυχή σου θα σωθεί! Στην νηστεία πέρα από το φαγητό, επίσης απαγορεύεται το σεξ, αλλά δεν νομίζω να αφήνει κανείς την ευκαιρία να πηδήξει. Και όταν πλέον η νηστεία τελειώσει, πέφτουμε με τα μούτρα στο φαγητό, αρχίζοντας από το βράδυ της Ανάστασης, με την μαγειρίτσα. Και την επόμενη μέρα. σουβλίζουμε αρνιά, ψήνουμε κρέατα και πίνουμε κρασιά και ρετσίνες. Ένα μεγάλο φαγοπότι που συνήθως κρατάει για δύο, ίσως και τρεις μέρες. Ο Χριστός δίδαξε την εγκράτεια και το μέτρο, δεν είπε λιμοκτονήστε για 40 μέρες και μετά σκάστε από το πολύ φαϊ.
Πόσοι από μας αναλογιζόμαστε τι σημαίνει η θυσία του Χριστού και τι πραγματικά συμβολίζει η Ανάσταση; Πάσχα δεν είναι μόνο η νηστεία και τα κόκκινα αυγά. Η Ανάσταση του Κυρίου είναι αναγέννηση, ένα νέο, αγνό ξεκίνημα και αποτελεί αφορμή για την δική μας πνευματική ανάσταση, την αναγέννηση της δικής μας ψυχής. Πρέπει να σκεφτούμε τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή, να δίνουμε αγάπη και εν τέλει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
3 σχόλια
Το νόημα της Ανάστασης είναι παρόμοιο με αυτό του next top model....ποιά θα κάνει πιο ωραία τα μαλλιά της,ποιά θα φορέσει τα πιο ψηλά τακούνια(χωρίς βεβαία να πέσει) και προπάντως ποιός θα κρατάει την πιο φορτωμένη με μαλακίες λαμπάδα....
ΑπάντησηΔιαγραφήγια ποιον χριστό μιλάς, ποιον κύριο και ποια ανάσταση??? hellooooo, είμαστε στο 2010!!!!!!!! ακόμα σε παραμυθάκια θα πιστεύουμε???
ΑπάντησηΔιαγραφήΛορέντζο: Πολύ καλά τα λες, είναι κι αυτή μία ακόμη πλευρά των δήθεν καλών χριστιανών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος: Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για το όλο θέμα της θρησκείας. Αλλά το θέμα δεν είναι το τι πιστεύει κάποιος αλλά το πως το εφαρμόζει πραγματικά στη ζωή του.
Γράψε ένα σχόλιο: