
Του ζήτησα να επιλέξει μια ιστορία και να τη γράψει για να μας «συστηθεί»:
«Κάθε φορά που το μυαλό μου πάει πίσω, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Λες και θα σπάσει. Θυμάμαι, ήταν Πάσχα, ημέρα Τρίτη. Είχα βγει να ψωνίσω και με την πρώτη καλημέρα, άκουσα: «Καλώς τον πούστη!». Μετά πηγαίνοντας στο περίπτερο με ξανάκραξαν. Πόσο χάλια γίνεται η ψυχολογία μου κάθε φορά, ούτε που τους ενδιαφέρει. Νιώθω ντροπή, κοκκινίζω, τρέμω και τρέχω σπίτι να κρυφτώ. Για να αποφύγω αυτό το ανελέητο κυνηγητό που δεν έχει σταματημό.
Παραλίγο να το πληρώσω με την ίδια μου τη ζωή. Την ίδια μέρα, ένας συγχωριανός μου παραλίγο να με χτυπήσει με το αυτοκίνητο. Ήθελε να εξαγνίσει το κακό, να το εξοστρακίσει μακριά, να φύγει η ντροπή του χωριού. Γι’ αυτόν είμαι ο πούστης, το μίασμα που πάει ενάντια στα πιστεύω και την ηθική του. Και όλα αυτά λόγω της ιδιαιτερότητάς μου, επειδή πήγα ενάντια στον ανδρισμό και τα στερεότυπα κάποιων. Ευχαριστώ το Θεό για τη ζωή που μου έδωσε και μόνο αυτός έχει δικαίωμα να μου την πάρει. Κανείς άλλος και για κανέναν λόγο».
4 σχόλια
Όλοι πιστέυω έχουμε παρόμοιες εμπειρίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ένα χωριό δεν είναι εύκολο να ζήσεις όπως θες σε τέτοια περίπτωση..
ΑπάντησηΔιαγραφήτο καλύτερο θα ήταν να φύγει από το να παλεύει συνέχεια με τον εαυτό του και τους άλλους..
Καλό Πάσχα να έχουμε. .
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛορέντζο: Νομίζω οι περισσότεροι gay στην εφηβεία τους βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Όσο πιο μικρή η κοινωνία, τόσο πιο δύσκολες οι συνθήκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwnas: Συμφωνώ. Το καλύτερο πράγμα είναι να φύγεις μακριά. Κι εγώ που έφυγα, εν μέρη γι αυτό το έκανα. Αλλά δυστυχώς καμιά φορά δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Γράψε ένα σχόλιο: