Ένα από τα κριτήρια που έχουμε στην ζωή μας για το τι θα κάνουμε ή το τι θα πούμε είναι η γνώμη των άλλων για εμάς. Μας νοιάζει τόσο πολύ το τι σκέφτεται ο κόσμος για μας και τη γνώμη θα σχηματίσουν που μερικές φορές αποφεύγουμε να κάνουμε πράγματα που απολαμβάνουμε ή ακόμα και να προσποιούμαστε πως είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαστε. Ειδικά στους gay και τις λεσβίες αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Είναι λάθος βέβαια, γενικά μιλώντας, να εμποδίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό να εκφράζεται ελευθέρα, υπό τον φόβο ότι μπορεί να δεχτούμε άσχημη κριτική ή να γίνουμε αντικείμενο κοροϊδίας.
Ασφαλώς δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει η γνώμη των άλλω αλλά να ζούμε απλά την ζωή μας. Όσο καλό όμως και να ακούγεται αυτό, είναι λίγο ουτοπικό εφόσον ζούμε σε μία κοινωνία που βασίζεται στην αλληλεπίδραση των μελών της. Δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για την οικογενειά μας, ούτε να μην λάβουμε υπόψην τις ζημιές που μπορεί να κάνει η απόλυτη ελευθερία κινήσεων που ονειρευόμαστε, στον επαγγελματικό τομέα. Οπότε τι κάνουμε; Συμβιβαζόμαστε και συμπεριφερόμαστε όπως είναι κοινωνικά αποδεκτό, αποφεύγοντας οτιδήποτε τραβηγμένο και ασυνήθιστο;
Παρακολούθησα πριν μερικούς μήνες μία πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία, στα πλαίσια μίας επαγγελματικής εκδήλωσης. Μαζί με πολλά αλλά, η ομιλήτρια ανέπτυξε ένα θέμα που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο "Κανείς δεν νοιάζεται για ότι κάνεις". Ήταν πολύ χρήσιμα όλα αυτά που είπε και πιστεύω πως βοήθησαν πολύ κόσμο να αλλάξει κάπως την νοοτροπία του "τι θα πει ο κόσμος". Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι όλα όσα είπε επί λέξεις αλλά κράτησα το βαθύτερο νόημα.
Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μία κοινωνικά αποδεκτή εικόνα και να την διατηρήσουμε. Φοβόμαστε να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν, να απελευθερωθούμε πλήρως, να πάρουμε ρίσκα ή να δράσουμε έξω από τα όρια της συνηθισμένης μας συμπεριφοράς για να μην προκαλέσουμε τον χλευασμό ή την αποξένωση. Φοβόμαστε και ξοδεύουμε μεγάλη ενέργεια για να αποφύγουμε κάθε είδους άσχημη και επίπονη κριτική. Δεν αναπτυσσόμαστε και δεν εξελισσόμαστε απλά για να μην προκαλέσουμε την αντίδραση των γύρω μας.
Νομίζουμε ότι ο κόσμος νοιάζεται για εμάς και για όλα όσα που κάνουμε. ΛΑΘΟΣ! Κανείς δεν νοιάζεται. Στην πραγματικότητα ο κάθε άνθρωπος δεν αφιερώνει ούτε το 1% του χρόνου του για να ασχοληθεί με εμάς. Ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται πλέον σε τόσο γρήγορο ρυθμό που κανείς δεν ασχολείται με λεπτομέρειες. Ίσως ακούγεται κάπως σκληρό αλλά έτσι είναι. Με εξαίρεση ίσως την οικογένεια και τα πολύ στενά σε μας πρόσωπα, όλοι οι υπόλοιποι αδιαφορούν. Τραβάμε την προσοχή τους μόνο για όσο υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ μας και μετά μας ξεχνούν. Θα θέλαμε ίσως να νιώθουμε ότι έχουμε μεγαλύτερο αντίκτυπο αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πίστεψε με, κανείς δεν θα χάσει τον ύπνο του εξαιτίας της εικόνας που έχει για σένα. Είμαστε απλά άλλη μία κουκίδα στον καμβά της κοινωνίας. Τίποτα ιδιαίτερο, τίποτα ξεχωριστό.
Οπότε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκφραζόμαστε ελευθερα, απαλλαγμένοι από το βάρος της κριτικής. Κι αν κάποιοι ασχολούνται μαζί μας, μπορούμε απλά να αδιαφορήσουμε.
