καλά το να το πείς χύμα είναι άλλο πράγμα από το να το υποπτεύονται. Θέλει προσοχή γιατί εκεί που τους βλέπεις κούλ μπορεί να γυρίσει το μάτι τους ανάποδα.

Δεν υπάρχει τίποτα που να σε υποχρεώνει, σώνει και καλά, να ανακοινώσεις στους γονείς σου τι κάνεις στο κρεβάτι σου. Μόνος σου θα αναλογιστείς τα θετικά και αρνητικά και συνειδητά θα αποφασήσεις αν και πότε θα τους πεις το οτιδήποτε.

Λαγωνικό, άλλο το coming out, και άλλο το τι κάνουμε στο κρεβάτι μας. Δεν είναι το ίδιο. Κάθε φορά που βλέπεις ένα str8 ζευγάρι χέρι χέρι στο δρόμο, δεν ξέρεις αυτομάτως και τι κάνουν στο κρεβάτι τους, το ίδιο ισχύει και για μάς. Ας μην αναπαράγουμε ομοφοβικά σχόλια και μεταξύ μας.
Voltsek, η απόφαση είναι δική σου. Εγώ το έκανα μόνο όταν είχα ετοιμαστεί να χάσω τα πάντα (φίλους, οικογένεια, συνεργάτες), αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε (ένα απλό και απαραίτητο ξεκαθάρισμα έγινε). Το πιο σημαντικό είναι να μην απειληθεί η σωματική σου ακεραιότητα (τη συναισθημάτικη επιβάρυνση δε θα τη γλιτώσεις σε κάποιες περιπτώσεις, βλ. οικογένεια).
Μη πιεστείς να κάνεις κάτι, αν δεν είσαι 100% έτοιμος.

mahler76: Αυτό φοβάμαι κι εγώ.

Το λαγωνικό: Συμφωνώ. Προς το παρόν δεν σκοπεύω να πω κάτι.

Ανώνυμος: Χαίρομαι που το έκανες και σου βγήκε σε καλό τελικά. Δεν νομίζω να υπάρξει σωματική βία στην δική μου περιπτωσή. Θα αργήσω πάντως να κάνω κάτι.

kai poios den sou leei oti kapoios apo thn Kozanh den diavazei to blog sou kai den kserei pios eisai...

O Kosmos to xei kryfo kamari kai esy toumbano, ena pragma

Εντάξει, ο βήχας ο έρωτας, ο ελέφαντας και η ομοφυλοφιλία δεν κρύβονται όσο μετριόφρονες και να 'μαστε... Προσωπικά οι γονείς μου το ξέρουν αλλά περιμένουν επιβεβαίωση όσο κι αν μου μιλάνε για γκόμενες, γάμους, νύφες, εγγόνια κτλ κτλ Όταν μεγαλώσω ακόμα λίγο και όταν αυτός ο διακανονισμός για το μέλλον καταντήσει σπαστικός θα τους το πω και να παρακαλάς να έχω γκόμενο, για να έχω κάπου να μείνω για καλό και κακό! :P

Νομίζω πως θα συμφωνήσω απόλυτα με τον ανώνυμο του πρώτου σχολίου.

Ανώνυμος: Ναι, σωστό κι αυτό!!!

Ιθάκη-man: LOL! Είσαι σε καλό δρόμο πάντως.

another george blog: OK

Παίδες, εγώ βρίσκομαι σε αυτό το δίλημμα εδώ και λίγο καιρό. Να μιλήσω άραγε ή όχι; Για μένα το πράγμα είναι περίπλοκο. Όχι απλώς, γιατί θα υποστώ συναισθηματική πίεση και θα χάσω φίλους (αν λέγονται φίλοι όσοι σε εγκαταλείπουν, όταν αποφασίσεις να πεις ποιος είσαι) ή οικογένεια. Αλλά κυρίως, γιατί αυτό που θα χάσω είναι ό,τι πολυτιμότερο οικοδόμησα και έχω αποκτήσει ως τώρα στην ζωή μου, η καριέρα μου. Πάντα φρόντιζα να το κρύβω καλά και να κοιτάω μόνο την καριέρα μου. Ως περήφανος διπλωμάτης καριέρας, ξέρω ότι οι άνθρωποι στο σινάφι (!) δεν θα συγχωρέσουν ποτέ αυτή την ταυτότητα. Δεν είναι εγωιστικό να φτιάχνει κανείς καριέρα. Για μένα η διπλωματία και κάπου στο βάθος η πολιτική με ορίζουν ως άνθρωπο. Δεν μπορώ να με σκεφτώ χωρίς αυτά. Μέχρι και στην άλλη άκρη της γης (Αμερική) έχω φτάσει. Με ένα όνειρο υπό μάλης. Όμως εγώ ήξερα τι περνούσα μέσα μου όταν βρισκόμασταν με τον Αλέξανδρο. Είμαστε μαζί εδώ και 5 χρόνια και δε θέλω να τον χάσω για τίποτα.

Λογικά, λοιπόν, θα συμφωνήσω με όσους από εσάς λένε ότι δεν πρέπει να κάνουμε βιαστικά βήματα. Πρέπει να είμαστε σίγουροι γι' ό,τι κάνουμε. Και να είμαστε διαθετειμένοι να αναλάβουμε το κόστος. Σίγουρα δε βοηθώ με αυτά που λέω, δε δίνω λύσεις ή απαντήσεις, γιατί απλούστατα λύσεις δεν έχω ούτε και εγώ. Περιμένω απλώς τις αντιδράσεις σας.

Γεια σας παιδια και καλα Χριστουγεννα.Εχω μια ερωτηση που αφορα ολους τους γκει.Η αληθεια ειναι οτι ζουμε σε μια κλιστη κοινωνια.Ποσο ευκολο η ποσο δυσκολο ειναι να βρει καποιος ομοφυλοφιλος συντροφο?Ειτε αυτος ειναι αντρας ειτε γυναικα.Δεν ειναι δυσκολο?και καταρχην απο που βρισκεις ανθρωπους με την ιδια σεξουαλικοτητα?Ευχαριστω.