Μέχρι τώρα έλεγα ότι είναι δύσκολο να βρεις κάποιον για να είστε μαζί. Πλέον το θεωρώ σχεδόν ακατόρθωτο, αφού ακόμα και όταν υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον, το πράγμα δεν προχωράει.
Πριν αρκετό καιρό, μου είχε στείλει κάποιος μήνυμα στο grindr. Εγώ όμως τον είχα δει έξω και δεν μου άρεσε, κυρίως λόγω των πολλών περιττών κιλών. Ανταλλάξαμε βέβαια μερικά μηνύματα αλλά μέχρι εκεί. Πρόσφατα τον πέτυχα ξανά έξω, δύο φορές μάλιστα. Με είδε και αυτός και κατάλαβα ότι με αναγνώρισε. Αυτή τη φορά όμως, αυτό που είδα μου άρεσε. Είχε χάσει κιλά, ήταν αρκετά ανανεωμένος. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα αλλά εφόσον στην αρχή τον είχα απορρίψει, μου φάνηκε υποκρισία να του έστελνα τώρα μήνυμα. Όμως δεν χρειάστηκε.
Μετά από λίγες μέρες, μου έστειλε αυτός. Είχα δεύτερη ευκαιρία. Αυτή τη φορά μιλήσαμε και του έδειξα ότι υπάρχει ενδιαφέρον από την πλευρά μου. Όμως κάποια στιγμή εξαφανίστηκε. Το τελευταίο μου μήνυμα δεν έχει διαβαστεί και φυσικά δεν είχε απαντηθεί. Απόρησα. Μάλλον επίτηδες είχε γίνει, αλλά γιατί;
Τρεις μέρες μετά, βγαίνω με έναν φίλο μου για ποτό και με έκπληξη διαπιστώνω ότι ο τύπος δουλεύει εκεί, στην κουζίνα. Επί μία ώρα, είχε ξεστραβωθεί να με κοιτάζει. Κάποια στιγμή μου στέλνει μήνυμα στο grindr και με ρώτησε πώς περνούσαμε. Του απάντησα και του είπα ότι θα μπορούσε να έρθει να μου μιλήσει από κοντά. Βέβαια φαινόταν αρκετά ντροπαλός.
Αφού είχε περάσει αρκετή ώρα και το μαγαζί είχε σχεδόν αδειάσει, πήρα την απόφαση, μετά από πολύ σκέψη και ανάλυση με τον φίλο μου, να πάω να του μιλήσω. Και το έκανα. Το θεωρούσα χαζό να έχουμε μιλήσει μέσω την εφαρμογής και ενώ βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο, να μην πούμε δυο κουβέντες. Δεν είπαμε πολλά επειδή ήταν εν ώρα εργασίας. Μου έβγαλε πάντως κάτι το συμπαθητικό.
Έρχεται η ώρα να φύγουμε. Σκέφτομαι να πάω να τον χαιρετίσω και να του προτείνω αν θέλει να πάμε για έναν καφέ. Κι ενώ πλησιάζω στο bar, εκείνος με βλέπει αλλά δεν πλησιάζει. Οπότε του έκανα απλά νόημα ότι φεύγουμε. Εκεί ξενέρωσα. Ήταν κάπως ψυχρό ότι δεν κουνήθηκε δυο μέτρα για να μπορέσω να του μιλήσω. ΟΚ, σκέφτηκα, μπορεί να υπήρχε κάποιος λόγος. Μετά από όλα αυτά όμως, δεν έστειλε ποτέ ξανά μήνυμα και φυσικά ούτε κι εγώ.
Ανακεφαλαίωση: Επικοινώνησε μαζί μου δύο φορές στο grindr. Με είχε δει έξω, οπότε είχε ολοκληρωμένη εικόνα για μένα. Ακόμα και στο μαγαζί, μαζί με το μήνυμα, έστειλε και κομπλιμέντα. Μιλήσαμε πρόσωπο με πρόσωπο και στο τέλος τίποτα... Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας άνθρωπος που δείχνει ξεκάθαρα ότι σε γουστάρει, όταν εσύ ανταποκρίνεσαι, εξαφανίζεται. Μόνο σε ένα θαύμα ελπίζω πλέον για να γνωρίσω κάποιον!
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου τύχει σε μία σχέση, είναι αναμφίβολα η απιστία ή πιο λαϊκά, το κέρατο. Εσύ ζεις τον ερωτά σου ενώ ο άλλος σε απατάει με έναν, δυο ή και πολλούς περισσότερους και έχει εσένα ως σταθερή βάση. Είναι μόνο αυτό όμως η απιστία; Περιορίζεται αποκλειστικά στη σαρκική επαφή ή είναι μήπως κάτι παραπάνω;
Αφορμή για αυτόν τον προβληματισμό, ήταν η περίπτωση ενός πολύ καλού μου φίλου, ο οποίος έχει πέντε χρόνια σχέση. Ξέρω ότι είναι πιστός. Ποτέ δεν έχει απατήσει τον γκόμενο του και είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ. Στο σημείο αυτό όμως μπαίνει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Μπορεί σωματικά να μην κάνει τίποτα, του αρέσει όμως να ψάχνεται, να βλέπει τι κυκλοφορεί, κυρίως μέσα από τις γνωστές εφαρμογές γνωριμιών. Βέβαια, αυτό δεν είναι τόσο τρομερό. Αρκετοί το κάνουν, όπως κι εγώ ο ίδιος παλιότερα. Δεν είναι κακό να βλέπεις, όπως λένε συχνά. Όταν όμως το προχωράς, τι γίνεται;
Τι γίνεται όταν αρχίζεις να μιλάς με κόσμο; Να σου στέλνουν γυμνές φωτογραφίες και κάποιες φορές να στέλνεις κι εσύ... Σίγουρα δεν είναι σωστό, αλλά είναι απιστία; Κι αν προχωρήσει ακόμα παραπάνω; Αυτός ο φίλος μου, άρχισε να μιλάει στο χαλαρό με έναν παλιό του γνωστό, ο οποίος μάλιστα δήλωνε και straight! Η χαλαρή κουβέντα εξελίχθηκε σε ατελείωτες ώρες συζητήσεων, ώσπου άρχισε να δημιουργείται μία έλξη κι ένα ερωτικό παιχνίδι, που δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, συνεχίζει όμως να υφίσταται. Όταν σε ελκύει κάποιος, ακόμα και αν δεν έχετε βρεθεί από κοντά, είναι απιστία;
Τυπικά, δεν είναι σωστό. Δεν θα έπρεπε να μοιράζεσαι κάποια κομμάτια του εαυτού σου με τρίτους, όταν έχεις μία σχέση. Αν το δούμε ρεαλιστικά όμως, πάντα το καινούργιο έχει ενδιαφέρον, προκαλεί ένταση. Πάντα αναζητάμε νέες συγκινήσεις. Ειδικά στο ερωτικό, αναζητάμε την επιβεβαίωση, να ξέρουμε ότι αρέσουμε. Σίγουρα δεν θα ήθελα να μου το κάνουν. Απ την άλλη όμως, δεν νομίζω να χώριζα γι αυτό το λόγο. Θα ήμουν ασφαλώς πιο επιφυλακτικός. Τελικά υπάρχει η εγκεφαλική απιστία;
εκδηλώσεις
Θεσσαλονίκη
ομοφυλοφιλία
21ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΓκΛΑΤ Ταινιών
Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 201923:02Voltsek
Η Sympraxi Gender διοργανώνει για 21η συνεχή χρονιά το 21ο διαγωνιστικό «Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΓκΛΑΤ Ταινιών» (γκέι, λεσβιακό, αμφιφυλοφιλικό, τρανς), το οποίο διεξάγεται για τέσσερις ημέρες, στις 25 ως 28 Σεπτεμβρίου 2019, στην Αποθήκη 1, Αίθουσα Σταύρος Τορνές, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
35 ταινίες από την Ασία, την Αφρική, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική και την Ευρώπη, ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, μικρού και μεγάλου μήκους θα προβάλλονται σε τρεις προβολές καθημερινά: 5:30 ή 6:00μμ, 7:30μμ και 9:15μμ.
Παρουσιάζονται και αναλύονται οι διαπροσωπικές σχέσεις των ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, διεμφυλικών και μεσοφυλικών γυναικών και ανδρών. Επίσης αναδεικνύονται οι κοινωνικές σχέσεις τους στο κοινωνικό τους περιβάλλον και παρέχονται πληροφορίες για τις συνθήκες που επικρατούν στις διάφορες χώρες. Ένα σημαντικό ποσοστό των ταινιών αναφέρεται στη ζωή των μεταναστών και των προσφύγων, συγκατοίκων μας, στη χώρα μας και σε άλλα κράτη.
Προβλέπονται 7 συζητήσεις με σκηνοθέτες από την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Ρωσία και τη Σουηδία, μετά την προβολή των ταινιών τους, καθώς και συζήτηση με Αφρικανές πρόσφυγες που θα αφηγηθούν τη ζωή και τα οράματά τους.
Το φεστιβάλ αφορά σε θεατές όλων των ηλικιών, των κοινωνικών φύλων και ερωτικών έλξεων, πρόσφυγες και μετανάστες, γονείς και ευαισθητοποιημένους πολίτες στα σύγχρονα κοινωνικά θέματα.
Οι 5 από τις 12 προβολές έχουν ελεύθερη είσοδο (βλέπε το Πρόγραμμα), το εισιτήριο για τις υπόλοιπες είναι 5 ευρώ ανά προβολή και 8 ευρώ το ημερήσιο.
Το φεστιβάλ διοργανώνεται από την εθελοντική μη κερδοσκοπική εταιρία «Σύμπραξη για το Κοινωνικό Φύλο», με τη στήριξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του Γενικού Προξενείου της Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη και του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe Θεσσαλονίκης, της Βασιλικής Σουηδικής Πρεσβείας στην Αθήνα, αναμένεται δε η στήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης (ΚΕΔΗΘ) και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, το οποίο παρείχε την Αιγίδα του.
Μπήκε ο Σεπτέμβριος, αποχαιρετούμε το καλοκαίρι και σιγά σιγά μπαίνουμε στους κανονικούς ρυθμούς της καθημερινότητας. Ο Ιούνιος ήταν αρκετά ενδιαφέρον μήνας, με φίλους, βόλτες και τα πρώτα μπάνια. Αντίθετα, ο Ιούλιος ήταν αρκετά βαρετός και βασανιστικός. Το μόνο που μου έδινε κουράγιο ήταν η σκέψη των διακοπών τον Αύγουστο. Οχτώ ολόκληρες ημέρες χαλάρωσης και ηρεμίας.
Φέτος ο προορισμός ήταν η Νάξος, η Πάρος και η Αντίπαρος. Στα δύο τελευταία είχα ξαναπάει άλλες 2-3 φορές, καθώς έχω συγγενείς εκεί αλλά είχαν περάσει πάνω από 15 από την τελευταία φορά. Στην Νάξο πήγα πρώτη φορά. Είναι ωραίο νησί, στο μεγαλύτερο του μέρος όμως είναι άγονο και έρημο. Μου έκανε εντύπωση που ενώ βρισκόμουν σε νησί, για πολύ ώρα βλέπαμε βουνά και όχι θάλασσα. Είχε κάποιες όμορφες παραλίες όπως η Αγία Άννα που ήταν από τα πιο κοσμικά μέρη αλλά και πιο έρημες και ήσυχες, όπως το Καστράκι και ο Αγιασσός. Αξίζει να την επισκεφτεί κανείς αλλά νομίζω δεν είναι για πολλές μέρες.
Η Πάρος συγκριτικά είναι πιο ζωντανό νησί, με πολύ κόσμο, μαγαζιά και πράγματα να δεις και να κάνεις. Η Νάουσα είναι το επίκεντρο της νυχτερινής ζωής, με τα αμέτρητα γραφικά σοκάκια. Για μπάνιο η Σάντα Ρόζα θύμιζε κάτι από Μύκονο ενώ οι Κολυμπήθρες δημιουργούν ένα ιδιαίτερο σκηνικό με τους σχηματισμούς των βράχων. Κάναμε επίσης μία σύντομη επίσκεψη στην Αντίπαρο. Αυτό που άξιζε περισσότερο εκεί, ήταν η επίσκεψη στο υπέροχο σπήλαιο, όπου κατεβαίνεις 400 σκαλιά προς το εσωτερικό της γης, καθώς και η θαυμάσια θέα από το σημείο εισόδου.
Ένα πράγμα που δεν έκανα στις διακοπές, ήταν να γνωρίσω κάποιον. Αν και έριχνα μία ματιά στις γνωστές εφαρμογές και μου έστελναν κάποιοι, δεν προχώρησε σε κάτι παραπάνω. Προτιμούσα να χαρώ τα μέρη και να χαλαρώσω. Άλλωστε το θέμα δεν είναι να κάνω μία αρπαχτή στις διακοπές αλλά να βρω κάτι μόνιμο εκεί που ζω. Ο φίλος μου πάντως είχε ένα τυχερό!
Πέρασα υπέροχα στις διακοπές. Το δύσκολο κομμάτι είναι όταν επιστρέφεις στην βαρετή καθημερινότητα. Αλλά έχω όμορφες αναμνήσεις να με ταξιδεύουν!
 |
| Η παραλία Πλάκα |
 |
| Η χώρα της Νάξου πανοραμικά |
 |
| Η διάσημη Πορτάρα |
 |
| Η παραλία της Αγίας Άννας |
 |
| Ηλιοβασίλεμα στην παραλία της Αγίας Άννας |
 |
| Το σπήλαιο στην Αντίπαρο |
 |
| Σπίτι στην Πάρο |
δικαιώματα
εκδηλώσεις
Θεσσαλονίκη
8ο Thessaloniki Pride - Σάββατο 22 Ιουνίου
Πέμπτη 20 Ιουνίου 201900:07Voltsek50 χρόνια πριν η LGBTI κοινότητα αντιστάθηκε. Το βράδυ της 28ης Ιουνίου 1969 οι θαμώνες του γκέι μπαρ Stonewall Inn στη Νέα Υόρκη πήραν τις ζωές τους στα χέρια τους και αντιστάθηκαν στην ασύστολη αστυνομική βία. Το γεγονός αυτό σήμανε την έναρξη του LGBTI κινήματος, ενός παγκόσμιου κινήματος που επηρέασε την παγκόσμια πορεία της ιστορίας και τοποθετήθηκε δίπλα στα άλλα παγκόσμια κινήματα, όπως της γυναικείας χειραφέτησης, της φυλετικής ισότητας κ.ά.
Η καθεμιά κι ο καθένας μας είμαστε κομμάτι αυτού του κινήματος με την καθημερινή μας αντίθετη στις διακρίσεις με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό και, όταν ενώνουμε τις δυνάμεις μας, γράφουμε ιστορία.
Γράφουμε ιστορία, όταν σε κάθε μας πορεία υπερηφάνειας γεμίζουμε τους δρόμους της πόλης με αγάπη, όταν καταφέρνουμε να κάνουμε το δημόσιο χώρο πιο ανεκτικό για την έκφραση κάθε σεξουαλικότητας, όταν μεγαλώνουμε ένα παιδί που δε θα αναπαράγει τις διακρίσεις και το λόγο μίσους του παρελθόντος, όταν αλλάζουμε συνειδήσεις, όταν μετατρέπουμε την πόλη μας από αφιλόξενη και φοβική σε προορισμό διεθνούς βεληνεκούς που καλωσορίζει κάθε διαφορετικότητα.
Και φέτος γράφουμε ιστορία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και γιορτάζουμε την επέτειο των 50 χρόνων από την εξέγερση του Stonewall. Από τις 18 μέχρι τις 22 Ιουνίου, ελάτε να γράψετε κι εσείς ιστορία με τη συμμετοχή σας στις εκδηλώσεις του Thessaloniki Pride και να παρελάσετε μαζί μας στην μεγάλη παρέλαση το Σάββατο 22 Ιουνίου και ώρα 19:00, στο Λευκό Πύργο.
δικαιώματα
εκδηλώσεις
ομοφυλοφιλία
Athens Pride 2019: Ο δρόμος έχει τη δίκη μας ιστορία
Παρασκευή 7 Ιουνίου 201922:00Voltsek"[...]Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, σε έναν αθηναϊκό δρόμο ο Ζακ Κωστόπουλος / Zackie Oh! άφησε την τελευταία του πνοή δολοφονημένος μέρα μεσημέρι. Το 15ο Athens Pride τιμά τη μνήμη του πολυαγαπημένου μας Ζακ, θυμάται τον γενναίο ακτιβισμό του και μαζί με την κοινότητα απαιτεί να αποδοθεί δικαιοσύνη για το θάνατό του.
Το Athens Pride 2019 τονίζει τον ρολό του δρόμου ως δημοκρατικού χώρου διεκδίκησης, επανάστασης αλλά και θριάμβου μπροστά στην αδικία και τη βιαιότητα. Η αφίσα μας φέτος παρουσιάζει κάποιες εμβληματικές στιγμές από τους δρόμους της LGBTQI ιστορίας που έχουν απαθανατιστεί.
Στις 8 Ιουνίου 2019 θα βγούμε ξανά περήφανα στους ιστορικούς δρόμους της Αθηνάς. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Σε κάθε δρόμο που περπατάμε, διεκδικούμε την ελευθερία μας και την ασφάλεια μας από οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης και βίας. Ο δρόμος μας ανήκει εξίσου.
Ο δρόμος έχει την δική μας ιστορία."
Το site του Athens Pride εδώ.
Εκτός από το τουριστικό κομμάτι, σκέφτηκα ότι η εμπειρία της επίσκεψης στη Δράμα, θα ολοκληρωνόταν αν γνώριζα κάποιον εκεί. Δεν το είχα ξανακάνει αυτό, να βρεθώ δηλαδή με κάποιον σε ένα μέρος που έχω πάει για διακοπές αλλά για όλα υπάρχει πρώτη φορά.
Μπήκα στις γνωστές εφαρμογές και μιλούσα με διάφορους. Άλλωστε, όταν βλέπουν νέα πρόσωπα, συνήθως ορμάνε όλοι. Τελικά βρέθηκα με κάποιον, που μου φάνηκε καλό και σοβαρό παιδί. Ήταν ντόπιος, 25 χρονών, σπούδαζε και παράλληλα δούλευε σε μία καφετέρια. Δώσαμε ραντεβού στο πάρκο, δίπλα στο ξενοδοχείο μου. Μου πρότεινε να πάμε κατευθείαν στο δωμάτιο, επειδή φοβόταν να τον δουν να κυκλοφορεί με έναν άγνωστο άνδρα, μιας και η πόλη είναι μικρή και δεν ήθελε να έχει αναπάντεχες συναντήσεις και να πρέπει να δίνει εξηγήσεις.
Επιστρέψαμε στο δωμάτιο μου, μιλούσαμε σχεδόν μία ώρα και σιγά σιγά, καθώς αρχίσαμε να χαλαρώνουμε, προχωρήσαμε στα χάδια, στα φιλιά και στα περαιτέρω... Ήταν ωραία, ένιωθα άνετα μαζί του. Επειδή ήταν αργά κι εκείνος ένιωθε κουρασμένος, του πρότεινα αν ήθελε να μείνει, δούλευε όμως το πρωί και έπρεπε να πάει σπίτι του για να μπορεί να ετοιμαστεί την επόμενη μέρα.
Το μόνο που με προβλημάτισε, κάτι που γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι που μετά από αυτό, δεν είχαμε άλλη επικοινωνία. Ούτε αυτός έστειλε την επόμενη μέρα, ούτε εγώ, αν και το σκεφτόμουν. Ούτε τηλέφωνα ανταλλάξαμε, ούτε facebook, τίποτα. Έτσι είναι οι ξεπέτες βέβαια, υπήρξε όμως μία πιο ανθρώπινη προσέγγιση, που σταμάτησε πριν καλά καλά αρχίσει. Είναι περίεργο να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, να έχεις σεξουαλική επαφή μαζί του και μετά καμία συνέχεια, σαν να μη γνωριστήκατε ποτέ! Πόσο αναλώσιμος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος! Κρίμα όμως, καλό είναι και το σεξ, οι ανθρώπινες σχέσεις όμως είναι αυτές που μένουν στο τέλος και έχουν τη μεγαλύτερη αξία.
Τον περασμένο Μάρτιο, στις 24 & 25 του μηνός συγκεκριμένα, πήγα μία βόλτα στη Δράμα, για να ξεφύγω από την καθημερινότητα και να χαλαρώσω. Δεν είχα την καλύτερη διάθεση εκείνη την περίοδο και μια αλλαγή θα με βοηθούσε.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγα στη Δράμα και έμεινα έκπληκτος από την ομορφιά της. Μεγάλα πάρκα με τρεχούμενα νερά, πλακόστρωτα δρομάκια και αμέτρητα νεοκλασικά κτίρια, πολλά από αυτά εγκαταλελειμμένα και παρατημένα βέβαια, όμως ακόμη κι αυτά έχουν μία γοητεία. Είναι μία μικρή πόλη και τις δύο ημέρες που βρισκόμουν εκεί, πήγα σχεδόν παντού, έκανα αμέτρητα χιλιόμετρα περπατώντας. Πάρκα, πλατείες, αγάλματα και γλυπτά διασκορπισμένα σε όλη την πόλη, το οθωμανικό τέμενος, ο σιδηροδρομικός σταθμός και τα παλιά βαγόνια, το κομμάτι της παλιάς πόλης με τα καφέ και τις ταβέρνες... Πολλά σημεία ενδιαφέροντος για τον επισκέπτη.
Την πρώτη μέρα η πόλη ήταν πολύ ήρεμη, σχεδόν έρημη, παρόλο που ήταν Κυριακή, με υπέροχο καιρό, και περίμενα ο κόσμος να έχει βγει έξω για βόλτα. Την επόμενη, λόγω της εθνικής επετείου, ήταν η αντίθετη κατάσταση. Πολύς κόσμος, η παρέλαση, κίνηση, φασαρία και τα μαγαζιά γεμάτα.
Η αλήθεια είναι ότι στη Δράμα δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για να κάνεις. Είναι ιδανικό μέρος όμως για να χαλαρώσεις και να ηρεμήσεις. Θα ήθελα να έμενα άλλη μία μέρα. Είναι περίεργο πάντως που υπάρχουν τόσο όμορφα μέρη δίπλα μας και πολλές φορές τα αγνοούμε. Για μένα, αυτό το διήμερο ήταν μία ωραία εμπειρία.
Εκτός από την τουριστική περιήγηση, είχα και άλλες δραστηριότητες, αυτά όμως στο επόμενο post. Προς το παρόν, δες ένα video για να πάρεις μια ιδέα από την Δράμα.
Τον Οκτώβριο, γνώρισα ένα παιδί από Γερμανία. Μιλούσαμε μέσω tinder. Ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα κάποιον μέσω αυτής της εφαρμογής όπως επίσης και η πρώτη φορά που θα έβγαινα με κάποιον μη ελληνικής καταγωγής. Ευτυχώς όμως μιλούσε ελληνικά, λόγω των σπουδών του, αν και κάποια μέρη της συζήτησης γινόταν στα αγγλικά. Βέβαια, όταν μιλούσαμε στα μηνύματα, δεν έγινε καμία αναφορά στο ερωτικό, ήταν απλά μια φιλική κουβέντα και θέλαμε να τα πούμε και από κοντά.
Βρεθήκαμε κάπου στο κέντρο και περπατούσαμε χαλαρά στην παραλία, το απόγευμα, με τον ήλιο να δύει, δημιουργώντας μία πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και αρκετά ρομαντική αλλά αυτό δεν κολλούσε πολύ στην περίπτωση. Η πρώτη εντύπωση, μόλις τον είδα ήταν θετική. Όμορφος και χαμογελαστός. Μου μιλούσε για τις σπουδές του, για το πως του φαίνεται η Ελλάδα, πως είναι η ζωή στη Γερμανία και διάφορα άλλα. Κάπου κάπου σταματούσαμε για να βγάλουμε φωτογραφίες τη δύση του ηλίου. Όποιος ξέρει από Θεσσαλονίκη, ξέρει πόσο όμορφα είναι στην παραλία εκείνη την ώρα. Και πάλι, δεν μιλήσαμε καθόλου για το ερωτικά. Απορούσα αν υπήρχε ενδιαφέρον ή αν απλά ήθελε να γνωρίσει κόσμο. Τυπικά, δεν ήξερα καν αν είναι gay.
Μου άρεσε πολύ. Ήταν η πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, που ενθουσιάστηκα με μία γνωριμία. Ήταν ωραίο και γλυκό παιδί, καλός και ευγενικός χαρακτήρας. Πολύ θα ήθελα να προχωρούσε η φάση μαζί του. Ακόμα όμως κι αν υπήρχε αμοιβαίο ενδιαφέρον, θα έφευγε τον Δεκέμβριο από την Ελλάδα, όποτε δεν θα μπορούσε να υπάρξει μέλλον μεταξύ μας.
Αποχαιρετιστήκαμε με μία αγκαλιά. Εγώ ήμουν μπερδεμένος με το νόημα αυτής της γνωριμίας. Υπήρχε ερωτικό ενδιαφέρον από τη μεριά του; Θα ξαναβρισκόμασταν; Πως του φάνηκα σαν άτομο; Αφού περάσαν δύο μέρες, μιας και δεν ήθελα να φανώ πιεστικός, του έστειλα ένα μήνυμα και του είπα ότι χάρηκα πολύ που τον γνώρισα και ότι θα ήθελα να ξαναβρεθούμε. Μου απάντησε ότι κι εκείνος χάρηκε αλλά ότι δεν με έβλεπε ερωτικά και ότι "θα δούμε" σχετικά με την συνάντηση. Δεν ξαναμιλήσαμε από τότε.
Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ είναι αν εξαρχής δεν ήθελε κάτι παραπάνω από μια απλή γνωριμία. Άλλωστε θα έφευγε μετά από δύο μήνες. Άσχετα από την εξέλιξη, δεν το μετάνιωσα. Ήταν ένα απολαυστικό απόγευμα με ένα πολύ συμπαθητικό παιδί.
 |
| Το ηλιοβασίλεμα εκείνης της μέρας |
ζωή
μοναξιά
προσωπικά
Οι γιορτές, το νέο έτος και η ανασκόπηση του 2018
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 201922:08Voltsek
Πρώτο post για το 2019, με μια μικρή καθυστέρηση, μιας και ο Ιανουάριος ήδη φτάνει στο τέλος του.
Ευτυχώς στις γιορτές πέρασα καλά, παρόλο που περίμενα να είναι τελείως βαρετά. Ειδικά όταν ακύρωσα το ταξίδι στην Αθήνα, όπου σκόπευα να πάω για τα Χριστούγεννα, όπως το 2017. Είχα και τα γενέθλια μου, τα οποία πέρασα με έναν πολύ καλό μου φίλο και την ξαδέρφη του, στη Θεσσαλονίκη. Μετά, η απρόσμενη άφιξη κάποιων συγγενών, από τους ελάχιστους που συμπαθώ, έδωσαν ζωντάνια και ενδιαφέρον στις γιορτές. Μόνο η Πρωτοχρονιά ήταν κάπως αδιάφορη.
Η έντονη κακοκαιρία και οι χιονοπτώσεις με έκλεισαν μέσα στο σπίτι, στις αρχές του έτους. Ούτε για δουλειά δεν πήγαμε για δέκα μέρες. Ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία να χαλαρώσω, να κάνω τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και να θέσω ένα πλάνο για το 2019. Δυστυχώς πολύ συχνά βάζω στόχους τους οποίους παραμελώ, ακόμα και για πράγματα που μου αρέσουν. Η αναβλητικότητα πάντα ήταν ένα πρόβλημα για μένα. Είναι άσχημο να υπόσχεσαι στον εαυτό σου κάθε φορά ότι θα αλλάξουν όλα και κάθε φορά όλα να μένουν ίδια, όχι επειδή δεν τα κατάφερες, αλλά επειδή δεν προσπάθησες αρκετά. Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχεις κάπου να ρίξεις το φταίξιμο, παρά μόνο στον ίδιο σου τον εαυτό.
Αυτό που θέλω πραγματικά είναι να γνωρίσω επιτέλους κάποιο αξιόλογο άτομο, να βρω έναν άνθρωπο να είμαστε μαζί. Έχω βαρεθεί την μοναξιά. Έχω ξεχάσει εκείνο το όμορφο συναίσθημα του να έχεις κάποιον να αγαπάς και να σε αγαπάει. Είναι και άλλα όμως.Γενικά, πρέπει να βάλω τη ζωή μου σε μία τάξη. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος όμως. Ίσως φέτος να έχω στη ζωή μου αυτά που δεν μπόρεσα να έχω πέρυσι.
Μια γρήγορη ματιά στη χρονιά που πέρασε, με ένα video από το κανάλι μου:
