Έχω πολύ καιρό να γράψω για κάτι προσωπικό στο blog. Ο λόγος είναι κυρίως επειδή δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο να γράψω. Η ζωή τον τελευταίο καιρό κυλάει υπερβολικά ήρεμα. Αφιερώνω κυρίως τον χρόνο μου στον σχεδιασμό κάποιων site για λογαριασμό ενός φίλου μου. Πέρα από αυτό, βγαίνω με τον κολλητό μου κάπου κάπου για να σπάει η μονοτονία. Στον ερωτικό τομέα επικρατεί νέκρα. Έπεσα με τα μούτρα την περίοδο των Χριστουγέννων, έκανα τη μία γνωριμία μετά την άλλη και δεν προλάβαινα να τους βάλω σε σειρά. Τώρα είναι το εντελώς αντίθετο, δεν έχω όρεξη για γνωριμίες και δεν ψάχνομαι καθόλου. Νιώθω ότι δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για τέτοια. Έχω κάποια άλλα θέματα να τακτοποιήσω πρώτα.
Απόψε έγινε κάτι αναπάντεχο μεν, ευχάριστο δε που μου έφτιαξε τη μέρα και τη διάθεση. Πριν από ενάμισι χρόνο είχα αναφερθεί στο blog για κάποιο παιδί, 19 χρονών από τη Νάξο, με τον οποίο μιλούσαμε μέσω internet. Τότε μιλούσαμε συχνά όμως σιγά σιγά η επικοινωνία μας αραίωνε και τους τελευταίους μήνες μιλούσαμε σπάνια. Σήμερα όμως ξαφνικά μου μίλησε σto msn και μου είπε ότι είναι Θεσσαλονίκη. Δεν χάσαμε ευκαιρία και βρεθήκαμε για ποτό.
Τότε είχα πάθει ένα κόλλημα μαζί του επειδή είναι ένα πολύ γλυκό και όμορφο παιδί. Μιλούσαμε με τις ώρες και λέγαμε από πολύ γενικά πράγματα μέχρι πολύ προσωπικά. Τον σκεφτόμουν έντονα και ήθελα πολύ να τον γνωρίσω από κοντά, ήξερα όμως ότι αυτό είναι δύσκολο καθώς η Νάξος με την Θεσσαλονίκη είναι πολλά χλμ μακριά. Και ξαφνικά σήμερα, μετά από τόσο καιρό, τον είχα απεναντί μου να μου μιλάει και να μου χαμογελάει. Βέβαια δεν είχε πολύ χρόνο στη διαθεσή του αλλά πρέπει να είμαι ικανοποιημένος με ότι μπορώ να έχω. Η άμεση επαφή επιβεβαίωσε ότι πίστευα για εκείνον. Είναι πολύ συμπαθητικό παιδί και χάρηκα που τον γνώρισα. Τώρα κάποιος ίσως αναρωτιέται τι τρέχει με αυτό το παιδί κι αν είναι gay. Η αλήθεια είναι οτι ψαχνόταν και γι αυτό αρχίσαμε να μιλάμε. Τώρα προτιμάει τις γυναίκες αλλά εγώ δεν είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου έτσι κι αλλιώς.
Τον Ιούνιο θέλω να πάω στην Αθήνα για το gay pride. Κι εκείνος μένει στην Αθήνα πλέον επειδή σπουδάζει όπότε ελπίζω να τον ξαναδώ τότε.
Απόψε έγινε κάτι αναπάντεχο μεν, ευχάριστο δε που μου έφτιαξε τη μέρα και τη διάθεση. Πριν από ενάμισι χρόνο είχα αναφερθεί στο blog για κάποιο παιδί, 19 χρονών από τη Νάξο, με τον οποίο μιλούσαμε μέσω internet. Τότε μιλούσαμε συχνά όμως σιγά σιγά η επικοινωνία μας αραίωνε και τους τελευταίους μήνες μιλούσαμε σπάνια. Σήμερα όμως ξαφνικά μου μίλησε σto msn και μου είπε ότι είναι Θεσσαλονίκη. Δεν χάσαμε ευκαιρία και βρεθήκαμε για ποτό.
Τότε είχα πάθει ένα κόλλημα μαζί του επειδή είναι ένα πολύ γλυκό και όμορφο παιδί. Μιλούσαμε με τις ώρες και λέγαμε από πολύ γενικά πράγματα μέχρι πολύ προσωπικά. Τον σκεφτόμουν έντονα και ήθελα πολύ να τον γνωρίσω από κοντά, ήξερα όμως ότι αυτό είναι δύσκολο καθώς η Νάξος με την Θεσσαλονίκη είναι πολλά χλμ μακριά. Και ξαφνικά σήμερα, μετά από τόσο καιρό, τον είχα απεναντί μου να μου μιλάει και να μου χαμογελάει. Βέβαια δεν είχε πολύ χρόνο στη διαθεσή του αλλά πρέπει να είμαι ικανοποιημένος με ότι μπορώ να έχω. Η άμεση επαφή επιβεβαίωσε ότι πίστευα για εκείνον. Είναι πολύ συμπαθητικό παιδί και χάρηκα που τον γνώρισα. Τώρα κάποιος ίσως αναρωτιέται τι τρέχει με αυτό το παιδί κι αν είναι gay. Η αλήθεια είναι οτι ψαχνόταν και γι αυτό αρχίσαμε να μιλάμε. Τώρα προτιμάει τις γυναίκες αλλά εγώ δεν είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου έτσι κι αλλιώς.
Τον Ιούνιο θέλω να πάω στην Αθήνα για το gay pride. Κι εκείνος μένει στην Αθήνα πλέον επειδή σπουδάζει όπότε ελπίζω να τον ξαναδώ τότε.