Σήμερα επέστρεψα στην Κοζάνη μετά από πέντε εβδομάδες. Δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά έπρεπε να έρθω να βοηθήσω στην δουλειά του πατέρα μου καθώς αυτές τις μέρες αυξάνεται ο φόρτος εργασίας. Ευκαιρία να βγάλω επιπλέον χαρτιλίκι επειδή άρχισαν να εξατμίζονται τα λεφτά στην τράπεζα. Ευτυχώς δεν είχαμε σύγκρουση μεταξύ του πατέρα μου κι εμένα, καθώς την προηγούμενη φορά, πάλι μαλώσαμε. Αλλά πλέον για μένα αυτό αποτελεί μια συνήθεια, κάτι που ξέρω ότι θα γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Το χειρότερο είναι που θα είμαστε χώρια με το μωρό μου για 15 μέρες. Εγώ εδώ και αυτός στο χωριό του με την οικογενειά του. Τι κακό και αυτό, σε περιόδους γιορτών να είμαστε μακριά. Ευτυχώς υπάρχει πιθανότητα να περάσουμε κάποιες μέρες μαζί στο σπίτι του, όπως τα Χριστούγεννα. Βέβαια περάσαμε πολλές ώρες μαζί τις τελευταίες μέρες για να αναπληρώσουμε το κενό.

Χτες πήγαμε βόλτα στην Περαία για καφέ. Πολύ ωραία περιοχή, δεν είχα ξαναπάει. Θυμίζει Χαλκιδική, εντελώς καλοκαιρινή ατμόσφαιρα. Οι βόρειοι ξέρουν πως είναι... Έχει βελτιωθεί και ο καιρός τώρα... μια χαρά. Την Κυριακή αλλάζει η ώρα, έφτασε σχεδόν το καλοκαίρι. Λίγο υπομονή χρειάζεται. Βέβαια καλοκαίρι χωρίς λεφτά δεν λέει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.