Επιτέλους ένα νέο post. Ξέρω ότι χάθηκα τον τελευταίο καιρό αλλά οι μέρες μου ήταν γεμάτες με διάφορες ασχολίες. Όπως είχα αναφέρει, στην Αλεξανδρούπολη ήταν ήρεμα αλλά πέρασα πολύ ωραία. Στην Χαλκιδική ήταν επίσης όλα τα λεφτά. Ήταν υπέροχη η κάθε στιγμή. Θα ανεβάσω αρκετό υλικό αφού το οργανώσω πρώτα όταν πάω στο σπίτι μου. Τώρα είμαι στην Κοζάνη, άγνωστο μέχρι πότε.

Σκεφτόμουν ότι η επιστροφή από τις διακοπές μοιάζει με την προσγείωση ενός αεροπλάνου. Μπορεί να προσγειωθεί ήρεμα και χαλαρά στον αεροδιάδρομο όπως επίσης μπορεί να αρχίσει να χάνει ύψος στα 10000 πόδια και να συγκρουστεί με δύναμη στο έδαφος. Κάπως έτσι ήταν και στην δική μου περίπτωση. Δεν φτάνει που τελείωσαν οι διακοπές αλλά γύρισα και στην Κοζάνη, πήγα για δουλειά και έχασα την ευκαιρία να πάω άλλο ένα διήμερο με τον πρώην μου κι έναν φίλο του στο σπίτι του δεύτερου, σε ένα άλλο χωριό της Χαλκιδίκης, πολύ κοντά στην Καλλιθέα όπου βρισκόμουν εγώ.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρέπει πριν βγει ο μήνας να ξαναέρθω να βοηθήσω για μία εβδομάδα στην δουλειά επειδή οι γονείς μου θα πάνε διακοπές. Καλά θα κάνουν βέβαια, τους αξίζει να ξεκουραστούν και να διασκεδάσουν, αλλά βγαίνω εγώ εκτός προγράμματος. Η πλάκα είναι ότι παραπονιούνται που δεν βρίσκω δουλειά αλλά όταν τους αντικαθιστώ εγώ, ξαφνικά είναι όλα μια χαρά, anyway... Άσε που μέσα σε αυτό το διάστημα, είναι και τα γενέθλια του κολλητού, τα οποία θα χάσω.

Τέλος, η αναμονή της άφιξης του αμόρε από την Κέρκυρα δεν έχει τέλος. Θα έρθει αργότερα από ότι υπολογίζαμε, μάλλον στο διαστημα που θα λείπω εγώ και ίσως μέχρι να επιστρέψω, να έχει γυρίσει πίσω στην Κέρκυρα, καθώς οι σχολές ανοίγουν στον Οκτώβριο. Δηλαδή η γκαντεμιά δεν έχει όρια.

Έχω ξενερώσει απίστευτα εδώ κι έχω βαρεθεί την ζωή μου. Ανυπομονώ να πάω στην Θεσσαλονίκη. Έχει αρχίσει να μου λείπει,πράγμα περίεργο καθώς υποτίθεται ότι ζω εκεί. Πάντως πιστεύω ότι απλά περνάω μία περίοδο μιζέριας και ότι όλα θα αλλάξουν σύντομα (μακάρι).