Αυτή είναι η λύση κατά την γνώμη μου, για τους απανταχού gay της επαρχίας. Οι ομοφυλόφιλοι γενικώς περνάνε δύσκολα, αλλά αν είσαι και gay και επαρχιώτης, άστα να πάνε. Στη δήθεν απελευθερωμένη κοινωνία στην οποία ζούμε είναι δύσκολο να μην κρύβεις αυτό που είσαι. Κι αυτό ξεπερνά τα όρια της ομοφυλοφιλίας. Γενικά, όποιος είναι διαφορετικός, μένει στο περιθώριο, χλευάζεται και πολλές φορές καταλήγει να ζει δυστυχισμένος. Στην επαρχία ο κόσμος κουτσομπολεύει πολύ, όλοι ασχολούνται με τους άλλους, είναι κάτι σαν σπορ. Οι μεγαλουπόλεις, λένε, είναι απρόσωπες. Το προτιμώ. Καλύτερα να ασχολείται ο καθένας με την πάρτη του, κι όχι με το τι κάνει ο ένας κι ο άλλος.
Είμαι κι εγώ από επαρχία και μπορώ να πω ότι η όλη κατάσταση δεν ήταν ρόδινη. Όλα έπρεπε να τα κάνω στα μουλωχτά, έχω πολύ λίγες εμπειρίες, και δεν έχω καταφέρει να κάνω μία σχέση της προκοπής. Μέχρι τώρα, η μοναξιά είναι ένα αίσθημα που με συνοδεύει συνεχώς.
Γι' αυτό αποφάσισα να πάω στη Θεσσαλονίκη, που είναι κοντά στην πόλη μου. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι βέβαια, επαγγελματικοί κτλ. αλλά παίζει μεγάλο ρόλο το ότι θα μπορώ να ζω πιο άνετα εκεί, θα είμαι πιο ανοιχτός. Θα μπορώ να βρω άτομα να συναναστραφώ gay αλλά και straight που όμως θα είναι ανοιχτόμυαλοι. Όπως κι ένας φίλος από το στρατό, που έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και πήγε κι αυτός Θεσσαλονίκη. Τον συνάντησα πριν λίγες μέρες και ήτανε πραγματικά πολύ καλά. Βρήκε την υγειά του. Δε χρειαζόταν ούτε να κρύβεται, ούτε να ανησυχεί. Έχει την παρέα του, ένα mix gay και straight ατόμων, έχει σχέση με ένα πολύ καλό παιδί και περνάει υπέροχα. Πραγματικά χάρηκα γι αυτόν αλλά ζήλεψα κιόλας.
Θα κάνω υπομονή ένα δυο μήνες, μέχρι να τακτοποιήσω κάποιες εκκρεμότητες και ύστερα Θεσσαλονίκη σου ΄ρχομαι. Και τότε θα αρχίσει πραγματικά η ζωή μου.
Είμαι κι εγώ από επαρχία και μπορώ να πω ότι η όλη κατάσταση δεν ήταν ρόδινη. Όλα έπρεπε να τα κάνω στα μουλωχτά, έχω πολύ λίγες εμπειρίες, και δεν έχω καταφέρει να κάνω μία σχέση της προκοπής. Μέχρι τώρα, η μοναξιά είναι ένα αίσθημα που με συνοδεύει συνεχώς.
Γι' αυτό αποφάσισα να πάω στη Θεσσαλονίκη, που είναι κοντά στην πόλη μου. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι βέβαια, επαγγελματικοί κτλ. αλλά παίζει μεγάλο ρόλο το ότι θα μπορώ να ζω πιο άνετα εκεί, θα είμαι πιο ανοιχτός. Θα μπορώ να βρω άτομα να συναναστραφώ gay αλλά και straight που όμως θα είναι ανοιχτόμυαλοι. Όπως κι ένας φίλος από το στρατό, που έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και πήγε κι αυτός Θεσσαλονίκη. Τον συνάντησα πριν λίγες μέρες και ήτανε πραγματικά πολύ καλά. Βρήκε την υγειά του. Δε χρειαζόταν ούτε να κρύβεται, ούτε να ανησυχεί. Έχει την παρέα του, ένα mix gay και straight ατόμων, έχει σχέση με ένα πολύ καλό παιδί και περνάει υπέροχα. Πραγματικά χάρηκα γι αυτόν αλλά ζήλεψα κιόλας.
Θα κάνω υπομονή ένα δυο μήνες, μέχρι να τακτοποιήσω κάποιες εκκρεμότητες και ύστερα Θεσσαλονίκη σου ΄ρχομαι. Και τότε θα αρχίσει πραγματικά η ζωή μου.
6 σχόλια
Τι θα γίνει;Όλες οι αδερφές εδώ θα μαζευτούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
pou theleis na pame patrik??
ΑπάντησηΔιαγραφήna erthoume sto vitho??
Κάνε υπομονή φιλαράκο!! Τα καλύτερα σε περιμένουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς να ορίσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το καλό εύχομαι και μην το καθυστερήσεις καθόλου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, καλό το μπλογκ, απόψε το ανακάλυψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά, μιας και μένω κι εγώ επαρχία, διαφωνώ κάθετα. Δεν έχω να πάω πουθενά. Όχι που θα με "διώξουν" οι καλοί και έντιμοι στρέητ (μη χ...ω) πολίτες της ιδιαίτερης πατρίδας μου.
ΔΕΝ ΣΦΑΞΑΝΕ!
Γράψε ένα σχόλιο: