Να 'μαι πάλι εδώ. Μετά από δύο εβδομάδες απουσίας. Τώρα που μετακόμισα δεν έχω internet στο σπίτι και έχω πάθει στέρηση. Ευτυχώς όμως εδώ έχω άλλα πολλά να κάνω. Γενικά όλα κυλάνε καλά. Ειδικά τις τελευταίες μέρες, πέρασα τέλεια. Ήρθε ο αδερφός μου για ΣΚ και κάναμε σε δύο μέρες όσα δεν κάναμε σε ένα μήνα. Βόλτες στα μαγαζιά, καφέ στην παραλία, φαγητό σε παραδοσιακά ταβαρνάκια, βόλτα με το καραβάκι στον Θερμαίκό, νυχτερινή έξοδο σε κυριλέ μαγαζιά και την δεύτερη μέρα εξερευνήσαμε την πανέμορφη περιοχή της Άνω Πόλης με τα γραφικά στενα και το κάστρο. Ήπιαμε καφέ σε ένα μέρος με θέα όλη την Θεσσαλονίκη και την θάλασσα. Αυτή η πόλη είναι υπέροχη. Τώρα μπορώ πλέον να κάνω παρέα και με τον κολλητό μου από τον στρατό, ο οποίος είναι σαν αδερφός μου και μου είχε λείψει πολύ.

Χτες όμως έγινε και κάτι όχι τόσο καλό. Δούλευα νυχτερινή βάρδια, 10 με 6. Πήγα στην δουλειά και μας είπαν ξαφνικά, όσους είμασταν από μια συγκεκριμένη εταιρία ευρέσεως εργασίας, ότι ήταν η τελευταία φορά που δουλεύαμε. Ξέραμε ότι ήταν προσωρινή εργασία, αλλά καλά θα ήταν να μας το έλεγαν λίγες μέρες πιο πριν. Εκτός από αυτό, μας είχαν πει ότι η δουλειά θα ήταν για 1-2 μήνες κι εγώ προσωπικά δούλεψα μόλις 13 μέρες. Μου άρεσε αυτή η δουλειά, αν και δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Αλλά η λύπη μου δεν οφείλεται μόνο στο ότι είμαι πάλι άνεργος. Με πείραξε που έχασα και κάποια άτομα με τα οποία άρχισα να κάνω παρέα εκεί. Είναι άσχημο, μόλις αρχίζεις να μαθαίνεις κάποιους ανθρώπους, να τους χάνεις.

Από θέμα ερωτικού, τίποτα ακόμα δεν έχει γίνει. Προς το παρόν προέχουν άλλα θέματα. Όλα στην ώρα τους. See you later...