Εκτός από το τουριστικό κομμάτι, σκέφτηκα ότι η εμπειρία της επίσκεψης στη Δράμα, θα ολοκληρωνόταν αν γνώριζα κάποιον εκεί. Δεν το είχα ξανακάνει αυτό, να βρεθώ δηλαδή με κάποιον σε ένα μέρος που έχω πάει για διακοπές αλλά για όλα υπάρχει πρώτη φορά.
Μπήκα στις γνωστές εφαρμογές και μιλούσα με διάφορους. Άλλωστε, όταν βλέπουν νέα πρόσωπα, συνήθως ορμάνε όλοι. Τελικά βρέθηκα με κάποιον, που μου φάνηκε καλό και σοβαρό παιδί. Ήταν ντόπιος, 25 χρονών, σπούδαζε και παράλληλα δούλευε σε μία καφετέρια. Δώσαμε ραντεβού στο πάρκο, δίπλα στο ξενοδοχείο μου. Μου πρότεινε να πάμε κατευθείαν στο δωμάτιο, επειδή φοβόταν να τον δουν να κυκλοφορεί με έναν άγνωστο άνδρα, μιας και η πόλη είναι μικρή και δεν ήθελε να έχει αναπάντεχες συναντήσεις και να πρέπει να δίνει εξηγήσεις.
Επιστρέψαμε στο δωμάτιο μου, μιλούσαμε σχεδόν μία ώρα και σιγά σιγά, καθώς αρχίσαμε να χαλαρώνουμε, προχωρήσαμε στα χάδια, στα φιλιά και στα περαιτέρω... Ήταν ωραία, ένιωθα άνετα μαζί του. Επειδή ήταν αργά κι εκείνος ένιωθε κουρασμένος, του πρότεινα αν ήθελε να μείνει, δούλευε όμως το πρωί και έπρεπε να πάει σπίτι του για να μπορεί να ετοιμαστεί την επόμενη μέρα.
Το μόνο που με προβλημάτισε, κάτι που γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι που μετά από αυτό, δεν είχαμε άλλη επικοινωνία. Ούτε αυτός έστειλε την επόμενη μέρα, ούτε εγώ, αν και το σκεφτόμουν. Ούτε τηλέφωνα ανταλλάξαμε, ούτε facebook, τίποτα. Έτσι είναι οι ξεπέτες βέβαια, υπήρξε όμως μία πιο ανθρώπινη προσέγγιση, που σταμάτησε πριν καλά καλά αρχίσει. Είναι περίεργο να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, να έχεις σεξουαλική επαφή μαζί του και μετά καμία συνέχεια, σαν να μη γνωριστήκατε ποτέ! Πόσο αναλώσιμος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος! Κρίμα όμως, καλό είναι και το σεξ, οι ανθρώπινες σχέσεις όμως είναι αυτές που μένουν στο τέλος και έχουν τη μεγαλύτερη αξία.
