Τις τελευταίες δεκαετίες οι ομοφυλόφιλοι βρίσκονται σε μία συνεχή διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων και δίκαιης αντιμετώπισης.από το κράτος και την κοινωνία. Κι ευτυχώς έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο. Προσωπικά ασχολούμαι με τα θέματα της gay κοινότητας και συμμετέχω σε ομάδες που διοργανώνουν διάφορες ακτιβιστικές δράσεις, εκδηλώσεις κτλ. Προσπαθώ να συνεισφέρω όσο μπορώ για να γίνει ο κόσμος μας λίγο καλύτερος. Υπάρχουν όμως και άτομα που πιστεύουν ότι το θέμα δεν τους αφορά καθόλου. Μέσα από τις γνωριμίες μου και τους φίλους μου, έχω συναντήσει τρεις διαφορετικούς τύπους αυτών των ανθρώπων.
Ο τύπος "Δεν με αφορούν αυτά, εγώ κάνω τη ζωή μου"
Ο συγκεκριμένος είναι καλός μου φίλος, ο οποίος ποτε δεν έδειξε ενδιαφέρον για τον αγώνα των gay για ίσα δικαιώματα. Είναι γενικά out χωρίς όμως να το φωνάζει. Είναι αντίθετος στο να γίνεται η ομοφυλοφιλία πολύ φανερή, προτιμάει να κρατάει χαμηλούς τόνους ο ίδιος αλλά και οι υπόλοιποι γύρω του. Θεωρεί ότι κι εγώ χάνω τον χρόνο μου και ότι θα έπρεπε να βρω κάτι καλύτερο να ασχοληθώ.
Ο τύπος "Έχουν δίκιο για όσα λένε για εμάς"
Αυτός ο φίλος μου επίσης απέχει από οτιδήποτε έχει να κάνει με τον συλλογικό αγώνα της gay κοινότητας. Πιστεύει ότι οι ομοφυλόφιλοι είμαστε όλοι ανώριμοι, σεξομανείς και έχουμε μέσα μας κακία. Παρότι αυτό ίσως ισχύει για ένα κάπως μεγάλο κομμάτι των lgbt ατόμων, σίγουρα δεν είναι ο κανόνας. Επιπλέον, είναι ανόητο να κρίνεις κάτι που είσαι μέρος του αλλά να μην κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Ο φίλος μου επιδεικνύει συχνά ανώριμη συμπεριφορά, δεν ξέρει τι θέλει, και κάνει ανούσιες γνωριμίες που δεν βγαίνουν πουθενά και μετά γκρινιάζει, ενώ οι επιλογές του εξ αρχής είναι λάθος.
Ο τύπος "Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα επειδή όλα είναι μία χαρά"
Αυτή ήταν η άποψη του τελευταίου πρώην μου, ένα από τα πολλά θέματα που διαφωνούσαμε. Στήριζε τη γνώμη του σε στατιστικές, σύμφωνα με τις οποίες η ελληνική κοινωνία είναι δεκτική στους ομοφυλόφιλους και πιο συγκρκριμένα στο σύμφωνο συμβίωσης. Επίσης δεν είχε γνωρίσει ποτέ κάποιον που να είχε πέσει θύμα βίας λόγω της σεξουαλοκότητας του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε. Αγνοούσε βέβαια όλα τα περιστατικά σωματικής και ψυχολογικής βίας που έχουν γίνει γνωστά, τη ρητορική μίσους της εκκλησίας, ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης κλπ. Θεωρούσε ότι η ενασχολησή μου με τα θέματα αυτά ήταν άσκοπη και ανούσια. Ήταν εύκολο να με κρίνει, αλλά ο ίδιος δεν έκανε κάτι, έμενε απλά στο λόγια.
Απαιτούμε, γκρινιάζουμε, θυμώνουμε με την κατάσταση αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να την αλλάξουμε. Περιμένουμε από τους άλλους να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα και μετά τους κρίνουμε κιολας. Ισχύει γενικα για την κοινωνία και ισχύει επίσης πιο συγκεκριμένα για τους ομοφυλόφιλους. Είμαστε τυχεροί επειδή γεννηθήκαμε σε μία εποχή που ήδη μας έχει δωθεί μεγάλη ελευθερία και τη θεωρούμε δεδομένη Αν είχαμε ζήσει σε άλλες εποχές, θα εκτιμούσαμε περισσότερο όσα έχουμε. "Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο" όπως έλεγε και ο Μαχάτμα Γκάντι.
Ο συγκεκριμένος είναι καλός μου φίλος, ο οποίος ποτε δεν έδειξε ενδιαφέρον για τον αγώνα των gay για ίσα δικαιώματα. Είναι γενικά out χωρίς όμως να το φωνάζει. Είναι αντίθετος στο να γίνεται η ομοφυλοφιλία πολύ φανερή, προτιμάει να κρατάει χαμηλούς τόνους ο ίδιος αλλά και οι υπόλοιποι γύρω του. Θεωρεί ότι κι εγώ χάνω τον χρόνο μου και ότι θα έπρεπε να βρω κάτι καλύτερο να ασχοληθώ.
Ο τύπος "Έχουν δίκιο για όσα λένε για εμάς"
Αυτός ο φίλος μου επίσης απέχει από οτιδήποτε έχει να κάνει με τον συλλογικό αγώνα της gay κοινότητας. Πιστεύει ότι οι ομοφυλόφιλοι είμαστε όλοι ανώριμοι, σεξομανείς και έχουμε μέσα μας κακία. Παρότι αυτό ίσως ισχύει για ένα κάπως μεγάλο κομμάτι των lgbt ατόμων, σίγουρα δεν είναι ο κανόνας. Επιπλέον, είναι ανόητο να κρίνεις κάτι που είσαι μέρος του αλλά να μην κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Ο φίλος μου επιδεικνύει συχνά ανώριμη συμπεριφορά, δεν ξέρει τι θέλει, και κάνει ανούσιες γνωριμίες που δεν βγαίνουν πουθενά και μετά γκρινιάζει, ενώ οι επιλογές του εξ αρχής είναι λάθος.
Ο τύπος "Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα επειδή όλα είναι μία χαρά"
Αυτή ήταν η άποψη του τελευταίου πρώην μου, ένα από τα πολλά θέματα που διαφωνούσαμε. Στήριζε τη γνώμη του σε στατιστικές, σύμφωνα με τις οποίες η ελληνική κοινωνία είναι δεκτική στους ομοφυλόφιλους και πιο συγκρκριμένα στο σύμφωνο συμβίωσης. Επίσης δεν είχε γνωρίσει ποτέ κάποιον που να είχε πέσει θύμα βίας λόγω της σεξουαλοκότητας του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε. Αγνοούσε βέβαια όλα τα περιστατικά σωματικής και ψυχολογικής βίας που έχουν γίνει γνωστά, τη ρητορική μίσους της εκκλησίας, ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης κλπ. Θεωρούσε ότι η ενασχολησή μου με τα θέματα αυτά ήταν άσκοπη και ανούσια. Ήταν εύκολο να με κρίνει, αλλά ο ίδιος δεν έκανε κάτι, έμενε απλά στο λόγια.
Απαιτούμε, γκρινιάζουμε, θυμώνουμε με την κατάσταση αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να την αλλάξουμε. Περιμένουμε από τους άλλους να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα και μετά τους κρίνουμε κιολας. Ισχύει γενικα για την κοινωνία και ισχύει επίσης πιο συγκεκριμένα για τους ομοφυλόφιλους. Είμαστε τυχεροί επειδή γεννηθήκαμε σε μία εποχή που ήδη μας έχει δωθεί μεγάλη ελευθερία και τη θεωρούμε δεδομένη Αν είχαμε ζήσει σε άλλες εποχές, θα εκτιμούσαμε περισσότερο όσα έχουμε. "Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο" όπως έλεγε και ο Μαχάτμα Γκάντι.
