Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν αρκετά έντονο και επικεντρωμένο κυρίως στα γενεθλιά μου, που ήταν χτες, 23 Δεκεμβρίου. Μπήκα αισίως στα 28! Ένα βήμα πριν τα πρώτα άντα! Αποφάσισα φυσικά να τα γιορτάσω με τους φίλους μου στη Θεσσαλονίκη.
Έτσι λοιπόν, ξύπνησα νωρίς το Σάββατο το πρωί για να δουλέψω στον πατέρα μου, μέχρι το απόγευμα, μετά ετοιμάστηκα, πήρα το λεωφορείο και πήγα στη Θεσσαλονίκη. Συνάντησα τον πρώην μου και πήγαμε μαζί στο σπίτι μου, όπου είχαμε λιγότερο από μία ώρα να ετοιμαστούμε πριν να έρθουν να μας πάρουν για να πάμε στο κέντρο. Το μαγαζί που έκλεισα είναι μία ταβέρνα από τις πιο γνωστές στη Θεσσαλονίκη, όπου είχα ξαναπάει κι άλλες φορές και ήταν δοκιμασμένη. Με ιδιαίτερη διακόσμηση, νόστιμα φαγητά και ζωντανή μουσική το οποίο ήταν τυχαίο, δεν ήξερα ότι θα τραγουδάνε live.
Μαζευτήκαμε σιγά σιγά, παραγγείλαμε, φάγαμε, ήπιαμε αρκετές ποσότητες κρασιού και περάσαμε καλά. Κάποια στιγμή άρχισαν να αποχωρούν οι πρώτοι, είτε επειδή ήταν καλεσμένοι και αλλού, είτε επειδή δούλευαν την άλλη μέρα. Στη συγκέντρωση αυτή ήταν καλεσμένος και ο νέος μου φίλος που του είπα ότι μου αρέσει κτλ κτλ. Γι αυτό το λόγο περίμενα με ανυπομονησία αυτή τη μέρα επείδή πίστευα ότι θα ήταν η ιδανική ευκαιρία να εκδηλωθεί, πράγμα που τελικά δεν έγινε. Εγώ ήμουν πολύ διακριτικός όμως του έδωσα να καταλάβει ότι για μένα το θέμα αυτό παραμένει ανοιχτό.
Όταν πια αποφασίσαμε να φύγουμε, ο μόνος που ήθελε να συνεχίσουμε αλλού ήταν ο πρώην μου. Για τους άλλους το καταλάβαινα, αλλά για τον Α, που δεν είχε ιδιαίτερο λόγο να θέλει να πάει σπίτι, όταν μάλιστα βγαίνει και ξενυχτάει σε καθημερινή βάση, ήταν κάτι που με ξενέρωσε. Τελικά, πήγα εγώ με τον πρώην για ποτό σε ένα μαγαζί χαλαρά, καθώς δεν ήθελα να πάω σπίτι τόσο νωρίς, τη μέρα που γιόρταζα τα γενεθλιά μου. Η αληθεια είναι ότι απογοητεύτηκα αρκετά. Όσο κι αν προσπαθούσα να μην ενθουσιάζομαι, μέσα μου είχε δημιουργηθεί η ελπίδα ότι κάτι θα γινόταν με το παιδί αυτό. Δεν ήθελα όμως να χαλάσει η διαθεσή μου, λόγω της ημέρας. Ευτυχώς ο πρώην θα έμενε στο σπίτι μου και θα είχα συνεχώς παρέα. Αν έμενα μόνος μου θα ήμουν πιο χάλια ψυχολογικά.
Η μόνη παρηγορία είναι αυτό που μου είπαν οι φίλοι μου. Ότι δηλαδή ο Α. είναι τόσο μαζεμένος και ντροπαλός που ίσως δίσταζε να εκδηλωθεί σε μία παρέα που δεν γνώριζε. Κι όντως ισχύει αυτό. Γι αυτό περιμένω να περάσουν οι γιορτές για να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη, να πάμε οι δύο μας για έναν καφέ και να μιλήσουμε.
Την επόμενη μέρα, που ήταν όντως τα γενέθλια μου, πήγαμε με τον πρώην βόλτα στο κέντρο, το οποίο έσφυζε από ζωή. Κόσμος παντού, κίνηση, παιδιά με τους γονείς τους στο Χριστουγεννιάτικο χωρίο, ήταν πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Αργότερα βγήκα για έναν καφέ με κάποιους φίλους-συνεργάτες και αργά το βράδυ γύρισα πίσω στην Κοζάνη επειδή σήμερα έπρεπε να δουλέψω. Γενικά πέρασα πολύ ωραία. Είδα τους φίλους μου και περάσαμε καλά. Το μόνο που θέλω τώρα είναι να δω τι θα γίνει με το πρόσωπο...
Καλά Χριστούγεννα
με υγεία και αγάπη
